słowik.pdf

SpóŸniony s³owik

Julian Tuwim

P³acze pani s³owikowa w gniazdku na akacji,

Bo pan s³owik przed dziewi¹t¹ mia³ byæ na kolacji.

Tak siê godzin wyznaczonych pilnie zawsze trzyma,

A tu ju¿ po jedenastej - i s³owika nie ma!

Wszystko stygnie: zupka z muszek na wieczornej rosie,

Szeœæ komarów nadziewanych w konwaliowym sosie,

Motyl z ro¿na, przyprawiony gêstym cieniem z lasku,

A na deser - tort z wietrzyka w ksiê¿ycowym blasku.

Mo¿e mu siê co zdarzy³o? Mo¿e go napadli?

Szare piórka oskubali, srebrny g³osik skradli?

To przez zazdroœæ! To skowronek z band¹ skowroni¹tek!

Piórka - g³upstwo, bo odrosn¹, ale g³os - maj¹tek!

Nagle zjawia siê pan s³owik, poœwistuje, skacze...

"Gdzieœ ty lata³? Gdzieœ ty fruwa³? Przecie¿ ja tu p³aczê!"

A pan s³owik s³odko æwierka: "wybacz, moje z³oto,

Ale wieczór taki piêkny, ¿e szed³em piechot¹!”

Alicja Lizer-Molitorys