tecum_2011.1.pdf

e r i d y k K l s z t r u B e n e d y k t y n w w B i s k u w i e

ROK V 1 2011

I K RLOWIE

S UDZY

WIKIMEDIA ORG

WĘDRWKI KLSZTORNE

Optwo

wityhpostow

Piotr i Pw

C LUNY F RNCJ

padała 1100 rocznica

założenia opactwa w Cluny we

Francji. Cho wiadomo, że klasztor

ten już nie istnieje, jednak ze

względu na jego wielkie znaczenie

w historii wyjtkowo zapraszamy

na wędrwkę do klasztoru, kt-

rego już nie ma.

Wszystko zaczęło się od tego,

że Wilhelm III Pobożny, ksiżę

Akwitanii, chciał ufundowa na

swych ziemiach klasztor. Poprosił

o pomoc opata Bernona z Baume.

Ten wybrał jako miejsce na now

fundację dolinę Cluny. Były to naj-

lepsze tereny łowieckie księcia

Wilhelma i nie chciał się on na to

zgodzi. Wwczas Bernon zapytał

się go: Ksiżę, co ci bardziej

posłużywdniuSduOstatecznego,

moditwymnichwczyszczekanie

chartw?I Wilhelm ustpił.

Swj wspaniały rozwj Cluny

zawdzięcza przede wszystkim cha-

ryzmatycznym opatom, ktrzy

przewodzili wsplnocie: Odonowi,

Majolowi, Odylionowi, Hugonowi

i Piotrowi wspominamy ich

w naszym benedyktyńskim kalen-

darzu 11 V.

Rwnie ważne były jednak

ustalenia prawne, ktre pozwoliły

im na swobodne działania. Od sa-

mego pocztku klasztor kluniacki

cieszył się duż autonomi. Mnisi

mogli sami wybiera swego opata,

bez ingerencji osb z zewntrz, co

było czymś wyjtkowym w tam-

tych czasach. Klasztor od samego

pocztku został oddany pod opiekę

Stolicy Apostolskiej, a w 1024 r.

uzyskał od papieża Jana XIX prawo

całkowitej egzempcji.

Forma życia, jak prowadzili

mnisi w Cluny, z dużym akcentem

na modlitwę chrow, szybko stała

się form wzorcow. Zyskała ona

aprobatę Kościoła, czego wyrazem

był przywilej nadany Odonowi

przez papieża Jana XI, zwalniajcy

mnichw kluniackich ze ścisłego

przestrzegania ślubu stałości

miejsca. Mogli by więc przeno-

szeni do rżnych klasztorw celem

wprowadzania tam lepszej obser-

wancji. To umożliwiło niesłychan

ekspansję reformie kluniackiej.

Z czasem klasztory odnowione

i założone przez Cluny stworzyły

kongregację, na czele ktrej stał

każdorazowy opat Cluny i to on

mianował przeorw we wszyst-

kich podległych mu klasztorach.

U szczytu swego rozwoju w XIV

w. kongregacja ta liczyła ponad

1400 klasztorw. Mnisi tej kongre-

gacji byli silnym oparciem dla pa-

pieża Grzegorza VII przy wprowa

dzaniu reformy kościelnej w XI w.

Opactwo w Cluny było też po-

mnikiem architektury. Trzeci

z kolei wybudowany kościł, za

czasw opata Hugona, był naj-

większ sakraln budowl w Euro-

pie do czasu wybudowania

bazyliki św. Piotra w Rzymie

w XVII w.

Niestety, opactwo nie prze-

trwało Rewolucji Francuskiej.

W 1790 r. zostało zamknięte, a kil-

ka lat pźniej zburzone. Do 1813 r.

ruiny klasztoru były wykorzysty-

wane jako kamieniołom na bu-

dowę domw w mieście. Do dziś

zachowała się jedynie południowa

wieża kościoła i duży transept oraz

kilka mniejszych zabudowań kla-

sztornych. Za to rżne elementy

średniowiecznej zabudowy opac-

twa możemy znaleź na fasadach

wielu domw.

BR M TEUSZ

N A OKŁADCE Octwo NMP w Fontfroide Frncj

W e wrześniu 2010 r. przy-

Z w i a s t o w a n i e

TECUM ZNCZY Z TOB

kości. Coś z tego doświadczenia stało się na-

szym udziałem. Dlatego teraz, po roczym milczeniu,

znw możemy powiedzie naszym Drogim Czytelni-

kom: T ECUM Jesteśmy z Wami! Przytoczony powyżej

Psalm 32 rozpoczyna się od słw: Szczęśiwyten,komu

zostałaodpuszczonanieprawoś,ktregogrzechzostał

puszczonywniepamię. Ufam, że i ta rzeczywistoś

stanie się naszym doświadczeniem dzięki Waszej ser-

decznej wyrozumiałości.

Z braterskim pozdrowieniem

o. Sławomir Badyna OSB

przeor

Chcesz d ns rzyjechć

N rekolekcje rzyjmujemy

gruy do 25 osb Mog to

być klsyczne rekolekcje

z konferencjmi udziłem

w liturgii godzin we Mszy

świętej orz z moliwości

skrmentu okuty N indy

widulne dni skuieni z

rszmy rzede wszystkim

młodzie męsk i duchow

nych

Nareszcie w Ars

Nsz Dom Gości wyosony

jest w okoje z łkmi ięt

rowymi Gruy rzywo

rowint i gotuj osiłki we

włsnym zkresie Jest te

moliwość ztrudnieni ku

chrki Goście indywidulni

mog stołowć się w klsz

torze Wszyscy rzyjedjcy

owinni zbrć ze sob

włsn bieliznę ościelow

(ewentulnie śiwr)

aby ON si objawi

Pobyt w klsztorze mon

ustlić telefonicznie bd

emilem

Jestem w domu

77 439 82 06

gsciebenedyktynirg

wity Bawon

Chcc regulrnie otrzymywć nsze czsoismo rosimy o rzesłnie tkiej informcji n dres redkcji

biskuowbenedyktyniorg

dres redkcji

Klsztor Benedyktynw

Biskuw 7273

48355 BURGRABICE

Telefn 77 439 82 06 w godz 712 i 1517

Emil biskuow@benedyktyniorg

Knt Dom Zkonny Benedyktynw

Nr knt 89 1050 1490 1000 0005 0296 9462

P salmista mwi: Kiedymlczałemwysychałyme

silva rerum

ROZMITOŚCI

rbszcz z rs w Biskuwie Kiedy pewnego razu do księdza

Vianneya przybył malarz wysłany

przez jakiegoś zamożnego i wysoko

postawionego człowieka, aby namalo-

wa portret proboszcza, ten mu odpo-

wiedział: Tak,niechpannamalujemj

portret,apodspodemniechpannapi-

sze:nicośipycha! I odesłał artystę

nie godzc się pozowa do obrazu.

Innym razem przybył wysłany

przez samego biskupa, zabezpieczony

w listy polecajce, rzeźbiarz. Lecz i on

otrzymał odpowiedź odmown. Nie

zraziwszy się tym, przychodził do koś-

cioła w Ars niby to słucha katechez

proboszcza, a w rzeczywistości, pod

przykryciem swego wielkiego kapelu-

sza, wykonywał woskowy model,

z ktrego miał pźniej wyrzeźbi po-

piersie Jana Marii. Gdy sprawa się wy-

dała, ksidz nie zniszczył dzieła tylko

FOTOTECUM

dlatego, że było ono zamwione przez

jego biskupa, ale wymgł na rzeźbia-

rzu przysięgę, że nie wystawi jej na

widok publiczny przed jego śmierci.

Ciekawe, co by powiedział ks.

Vianney, gdyby był świadom, że po

jego śmierci ludzie będ mogli oglda

nie tylko jego portrety i rzeźby, ale że

rwnież czstki jego ciała w zdobnych

relikwiarzach będ podrżowa po

całym świecie.

Okazję do takiego spotkania ze

świętym proboszczem mieliśmy rw-

nież i my, kiedy w październiku

2009 r. gościliśmy jego relikwie w na-

szej kaplicy i mogliśmy prosi go

o szczeglne wstawiennictwo modlc

się za kapłanw.

BR M TEUSZ

Obdrwni knsekrwni

szeni przez biskupa Andrzeja nie do

Katedry opolskiej, jak to bywało

ubiegłymi laty, ale do kościoła semi-

naryjno-akademickiego na uroczyst

Mszę Święt. Oczywiście sistr było

po wielokro więcej niż braci, co

chyba w przybliżeniu oddawało rze-

czywist proporcję w skali diecezji.

Po Eucharystii był czas na wsplne

rozmowy przy kawie i ciastku, a po-

tem wszyscy przeszliśmy do auli,

gdzie ks. Biskup wygłosił do nas

krtk konferencję, w ktrej pokazał,

jakie powinny by duchowe cele

owego Roku Życia Konsekrowanego.

Mwił, że zadaniem osb konse-

krowanych jest wcielanie w życie

ducha Ośmiu Błogosławieństw

i świadczenie o nich własn postaw.

Do tego bez wtpienia potrzeba od-

wagi. Ta nasza odwaga ma wypływa

ze świadomości własnej godności,

z odkrycia piękna daru powołania.

Bowiem istot życia zakonnego nie

jest jak to się często słyszy oara

i poświęcenie, ale darmowy dar Boży.

Życie tym darem w codzienności

może pociga za sob koniecznoś

oary, ale nie ona jest podstaw. Jeśli

ktoś przeżywa swe życie tylko jako

oarę nie dostrzegajc tego, że jest

bogato obdarowany staje się oar

losu jak żartobliwie zaznaczył bis-

kup Andrzej. Oprcz troski o własn

świętoś, Biskup mocno podkreślił po-

trzebę starania się o wysok jakoś

życia wsplnego. Swego rodzaju prze-

wodnikiem może by tu 18 rozdział

Ewangelii według św. Mateusza, gdzie

mowa jest o małych“, o upomnieniu

braterskim, konieczności przebacza-

nia. To s właśnie elementy codzien-

ności życia we wsplnocie, a właśnie

ta forma świadectwa jest dziś bardzo

ważna.

Szczeglnym prezentem od Bis-

kupa był występ zespołu Ślsk. Radoś

udzieliła się wszystkim zebranym. Aż

miło było patrze jak siostry kiwaj się

w rytm piosenek: PoszłaKarolinka,

Siałababamakczy Dejdzibka,dej!

BR M TEUSZ

Święto Oarowania Pańskiego już

od czternastu lat jest obchodzone

w Kościele jako Dzień Życia Konse-

krowanego. Jednak w tym roku w na-

szej Metropolii Grnoślskiej miało

ono wydźwięk szczeglny, ponieważ

nasi biskupi postanowili, aby to świę-

towanie niejako rozcign na cały

rok ogłaszajc Rok Życia Konsekro-

wanego. Inspiracj był niedawno za-

kończony Rok Kapłański, ktry wydał

wspaniałe owoce. W specjalnym liście

pasterskim wszyscy wierni zostali za-

chęceni do modlitwy za osoby konse-

krowane i z nimi.

W tym roku 2. lutego wszystkie

siostry i bracia zakonni zostali zapro-

ARCH WSD OPOLE

silva rerum

ROZMITOŚCI

FOTOTECUM

Rduj się

Nowy Rok witaliśmy, jak zwykle,

z Maryj Święt Boż Rodzicielk.

Ostatni wieczr roku kalendarzowego

był wieczorem modlitwy i radości. Te

dwie rzeczywistości modlitwa i ra-

doś najpełniej chyba połczyły się

w wyśpiewanym przez nas Akatyście

kuczciBogarodzicyMaryi. Jest to

pieśń, ktrej autorstwo przypisuje się

Romanowi Pieśniarzowi, greckiemu

mnichowi z VI w. Rytmicznie powta-

rzajce się wezwania skierowane do

Maryi: Wita,przezktrjaśniejera-

doś.Wita,dlaktrejkltwaodpusz-

czona.Wita.wprowadzaj w coraz

głębsz modlitwę, z ktrej wypływa

prawdziwa radoś, dar obecności

Maryi. Rosjanie przecież, gdy wyko-

nuj tę pieśń, nie śpiewaj Wita, ale

Radujsja!

Nastrj tej głębokiej radości trwał

już w nas do końca tej nocy. Kulmi-

nacj była oczywiści wsplna Eucha-

rystia z uroczystym błogosławień-

stwem rwno o płnocy. Ze szczytu

naszej biskupowskiej grki mogliśmy

też oglda darmowy pokaz sztucz-

nych ogni na tle panoramy jesenickich

szczytw. A potem jeszcze długie ko-

lędowanie razem z licznie przybyłymi

gośmi przy akompaniamencie skrzy-

piec i akordeonu.

Uroczystoś Świętej Bożej Rodzi-

cielki miała jeszcze jeden miły akcent.

W czasie modlitwy południowej

odbył się krtki obrzęd przyjęcia do

nowicjatu oblackiego dwjki naszych

przyjacił Jadwigi i Marka Jurosw.

Oboje postanowili, że swoje życie du-

chowe chc rozwija w oparciu o m-

droś Reguły św. Benedykta w ści-

ślejszej łczności z naszym klasztorem.

Ojciec Sławomir zaznaczył, że sił,

ktra pociga ludzi to tego aktu odda-

nia się jest miłoś. Możemy więc po-

wiedzie, że oblat to ktoś, kto

zakochał się w Regule św. Benedykta

i w sposobie życia jaki z niej wypływa,

i stara się nim ży w świecie.

BR M TEUSZ

Gwizd ze Wschdu

używania soli. W praktyce wygldało

to jednak tak, że większoś z nas dosa-

lała potrawy na talerzu. Co bardziej

radykalni przeciwnicy tej diety solili

zupę apriorinim jeszcze nalali sobie

cokolwiek do talerza, inni po skoszto-

waniu pierwszej łyżki prosili o sl.

Solniczka krżyła więc z ręki do ręki

wokł stołu. Musiał to by dla br. Leo-

polda widok doś dziwny, bo podczas

deseru, kiedy już rozmawialiśmy, za-

pytał czy w Polsce jest taki zwyczaj, że

zupę soli się dopiero na talerzu. Na co

myśmy wybuchneli śmiechem. Kto

wie, może to było jedno z wydarzeń,

ktre skłoniło jednak br. Krzysztofa

do zarzucenia kuchni małosolnej. Za

co wielkie dzięki br. Leopoldowi.

To jest oczywiście tylko humo-

reska nie wiadomo czemu tego typu

błahostki zapadaj człowiekowi w pa-

mięci ale tak naprawdę w sercach

jest więź braterstwa, podziw i wdzię-

cznoś dla Pana Boga, ktry prze-

łamuje wszelkie granice.

W tym roku w dniu, kiedy Kościł

obchodził uroczystoś Epifanii, nasi

bracia w Tyńcu a my wraz z nimi

cieszyli się z jeszcze jednego objawie-

nia. Otż, tyniecki br. Leopold obja-

wił się nam w mniszej kukulli

z szerokimi rękawami znak to, że

złożył wieczyst profesję.

W homilii o. Opat, nawizujc do

fragmentu Ewangelii opowiadajcego

o wizycie trzech Mędrcw w Betlejem

powiedział, że także i dla nas wzeszła

dziś gwiazda ze Wschodu a jest ni

właśnie br. Leopold, ktry pochodzi

z Ukrainy.

Pierwsze wspomnienie jakie mam

z br. Leopoldem ktry wwczas nie

był jeszcze bratem Leopoldem tylko

Sławkiem jest doś zabawne. Kiedy

podrżował wraz z o. Antonim z Ży-

tomierza do Tyńca po drodze odwie-

dzili także nasz klasztor. Było to

w czasach, kiedy br. Krzysztof był

jeszcze wielkim zwolennikiem kuchni

małosolnej i chciał nas odzwyczai od

BR M TEUSZ

FOTOTECUM

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: