Poradnik_Neverwinter_Nights_2.pdf

Poradnik

Wst´p

Jaskinia była skryta w lekkim mroku oświetlały ją jedynie nikłe promienie słońca wpadające przez

wąski otwór, którym zszedłeś na dół, wiedziony dziwnym impulsem. Przeraźliwą ciszę panującą

pod ziemią przerywało tylko rytmiczne kapanie wody w oddali. Ruszyłeś powoli przed siebie,

odgarniając ręką zwisające z suﬁ tu lepkie pajęczyny. Echo twoich kroków przeszywało cię ni-

czym ostrze bełtu, a roztrącane na boki fragmenty skał były niczym małe lawiny. Po przejściu

kilku kroków, które zdawały się milami, ujrzałeś niewielki kopiec kamieni, na który nieśmiało

padały resztki dobywającego się z wejścia światła. Drżącą dłonią przesunąłeś kamienie i twoim

oczom ukazała się zakurzona, wielka księga oprawiona w brązową, grubą skórę. Na okładce wid-

niały dwa wyryte ostrza oraz trudny do odczytania napis. Podniosłeś delikatnie cenne znalezisko,

a twoje ciało przeszedł zimny dreszcz. Księga zdawała się przez chwilę wibrować tajemniczą

energią. Wiedziony ciekawością, otworzyłeś okładkę. Twoim oczom ukazał się obraz pięknego,

monumentalnego miasta, nad którym wznosiła się ciemna, gęsta mgła. Wydawało ci się, że lekko

porusza się w twoim kierunku. Odetchnąłeś głęboko i przewróciłeś następną stronę. Księga żyła

swoją historią. Historią, która właśnie się rozpoczęła.

Szkolenie

Festyn Do˝ynkowy

Każda przygoda ma gdzieś swój początek. Moja zaczęła się niepozornie, w Zachodnim Porcie,

na południe od Neverwinter. Mieszkałem tam od dziecka i, od kiedy pamiętam, zajmował się

mną mój przybrany ojciec Daeghun. Tego dnia odbywał się akurat coroczny Festyn Dożynkowy.

Ojczym poprosił, bym dostarczył kupcowi Galenowi zwierzęce skóry. Wziąłem je z kufra, zamie-

niłem z Daeghunem jeszcze kilka zdań i wyszedłem z domu.

Na zewnątrz już czekali na mnie Bevil i Amie

– moi towarzysze zabaw z dzieciństwa. Przy-

witaliśmy się i ruszyliśmy w głąb miasteczka.

Tuż za mostem spotkaliśmy Georga Redfella,

który przypomniał nam, że w tym roku mamy

ostatnią szansę na zdobycie Pucharu Dożyn-

kowego – w przyszłym roku będziemy już

za starzy. Zawody odbywały się drużynowo

i, aby wygrać puchar, musieliśmy zwyciężyć

przynajmniej w trzech z czterech konkursów.

Neverwinter Nights TTM 2 2

Legenda:

Dom Daeghuna

Most

Namiot Georga

Dożynkowa Bójka

Konkurs na największego wieprzka

Kupiec Galen

Konkurs Talentów

Turniej Strzelecki

Wyzwanie Łotrzyka

Scena

Konkurs Talentów

Zaczęliśmy od Konkursu Talentów. Nasza drużyna wystawiła oczywiście Amie. Jako uczenni-

ca lokalnego czarodzieja była do tego najlepiej przygotowana. Konkurs nie był trudny, bo Retta

Starling, która go prowadziła, nieustannie podpowiadała Amie, co ma zaprezentować. Pokaz roz-

począł się od przywołania chowańca. Następnie Amie sprawiła, że Bevil urósł na naszych oczach

o kilkadziesiąt centymetrów. Na koniec Promieniem Lodu rozbiła stojącą nieopodal beczkę. Pub-

liczność była zachwycona, a my zdobyliśmy pierwszy punkt.

Człowiek i jego wieprzek

Kiedy radowaliśmy się ze zwycięstwa Amie, podszedł do nas Orlen i poprosił naszą młodą cza-

rodziejkę o zbadanie świni Lewyʼego Jonesa, która została wystawiona w konkursie na najwięk-

szego wieprza. Orlen sędziował w owych zmaganiach i coś mu się w zwierzęciu Lewyʼego nie

podobało. Podzielił się z nami przypuszczeniami, że świnka mogła zostać magicznie powiększo-

na. Sprawę dało się rozwiązać na dwa sposoby: albo rozmawiając z Jonesem, albo wykorzystując

zwój Rozproszenia Magii, który otrzymaliśmy za zwycięstwo w Konkursie Talentów. Postanowi-

liśmy raz na zawsze dać nieuczciwemu hodowcy nauczkę i użyliśmy zwoju, pokazując wszystkim

mieszkańcom prawdę o zwierzaku. Szczerze mówiąc, dużo bardziej było mi żal wieprzka niż

nieuczciwego człowieka.

Turniej Strzelecki

Kolejnym przystankiem była strzelnica. Do tej konkurencji podeszliśmy z pełnym spokojem, bo

turniejem kierował mój ojczym Daeghun. Nie oznacza to, że planowaliśmy jakieś oszustwo – po

prostu, nie czułem większych nerwów. Zgodnie z poleceniem, wziąłem z beczki kuszę oraz bełty

i potrenowałem chwilę na tarczach. Kiedy już byłem z siebie zadowolony, zakomunikowałem

ojczymowi, że jestem gotowy. Moim zadaniem było zestrzelić przy pomocy dziesięciu bełtów

jak największą ilość butelek ustawionych na skrzyniach. Zadanie okazało się dziecinnie proste

i kolejny krok ku pucharowi został wykonany.

Wyzwanie Łotrów

Następna część walki o Puchar Dożynkowy okazała się trudniejsza. Wyzwanie Łotrów tym razem

prowadził czarodziej Tarmas. Gdybyśmy byli lepszymi złodziejaszkami, poradzilibyśmy sobie

sami, lecz w związku z tym, że w naszym zespole nie było nikogo z odpowiednimi kwaliﬁ ka-

cjami, musieliśmy poprosić o pomoc Kippa – znanego ze swoich zdolności dzieciaka. Zadanie

Neverwinter Nights

Poradnik

polegało na rozwiązaniu zagadki podyktowanej przez Tarmasa. Był to wierszyk, który miał nam

wskazać miejsce ukrycia trzech kolorowych piórek. Pierwsze było schowane pod stosem drewna

zabezpieczonego sprytną pułapką. Drugie znajdowało się w zamkniętej na klucz skrzyni, którą

trzeba było otworzyć wytrychem. Ostatnie natomiast miał w kieszeni człowiek w zieleni. Po ze-

braniu wszystkich fantów wróciliśmy do Tarmasa. W tym momencie moglibyśmy już zakończyć

zabawę, wygraliśmy przecież trzy z czterech konkursów, ale chcieliśmy podtrzymać dobrą passę

i zwyciężyć we wszystkich.

Do˝ynkowa Bójka i przyjacielski zakład

Na ostatni ogień poszła zatem Dożynkowa Bójka. Porozmawialiśmy z bratem Merringiem i zgło-

siliśmy swoją chęć wzięcia udziału w bójce. Tak samo, jak w Turnieju Strzeleckim, wziąłem broń

z beczki – tym razem były to maczugi ćwiczebne. Rozdałem je swoim towarzyszom i poćwiczy-

liśmy na kukłach. Kiedy się rozgrzaliśmy, wróciliśmy do brata Merringa i stanęliśmy do walki

z pierwszą drużyną. Okazali się słabeuszami

i pokonaliśmy nieszczęśników bez problemu.

Szczerze mówiąc, to obiliśmy ich na tyle po-

rządnie, że nikt, poza braćmi Mossfeldami

– naszymi największymi rywalami, nie chciał

stanąć z nami w szranki. Przed konfronta-

cją postanowiłem porozmawiać z Wylem

Mossfeldem. Założyliśmy się o to, kto zwy-

cięży, i stanęliśmy do walki. Nie należała do

najłatwiejszych, ale udało nam się wygrać.

Otuchy dodawała nam myśl, że w razie prze-

granej mogliśmy domagać się rewanżu.

Handel futrami

Wygrywając wszystkie konkurencje, staliśmy się bohaterami Festynu Dożynkowego. Zanim

poszliśmy po nagrodę, udaliśmy się jeszcze do Galena. Sprzedałem mu skóry, a za zarobione

pieniądze kupiłem łuk z drewna zmierzchu, jak polecił mi wcześniej opiekun. Chwilę później

zaniosłem go Daeghunowi.

Wróciłem do Georga, by pochwalić się zwycięstwem. Polecono nam udać się pod scenę, gdzie

Georg zakończył festyn krótką przemową i wręczył nam Puchar Dożynkowy oraz okazjonalny

Płaszcz Dożynkowy. Dziwne, że tylko jeden, ale cóż – nasze miasteczko najbogatsze nie było.

Wtedy jeszcze nie zdawałem sobie sprawy, że jest to jedna z ostatnich spokojnych chwil w moim życiu.

Neverwinter Nights TTM 2 2

Akt I

Wciąż czując radość ze zwycięstwa na Festynie Dożynkowym, położyłem się spać. Po męczącym

dniu łóżko otoczyło mnie ciepłą pościelą. Zapadłem w sen. I wtedy zaczął się koszmar...

Obl´˝ony port

W środku nocy do mojego pokoju niespodziewanie wpadła Amie z Bevilem. Zaczęli krzyczeć coś

o napaści na miasto. W połowie tylko przytomny, wyjąłem ze skrzyni swój ekwipunek i już mie-

liśmy wybiegać z domu, kiedy do środka wdarła się zgraja szarych krasnoludów. Chyba jedynie

zastrzyk adrenaliny pozwolił mi zabić moich pierwszych w życiu prawdziwych przeciwników.

Zaraz przed domem spotkałem brata Merringa opatrującego rannych. Powiedział, że jestem po-

trzebny w mieście. Po tym, jak mnie pobłogosławił, pobiegłem w kierunku mostu, gdzie wpadłem

w sam środek bitwy.

Zgłoszenia na słu˝b´ i powrót do walki

Po rozprawieniu się z kilkoma napastnikami mogłem w końcu porozmawiać z Georgem. Polecił

mi znaleźć przynajmniej pięciu członków milicji. Nie było to trudne. Przebiegłem dookoła mia-

steczka i przekazałem informację odpowiednim ludziom – między innymi braciom Mossfeldom.

Ward potrzebował mojej pomocy, gdyż został ciężko ranny. Wróciłem do brata Merringa po zioła

lecznicze, dzięki czemu mogłem pomóc Wardowi oraz innym rannym obrońcom.

Legenda:

Mostek

Dom Tarmasa

Dom Starlingów

Członkowie milicji do zwołania

Kiedy zebrałem już odpowiednio duży oddział, udałem się

na pole koło farmy Sterlingów, na południowym wscho-

dzie Zachodniego Portu, by spotkać się z Georgem.

Czarodziejski arsenał

Koło studni natraﬁ liśmy na czarodzieja Tarmasa toczącego magiczną walkę z istotą, której nigdy

wcześniej nie widziałem na oczy. Jakiś czas później dowiedziałem się, że należała ona do rasy

Githyanki. W starciu tym doszło do tragedii. Amie, mimo zakazu, stanęła w obronie swojego

nauczyciela i poległa. Mogła stać się w przyszłości potężnym czarodziejem i bardzo przydatnym

sojusznikiem – niestety, popędliwość zapędziła ją do grobu szybciej niż kule ognia.

Kiedy mag Githyanki uciekł z pola walki, Tarmas pozwolił nam udać się do jego domu i zabrać

stamtąd wszystko, co tylko mogło się nam przydać. Zaskoczyło nas to, gdyż Tarmas zawsze za-

wzięcie bronił swoich kwater i nikomu nie pozwalał beztrosko po nich buszować. Tym razem

przeglądanie skrzyni czarodzieja miało gorzki posmak pozbawiony jakiejkolwiek satysfakcji.

Neverwinter Nights

Poradnik

Walka u Starlingów

Kiedy już zebraliśmy się na polu Starlingów,

zaczęła się pierwsza prawdziwa bitwa w moim

życiu. Moja drużyna i obrońcy miasta po jed-

nej stronie, a przed nami horda ostrzaków

i szarych krasnoludów. Po którejś fali ataków

doszły nas słuchy, że do domu Starlingów

przedostało się kilku przeciwników. Może

i pozwoliłbym innym się tym zająć, ale

w środku były dzieci. Wziąłem Bevila i pobie-

gliśmy do atakowanego domostwa.

W przedsionku spotkałem Rettę i jej psy. Po krótkiej rozmowie postanowiłem zabrać je jako do-

datkowe wsparcie i wszedłem z nimi w głąb domu. Z napastnikami rozprawiłem się szybciej, niż

myślałem. Zwierzęta okazały się bardzo przydatne. Błyskawicznie upewniłem się, że dzieciom nic

nie jest, i wróciłem na pole bitwy. Tutaj sprawy stały tak samo, jak je zostawiłem. Odpieraliśmy

ataki jeden za drugim. Kiedy już traciliśmy nadzieję, wrogie oddziały zupełnie bez powodu się

wycofały. Oblężenie Zachodniego Portu się skończyło.

Ruiny przeszłoÊci

W czasie natarcia krasnoludy i ostrzaki mówiły o poszukiwaniu srebrnego przedmiotu. Obudziło

to wspomnienia Daeghuna, który opowiedział mi, jak kiedyś po bitwie w naszym miasteczku zna-

lazł srebrny okruch. Mając przeczucie, że nie jest to zwyczajny przedmiot, postanowił go ukryć

w ruinach na bagnach za miastem. Teraz trzeba było odzyskać błyskotkę, żeby dowiedzieć się

o niej więcej.

Legenda:

Wejście do lokacji

Wejście do ruin

Zabrałem ze sobą Bevila i ruszyliśmy na mokradła. Jak zawsze – było mokro, śmierdziało roz-

kładającymi się roślinami i jaszczurzowcami. Ci ostatni oraz bagienne żuki stanowiły dla nas

największe zagrożenie. Podążając ścieżką, dotarliśmy do zniszczonej budowli. Opatrzyliśmy rany

i zagłębiliśmy się w mroczną pustkę drzwi. W środku czekało na nas tylko więcej żuków i jasz-

czurzowców. Na samym końcu kamiennego labiryntu starożytnej budowli dotarliśmy do pomiesz-

czenia z szamanem jaszczurzowców i jego podwładnymi. Może gdyby udało mi się przekonać ich,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: