Synody cd.pdf

Bibliografia t. 5

Z ACHARIAS R HETOR , Historia Ecclesiastica , E. W. B ROOKS edidit et transtulit; CSCO,

Scriptores Syrii, Ser. III, t. V-VI, Paris 1919-1921 (textus); Lovanium 1924 (versio latina).

Y OVHANNES D RASXANAKERTC ’ I , Histore d’Arménie , intr., trad e notes par Patricia

Boisson’Chenorhokian , CSCO, vol. 605, Subsidia t. 115, Peeters, Louvain 2004.

Cf. Les Regestes des actes du patriarcat de Constantinople, vol I. les actes des patriarches,

fasc. I, (381-715) , V. Grumel, Paris 1972.

J. L EBON , Le monophysisme sévérien. Etude historique, littéraire et théologique sur la

résistance monophysite au concile de Chalcédone , Univ. Louvain 1909.

R. D EVREESSE , Le Patriarachat d’Antioche depuis la paix de l’Eglise jusqu’a la conquête

arabe , Études Palestiniennes et Orientales, Librairie Lecoffre, Paris 1945.

A. DE H ALLEUX , Philoxène de Mabbog, sa vie, ses écrits, sa theologie , Univ. Louvain 1963.

J. H AJJAR . Le synode permanent (Synodos endimousa) dans l'Eglise byzantine des origines au

XIe siècle , PIO, Roma 1962.

V ICTORI T ONNENSIS , Chronicon , ed. Th. Mommsen, MGH, Auct. Antiq. XI, Berlin 1984,

184-206.

J. M ÉCÉRIAN , Histoire et institutions de l’Eglise arménienne, Imprimerie Catholique,

Beurouth 1965.

E. W IRBELAUER , Zwei Päpste in Rom: der Konflikt zwischen Laurentius und Symmachus

(418-514) (Quellen und Forschungen zur Antike Welt 16), München 1993.

A. V ÖÖBUS , Synodicon in the West Syrian Tradition , CSCO 161-164, Louvain 1965-1966.

IL papato di san Simmaco (498-514). Atti del Convegno Internazionale di studi, Oristano 19-

21 novembre 1998 , a cura di M. Mele – N. Spaccapelo, Pontificia Facoltà Teologica della

Sardegna, Cagliari 2000.

J. W OJDA , Communion et foi: les trois premiers voyages des papes de Rome à Constantinople

(484-555). Étude historique et théologique , Iwonex, Siedlce 2006.

G. Tate, Giustiniano: il tentativo di rifondazione dell'Impero, traduzione di C. Felice, Salerno, Roma,

2006.

Synody 451-475

Arelatum (451) ?

Synod 44 biskupów pod przewodnictwem Rawenniusza. Przyjęto na nim Tomus ad

Flavianum Leona.

Mansi VI, 161-165; 181-184zzz:

CCL 148, 107-110.

list Ravenniusza i innych do Leona: PL 54, 966-970; cf. PL 130, 834-836

Epistola Synodica Ravennii aliorumque episcoporum gallorum ad S. Leonem papam.

Domino vere sancto, merito in Christo beatissimo, et apostolico honore venerando papae

Leoni, Ravennius, Rusticus, Venerius. Constantianus, Maximus, Armentarius, Florus,

Sabinus, Valerianus, Constantius, Nectarius, Maximus, Asclepius, Item Maximus, Ursus,

Ingenuus, Justus, Valerius, Superventor, Chrysaphius, Fonteius, Petronius, Idatius, Aetherius,

Eulalius, Eustathius, Fraternus, Victurus, Eugenius, Hilarus, Verus, Amandus, Gerontius,

Proculeianus, Julianus, Helladius, Armentarius, Honoratus, Eparchius. Anemius, Dynamius,

Maximinus, Ynantius et Palladius.

I. Perlata ad nos epistola beatitudinis vestrae, quam ad Orientem pro catholicae fidei

assertione misistis, optassemus statim apostolatui vestro pro tam immenso munere gratiarum

actionem referre; nisi nobis difficultatem, qua in unum celeriter non potuimus convenire, vel

spatia, quibus a nobis dispalati sumus, longa terrarum, vel aurarum, quae in regionibus nostris

praeter consuetudinem fuit, intemperies attulisset. Det ergo apostolatus vester nostrae veniam

tarditati, quae non de otio aut dissimulatione, sed de certa necessitate descendit; quaeque a

nobis, etsi celeritatis gratiam abstulit, exsultandi tamen materiam auferre non potuit.

II. Exsultavimus itaque Christo propitio lectis beatitudinis vestrae litteris, et omni instructione

patefacta, omnes intra Gallias constitutos exsultare mox fecimus: dolentes pariter pro his

vobiscum, qui catholicae fidei lumine derelicto, errorum tenebras inciderunt. Quae apostolatus

vestri scripta, ita ut symbolum fidei, quisquis redemptionis sacramenta non negligit, tabulis

cordis ascribit, et tenaci, quo ad confundendos haereticorum errores paratior sit, memoriae

commendavit. Multi it que in ea gaudentes pariter et exsultantes, recognoverunt fidei suae

sensum, et ita se semper ex traditione paterna tenuisse, ut vester apostolatus exposuit, jure

laetantur. Nonnulli sollicitiores facti, beatitudinis vestrae admonitione percepta modis,

omnibus se gratulantur instructos, datamque sibi occasionem gaudent, qua libere ac

fiducialiter, suffragante etiam apostolicae sedis auctoritate, eloquantur, et asserat unusquisque

quod credit.

III. Quis autem apostolatui vestro pro hoc tanto munere, quo non solum Gallias, sed totum

mundum, velut quibusdam pretiosissimis gemmis ornavit, dignas aestimet gratias posse

persolvi? Doctrinae post Deum vestrae debet fidelis, ut constanter teneat quod credebat; debet

etiam infidelis, ut a perfidia sua, agnita veritate, discedat, et apostolicae institutionis luce

perfusus, erroris sui tenebras derelinquat, magisque sequatur et credat, quod per os vestrum

Dominus noster Jesus Christus de sacramento incarnationis suae docet, quam id teneat quod

diabolus humanae salutis et veritatis inimicus instillat.

IV. Optassemus etiam ad filium vestrum, gloriosissimum ac fidelissimum principem, super

eamdem causam litteras dare, quibus congratulantes fidei ipsius, humilitatis quoque nostrae

sollicitudinem, qua vos in Christo sequimur, proderemus, nisi ad nos de Orientalibus partibus

necessarium amplius non putarunt. Aliqui codices carent voce, partibus. nuntio perlato, fieri

hoc minime necessarium putassemus. Meritis autem apostolatus vestri pius Dominus praestitit

ut haeresim jam diu occulte nutritam vestris temporibus proderet. Ad laudem enim

sollicitudinis vestrae pertinet quod malorum error latere non potuit; ad gloriam fidei redundat

quod prava persuasio participes aut non invenit aut inventos amisit. Respiciat itaque, oramus,

conservando apostolatum vestrum, misericors Dominus Ecclesiam suam toto orbe diffusam;

vobis enim ita invigilantibus, et hi qui curam animae suae gerunt, sollicitiores in fide

redduntur, et hi qui paulo desides sunt, tanto ad sollicitudinem accenduntur exemplo.

V. Quod nos ante oculos semper habentes, non desinemus Domino ac Deo nostro gratias

agere et pariter supplicare, gratulantes quod tantae sanctitatis, tantae fidei, tantaeque doctrinae

apostolicae sedi, unde religionis nostrae, propitio Christo, fons et origo manavit, antistitem

dederit; petentes etiam ut datum concessumque munus pontificii vestri, longissima ad

aedificationem Ecclesiarum suarum aetate custodiat. Nos autem etsi impares meritis, pari

tamen fide, si quid (quod absit) contra Ecclesiam catholicam profana infestatione tentetur,

parati sumus, confortante Domino, cum beatitudine vestra pro veritate fidei animas nostras

ponere, et vitam hanc auctori salutis nostrae et largitori aeternitatis impendere.

Et alia manu:

Ora pro me, domine merito beatissime, et apostolico honore venerande papa.

Rusticus episcopus apostolatum vestrum in Domino venerans saluto, et ut digneris pro me

orare, supplex rogo.

Venerius te dominum in Christo meum, reverendissime, saluto; et ut digneris pro me orare,

supplex rogo.

Constantinus episcopus: Beatitudinem vestram saluto. Similiter et omnes episcopi suprascripti

salutaverunt.

Mediolanum (september 451)

Biskupi pólnocnej Italii przyjęli Tomus ad Flavianum Leona i potępieli zwolenników

Eutychesa.

Mansi VI, 527-528zzz

List synodalny: PL 54, 945-950

Domino sancto et beatissimo Patri Leoni Eusebius Mediolanensis episcopus.

I. Reversis, Domino annuente, fratribus nostris, quos ad Orientem fidei causa sollicite provida

beatitudo vestra direxerat, decursisque litteris quas per eos tua sanctitas destinavit, omni

exsultatione in Christo relevatus sum, quod effectum commissae sibi legationis eosdem

reportasse vestra pagina designavit. Nec mirum quod Dominus noster Jesus Christus

catholicae fidei, quam tenemus, majestatis sua gratiam custodiamque praestiterit: quando vos

idoneos cultus sui assertores in apostoli sui sede praesulem collocavit, qui et recta sentire de

incarnationis Dominicae sacramento, et eadem potestis rectius custodire.

II. Admonitis ergo fratribus et coepiscopis meis, habitoque conventu, vestrarum formam

tenuimus litterarum. Nam recensita epistola beatitudinis vestrae in sacerdotum Domini

concilio, quam sanctus frater et coepiscopus noster Abundantius, et compresbyter meus

Senator detulerant, agnitaque eorum narratione, sicut scripta vestra signaverant, erum

gestarum ordine continuo requisita est recitataque epistola, quam fidei assertione plene

digestam, ad Orientem dudum sanctitas vestra transmiserat, quae ad nos ex vestra

admonitione, sancto fratre et coepiscopo nostro Ceretio mutuante pervenit. Claruit eam plena

fidei simplicitate fulgere, prophetarum etiam assertionibus, evangelicis auctoritatibus, et

apostolicae doctrinae testimoniis, nitore quodam lucis ac veritatis splendore radiare,

omnibusque sensibus convenire, quos beatus Ambrosius. de incarnationis Dominicae mysterio

suis libris Spiritu sancto excitatus inseruit.

III. Et quia omnia majorum fidei nobis antiquitus traditae tota puritate conveniunt, Domine

sancte et beatissime pater, placuit omnibus, quorum subscriptio subter annexa nomina poterit

declarare, ut eos qui impie de incarnationis Dominicae sacramento sentiunt, quamvis

intellectus sui pravitate a catholicae fidei veritate recedentes, seipsos dignos abjectione

fecerint, suo etiam consensu, auctoritatis vestrae praecedente sententia, damnatione congrua

persequendos. Litterarum ergo vestrarum formam secuti, modum praescriptae ordinationis nos

servasse, his per fratrem et coepiscopum nostrum Cyriacum missis ostendimus. Superest ut,

annuente Domino perfectis rebus, palmam fidei et consummati certaminis coronam quiete

perpetua retinentes, 1082 hoc futuris memorabile saeculis relinquatis, ut ob hoc exstitisse

praesenti tempore impiae sectae contumacia videatur, ut vobis propugnatoribus in aeternum

prostrata succumberet. Et alia manu: Incolumem beatitudinem tuam summa Divinitas tucatur

atque custodiat, domine sancte ac beatissime pater.

EUSEBIUS episcopus Mediolanensis Ecclesiae, in omnia supra scripta consensi et subscripsi;

Anathema dicens his qui de incarnationis Dominicae sacramento impia senserunt.

Ego FAVENTIUS episcopus Regiensis Ecclesiae, in omnia supra scripta consensi et

subscripsi; Anathema dicens his qui de incarnationis Dominicae sacramento impia senserunt.

Zzz itd. Może dalej damy same imiona, albo i tego nie?zzz

Alexandria (451/452)

Synod zwołany przez Proteriosa, następcę Dioskorosa, w celu pojednania z Kościołem

zwolenników Dioskorosa i Eutychesa. Przyjęto ustalenia z Chalcedonu (451),

nieprzejednanych ich przeciwników cesarz skazał na wygnanie.

Mansi VII, 869-870.

Wiadomość o tym ponoć w liście biskupów Egiptu do Leona – poszukaćzzz

Andegavensis (4 octobris 453) (Angers)zzz

Synod prowincjonalny, na którym ustanowiono Talacjusza jako nowego biskupa miasta, oraz

ustalono kanony dyscyplinarne.

Mansi VII, 899-902.

CCL 148, 137n –sprawdzone z Mansim na gotowo!zzzz

Praefatio

Cum ad ordinandum episcopum in civitate andegavorum episcopi convenissent et Talasius

esset episcopus ordinatus, omnibus pariter residentibus Leone, Eustochio, Chariatone,

Rumorido, Viventio, Victorio et Talasio episcopis, pari consilio atque tractatu decisionem,

quam verbis decreverant, etiam scripturae mandare voluerunt; ut ab hac die, hoc est IV nonas

octobris, opilione v[iro] c[larissimo] consule, hae regulae ecclesiasticae servarentur, quae a

senioribus iuxta auctoritatem scripturarum iam fuerant constitutae.

Canones

I. Primum ut contra episcopale iudicium clericis non liceat prosilire neque inconsultis

sacerdotibus suis saecularia iudicia expetere; sed nec de loco ad alium sine episcopi

permissione transire, nec sine commendatis 1 zzz sacerdotum suorum litteris commeare.

II. Ut diaconis presbyteris noverint omni humilitate deferendum.

III. Ut a violentia et crimine perputationis abstineantur.

IV. Familiaritatem extranearum foeminarum noverint esse vitandam. Sed si qui sunt coelibes

nonnisi a sororibus aut amitis suis aut a matribus consolentur. Quia sicut bonum non est

homini solum esse, ita familiares esse clericos foeminis non oportet extraneis, quia frequenter

1 Munier commendaticiis.

plurimorum ruinas sub hac occasione deflemus. Si quis autem post hoc interdictum a

praedictis familiaritatibus se revocare noluerit, nequaquam gradu altiore donabitur, et si iam

ordinatus fuerit, non ministret. Tum si qui tradendis vel capiendis civitatibus fuerint

interfuisse detecti, non solum a communione habeantur alieni, sed nec conviviorum quidem

admittantur esse participes.

V. Quod etiam de his qui accepta paenitentia resilierint debita severitate servabitur, quae

forma etiam circa eas quae de virginitate sanctimoniali crimine proprio deciderunt, statuto

rigore permaneat.

VI. Hi quoque qui alienis uxoribus, superstitibus ipsarum maritis, nomine coniugii abutuntur,

a communione habeantur extranei.

VII. Clerici quoque, qui relicto clero se ad saecularem militiam et ad laicos contulerint, non

iniuste ab ecclesia quam reliquerunt amoventur.

VIII. Monachi quoque qui coeptam observationis viam relinquunt et absque epistolis et

absque certis negotiis vel necessitatibus per regiones vagantur alienas, cognita districtione, si

se non emendaverint, ab abbatibus suis vel a sacerdotibus ad communionem non recipiantur.

IX. Aliis quoque episcopis aliorum clericis gradum augere non liceat.

X. Quicumque autem vel de laicis, vel de clero, ministri fuerint ordinati et observare

noluerint, si laicus, communicare non liceat, nisi forte reprobaverint criminosos.

XI. Nonnisi unius uxoris viri, iidemque virginibus copulati, diaconi vel presbyteri ordinentur.

XII. Paenitentiae sane locus omnibus pateat, qui conversi errorem suum voluerint confiteri,

quibus perspecta qualitate peccati, secundum episcopi aestimationem erit venia largienda.

Quod ita 2 inter praedictos viros pari consilio et ordinatione decretum est, ut si quis ex ipsis

contra hanc ordinationem agendum esse praesumpserit, obvius fuisse regulae ecclesiasticae

iudicetur: adversus quem ceteris fratribus suis quasi adversus contemptorem licebit exsurgere.

Hierosolima (453)

Synod pod przewodnictwem bpa Juwennala opowiadający się za ustaleniami Soboru w

Chalcedonie i wykluczający z Kościoła zwolenników Eutychesa.

zzzDC odwołuje się do starej historii Kościoła i trzeba tego poszukać.

Constantinopolis (453)

Synod prawdopodobny, zob. Mansi, Supplementum I, 335zzz

Turonensis zzz (ca. 454) (Tours)

Synod w sprawie duchownych odwołujących się do sądów świeckich.

Epistola synodalis: Mansi VII, 905-906; PL 54, 1239; 130, 922

[do tłumaczenia]

PL 130, 922

Dominis fratribus merito beatissimis in Christo venerabilibus, Samartioni, Carathoni,

Desiderio, episcopis et presbyteris omnium ecclesiarum quae sunt intra provinciam Thraciam

constitutae, Leo, Victorius, Eustatius episcopi.

Tanta saeculi potestates circa sacerdotalem ordinem reverentia pervaluere, etiam hi quos sub

imperiali nomine terris divina potentia praeesse praecepit, ut jus distringendorum negotiorum

episcopis sanctis, juxta divalia constituta permiserint. Quod cum et juris antiqui formulis et

illatis frequentius sit et legibus confirmatum, praesertim tempore a plerisque invenimus fuisse

calcatum. Nam praetermisso sacerdotali judicio passim ad examen saeculare transire.

Quocirca nobis visum est, ut hanc et sacrae legis et nostri ordinis contumeliam et ad praesens

2 ita: Munier omm .

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: