Świt - dalszy ciąg BD - Rozdział 5.pdf - Świt - dalszy ciąg BD - Hayden97

Autor: Katka

Beta: Ann!

Rozdział 5

Bella:

Właśnie wylądowałam we Florencji. Gdy weszłam do hali lotniska, która była

pełna ludzi, zdałam sobie sprawę, że dawno nie polowałam i że gardło pali mnie

coraz bardziej. Przyspieszyłam kroku, bo chciałam jak najszybciej opuścić to

miejsce. Wiedziałam, że muszę zostać jeszcze dwa dni w okolicach Florencji na

wypadek gdyby Cullenom przyszło do głowy, aby sprawdzić skąd dzwonię do

Alice. Po opuszczeniu lotniska wzięłam taksówkę i pojechałam do przeciętnego

hotelu. Z Kanady zabrałam ze sobą dość pieniędzy, żeby mi starczyło na

najbliższe dwa miesiące w eleganckich hotelach, ale wolałam przeciętny.

Taksówkarz zatrzymał się pod białym budynkiem i obrócił się do tyłu.

- To tutaj mała. – powiedział uprzejmie.

- Dziękuje. – zapłaciłam i miałam już wysiąść, gdy się do mnie odezwał.

- Dostane twój numer? – zapytał przymilnie.

- Wątpię. – odpowiedziałam zirytowana, jak szybko zmienia mi się nastrój, gdy

jestem głodna.

- No mała, nie udawaj takiej niedostępnej. Wiem, że też tego chcesz. –

powiedział i położył rękę na moim udzie.

- Ja za to wiem, że panu życie nie miłe. – warknęłam – Jestem mężatką. –

poinformowałam, po czym wysiadłam zabierając swoją torbę z bagażnika.

Szybkim krokiem weszłam do holu hotelowego. Od razu skierowałam się do

recepcji. Recepcjonistka zmierzyła mnie wzrokiem, jak by nigdy nie widziała

kogoś takiego jak ja. Jej mina wyrażała jak bardzo jest zdziwiona. Widocznie

nie widywała tu często tak eleganckich ludzi, a ja byłam elegancko ubrana, co

rzadko mi się zdarzało. Odezwałam się pierwsza, bo ona nie mogła wydusić

z siebie ani słowa.

- Dzień dobry. Czy jest wolny jakiś pokój jednoosobowy? – zapytałam słodkim

głosem.

- Tak. – odpowiedziała szybko i spuściła oczy na monitor. Po chwili poprosiła o

dowód, z którego spisała dane. Oddała mi go i wydała klucz. Wyjaśniła, jak

mam trafić do swojego pokoju. Pojechałam windą na trzecie piętro, a później

szłam korytarzem aż doszłam do pokoju. Przypominał mi salon Cullenów, był

jasny i przestronny. Skrzywiłam się i zamknęłam za sobą drzwi. Ściany były

białe. Na wprost drzwi wejściowych była kanapa i telewizor. Po prawej stronie

dwie pary drzwi, jedne z mlecznym szkłem drugie pełne. Po lewej były drzwi

balkonowe. Firanki były czerwone, tak jak dywan, a sofa brązowa. Dopiero po

chwili zobaczyłam, że przy drzwiach wejściowych stoi mała lodówka.

Uśmiechnęłam się sama do siebie. W końcu nie była mi potrzebna. Zajrzałam

najpierw za pełne drzwi, za którymi była łazienka z prysznicem. Za drzwiami z

mlecznym szkłem była sypialnia z jednym łóżkiem i szafką nocną oraz lampką.

Śmieszyło mnie to, bo nie potrzebowałam ani snu, ani światła, ani niczego, co

było w tym pokoju. Musiałam tylko mieć gdzie zostawić swoje rzeczy.

Rzuciłam swoją torbę na łóżko i poszłam do łazienki się odświeżyć. Nie mogło

być w końcu przez trzy dni zerowe zużycie wody. Lubiłam uczucie ciepła na

mojej zimnej skórze. Prysznic sprawiał mi zawsze wielką przyjemność. Myślę,

że częściowo miało to powiązanie z tym, że jako człowieka prysznic mnie

odprężał. Umyłam włosy jak zwykle moim ulubionym truskawkowym

szamponem. Wyszłam owinięta ręcznikiem i z turbanem na głowie i poszłam do

sypialni. W torbie wyszperałam rybaczki, bluzkę z krótkim rękawkiem i bluzę,

w które ubrałam się, a do tego założyłam sportowe buty. Tak ubrana, wyszłam z

pokoju zamykając za sobą drzwi na klucz i wyszłam z hotelu. Skierowałam się

na południe i spacerem przemierzałam ulice. Po godzinie spaceru weszłam do

jakiegoś sklepu, w którym kupiłam mapę miasta i jego okolicy. Zmartwiłam się

informacją, że w okolicy nie ma lasu. Chyba nie miałam innego wyjścia,

musiałam wytrwać jeszcze dwa dni bez pożywienia. Wróciłam do centrum

miasta i całą noc zwiedzałam miasto. Weszłam w jakąś ciemną uliczkę

pomiędzy dwoma kamienicami i doznałam déjà vu. Przede mną stało dwóch

mięśniaków, którzy mieli około dwudziestki i byli napakowani jak Em.

Odwróciłam się na pięcie, bo tak by zrobiła ludzka dziewczyna na moim

miejscu, ale za mną stało już dwóch następnych również napakowanych

prawdopodobnie w tym samym wieku co tamci. Sytuacja różniła się tylko

miejscem i faktem, że jestem od nich silniejsza. Najwyższy z mężczyzn

podszedł do mnie i pogłaskał po policzku.

- Co taka śliczna dziewczyna jak ty robi o tej porze w takim miejscu? – zapytał.

Dopiero teraz zauważyłam, że ma blond włosy.

- Spaceruje. – odpowiedziałam spokojnie.

- I na pewno chcesz się zabawić. – powiedział kładąc rękę na moim pośladku i

przyciskając mnie do siebie.

- Nie chcę. – wysyczałam uderzając jego rękę z ludzką siłą.

- Ostra. – skomentował jeden z zagradzających mi drogę.

Nagle, poczułam pod bluzką na brzuchu rękę blondyna, która wędrowała cały

czas w górę, drugą chwycił mnie za udo, a potem zaczął kierować ją w stronę

rozpięcia moich spodni. Wiedziałam, że nie mogę już dłużej grać, bo się zaraz

na nich rzucę i zabije. Najpierw przykopałam mu z siłą wampira mu w krocze, a

później zgiętego w pół pchnęłam z taką samą siłą na dwóch mięśniaków

zagradzających mi drogę, aż się we trzech przewrócili z wielkim hukiem.

Popatrzyłam groźnie na czwartego, który spanikował pod moim spojrzeniem i

mnie przepuścił. Poszłam sobie dalej, jakby nic się nie stało. Dopiero, gdy

zaczęło świtać wróciłam do hotelu. Cały dzień spędziłam w pokoju z powodu

świecącego tu słońca. Gdy w końcu zaszło, znów udałam się na zwiedzanie

nocą. Żałowałam, że ta pora tak szybko mi ucieka, bo nim się zorientowałam już

wschodziło słońce. Przygnębiona wróciłam do pokoju. Właśnie mijały dwa dni

jak tu przyleciałam i powinnam już zadzwonić do Alice. Wygrzebałam telefon z

torby, która była przy łóżku i wybrałam dobrze mi znany numer. Odebrała po

pierwszym sygnale.

- Bella. – zawołała w słuchawce uradowana.

- Hej Alice. – powiedziałam słodko. – To jak, mam przylecieć do Paryża na ten

pokaz mody czy pojedziesz z Rose? – zapytałam niewinnie. Z jednej strony

chciałam się z nią spotkać i to bardzo. Z drugiej jednak, było uczucie

obrzydzenia do pokazów mody. Moje rozmyślania przerwał uradowany głosik

mojej siostry.

- Jasne, że masz przyjechać. Przecież obiecałaś.

- No to się stawię. Kiedy i gdzie?

Możemy się spotkać za tydzień o dwudziestej na wieży Eiffla? Chciałabym

trochę więcej czasu móc się tobą nacieszyć. Tęsknię za tobą. – przy ostatnim

zdaniu załamał się jej głos.

-Ja też za tobą tęsknię, temu spotykamy się na wieży Eiffla. Muszę kończyć. Do

zobaczenia. – powiedziałam szybko.

- Ale … - chciała coś jeszcze powiedzieć, ale zrezygnowała i usłyszałam tylko

smutny głos. – Do zobaczenia.

Rozłączyłam się i wyłączyłam telefon, po czym schowałam go głęboko do

torby. Wiedziałam, że teraz musze się udać w okolice Berlina. Niebawem

miałam przebyć ponad tysiąc kilometrów, żeby dotrzeć do Niemiec. Musiałam

też po drodze zapolować, co stanowiło mniejszy problem. Postanowiłam

wyruszyć, gdy tylko słońce schowa się za chmurami i zapolować dopiero w

górach w Austrii.

Tuż po zmierzchu zabrałam swoje rzeczy z pokoju i zeszłam do recepcji.

Oddałam klucz i zapłaciłam, po czym wyszłam na ulice. Udałam się na północ

skręcając lekko na wschód. Gdy tylko warunki mi na to pozwalały, puszczałam

się biegiem. Musiałam w trzy dni dotrzeć do celu, co niekoniecznie ułatwiało mi

słońce. Gdy dotarłam do Austrii był środek nocy. Wiedziałam, że muszę się

pożywić. Upolowałam cztery, albo pięć niedźwiedzi i ruszyłam w dalszą drogę.

Po dłuższej podróży udało mi się dotrzeć do Berlina. Polowałam jeszcze raz,

gdy byłam już na terenie Niemiec, ale znalazłam tylko roślinożerców, których

krew nie była tak dobra jak mięsożerców. Wiedziałam, że stąpam po kruchym

lodzie, bo na tym terenie mieszkały jakieś wampiry. Na szczęście był dziś

pochmurny dzień, więc nic nie stało na przeszkodzie, żebym zwiedzała w ciągu

dnia. Obejrzałam wszystkie ciekawe zabytki, jakie natrafiłam po drodze. Była

już noc, gdy spacerowałam po parku. Nagle coś się przemknęło za moimi

plecami. Odwróciłam się i odruchowo przyjęłam pozę obronną. Usłyszałam

ciche, lecz groźne warknięcie i natychmiast otoczyły mnie cztery postacie w

długich płaszczach z kapturem.

- No proszę. Co my tu mamy? Nowonarodzona. – powiedział melodyjny

kobiecy głos, po tonie wywnioskowałam, że jego właścicielka ma jakieś

dwadzieścia pięć lat.

- Cały dzień spacerowała po mieście wśród ludzi i nikogo nie zaatakowała, na

pewno ma za sobą lata doświadczenia. – powiedział głos dziewczynki.

- Mówisz, że pije ludzką krew temu ma szkarłatne oczy? – zapytała najwyższa

postać, był to melodyjny baron. – Ślicznotka z niej.

- Czy to ma znaczenie? – zapytała kobieta. – Wtargnęła na nasz teren, więc ją

zabieramy. Rodzeństwo Vandom zadecyduje o jej losie. – powiedziała oschle.

- Pójdziesz grzecznie? – zapytała mnie dziewczynka. Kiwnęłam twierdząco.

- Jak masz na imię? – zapytała.

- Bella. – odpowiedziałam.

Nikt nic już więcej nie powiedział. Jako pierwsza poszła dziewczynka, po mojej

prawej wampir, który ani razu się nie odezwał, po lewej mężczyzna, a za mną

kobieta.

Świt - dalszy ciąg BD - Rozdział 5.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: