1. Resuscytacja-krążeniowo oddechowa

RESUSCYTACJA                       

Ożywianie jest zespołem zabiegów lekarskich, których zadaniem lub skutkiem jest przywrócenie podstawowych objawów życia tj. co najmniej krążenia krwi lub krążenia krwi i oddychania.

REANIMACJA 

Jest zespołem czynności, które doprowadziły nie tylko do przywrócenia krążenia krwi oddychania, ale także do powrotu czynności ośrodkowego układu  nerwowego - łącznie z powrotem świadomości.

Zabiegi resuscytacyjne podejmuje się w oparciu o stwierdzenie:

1.                 braku oddechu,

2.                 braku tętna na dużych tętnicach (szyjne, udowe, ramienne),

Czynności resuscytacyjnych nie podejmuje się w przypadku stwierdzenia pewnych znamion śmierci:

· plam opadowych,

· stężenia pośmiertnego,

W SKŁAD RESUSCYTACJI KRĄŻENIOWO-ODDECHOWWEJ  (CARDIO - PULMONARY RESUSCITATION - CPR)   WCHODZĄ:      

I.    Podstawowe zabiegi podtrzymywania życia (Basic Live Support-BLS) obejmują A,B, C

II. Zaawansowane czynności podtrzymywania życia (Advanced Cardiac Live Support- ACLS) obejmują D, E, F

III.             Rozstrzygające czynności przedłużania życia, obejmują G, I, I

Podstawowe czynności podtrzymywania życia – BLS

A (airway) - utrzymywanie drożności górnych dróg oddechowych:

·                    odgięcie głowy do tyłu (przez uniesienie karku)

·                    uniesienie żuchwy

·                    rękoczyn potrójny:

1.   odgięcie głowy do tyłu,

2.   wysunięcie żuchwy do przodu,

3.   otwarcie ust pacjenta,

·                    otwarcie ust:

a)  skrzyżowanym kciukiem i wskazicielem,

b)  przy całkowicie rozluźnionym stawie skroniowo - żuchwowym,

·                    opróżnienie dróg oddechowych ręką i przez odsysanie,

·                    udrożnienie dróg oddechowych rurkami gardłowymi:

Þ                rurka Guedela, Mayo (ustno- gardłowa),

Þ                rurka Wendla (nosowo- gardłowa),

Błędy i niebezpieczeństwa podczas zakładania rurek gardłowych:

a)  traumatyzacja języka i gardła przy niewłaściwym użyciu rurki,

b)  krwawienie z nosa przy niewłaściwym zakładaniu rurek nosowo- gardłowych,

c)   wciśnięcie języka do gardła i zamknięcie wejścia do krtani,

d)  uszkodzenie zębów (siekaczy) rurką Guedela,

e)  uszkodzenie wargi znajdującej się między rurką a zębami,

f)    zatkanie językiem zbyt krótkiej rurki,

g)  ucisk przez zbyt długą rurkę okolicy zachyłka gruszkowatego i zamknięcie nagłośnią wejścia do krtani; dodatkowo możliwość wystąpienia arytmii, skurczu głośni, odruchów wymiotnych

7. Podejrzenie aspiracji ciała obcego - postępowanie

·                    noworodki i niemowlęta; uderzenie w okolicę miedzyłopatkową i uciskanie klatki piersiowej (w punkcie wykonywania masażu serca) po 4 razy (naprzemiennie),

·                    dzieci i dorośli; wykonanie rękoczynu Heimlicha:

  - u pacjenta przytomnego (siedzący lub stojący),

  - u pacjenta nieprzytomnego (leżący),

*      przeciwwskazania:

  - otyli,

  - ciężarne,

·                    c) usunięcie ciała obcego pod kontrolą wzroku (laryngoskop, kleszczyki MacGilla),

B (Breathing) - rozpoczęcie sztucznego oddychania     

1. wentylacja bezprzyrządowa:

- usta-usta (Safar - 1958),

- usta-nos,

- usta- usta-nos,

2. wentylacja przyrządowa:

   - rurka Safara,        

   - rurka Sussex,          

   - Life Key (AMBU),

   - Notfalltucher (LEARDAL),

   - Taschenmaske (LEARDAL),

   - worek samorozprężalny (AMBU),

   - rurka Combitube (Sheridan),

   - maska krtaniowa (Intavent),

   - intubacja:

              - ustno-tchawicza,

              - nosowo-tchawicza,

   - konikotomia (konikopunkcja),

   - tracheotomia (tracheopunkcja),

Błędy i niebezpieczeństwa związane z wentylacją zastępczą niezaintubowanego pacjenta:

·                    rozdęcie żołądka przez stosowanie zbyt wysokich ciśnień, grożące regurgitacją i aspiracją treści pokarmowej do dróg oddechowych,

·                    niewłaściwe trzymanie maski powodujące nieszczelność,

·                    niewystarczająco odgięta głowa,

·                    niewłaściwe trzymanie worka oddechowego,

Błędy i niebezpieczeństwa związane z intubacją:

·                    nieprawidłowe ułożenie głowy,

·                    uszkodzenie jamy ustnej i zębów,

·                    niewłaściwy rozmiar rurki,

·                    prowadnica wystająca poza koniec rurki intubacyjnej,

·                    jednostronna intubacja (intubacja do jednego oskrzela),

·                    wprowadzenie rurki do przełyku,

·                    przepuklina mankietu uszczelniającego,

·                    skurcz głośni i oskrzeli,

·                    odma opłucnowa,

C (Circulation) - podjęcie masażu serca          

Mechanizmy zatrzymania krążenia krwi:

Ø      migotanie komór serca (Ventricular  Fibryllation - VF),

Ø      asystolia komór serca tzw. bezruch komór serca (Asystolia-Asys, Cardiac
Arrest -CA),

Ø      rzut serca bez czynności hemodynamicznej (słabe serce, rozkojarzenie elektro mechaniczne); (Non Perfusing Rythm - NPR, Dyssotiation Elektro  Mechanikal - DEM),

uderzenie przedsercowe

wskazania:

·                    u pacjentów z monitorowanym ekg - przy częstoskurczu komorowym lub migotaniu komór, gdy nie jest możliwe natychmiastowe wykonanie defibrylacji,

·                    u pacjentów z monitorowanym ekg - przy bradykardii lub asystolii, dopóki pacjent zachowuje przytomność: (powtarzane uderzenia),

pośredni masaż serca (Kouvenhoven, Jude, Knickerbocker- 1960)

Mechanizm:                        

A.  pompa sercowa uciskanie serca pomiędzy mostkiem a kręgosłupem powoduje wyciskanie z niego krwi, która napływa do niego po zwolnieniu ucisku (skuteczny przy dużej podatności klatki piersiowej),

B.  pompa piersiowa podczas ucisku na mostek w klatce piersiowej powstaje ciśnienie skurczowe, które popycha krew z serca i płuc do dużych naczyń na obwód. Zwolnienie ucisku wywołuje ciśnienie rozkurczowe w obrębie klatki piersiowej, powodując napływ krwi. Ciśnienie perfuzji mózgowej (CPP) powstaje w fazie kompresji z różnicy ciśnień w aorcie i żyłach szyjnych (20% normy w czasie prowadzenia CPR). Ciśnienie perfuzji mięśnia sercowego (MPP) powstaje z różnicy między ciśnieniami rozkurczowymi w aorcie i prawym przedsionku (10 - 20% podczas prowadzenia CPR).

Ułożenie pacjenta                     

·                    płasko na twardym podłożu,

·                    nogi uniesione powyżej poziomu głowy (zwiększenie oporu obwodowego),

Wyszukanie punktu nacisku                 

·                    jedna trzecia dolna mostka (dorośli i dzieci),

·                    ok. 1 cm poniżej linii łączącej brodawki sutkowe (noworodki i niemowlęta),

Głębokość nacisku                     

·                    3.5 - 5.0 cm (dorośli),

·                    2.0 - 3.5 cm (noworodki i niemowlęta),

Częstość ucisku                      

·                    ok. 80 - 90/min. (dorośli),

·                    ok. 100 - 110/min. (dzieci),

·                    ok. 120 - 130/min. (noworodki),

Powikłania pośredniego masażu serca            

1.        złamania żeber,

2.        złamania mostka,

3.        oderwanie żeber od mostka,

4.        odma opłucnowa,

5.        krwiak opłucnej,

6.        stłuczenie płuca,

7.        pęknięcie wątroby,

8.        pęknięcie śledziony,

9.        zatory tłuszczowe,

v   &#...