marcin swietlicki - wiersze.pdf - zachomikowane - spodpowieki

Marcin

Swietlicki

WIERSZE

Marcin Swietlicki - FALSTART

Tym tylko jestem, co powiedzieć zechcę.

(pomiędzy Starym i Nowym

Testamentem jest

szczelina, tam mieści się sens)

(nie chciałem

tego mówić)

Okrutny poniedziałku!

Neil Young z Crazy Horse

grają piosenkę Like A Hurricane w ciemnościach.

Zawsze trzeba zostawić jakiś dobry numer

na koniec.

Marcin Swietlicki - Gotowanie

Woda. Zawrze. Wrzuć. Posól.

Dwadzieścia minut. Pociąć.

Zalać jogurtem. Cukier.

Kilkanaście kryształków. Ćwierć łyżeczki soli.

Do lodówki. Tymczasem. Rzucić szpinak.Spojrzeć

na ryż. Trzy ząbki

czosnku zgnieść. Sól. Pieprz. Tyle wszędzie soli.

Tyle wszędzie. Pomodlić

się, by jej nie było za wiele. Ale bez niej też źle.

I gdybym umiał, gdybym umiał płakać!

I wykonuję setkę obraźliwych gestów.

W stronę.I robię obiad i go jeść nie będę.

Robię, bo trzeba robić.

Marcin Swietlicki - Kochanie

Kocham cię, kocham. Obsesyjna mantra,

na którą Bóg uprzejmie reaguje, a i

- a i ludziom świeckim podoba się całkiem.

Kocham cię. Łatwiej dostaniesz kanapkę.

Łatwiej się wymigujesz. Obsłużą cię łatwiej,

jeżeli powiesz: kocham, kocham cię.

Kocham cię. Nawet jeżeli zabijesz

i staniesz nad zwłokami- i powiesz: kocham cię,

to lżej jest, lżej ci. Kocham cię.

Kocham cię- mówię.

Wraca świat.

Śpi ze mną.

Kochanie

Kocham cię, kocham. Obsesyjna mantra,

na którą Bóg uprzejmie reaguje, a i

- a i ludziom świeckim podoba się całkiem.

Kocham cię. Łatwiej dostaniesz kanapkę.

Łatwiej się wymigujesz. Obsłużą cię łatwiej,

jeżeli powiesz: kocham, kocham cię.

Kocham cię. Nawet jeżeli zabijesz

i staniesz nad zwłokami- i powiesz: kocham cię,

to lżej jest, lżej ci. Kocham cię.

Kocham cię- mówię.

Wraca świat.

Śpi ze mną.

Marcin Swietlicki - Leżenie

A może jestem po prostu potworem,

potworem na wakacjach?

Na plaży leżę w ciemnych okularach,

w praniebo patrzę.

W praniebo patrzę, jego majowego

prablasku byłbym nie zniósł, gdyby nie wakacje.

Nie zniósłbym blasku, kryje się zazwyczaj

przed nagonką w ciemnicach.

Tu jest najjaśniej. Tu, pod pralatarnią.

Jestem potworem na wakacjach.

Całuję jasne widziadło w prasłońcu.

Uszczypnij mnie, uszczypnij- mruczę do widziadła.

Marcin Świetlicki - Manifestowanie

- Gazetę

na twarz świata

- i jazda!

Marcin Swietlicki - *** (Budząc się z ręką)

Budząc się z ręką złożoną spokojnie

na genitaliach, w żadnym grzesznym celu,

spokojnie i niewinnie, przysłuchujac się

urojonemu deszczowi i znajdując w nim

jeden cienki i głośno mamroczący głosik

powtarzający mojotwoje imię,

zagłuszany przez dżunglę, w chwilę potem znowu

wyraźny i natrętny - bardzo mocno wierzę,

że już się obudziłem, a jeśli już nie śpię,

to to, co słyszę, pewnie dziś się ziści.

Budząc się i nie wiedząc, czy ktoś przy mnie leży,

nie poszukując nikogo, nie sprawdzając, czekam

aż się ze zgiełku ciemności wynurzy

ręka i dotknie, nawet jeśli bywasz

niemożliwie daleko, poza granicami

rozsądku, upiornie na zewnątrz,

to tak się stanie, bo tak się stawało

zawsze, a to nie pamięć, to jest wiedza,

pewność, konieczność, skoro mam płeć i

jestem sennie gorący - to dziś się to ziści.

Więc nie masz twarzy. Musisz się pogodzić

z tą sytuacją. To za każdym razem

jest jednakowo silne. To za każdym razem

jest jednakowo martwe. Urojony deszcz

zamalowuje podwórze na nieco ciemniejszy

odcień szarości. Jednocześnie zjawia

się zjawa słońce - więc kolory, zdaje

się, pozostają jednakowe. Całkiem

anonimowa historia, tu nikogo nie ma,

wymięta pościel z szybko znikającą

plamą o kształcie ciała i otwarte okno.

Marcin Świetlicki - ***( i gładka)

...i gładka, głośno kochająca się dwójca,

dwie jaskinie wzajemnie się pochłaniające,

dwa kościoły doszczętnie wypełnione Bogiem...

Marcin Świetlicki - ***(blachy liści)

Blachy liści na blachę ziemi.

Myszy liści po zwiędłych myszach.

Chłód.

Już krwawe szmaty wgrzebane głęboko.

Świeży zimowy jasny w dłoni nóż

Marcin Świetlicki - ***(cały pokój...)

Cały pokój jest obwieszony Marcinami.

Przynajmniej raz w tygodniu wieszam jednego Marcina.

Mgła wisielcowa jest prawie tak gęsta,

jak chmura papierosowego dymu.

Ten- bo nie chciał. Tamten- bo nie umiał.

Tamten- bo go zmęczyło. Tamten- bo nie wierzył.

Obracają się w rytmie kłótni za ścianami

i nic nie znaczą. Najważniejszy- nowy

Marcin wisi pod lampą, wciąż podnoszę głowę

i robię straszne miny w jego stronę, wierząc,

że skoro drży- to wstyd mu tego, że tak

czeka i że nie umie czekać, że czeka jak dziecko

na Gwiazdkę, czeka na kobietę,

która przyjdzie, na pewno przyjdZie, wszystko się odbędzie

tak jak zawsze, jak zawsze, z jakimiś małymi

niespodziankami, te się również zawsze

zdarzają. Wisi Marcin, drży, obraca się.

Wieczór. Gwałtownie wschodzi żarówkowe słońce.

Żyję dłużej niż wszyscy młodo zmarli poeci.

Marcin Świetlicki - ...ska

Dlaczego twój niepokój tak obraca się wokół wyrazów:

niepodległość - wolność - równość - braterstwo - Polska

od morza do morza - bezrobocie - podatki - Gazeta Wyborcza?

Czy nie wiedziałeś, że są to małe wyrazy?

Czy nie wiedziałeś, że są to wyrazy najmniejsze?

Dlaczego właśnie o nie zahacza twój język?

Czy nie wiedziałeś, że tym wszystkim rządzi ta szczupła dziwka,

ta którą kochasz a raczej masz na nią ochotę?

która wybiera sobie tego, którego akurat ty nienawidzisz?

Który znęca się nad nią i wbija w nią gwoździe?

Przez nią siedzisz w więzieniu! Przez nią jesteś głodny!

Przez nią!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Marcin Świetlicki - 1 KWIETNIA, WIĘGROWIEC, POLSKA

obudzony. Od razu wplątany

w sprawy jeziora. Kilka godzin przed

świtem. Prawdopodobnie. A jezioro już

żyje, oddycha, wysyła łabędzie,

żeby go sobie obejrzały: cień

w ciemnościach szukający drogi

na ludzki dworzec. Zbudzony. Zgubiony.

Z ciemnej ziemi startują pierwociny traw.

Po omacku. I po co? Bez siebie, bez czasu.

Czas tak bardzo przestrzenny się okazał, że aż

jest niewidzialny. Zgubiony w ciemnościach.

Obudzony. I po co? A gdyby wciąż nosił

zegarek, który dostał na Komunię Świętą,

gdyby się w odpowiednim czasie wpisał do harcerstwa

i miał kompas, i umiał należycie się

posługiwać kompasem

-- nie byłoby go tu.

Marcin Świetlicki - 24 grudnia

Wrócił do domu. Stanął u podnóża schodów.

Pomyślał: oto właśnie wróciłem do domu.

Zmęczony każdą przeszłą chaotyczną

podróżą, tymczasowścią poduszek, miłości.

Zmęczony wojną, która usiłuje

go w siebie wciągnąć. Zmęczony każdą ziemską władzą.

Wrócił do domu. Jest wcześnie. Śpią jeszcze.

Czy aby nie umarł? Byłoby to smutne

banalne zakończenie. Są, żyją. Na pewno.

Dojrzał choinkę, nagą i zieloną

na podwórku. Papierosa? Tak.

Wrócił. Kto teraz śpi w jego pokoju?

Jego pokoju? Jego? Zamienił swój pokój

na obce miasto. Obce miasto śpi tam.

Wrócił do domu. Stanął u podnóża schodów

w blasku, w nagłej kolędzie.

Marcin Świetlicki - 79´

"Tekst pochodzi z piosenki o tym samym tytule

...z płyty "Perły przed Wieprze"

Oczywiście, że nie ma miłości..

Nie ma i nigdy nie było.

Nawet to cośmy robili.

W żadnym calu nie zahacza o miłość.

Oczywiście, że nie ma miłości..

Pomyliłem się, pomyliłem się..

Oczywiście, że nie ma miłości..

Można już odetchnąć, można wetchnąć..

resztki swojego ciepła..

..w resztki ciepła świata.

marcin swietlicki - wiersze.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: