Wywar  z pietruszki.

Pietruszka potrafi bezboleśnie usunąć z układu moczowego piasek a nawet kamienie. Najlepszym do kuracji surowcem jest zielona natka. W ostateczności może być suszona lub nawet korzeń pietruszki. Terapia jest dobra na wszelkie problemy moczowe, związane tak z nerkami jak i pęcherzem. Jest moczopędna i potrafi oczyścić nerki nawet z dużych zapasów śmieci.
Przygotowanie: Kilka łyżeczek naci lub pokrojony korzeń pietruszki wrzuć do niedużego rondelka i zalej wodą w objętości ok. 1.5 szklanki. Gotuj je na wolnym ogniu przez 5-15 minut, w zależności od wziętego surowca. Gotowanie korzenia wymaga więcej czasu. Na koniec odcedź i wlej do szklanki.
Stosowanie: Pij powyższą porcję wywaru regularnie, nawet kilka razy dziennie. Jeżeli kamica jest mocno zaawansowana, terapia może trochę potrwać. Nie jest to jednak problemem, bo smak wywaru jest bardzo przyjemny. Można go też pić profilaktycznie, dla usprawnienia swojego układu moczowego.

Pity regularnie zapobiega powstawaniu kamieni nerkowych. Powoduje bowiem wzrost pH moczu, czyli zmienia jego odczyn na zasadowy (ryzyko kamicy nerkowej zwiększa się, gdy mocz ma odczyn kwaśny).
 

Syrop z cebuli.

Cebula jako taka ma wiele właściwości terapeutycznych. Jedną z nich jest działanie wspomagające organizm w przeziębieniu, kaszlu itp. stanach. Spośród wielu sposobów stosowania przedstawiam syrop.
Przygotowanie: Cebulę pokrój w dość drobną kostkę. Wsyp pokrojoną masę do słoiczka, przesypując ją cukrem. Wystaw słoik w oknie na działanie promieni słonecznych lub ewentualnie w jakimś ciepłym miejscu, np. koło kaloryfera. Po pewnym czasie cebula wypuści sok, który można pić. Pozostałą masę zachowaj , aby wypłynął następny sok. Można dodatkowo wspomóc to kolejną porcją cukru. Gdy sok w kolejnych porcjach zacznie wypływać w niewielkiej ilości albo zapach cebuli stanie się mało przyjemny, należy masę wyrzucić ze słoika i wziąć następne cebule.
Stosowanie: Sok zmieszany z cukrem ma konsystencję syropu. Należy, w miarę pojawiania się syropu w słoiku pić go łyżeczką, starając się nie rozgrzebywać masy cebulowej. Częstotliwość picia kolejnych porcji zależy od stany przeziębienia i ilości produkowanego syropu. Można wypijać go kilka razy dziennie w większej ilości (od razu kilka łyżeczek), lub częściej, gdy tylko pojawi się nowa porcja syropu (po jednej łyżeczce).

Zupa syberyjska.

Zupa ta ma działanie wzmacniające i silnie rozgrzewające. Ze względu na tę ostatnią właściwość należy ją stosować dla rozgrzania organizmu w silnych stanach przeziębieniowych. Jest ona skuteczna nawet przy zapaleniu płuc, z którym potrafi sobie poradzić w kilka dni. Poleca się ją też przy wyziębionym organizmie.
Przygotowanie: Przepis należy wykonać w podanej kolejności, gdyż ma ona istotny wpływ na efekt końcowy. Do garnka wlej ok. 3 szklanek wody i zagotuj ją. Po 3 minutach wrzuć do wrzątku 3 ziemniaki w łupinie, umyte i pokrojone w kostkę. Po kolejnych 3 minutach wrzuć całą główkę czosnku, obranego i pokrojonego wzdłuż ząbków. Po następnych 3 minutach wrzuć 2 łyżki siemienia lnianego. Zupę gotuj pod przykryciem, na małym ogniu przez co najmniej 30 minut.
Stosowanie: Podawaj na talerzu, dodając tymianku lub szałwi. Zupę należy jeść w dowolnej ilości, dopóki smakuje. Gdy pojawi się niechęć do zupy, oznaczać to będzie, że organizm już jej nie potrzebuje. Można wówczas kurację przerwać.

Nalewka propolisowa.

Propolis, czyli kit pszczeli ma właściwości dezynfekujące, wzmacniające, regenerujące, przeciwzapalne, odtruwające, przeciwgrzybiczne i wiele innych. Można go kupić np. w sklepach pszczelarskich. Jest to gliniasta masa, którą należy zalać spirytusem, by w efekcie końcowym uzyskać płyn o złotej barwie. Stosuje się go m.in. wzmacniająco na cały organizm. Można też używać go w przypadku różnych stanów zapalnych okolic szyi: płukać gardło, smarować zaropiałe migdały. Może się też przydać do smarowania wrzodów i trudno gojących się ran.
Przygotowanie: 10 dkg propolisu zalej około pół litrem spirytusu. Spirytus powinien być nieskażony, gdyż będzie stosowany wewnętrznie. Najlepiej zrobić to w zakręcanym szczelnie słoiku o pojemności ok.0.7 litra. Naczynie to po zrobieniu nalewki będzie miał tłusty, klejący osad, który trudno będzie usunąć i dlatego słoik jest najodpowiedniejszym rozwiązaniem, bo po prostu można go potem wyrzucić do śmieci. Zalany spirytusem propolis pozostaw na 10-14 dni w ciemnym miejscu. Każdego dnia kilka razy wstrząśnij jego zawartością. Po 14 dniach zlej klarowny, brązowo-bursztynowy płyn znad osadu do ciemnej butelki. Pozostałą część płynu, bardziej zmąconą, przesącz przez sączek bibułowy i zlej do osobnej butelki. Ta część nalewki powinna być zużyta w pierwszej kolejności.
Stosowanie: Weź 15-40 kropli nalewki na niewielką ilość wody. Najlepiej przeznaczyć do tego osobny kroplomierz oraz naczyńko (np. kieliszek) do wody, gdyż oba pokryją się trudnym do usunięcia osadem. Bursztynowy, klarowny roztwór propolisu i spirytusu w kontakcie z wodą staje się mleczno-żółtawy, nieprzeźroczysty. Mleczny płyn po prostu wypij. Kurację wzmacniającą wykonuje się przez 1-2 tygodnie, 2-3 razy dziennie, po czym należy zrobić krótką przerwę, np. 7 dni i powrócić do kuracji. Płukanie gardła praktykuje się do zaniku objawów. W przypadku smarowania wrzodów lub migdałków stosuje się czystą nalewkę, której niewielką ilość wciera się np. pędzelkiem. Przy takim użyciu należy postępować ostrożnie, by nie podrażnić zbytnio smarowanego miejsca.

Nalewka orzechowa.

Nalewka przydaje się w ciężkich zatruciach pokarmowych. Spotkałem się z opinią, że nie należy jej stosować zbyt często ze względy na możliwość odkładania się w organizmie niektórych substancji przechodzących z orzecha do roztworu lub powstających w trakcie powstawania nalewki. Nie udało mi się jednak potwierdzić tego u żadnego z autorów, którzy opisywali działanie orzecha. Do lżejszych zatruć i niestrawności proponuję więc asekuracyjnie stosować inne preparaty, niniejszy zaś pozostawić tylko dla tych najcięższych. Nalewka potrafi je w niektórych przypadkach wyeliminować nawet w przeciągu kilkunastu minut.
Przygotowanie: Nalewkę należy przygotować w okresie, gdy orzech włoski ma już utworzone orzechy, ale są one jeszcze miękkie w środku, włącznie ze skorupką. Weź 3-5 zielonych orzechów bez plam na łupinie i pokrój je w niedużą kostkę. Uprzedzam, że kontakt z sokiem barwi skórę. Pokrojone orzechy wrzuć do ciemnej butelki o pojemności ok.0.7 litra, zalej je pół litrem czystego spirytusu i szczelnie zakręć. Po kilku tygodniach nalewka jest gotowa. Ma ciemny, orzechowy kolor. Kawałki orzecha mogą w niej pozostać. Część roztworu możesz zlać do innej ciemnej butelki, zaś pozostałą masę z resztą płynu możesz dalej przechowywać, ewentualnie uzupełniając je spirytusem.
Stosowanie: W przypadku ciężkiego zatrucia należy wlać niewielką ilość nalewki (ok.1 ml) do małej ilości wody i wypić. Jednorazowa dawka powinna pomóc. Ewentualnie powtórzyć.

Nalewka pieprzowa.

Czarny pieprz ma właściwości silnie rozgrzewające. Dlatego też nalewkę z niego można stosować w łagodnych dolegliwościach żołądkowych oraz stanach przeziębieniowych gardła.
Przygotowanie: Do ciemnej butelki o pojemności ok.0.7 litra wsyp świeżo zmielony czarny pieprz. Może go być nawet w ilości kilku centymetrów od dna. Pieprz zalej pół litrem wódki i szczelnie zakręć. Po kilku tygodniach nalewka jest gotowa. Pieprz może w niej pozostać. Część roztworu możesz zlać do innej ciemnej butelki, zaś pozostałą masę z resztą płynu możesz dalej przechowywać, ewentualnie uzupełniając je wódką.
Stosowanie: Nalewkę, w przypadku wystąpienia dolegliwości żołądka, można stosować na dwa sposoby. Najkorzystniej jest wypić niewielką ilość samej nalewki, bez rozcieńczania. Jeżeli masz problem lub opory z wypiciem piekącego roztworu, możesz nalewkę rozcieńczyć niewielką ilością wody. Zwracam uwagę, że efekt pieczenia dotyczy tylko ust, a nie żołądka, i po krótkim czasie ustępuje. Rozcieńczając nalewkę należy ilość wody dobrać eksperymentalnie, gdyż ze względu na różne ilości pieprzu użytego do nalewki jej pieczenie będzie miało różną siłę.
Nalewkę można też stosować do płukania przeziębionego gardła. W tym przypadku efekt rozgrzewający daje wypicie nawet malutkiej porcji, ale w ogóle nierozcieńczonej pieprzówki. W krótkim czasie po wypiciu nastąpi zflegmianie śluzu z gardła, po wypluciu którego stan gardła poprawia się.

SOKI Z DOMOWEJ SPIŻARNI

Cytrynowy
Do butelki wlej 2 łyżki soku z cytryny i tyle samo octu jabłkowego. Dodaj 2 łyżki płynnego miodu akacjowego oraz łyżkę gliceryny. Butelkę po zamknięciu mocno wstrząśnij. Pij po łyżeczce co dwie godziny. Łagodzi suchy, męczący kaszel.

Chmielowy
50 g szyszek chmielowych zalej szklanką spirytusu i dodaj łyżkę miodu. Odstaw w zamkniętym naczyniu na 7 dni. Przecedź syrop do butelki z ciemnego szkła. Pij 3 razy dziennie po łyżeczce. Ułatwia odkrztuszanie, oczyszcza oskrzela.

Burakowy
Obierz i pokrój w drobną kostkę duży burak ćwikłowy. Zasyp 4 łyżkami cukru, po czym odstaw na dobę w ciepłe miejsce. Gotowy syrop zlej do butelki. Pij dwa razy dziennie po łyżce stałowej. Pomaga oczyścić oskrzela i płuca.

Cebulowy
Dwie cebule pokrój w plastry i warstwami układaj je w słoiku, przesypując cukrem (2-3 łyżki). Odstaw na dobę w ciepłe miejsce. Zlej syrop do butelki i przechowuj w lodówce nie dłużej niż 2 dni. Pij 3 razy dziennie po łyżce. Hamuje suchy kaszel.

Chrzanowy
Korzeń chrzanu zetrzyj na drobnej tarce. W szklance ciepłej wody rozpuść 4 łyżki płynnego miodu, zalej chrzan i odstaw na kilka godzin. Przefiltruj przez gazę i wlej do butelki. Pij 3 razy dziennie po łyżeczce. Zmniejsza drapanie w gardle.

Miodowy
Posiekaj 2 cebule, zalej połową szklanki miodu z sokiem z 1 cytryny i zostaw na kilka godzin. Przesącz mikstrurę przez gazę. Pij przed śniadaniem i po kolacji łyżkę syropu rozcieńczonego w szklance ciepłej wody. Łagodzi mokry kaszel.