Skąd mamy kalendarz.pdf

Skąd mamy kalendarz?

Danuta Bieńkowska Europa swój kalendarz przyjęła z Rzymu.

Nie od razu jednak kalendarz rzymski powstał w takim kształcie, w jakim go znamy dzisiaj,

ulegał wielu zmianom, aż do reformy Juliusza Cezara.

Pierwotni Rzymianie jako rolnicy opierali swój podział roku na obserwacjach zachodzących w

naturze i zależnych od nich prac w polu i domu. Posiadali oni tzw. rok naturalny 10-

miesięczny. Jak sobie możecie wyobrazić owe miesiące nie miały równej długości, a już na

pewno nie miały większego związku z np. zmianami księżyca.

Ten stan musiał jednak ulec zmianie, odkąd Rzymianie osiągnęli wyższy stopień cywilizacji i

rozwoju gospodarczego. Wtedy rok 10-miesięczny o miesiącach nierównej długości przestał

im wystarczać. Rozpoczęto obserwację zmian księżyca. Za podstawę rachuby wzięto

miesiące o mniej więcej jednakowej długości - od nowiu do nowiu księżyca. Kiedy zaś

zauważono, że takich miesięcy księżycowych w roku naturalnym mieści się przeciętnie 12,

rok 10-miesięczny musiał ustąpić rokowi 12-miesięcznemu.

Dawne nazwy rzymskich miesięcy pozostały, ale na końcu roku dodano dwa miesiące,

Januarius i Februarius (styczeń i luty), przy czym jednak następujący po nich marzec aż do

152 r. p.n.e. pozostał pierwszym miesiącem kalendarzowego roku.

Rok 12-miesięczny był rokiem księżycowym, liczył więc 355 dni, miesiące zaś po 29 1/2 dnia,

który to ułamek wyrównywano w ten sposób, że niektóre miesiące liczyły po 31 dni (marzec,

maj, lipiec, październik), a reszta po 29 dni (tylko luty 28 dni). Aby doprowadzić do

uzgodnienia tych dwóch okresów - roku księżycowego z rokiem słonecznym, wprowadzono w

450 r. na mocy praw decemwirów co drugi rok miesiąc przestępny 22-dniowy - mercedonius,

przeznaczony na uroczystości religijne. Rok przestępny następował po święcie terminariów

lutowych, tj. po 23 lutego.

Nadzór nad kalendarzem rzymskim powierzono w III w. p.n.e. kapłanom, którzy mieli czuwać

nad wstawianiem lat przestępnych. Lecz oni zaczęli tak dowolnie regulować czas, że

wprowadzili do kalendarza rzymskiego tylko zamęt i chaos, któremu położył koniec dopiero

Juliusz Cezar, kiedy dokonał w 46 r. reformy, wzorując się prawdopodobnie na kalendarzu

egipskim.

Za podstawę kalendarza wziął Cezar średni rok tropiczny mający 365 i 1/4 dnia. Przyjąwszy