masaz w otyłości gr 3.doc

Temat: Zastosowanie Masażu w otyłości

Nadwaga jest obecnie jednym z najczęściej występujących problemów zdrowotnych związanych ze stylem życia. W powstawaniu otyłości współgrają zarówno czynniki genetyczne jak i środowiskowe: niewłaściwa dieta, mała aktywność fizyczna, siedzący tryb życia, a także czynniki psychologiczne, takie jak napięcia psychiczne i zmienne stany emocjonalne, które wielu ludzi łagodzi spożywaniem dodatkowych posiłków. Duży wpływ na rozwój otyłości mają też używki. Alkohol pity w nadmiarze dostarcza pustych kalorii i powoduje tycie. Palenie papierosów obniża apetyt, ale nie może być metodą na zachowanie linii, gdyż jest jedną z głównych przyczyn chorób układu krążenia. Osoby, które rzuciły palenie, często przybierają na wadze w związku ze wzmożonym apetytem, który ma kompensować brak nikotyny.

Obecnie szacuje się, że na nadwagę cierpi od 50-65% ludności, w tym aż 52% naszych rodaków ma nadmierną masę ciała. Problem nadwagi dotyczy również dzieci. W Europie około 10 % z nich dotknięta jest nadwagą. Dane pochodzące z poszczególnych państw, wskazują wzrost częstości występowania otyłości w większości krajów Europy o około 10 – 40% w ciągu ostatnich 10 lat, w tym o 10 - 20% u mężczyzn i 10 – 25% u kobiet. Najbardziej alarmujący wzrost stwierdzono w Wielkiej Brytanii, gdzie obecność otyłości lub nadwagi stwierdza się niemal u 2/3 dorosłych mężczyzn i ponad połowy kobiet.

Leczenie otyłości jest procesem długotrwałym rozpoczynającym się od ustalenia przyczyny istniejącej nadwagi, podstawą leczenia jest prawidłowa dieta ze zmniejszoną zawartością kalorii, zmiany trybu życia, zwiększenie wysiłku fizycznego, psychoterapia. Leki wspomagające odchudzanie zarezerwowane są dla osób z bardzo dużą otyłością i tych, u których zmiana stylu życia nie przynosi pożądanego efektu oraz w sytuacji, gdy potrzebna jest szybka utrata wagi - np. w przygotowaniu do dużej operacji. Zabiegi chirurgiczne powinny być zarezerwowane dla wyjątkowych przypadków.

Definicja, klasyfikacje i rodzaje otyłości

Otyłość - to choroba ogólnoustrojowa. Stan patologicznego zwiększenia ilości tkanki tłuszczowej w tkance podskórnej oraz w narządach wewnętrznych ustroju. Otyłość ma miejsce, gdy tkanka tłuszczowa stanowi u kobiet powyżej 30% masy ciała, a u mężczyzn powyżej 25%. Zdarza się, że wzrost masy ciała może wynikać z zatrzymania wody w organizmie, zwiększenia masy mięśniowej, tkanek miąższowych.

Otyłość klasyfikuje się w zależności od BMI (Body Mass Index) Wskaźnika Masy Ciała, który charakteryzuje relację pomiędzy masą ciała a wzrostem. Obliczając BMI możemy określić ilość tkanki tłuszczowej w organizmie. Im większe BMI tym zwiększa się ryzyko zapadania na różne choroby.

BMI= masa ciała(kg)/ wzrost(m2)

Tabela 1. Klasyfikacja otyłości według WHO

BMI nie jest wiarygodnym wskaźnikiem zagrożenia chorobami dla poniższych grup osób :

·         kobiety ciężarne

·         sportowcy oraz osoby o rozbudowanej tkance mięśniowej

·         rosnące dzieci

·         osoby w starszym wieku, u których trudno dokonać dokładnych pomiarów wzrostu

Nadmierna ilość tkanki tłuszczowej w organizmie klasyfikuje się również w zależności od jej umiejscowienia. Wyróżniamy tu dwa typy otyłości:

- otyłość typu „gruszka” - (udowo-pośladkowa) częściej występuje u kobiet

- otyłość typu „jabłko” - (tkanka tłuszczowa zlokalizowana jest głównie wewnątrz jamy brzusznej) częściej dotyczy mężczyzn.

Różnice częstości występowania powyższych typów otyłości, w zależności od płci, wynikają z różnego rozmieszczenia tkanki tłuszczowej uwarunkowanego czynnikami hormonalnymi i genetycznymi. Do określenia typu otyłości służy wskaźnik WHR (Waist-to-Hip, Ratio), który oznacza proporcje obwodu w talii do obwodu w biodrach. Prawidłowy obwód pasa nie powinien przekraczać: 80 cm u kobiet i 94 cm dla mężczyzn, natomiast o otyłości świadczy obwód przekraczający: 88 cm u kobiet i 102 cm u mężczyzn.

Częste choroby i zaburzenia wynikające z otyłości

Cukrzyca typu II, nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia (podwyższone wartości cholesterolu i innych tłuszczy w surowicy krwi), udar mózgowy, niewydolność serca, kamica pęcherza żółciowego, zmiany zwyrodnieniowe stawów, choroby kręgosłupa, nowotwory zwłaszcza jelita grubego, odbytnicy, a także trzonu macicy, sutka i gruczołu krokowego, zaburzenia oddychania w czasie snu, żylaki kończyn dolnych, zaburzenia hormonalne i powikłania ciąży, stłuszczenie wątroby, zaburzenia psychiczne: wyobcowanie społeczne, niska samoocena, okresy depresji, żarłoczność, obniżenie odczuwanej jakości życia.

Wpływ masażu na tkankę tłuszczowa

Tkanka tłuszczowa mieści się pomiędzy skórą właściwą a tkanką mięśniową. Jej głównym zadaniem jest zabezpieczyć głębiej położone tkanki przed utratą ciepła, zapewnić ochronę przed urazami, dostarczyć niezbędnej energii do organizmu. Tłuszcze w organizmie magazynowane w tkance tłuszczowej, która pełni funkcję magazynu energii, a także cieplnej izolacji oraz mechanicznej osłony. Masaż w tkance tłuszczowej przyspiesza rozdrobnienie i usuniecie komórek tłuszczowych, co prowadzi do przyspieszenia przemiany materii - czyli spalania w tkankach.

Wpływ masażu na układ pokarmowy
Masażem możemy wpływać na odcinki układu pokarmowego obejmujące żołądek, jelito cienkie, jelito grube oraz gruczoły przewodu pokarmowego wątrobę i trzustkę. Polepszamy funkcjonowanie narządów pokarmowych oddziałując regulująco na czynności wydzielania gruczołów pokarmowych, poprawiamy perystaltykę jelit, przyspieszany procesy diurezy nerek (opracowanie grzbietu), regulujemy napięcie ścian pęcherza moczowego (opracowanie podbrzusza), przyspieszamy procesy przemiany materii
Zastosowanie odpowiedniej diety spowoduje wykorzystanie przez organizm rezerw energetycznych zgromadzonych w tkance tłuszczowej, a tym samym efekt oczekiwany przy masażu odchudzającym. Drogą unerwienia segmentarnego.
Drogą humoralną, za pośrednictwem powłok brzusznych. Stosując techniki rozluźniające lub pobudzające wpływamy na napięcie ścian żołądka, jelita cienkiego i jelita grubego. Poprzez bezpośrednie drażnienie narządów jamy brzusznej wzmagających wydzielanie hormonów żołądkowojelitowych. Odpowiednio wykonany masaż powoduje przepychanie mas kałowych.

W otyłości stosujemy masaż:

- odchudzający

- klasyczny całościowy

- limfatyczny

- przyrządowy

- w środowisku wodnym

- antycellulitowy

Przeciwwskazania

Takie jak w masażu klasycznym z dodatkowym uwzględnieniem chorób bądź zaburzeń towarzyszących otyłości, które same w sobie stanowią przeciwwskazanie do wykonywania masażu.

Masaż odchudzający

Masaż odchudzający jest jedną z podstawowych metod w terapii nadwagi. Jest to bardzo intensywny masaż. Polega na głębokim ugniataniu, uciskaniu, szybkim oklepywaniu ciała i silnej wibracji. Może być dość bolesny, ponieważ zadaniem tej tego rodzaju terapii jest rozbicie komórek tłuszczu, które znajdują się głęboko w tkance podskórnej oraz pobudzenie ogólnej i miejscowej przemiany materii. Intensywne masowanie umożliwia spalanie zbędnego tłuszczu, wyszczupla sylwetkę a także wpływa na znikanie cellulitu. Masaż ten doskonale likwiduje tkankę tłuszczową z okolic pośladków, bioder i ud itp. Jest wykonywany w oparciu o całościowy masaż leczniczy, łącząc w sobie techniki masażu klasycznego i technik łącznotkankowych. Masaż wyszczuplający stanowi skuteczne uzupełnienie kuracji odchudzających, a zarazem ma działanie rewitalizujące. Oddziałuje on przede wszystkim miejscowo. Poprzez zastosowanie różnych preparatów, kremów, żeli zawierających substancje roślinne stymulujące aktywność komórkową, dostarcza składniki odżywcze, obkurczające tkankę tłuszczową, uelastycznia skórę rozciągniętą przez nadmiar kilogramów, odtoksycznia i ułatwia pozbycie się nadmiaru wody. Wzmacnia przemęczone mięśnie i stawy w wyniku przeciążenia organizmu nadwagą.

Wpływ masażu odchudzającego na:

- skórę:

·         działanie kosmetyczne,

·         ujędrnienie i uelastycznienie skóry,

·         usuwanie złuszczonego i obumarłego naskórka,

·         zmniejszanie zrostów i zgrubień,

·         mechaniczne rozbicie tkanki tłuszczowej.

·         poprawia ukrwienie i odżywienie

·         przygotowuje od lepszego i szybszego wprowadzenia substancji odżywczych

·         likwiduje cellulitis

·         modeluje sylwetkę ciała

- układ krążenia:

·         przyspiesza krążenie krwi i limfy

·         poprawia odżywienie i dotlenienie tkanki

·         działa przeciwzakrzepowo

·         zwiększa napięcie ścian naczyń krwionośnych

·         otwiera naczynia włosowate

- układ mięśniowy:

·         reguluje stan napięcia mięśni

·         aktywacja procesów odżywczych w obrębie mas mięśniowych

·         skracanie czasu reakcji mięśni po wysiłku

·         efektywniejsza praca mięsni

·         szybsze odprowadzeni produktów przemiany materii

·         dotlenia mięśnie

- układ nerwowy:

·         relaksuje, uspokaja

·         poprawia czucie powierzchniowe i głębokie

·         usprawnia przewodzenia bodźców nerwowych

Masaż atycelulitowy

Cellulit jest przypadłością typowo kobiecą i źródłem wielu frustracji. Charakterystyczna "pomarańczowa skórka" umiejscawia się najczęściej w okolicach ud, pośladków i brzucha, rzadziej karku i przedramion. Nierówna i gąbczasta skóra to efekt złożonych zmian w budowie tkanki łącznej i zaburzeń mikrokrążenia. Narastający obrzęk zakłóca funkcje sąsiednich tkanek doprowadzając do zwłóknień. Przyczyną kłopotów jest często brak ruchu, złe odżywianie, a także zmiany hormonalne.

Masaż antycellulitowy zazwyczaj jest przeprowadzany w seriach 15 sesji. Już po pierwszej serii zauważalna jest redukcja tkanki tłuszczowej. Widocznie zmniejsza się obwód ciała. Skóra staje się napięta, sprężysta i jędrna. W wyniku masażu następuje również usunięcie toksyn z organizmu, co pozytywnie wpływa na poprawę konsystencji i kolorytu skóry. Podczas zabiegu ciało nacierane jest kremami i olejkami, które zawierają składniki aktywnie przeciwdziałające na stany chorobowe zmienionych komórek tłuszczowych. Często masażyści łączą masaż antycellulitowy z peelingiem, co pozwala na głębsze oddziaływanie kremów i olejków. Przed masażem mierzone są obwody ciała i przeprowadzany jest test podstawowy na cellulit. Masaże tego typu mają przebieg indywidualny, dla każdej osoby dobierane są odpowiednie kremy i olejki w odpowiednich proporcjach, masaż może trwać od 30 do 80 minut.

Drenaż limfatyczny

Poprzez głaskanie; koliste rozcieranie; ugniatanie; uciski, wykonywane przez masażystę w formie przepychającej (wyciskającej, tłoczącej) w wyniku tego masażu następuje udrożnienie przepływu limfy. Trudność prawidłowego wykonania masażu polega na właściwym wykonywaniu chwytów polegających na przepchaniu limfy w odpowiednim rytmie, kierunku oraz sile. Jego zadaniem jest likwidowanie obrzęków zapalnych, chłonnych, zastoinowych oraz przyspieszenie usunięcia z organizmu produktów przemiany materii. Specjalnie dobrane techniki masażu działają tak, aby uwolnić i przepchnąć limfę i toksyny do dużych, zbiorczych węzłów chłonnych. Stąd zostają odtransportowane do narządów filtrujących i wydalane z organizmu z moczem, dlatego po zabiegu odczuwa się wzmożoną moczopędność. W drenażu limfatycznym stosowane są techniki masażu klasycznego (głaskanie, rozcieranie, ugniatanie szczypcowe, wyciskanie ) oraz techniki drenażowe (ugniatanie przepychające i uciski falujące). W celach wyszczuplających, redukujących cellulitis w obrębie pośladków, ud i brzucha stosuje się drenaż limfatyczny miednicy.

Dynamiczny masaż antycellulitowy - DML:

Po zastosowaniu kilku drenaży limfatycznych zalecane jest wykonanie bardziej intensywnego masażu. Dynamiczny Masaż Antycellulitowy polega na precyzyjnych ruchach masażysty, stopniowym zwiększaniu dynamizmu poszczególnym impulsów. To technika warstwowa polegająca na odpowiednio prowadzonym fałdzie skóry, działająca najpierw na tkanki powierzchniowe, a następnie na głębokie oraz na blokowaniu tkanek sąsiednich podczas opracowania danej partii. Duże znaczenie ma także wykonywanie masażu w trakcie specyficznego ułożenia ciała pozwalającego na swobodniejsze, głębsze opracowanie zmienionych tkanek. Podobnie jak podczas drenażu limfatycznego pracujemy zgodnie z przebiegiem naczyń limfatycznych tak tutaj masaż jest zależny od napięć w mięśniach specyficznych dla odpowiednich partii ciała. DML jest często stosowany po operacjach plastycznych usuwających nadmiar tkanki tłuszczowej, jako uzupełnienie terapii odchudzającej, znacząco usuwa cellulitis. Przyspiesza regenerację sił, działa kosmetycznie, ujędrnia i uelastycznia skórę. Poprawia kondycję całego ciała. Przynosi ulgę obolałym i napiętym mięśniom, zwiększa elastyczność mięśni, powoduje mechaniczne rozbicie tkanki tłuszczowej, reguluje przemianę materii.

Masaż klasyczny całkowity i jego techniki

Masaż jest to ścisłe oddziaływanie bodźcami mechanicznymi na tkanki organizmu żywego przy biernym zachowaniu się masowanego. Stosownie do zadań stawianych przed masażem można wyróżnić trzy rodzaje masażu:

·         Masaż leczniczy

·         Masaż sportowy

·         Masaż higieniczno-kosmetyczny

Zabieg przeprowadzony jest na całym ciele podczas jednej sesji terapeutycznej z wykorzystaniem technik masażu klasycznego. Stosuje się go u osób cierpiących na nadmierną ilość tkanki tłuszczowej, jako masaż kondycyjny w sezonie martwym, po przebytych urazach w stanach rekonwalescencji, w stanach związanych z długim przebywaniem w łóżku w celach kosmetyczny no-higienicznych i relaksujących.

Techniki w masażu klasycznym wpływające na redukcję tkanki tłuszczowej

Rozcieranie - to technika polegająca na wykonywaniu rękoma masażysty ruchów kolisto-posuwistych wraz z tkanką masowaną. Istotą rozcierania jest to, aby tkanka masowana przesuwała się za ręką masażysty. Rozcieranie powoduje utworzenie się fałdu skórnego, w którym następuje rozciąganie i rozcieranie tkanek. Rozcieranie jest najważniejszą i podstawową techniką  masażu w procesie leczenia. To technika sprężyście odkształcająca struktury zbudowane z tkanki łącznej. Szczególną uwagę zwraca się na rozcieranie miejsc gdzie brzuśce mięśniowe przechodzą w ścięgna, oraz na miejsca  przyczepów mięśniowych.

W zależności od wskazań rozcieranie może być:

-          powierzchowne – tonizujące,

-          głębokie – drażniące ( mobilizujące; daje większy odczyn)

  Kierunek rozcierania określa się na podstawie anatomicznej struktury tkanek i patologicznych zmian tych tkanek.

   Rozcieranie w zależności od kierunku wykonywania dzielimy:

·                     spiralne - działa troficznie na tkanki ( poprawia ukrwienie, odżywienie, metabolizm tkanek.

·                     podłużne – działa rozluźniająco na receptory ścięgien, powięź mięśniową.

·                     ...