ZASOLENIE.docx

(31 KB) Pobierz

ZASOLENIE

Woda w glebie wystepuje w formie roztworu, który mo_e miec _ne ste_enie i skład

chemiczny. Najczesciej wystepujace w roztworze glebowym jony to: h+, na+, k+, nh4

+, ca2+,

mg2+, fe2+, fe3+, hco3

- , cl-, no3

-, co3

2-, so4

2-. Ponadto w skład roztworu glebowego wchodza

równie_ rozpuszczone substancje organiczne oraz gazy. Jednym ze składników roztworu sa

sole. Mówiac o zasoleniu gleby mamy na wzgledzie sole łatwo rozpuszczalne w wodzie.

Nale_a do nich: chlorki, siarczany, weglany sodu, wapnia i potasu. Rozró_niamy zasolenie

naturalne (rzadko spotykane w polskich glebach) oraz antropogeniczne. Zródłem zasolenia

antropogenicznego moga byc opady atmosferyczne, nawozy mineralne, chemiczne srodki do

likwidacji sniegu i sliskosci na jezdniach. Degradujace działanie zasolenia, czyli nadmiernej

koncentracji roztworu glebowego skutkuje zmniejszeniem dostepnosci wody i składników

pokarmowych dla roslin. Poza tym zasolenie powoduje naruszenie równowagi jonowej

srodowiska, obecnosc składników toksycznych i niekorzystny odczyn (silna alkalizacja lub

nadmierne zakwaszenie).

Najpowszechniejsza metoda okreslania ste_enia soli w roztworze glebowym jest pomiar

przewodnosci elektrolitycznej własciwej l_(przewodnictwa). Sprowadza sie on do zmierzenia

oporu (scisle jego odwrotnosci), czyli przewodnictwa wodnego ekstraktu gleby w naczyniu z

elektrodami platynowymi lub czujnikom elektrolityczno-oporowym. Przewodnosc zale_y od

temperatury dlatego nale_y utrzymywac stała temperature w czasie wykonywania pomiaru.

Zmiana temp. o 1oC powoduje zmiane odczytu o 2 - 2,5%. Jednostka przewodnosci

elektrolitycznej jest simens na centymetr (S/cm). Obecnosc NH3 oraz CO2 zwieksza

przewodnosc elektrolityczna dlatego przed pomiarem powinny byc one usuniete poprzez

podgrzanie próbki.

Na podstawie wartosci przewodnosci mo_na obliczyc nastepujace wartosci

-ste_enie soli w roztworze: 640 l_[mg/dm3]

-ste_enie soli w glebie: 0,064 l_Ww/100 [%]

-całkowita ilosc kationów: 10 l_ [cmol(+)/dm3]

-cisnienie osmotyczne roztworu 0,36_ l_ [atm]

gdzie:

Ww zawartosc wody w % wag. W pascie glebowej

l_ -przewodnosc własciwa [mS/cm]

 

 

 

W ostatnich latach problem zasolenia gleb nabiera szczególnej wagi ze względu na stosowanie w rolnictwie wysokich dawek nawożenia oraz pogłębiającego się deficytu wody słodkiej, co stwarza konieczność wykorzystania wody morskiej do nawadniania pól. Ponadto stosowanie dużych ilości NaCI do odśnieżania ulic i dróg powoduje dodatkowe zagrożenie, spowodowane akumulacją jonów Na+ i Cl- w glebach, a w konsekwencji w roślinach.

Dlatego też ostatnio wzrasta zainteresowanie reakcją roślin na zasolenie, zarówno wśród praktyków - rolników jak i biologów, interesujących się mechanizmami regulacji procesów fizjologicznych w różnych warunkach środowiska.

Przy stosunkowo małym stopniu zasolenia, obniżającym potencjał wody w pożywce o około 500 hPa, nagromadzenie szkodliwych jonów jest niewielkie; w roślinach zmieniają się jednak ilościowe stosunki jonów. Nazywamy to stresem jonowym w przeciwieństwie do stresu solnego, gdy zasolenie obniża potencjał wodny roztworu glebowego lub pożywki o 2-3 tys. hPa. Przy jeszcze większym stresie następują zaburzenia w absorpcji wody - jest to tzw. stres osmotyczny.

Wrażliwość roślin na zasolenie wiąże się między innymi z ich przystosowaniem do życia w określonych warunkach siedliska i tak np. grupa roślin zwanych halofitami znosi zasolenie podłoża dochodzące do 20% NaCI. W tak ekstremalnych warunkach rośliny akumulują do 10% soli, np. u Salicamia, a nawet do 14% np. u Nitraria shober.

Rośliny przystosowane do wzrostu w warunkach małego stężenia soli w podłożu (tzw. glikofity) wykazują zaburzenia w przebiegu procesów życiowych, głównie wzrostu, już przy obniżeniu potencjału wodnego o około 1000 hPa. Ich wrażliwość przy tym na zasolenie jest bardzo zróżnicowana.

Wrażliwość roślin uprawnych na zasolenie jest bardzo zróżnicowana. Wynika to niewątpliwie z różnych mechanizmów komórkowej tolerancji roślin na ten czynnik. Według Hasegova komórki roślinne mogą unikać wysokiej koncentracji jonów bądź też zmagać się z wysoką koncentracją po ekspozycji na zasolenie. Mechanizm unikania zasolenia prowadzi do wykluczenia pobierania jonów przez korzenie, ich absorpcji przez komórki parenchymatyczne ksylemu, odpowiednią dystrybucję jonów pomiędzy nierosnące, a rosnące części rośliny, a w przypadku halofitów akumulowania jonów w specjalnych gruczołach solnych. Zasadniczo mechanizm wykluczania jonów z metabolizmu komórek jest efektywny przy niskim do średniego poziomu zasolenia. Natomiast akumulacja jonów jest podstawowym mechanizmem występującym u halofitów przy wysokim poziomie zasolenia.
Komórki, które natomiast zmagają się z zasoleniem wytwarzają specjalne białka adaptacyjne o masie 26kDa. Białka te także występują w komórkach adoptowanych do stresów wodnych indukowanych polietylenoglicolem, stąd uważa się, że są to generalnie białka adaptacyjne komórek do stresów osmotycznych.

Wśród roślin uprawianych w naszym kraju do najbardziej odpornych należą: burak, szpinak, pomidor, do średnio odpornych - jęczmień, słonecznik, a do najbardziej wrażliwych - truskawka, groch, fasola.

Bibliografia:
1. Hasegova P. M. 1986. Cellular mechanism of salinity tolerance. Hort. Sci. 21:1317-1324.

 

Zasolenie gleby

   Należy do chemicznego czynnika degradacji jest to występowanie w niej niekorzystnych ilości soli. Sole te są łatwo rozpuszczalne w wodzie i głównie należą do nich:

          Jony: Na+, K+, Ca2+, Cl-, Mg2+

          Siarczany

          Węglan sodu

          Węglan potasu

          Środowiska naturalnie zasolone:

          Tereny wulkaniczne

          Błota solne

          Wybrzeża morskie

          Wybrzeża oceaniczne

          Bagna mangrowcowe

          Tereny pustynne 

          Wodne zastoiska alkaliczne

Środowiska zasolone pochodzenia antropogenicznego:

          Tereny rolnicze

          Uprawy pod osłonami

          Odladzanie jezdni w okresie zimowym

          Przemysł

ZASOLENIE

PIERWOTNE

polega na akumulacji soli w wyniku naturalnych procesów będących efektem wysokiej zawartości soli w materiale macierzystym gleby lub w wodzie gruntowej.

WTORNE

jest efektem działalności człowieka, jak stosowanie nieodpowiednich praktyk nawadniania z wykorzystaniem wody o wysokiej zawartości soli lub niedostateczne odwodnienie gleby

 

GŁÓWNE ŹRÓDŁA ZASOLENIA:

          Wody gruntowe

          Odpady paleniskowe

          Komunalne wysypiska śmieci

   ...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin