HHH_fragmenty.pdf

(2298 KB) Pobierz
Hans-Herman Hoppe
Hans-Hermann Hoppe
Demokracja – bóg, który zawiódł
Ekonomia i polityka demokracji, monarchii i ładu naturalnego
WERSJA ONLINE – WYBÓR FRAGMENTÓW – PUBLIKOWANA ZA ZGODĄ
WYDAWCY. CYTOWANIE DOZWOLONE WYŁĄCZNIE POD WARUNKIEM
PODANIA ŹRÓDŁA: www.mises.pl
Tytuł oryginału: Democracy: The God That Failed. The Economics and Politics of Monarchy,
Democracy, and Natural Order
Tłumaczenie:
Witold Falkowski (wstęp, rozdziały: 1, 2, 10–12)
Juliusz Jabłecki (rozdziały: 3–9, 13)
Jan Fijor (wstęp do wydania polskiego)
Redakcja: Monika i Tomasz Cukiernik
Copyright © 2001, 2003 by Transaction Publishers, New Brunswick, New Jersey
Copyright © 2005 for the Polish edition by Fijorr Publishing and Witold Falkowski
Copyright © 2005 for the Polish translation by Witold Falkowski and Juliusz Jabłecki
1
720706295.001.png
 
Spis treści
Wstęp..............................................................................................................................................4
2
3
Wstęp
Pierwsza wojna światowa wyznacza jeden z wielkich przełomów w najnowszych dziejach.
Wraz z jej zakończeniem zamknięty został proces odchodzenia całego świata zachodniego od
rządów opartych na monarchii i niepodzielnej władzy królów na rzecz demokratyczno-
republikańskich niepodzielnych rządów ludu. Proces ten rozpoczął się od Rewolucji
Francuskiej. Do roku 1914 w Europie istniały tylko trzy republiki: Francja, Szwajcaria i – od
1911 roku – Portugalia. Spośród wszystkich wielkich monarchii europejskich tylko ówczesną
Wielką Brytanię można by uznać za państwo z systemem parlamentarnym, tj. takim, w
którym naczelna władza należy do wybieralnego parlamentu. Zaledwie cztery lata później do
wojny w Europie przystąpiły Stany Zjednoczone, co przesądziło o jej wyniku. Niemal
wszystkie monarchie zniknęły, a Europa, wraz resztą świata, wkroczyła w erę
demokratycznego republikanizmu.
Pokonani militarnie Romanowowie, Hohenzollernowie i Habsburgowie musieli abdykować.
Rosja, Niemcy i Austria stały się demokratycznymi republikami, w których wszyscy –
mężczyźni i kobiety – mieli prawo wyborcze, a rządy miały charakter parlamentarny.
Również wszystkie nowe, powstałe po rozpadzie imperiów państwa – z wyjątkiem Jugosławii
– przyjęły demokratyczno-republikańskie konstytucje. Obalone zostały monarchie w Turcji i
Grecji. Nawet w tych krajach, w których nominalnie zachowano monarchię – Wielkiej
Brytanii, Włoszech, Hiszpanii, Belgii, Holandii i państwach skandynawskich – królowie nie
sprawowali już faktycznie władzy. Ich dorośli obywatele otrzymali powszechne prawo
wyborcze i cała władza została przekazana parlamentom oraz urzędnikom „publicznym”.
Historyczną przemianę ancien regime’ ów, w których władzę dzierżył król lub książę, w
państwa rządzone przez osoby wybrane w powszechnym głosowaniu, można przedstawić
jako przejście od systemu austriackiego do systemu amerykańskiego. Przemawia za tym kilka
względów. Przede wszystkim Austria wywołała wojnę, a Ameryka doprowadziła do jej
zakończenia. Austria przegrała, Ameryka zwyciężyła. W Austrii rządził monarcha – cesarz
Franciszek Józef – a w Ameryce wybrany demokratycznie prezydent – profesor Woodrow
Wilson. Ważniejsze jest jednak to, że I wojna światowa nie była wojną tradycyjną, nie
ograniczała się do konfliktu o określone terytoria, lecz była wojną ideologiczną. Każde z
państw – Austria i Ameryka – w najbardziej widoczny sposób ucieleśniało pozostające w
konflikcie idee (i było w ten sposób postrzegane przez inne państwa biorące udział w
wojnie) 1 .
I wojna światowa rozpoczęła się jako tradycyjny konflikt terytorialny. Jednakże po
początkowym nieformalnym zaangażowaniu się w wojnę i późniejszym oficjalnym
przystąpieniu do niej – w kwietniu 1917 roku – Stanów Zjednoczonych, konflikt nabrał
nowego, ideologicznego wymiaru. Stany Zjednoczone zostały założone jako republika, a
zawierające się w pojęciu republiki demokratyczne zasady dopiero co zwyciężyły w tym
kraju w wyniku pokonania i zniszczenia skonfederowanych stanów południowych przez
centralistyczny rząd Unii. Podczas I wojny światowej zwycięska ideologia
ekspansjonistycznego demokratycznego republikanizmu znalazła swoją personifikację w
osobie prezydenta USA Woodrowa Wilsona. Za prezydentury Wilsona wojna w Europie stała
się ideologiczną misją mającą na celu utorowanie wszędzie drogi dla demokracji i uwolnienie
świata od władców dynastycznych. Gdy w marcu 1917 roku sprzymierzony z USA car
Mikołaj II został zmuszony do abdykacji, a w Rosji powstał demokratyczny republikański
rząd Kierenskiego, Wilson nie posiadał się z radości. Po abdykacji cara wojna stała się
wreszcie konfliktem czysto ideologicznym: walką dobra ze złem. Wilson i jego najbliżsi
1 Przyczyny i skutki I wojny światowej są znakomicie przedstawione w: Raico 1999.
4
doradcy w sprawach polityki zagranicznej, George D. Herron oraz Colonel House * , nie lubili
Niemiec, Kaisera, arystokracji i elity wojskowej, ale Austrii wprost nienawidzili. Erik
Kuehnelt-Leddihn w następujący sposób scharakteryzował poglądy Wilsona i amerykańskiej
lewicy: „Austria była znacznie bardziej odrażająca niż Niemcy. Jej istnienie stało w
sprzeczności z ideą państwa narodowego Mazziniego. Austria była spadkobierczynią wielu
tradycji i symboli, wywodzących się jeszcze od Świętego Cesarstwa Rzymskiego (dwugłowy
orzeł, kolory czarny i złoty itd.); rządząca nią dynastia panowała kiedyś w Hiszpanii (jeszcze
jeden bête noir ); przewodziła kontrreformacji i Świętemu Przymierzu; walczyła przeciwko
Rissorgimento , zdławiła powstanie na Węgrzech, którego przywódcą był Kossuth (w Nowym
Jorku jest jego pomnik), a także wspierała moralnie eksperyment monarchiczny w Meksyku.
Samo słowo „Habsburg” przywodziło na myśl skojarzenia z katolicyzmem, Armadą,
Inkwizycją, Metternichem, uwięzieniem Lafayette’a w Olmütz i Silvia Pellico w fortecy
Spielberg. Takie państwo musiało zostać zniszczone, taka dynastia musiała zniknąć z
powierzchni Ziemi 2 .
Wojna, stając się konfliktem w coraz większym stopniu ideologicznym, w szybkim tempie
przekształciła się w wojnę totalną. Uczestniczące w niej państwa w całości podporządkowały
swoje gospodarki celom wojskowym (socjalizm wojenny) 3 , a przestrzegany z dawien dawna
podział na żołnierzy i nieżołnierzy, na sferę wojskową i cywilną, przestał obowiązywać. Z
tego powodu w I wojnie światowej zginęło znacznie więcej cywilów – którzy padli ofiarą
głodu i chorób – niż żołnierzy na polu walki. Ponadto, ze względu na swój ideologiczny
charakter, wojna nie zakończyła się kompromisowym pokojem, lecz całkowitą kapitulacją,
upokorzeniem i ukaraniem jednej ze stron. Niemcy musiały zrezygnować z monarchii i oddać
Francji Alzację-Lotaryngię, którą włączyły w swoje granice po wojnie francusko-pruskiej w
latach 1870-1871. Na nową republikę niemiecką nałożono ciężkie i długotrwałe reparacje
wojenne. Niemcy zostały zdemilitaryzowane, Zagłębie Saary zostało pod francuską okupacją,
a znaczna część terytorium na wschodzie przypadła Polsce (Prusy Zachodnie i Śląsk). Niemcy
nie zostały jednak rozparcelowane i zniszczone. Ten los Wilson zarezerwował dla Austrii. Po
odsunięciu od władzy Habsburgów całe Cesarstwo Austro-Węgierskie zostało podzielone.
Ukoronowaniem polityki Wilsona było powstanie dwóch nowych, sztucznych tworów
państwowych: Czechosłowacji i Jugosławii, które wykrojono z ziem byłego cesarstwa. Sama
Austria – przez wieki jedno z największych europejskich mocarstw – została okrojona do
państewka w granicach obejmujących niemieckojęzyczne jądro dawnego państwa. Ponadto
Austria musiała – zgodnie z wolą Wilsona – oddać Włochom całkowicie niemiecką prowincję
Południowego Tyrolu – aż po Przełęcz Brenner.
W roku 1918 Austria zniknęła z mapy międzynarodowej polityki mocarstwowej. Rolę
największego światowego mocarstwa przejęły Stany Zjednoczone. Rozpoczął się wiek
Ameryki, wiek pax Americana . Zwyciężył demokratyczny republikanizm. Po raz drugi miał
on odnieść zwycięstwo po zakończeniu II wojny światowej, a później jeszcze raz – jak się
przynajmniej zdawało – wraz z upadkiem imperium sowieckiego na przełomie lat
osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Zdaniem niektórych dzisiejszych komentatorów
nastał „koniec historii”. Amerykańska koncepcja powszechnej i globalnej demokracji została
wreszcie wcielona w życie 4 .
* Colonel House, właściwie Edward Mandell House (1858–1938), polityk amerykański, doradca i przyjaciel
prezydenta Wilsona [przyp. – W.F.].
2 Kuehnelt-Leddihn 1990, s. 210. Więcej na temat Wilsona i wilsonizmu w: Rothbard 1989; Gottfried 1990,
1991; Nisbet 1988.
3 Zob.: Rothbard 1972; Higgs 1987.
4 Zob.: Fukuyama 1996.
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin