Tytuł: Niebieski autobus Autor: Barbara Kosmowska Język oryginalny: polski Kategoria: Literatura piękna Gatunek: literatura współczesna polska Forma: powieć Wydanie ksišżki nagrywanej: Wydawnictwo Zysk i Spółka Rok wydania: 2004 Rodzaj: audioksišżka Wersja językowa: polska Treć: pełna Rok nagrania: 2004 Czyta: Hanna Kinder-Kiss Czas trwania: ~11 godz. 54 min. Rozmiar: ~163 MB (12 plików) Format: MP3 (KBPS:32, KHZ:22, mono) Opis ksišżki: Mika Pietkiewicz dorasta razem z kasztanem na podwórku ubogiej kamienicy. Dorasta do przyjani i miłoci. Dziecięca ufnoć pozwala jej odnaleć się w rzeczywistoci ustanowionej przez dorosłych, a więc architektonicznie nie zakrojonej na potrzeby małej dziewczynki. Ten wiat, ani ładny, ani brzydki, został wypełniony ciepłem i młodzieńczymi marzeniami, które ostatecznie wygrywajš z tym, co potocznie zwyklimy nazywać zdroworozsšdkowš postawš wobec życia. Historia w powieci jest tylko tłem, które tłumaczy, dopisuje i ilustruje tę indywidualnš biografię, odciniętš w konkretnym czasie i realnej przestrzeni. Powieciowy wiat, wykreowany z życzliwym dystansem do wszystkiego, co minione, każdego dnia powiększa się o nowe wyzwania i wybory. "Niebieski autobus" przynosi kilka ważnych tematów, a o ich pierwszeństwie decyduje czytelnicza wrażliwoć. Jest więc lirycznym studium pierwszej miłoci. Tej najważniejszej, bo jedynej. Jest też przekornš opowieciš o społecznym i intelektualnym awansie, który dla Miki Pietkiewicz oznacza pełne porozumienie z sobš i własnymi oczekiwaniami, ponieważ awans staje się mšdrym powrotem, nie chaotycznš ucieczkš w pozory. Tym wewnętrznym zmaganiom bohaterki towarzyszš obecne na każdym etapie jej życia pytania o wartoci najważniejsze... Niebieski autobus w nowej ksišżce Kosmowskiej nie jest jedynym reliktem minionych czasów. Podobnie jak inne atrybuty nie tak dawnej rzeczywistoci, staje się mimowolnym łšcznikiem pomiędzy dwiema historiami: tš dziecięcš, odnotowanš bystrym i szczerym spojrzeniem narratorki, oraz dojrzałš, do której dociera się po kocich łbach własnych pragnień i potrzeb. Gospodarzem obu tych wiatów jest inteligentna i wrażliwa dziewczyna. Mogłaby, wzorem innych, wyzwolić się z dusznej atmosfery rodzinnego domu, przesyconej oparami samogonowych marzeń o lepszym życiu. Mogłaby wykupić bilet w jednš stronę, raz na zawsze zamykajšc za sobš drzwi do przeszłoci. Mogłaby wreszcie stać się jeszcze jednš płaczšcš nad dziedzictwem przeszłoci ofiarš systemu rodzinnych wypaczeń i niedoskonałoci. Ale tak byłoby zbyt prosto. Dlatego otrzymujemy opowieć o wielkiej sztuce akceptacji i to wcale nie kosztem siebie, gdyż prawdziwa zgoda na wiat zawsze pozostaje zgodš z samym sobš. Każda z kreowanych przestrzeni, do której dotrzeć można niebieskim, zdezelowanym autobusem, bywa mieszna i jednoczenie przerażajšca. Jak życie. Ono też takie jest.
zck68