Tilburg.pdf

Tilburg

Autor: Rafał Szostak

Data publikacji: 29.11.08 | Ostatnia modyfikacja: 29.11.08

To miasto wybitnie nieciekawe – piszą w przewodnikach o Tilburgu. Ale to miasto cudu.

Gospodarczego.

Od końca XIX do końca XX wieku Tilburg był bardzo bogatym miastem włókienniczym.

Zamożnym do tego stopnia, że całe stare miasto (a Tilburg jest naprawdę stary, w 2009 roku

obchodzi 1300-lecie istnienia) zostało zrównane z ziemią. Zbudowano je od nowa. Setki (!)

identycznych ulic zabudowanych identycznymi szeregowymi domkami robotników, z rzadka

przetykanych willami (bo nie pałacami; holenderska szlachta i burżuazja nigdy nie afiszowała

się z bogactwem jak np. polska) właścicieli fabryk i samymi fabrykami. Do tego kilka

gigantycznych kościołów (Tilburg leży w Brabancji Północnej, katolickiej niegdyś prowincji

Holandii, państwa kiedyś kalwińskiego, dziś zlaicyzowanego) w modnym wówczas stylu

neogotyckim. Z pogromu ocalał jedynie pałac króla Willema II, który rozwijając hodowlę

owiec w okolicach miasta zapoczątkował włókienniczy boom gospodarczy. Robotnicy nie

tylko pracowali w fabrykach. Po powrocie do domów większość zasiadała przy krosnach i

przędzalniach, robiąc to samo co w zakładzie, ale na własny rachunek. Włókiennictwu

towarzyszył dobrze rozwinięte usługi transportowe, niezbędne do funkcjonowania tego

przemysłu.

Prosperity dla ponad stu fabryk włókienniczych trwała do połowy XX wieku. Potem zakłady

powoli ograniczały produkcję, niektóre były zamykane. Krach nastąpił w latach

osiemdziesiątych. Wtedy to właściciele działających fabryk włókienniczych niemal z dnia na

dzień przenieśli produkcję do Chin, gdzie siła robocza jest niemal darmowa. Miasto zostało z

60-procentowym (!) bezrobociem i pustymi budynkami po fabrykach.

Władze miasta, zamiast biadolić, jak to jest w Polsce, natychmiast przystąpiły do działania.

Rzuciły hasła, dla swoich: Nie gadać, tylko działać , na zewnątrz: Tilburg - nowoczesne miasto

przemysłowe . I po całym świecie zaczęły szukać firm stawiających na nowoczesne

technologie i namawiać do umieszczenia swoich filii właśnie w Tilburgu. Miał on silne

argumenty w postaci dużych ulg podatkowych, wspaniale rozwiniętej logistyki i dużej liczby

wykwalifikowanej siły roboczej. 30 km od Tilburga leży wszak Eindhoven, europejskie

centrum elektroniki z głównymi zakładami Philipsa. Na tilburską ofertę skusiły się m. in.

Sony i Fuji. Do miasta ściągnęły też liczne małe, kilkuosobowe firmy zajmujące się wysokimi

technologiami informatycznymi. To tu się wymyśla nowe gry komputerowe, produkuje filmy

animowane cyfrowo, ale także programy użytkowe, m. in. architektoniczne. Większość tych

firm ma siedzibę w Veemarktkwartier, dzielnicy położonej w centrum, gdzie mieszka się i

pracuje. To taka europejska Dolina Krzemowa. Ale w Veemarktkwartier zrobiło się już ciasno

i miasto wydziela dla przedsiębiorstw wysokich technologii coraz to nowe miejsca.

Niebawem zaczną się przygotowania do wyburzenia dzielnicy Jeruzalem, zabudowanej

marnej jakości domkami i zamieszkałej przeważnie przez emigrantów. Powstanie tam

największe w mieście centrum wysokich technologii.

Tilburg wraz z Eindhoven stanowią dziś centrum BrabantStad, aglomeracji, będącej jednym z

najważniejszych w świecie regionów innowacyjnych. Inne ważne jej ośrodki to `s-

Hertogenbosch, Waalwijk i Goirle.

Taka gospodarka wymaga stałego dopływu wysoko wykwalifikowanej kadry. Podupadający

Katolicki Uniwersytet Brabancki wyrzucił ze swej nazwy przymiotnik katolicki i choć

zachował wydział teologiczny, to postawił na ekonomię, prawo oraz psychologię i socjologię.

Bo miasto postawiło także na naukę. Oprócz uniwersytetu w Tilburgu jest wiele innych szkół

wyższych, college’ów, nawet tak oryginalnych jak Akademia Tańca czy Akademia Rocka (!).

Nawet tilburski Szpital Św. Elżbiety stał się de facto instytucją naukową, gdzie dokształcają

się lekarze z całego świata. Szczególną sławą cieszy się tilburska neurochirurgia.

Po włókienniczej przeszłości pozostały wspomniane domki robotnicze, wille właścicieli i

kominy fabryk, służące dziś artystom do eksponowana swoich rzeźb. A w budynkach

fabrycznych ulokowały się centra handlowe, Niderlandzkie Muzeum Tekstyliów oraz

Museum De Pont, jedno z ważniejszych muzeów sztuki współczesnej.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: