Ketony, zawierając w cząsteczce grupę karbonylową C=O, niewiele różnią się charakterem chemicznym od aldehydów. Zasadnicza różnica między związkami tych grup polega na braku wodoru przy grupie karbonylowej w ketonach. Nie utleniają się więc one tak łatwo jak aldehydy, a utlenienie biegnie w łańcuchu węglowym. Nie ulegają też reakcji Cannizzaro, podlegają natomiast reakcjom addycji - zarówno aldolowej jak i reakcjom z pochodnymi amoniaku. Ulegają także reakcji cyjanohydrynowej, tworzą acetale i reagują z wodorosiarczanem(IV). Ta ostania reakcja czasem nie zachodzi na skutek zawady przestrzennej w ketonach z dużymi podstawnikami (np. tert-butylowy keton).
Redukowane przechodzą w odpowiedni alkohol II-rzędowy.
Nazwy ketonów tworzymy przez podanie nazw obu podstawników przy węglu karbonylowym poprzedzonych słowem keton. Ketony, w których grupa karbonylowa związana jest bezpośrednio z pierścieniem benzenowym nazywane są alkilofenonami
Ketony powstają przez utlenienie alkoholi II-rzędowych lub w reakcji Friedla-Craftsa (katalityczne podstawienie pierścienia aromatycznego w obecności np. AlCl3 chlorkiem kwasowym)
Ketony są zazwyczaj cieczami, rzadziej niskotopliwymi ciałami stałymi. W wodzie rozpuszczają się w zależności od wielkości grup podstawionych do karbonylu. Najpopularniejszy dimetyloketon (aceton) miesza się z woda bez ograniczeń, inne niskocząsteczkowe ketony rozpuszczają się w ilości paru procent.
Ketony najczęściej stosowane są jako rozpuszczalniki.
Kaacha91