R00.PDF

Motto:

„ Daj mi wystarczająco dużo czasu, a dostanę się,

gdzie tylko zechcesz nawet do Twojego prywatnego

notesu, który nosisz w marynarce ...

Oczywiście chodzi o notes elektroniczny! ”

Michael L. Puldy

(szef zespołu Emergency Response Service)

C:\WINDOWS\Pulpit\Szymon\hakerzy\r00.doc

Hakerzy....

Podziękowania

Dziękuję moim przyjaciołom, kolegom i rodzinie za wsparcie, którego udzielili mi

podczas zbierania informacji i pisania tej książki. Dziękuję żonie za cierpliwość,

a dzieciom — Weronice i Jakubowi — dziękuję za to, że kochają nadal ojca, którego

prawie nie widywali przez lata pracy nad książką. Na moją wdzięczność za pomoc

w tłumaczeniu tekstów zasłużyli sobie: Janusz Jaworski, Maria Chomont, Edward

Zys, Halina Zyzańska oraz mój uczeń — Damian Till. Ogromnego wsparcia udzie-

liła mi wspaniała koleżanka z pracy Irena Karwala, która była pierwszą i nieoce-

nioną recenzentką książki. Nie tylko udzielała mi wielkiego wsparcia redakcyjnego,

ale także dodawała mi otuchy do dalszej pracy. Dziękuję więc za nieustanne za-

chęty i mądre rady.

Jestem dłużnikiem Was wszystkich!

D.D.

C:\WINDOWS\Pulpit\Szymon\hakerzy\r00.doc

Rozdział 1. ♦ Interfejs Dreamweavera

Wprowadzenie

U progu XXI wieku postęp cywilizacji i rozwój nowych technologii sprawiły, że

zasypani wprost zostaliśmy kolejnymi wynalazkami. Wszystkie one miały ułatwić

nam życie... Czy tak jest w istocie? I tak, i nie. Wystarczy przyjrzeć się jednemu

z tych „cudów techniki i myśli dwudziestowiecznej”, jakim niewątpliwie jest Internet.

Przygotowany z myślą o potrzebach wojska upowszechnił się już na tyle, że liczba

jego użytkowników przekracza najśmielsze oczekiwania projektodawców. Popular-

ność wciąż rośnie. Niedługo już wszyscy — zaczynając od prezydenta czy premiera,

a na uczniu szkoły podstawowej kończąc — dysponować będą swoją stroną WWW

czy chociażby własnym e-mailem. Bowiem życie coraz intensywniej zaczyna się

toczyć przeciążonymi kablami koncentrycznymi, skrętkami dwużyłowymi nieekra-

nowymi czy światłowodami.

Jak to zwykle bywa, w tym wcale nie tak łatwym świecie cyberprzestrzeni możemy

spotkać „nowicjuszy”, którzy po uruchomieniu przeglądarki internetowej nie wiedzą,

jak wykorzystać to narzędzie, i „specjalistów” doskonale orientujących się w pra-

widłach, rządzących wirtualną rzeczywistością. Właśnie oni bywają groźni. Bo na-

szym programom zagrażają nie tylko wirusy, ale przede wszystkim komputerowi

przestępcy — hakerzy, czyli technoanarchiści cyberprzestrzeni. Ta książka jest wła-

śnie o nich, o ich metodach pracy, a także o motywacji, która skłania do „łamania

systemów”. Opisuje w miarę szczegółowo przypadki z ostatnich lat w aspekcie

technicznym, moralnym i prawnym. Ukazuje najwybitniejszych hakerów, którzy

uważają, że granice należy przekraczać, a zapory — omijać. Słowem — „sięgać,

gdzie wzrok nie sięga”. Ale romantyczna maksyma w cyberprzestrzeni traci metafi-

zyczny kontekst. „Niepokorni internauci” najczęściej włamują się do systemów

z przyczyn trywialnych — dla frajdy lub dla satysfakcji, której w realnym świecie

nie potrafią osiągnąć. Wielu z nich to życiowi nieudacznicy, nieśmiali bohaterowie

wymyślanych historii, tych, co rzadko znajdują spełnienie. Są to rozgoryczeni ma-

rzyciele. Włamując się do kolejnych systemów i obalając piętrzące się bariery,

potwierdzają więc własną wartość. W tym właśnie odnajdują siebie, swoją godność

i tożsamość. Są biało-czarni dokładnie tak jak bohaterowie wersternów, które oglądali

w dzieciństwie i nie mogli odtworzyć w młodości. Ale przepełnieni celuloidowymi

ideałami wielbiciele iluzji nie zaprzestali walki z wyimaginowanymi Indianami,

wciąż ich zabijają, by na zdobytych ziemiach założyć „Nowy Kraj”, wolny i nie-

ograniczony jak niegdyś Ameryka. Może dlatego bywają nazywani „cybernetycz-

nymi kowbojami klawiatury”... Po ich stronie jest przecież siła, a co się z tym wiąże

— możliwość ustanawiania nowych praw. Czerpią więc radość ze świadomości, że

C:\WINDOWS\Pulpit\Szymon\hakerzy\r00.doc

Hakerzy....

zdobywają dostęp do mocno strzeżonych tajemnic, że są sprytniejsi od pseudospe-

cjalistów, zatrudnionych na stanowiskach administratorów systemów w agencjach

rządowych lub słynnych korporacjach. Cieszą się, że obnażają prymitywizm pozornie

wyrafinowanej kultury. Ale czasem, gdy zwiedzie ich brawura, zostają przyłapani

na „gorącym uczynku”. Co się wtedy dzieje? Może się to wydać zaskakujące, ale

nie zawsze spotykają ich restrykcje prawne. Nieraz zdarza się, że hakerzy zostają

zaproszeni do grona superspeców komputerowych, zdobywają uznanie, duże pie-

niądze, trafiają do komputerowego panteonu i stają się elementami systemu, z którym

tak intensywnie walczyli.

Jednak bardzo często „przekwalifikowany” haker traci szacunek i podziw współ-

wyznawców. Bo wiele lat temu fakt posiadania tego tytułu był prawie tak samo

ważny jak nagroda Nobla. Splendor nadali mu ludzie penetrujący Sieć, dla który

świat zero-jedynkowych wartości nie miał tajemnic. Współcześnie jednak termin

ten kojarzy się z przestępstwem, łamaniem prawa. Bo trzeba pamiętać, że wszelkie

złe konotacje zawdzięcza mediom, szarym użytkownikom i wreszcie samym hake-

rom. Kiedyś był to bardzo szczelnie zamknięty, całkowicie elitarny świat, do którego

dostęp był dany tylko nielicznym użytkownikom Uniksa. Rozwijając konsekwentnie

swoje komputerowe umiejętności, właśnie oni „zbudowali” dzisiejszy Internet i wiele

innych systemów komputerowych, do których teraz niemal każdy może wejść, sko-

piować i użyć exploity, w celu nieupoważnionego dostępu do systemu. Bo dzisiaj

„Eden Hakerów” praktycznie jest otwarty dla każdego. Gościnnie zaprasza do prze-

stąpienia jego progów.

Rodzi to niezliczone zagrożenia i ustawiczne naruszanie prawa stanowi drugą,

ciemną stronę Internetu, o której mówi się niewiele i niezmiernie rzadko. Dlaczego?

Bowiem wraz z nowymi możliwościami i perspektywami, jakie stwarza to nowe

„medium informacyjne”, nadeszły nowe, nieznane rodzaje przestępczości, funkcjo-

nujące w cyberprzestrzeni. Najczęściej nie zdajemy sobie w ogóle sprawy z zagrożeń

czyhających w Sieci, nie znamy skutecznych sposobów obrony przed nimi ani me-

tod zwalczania ich. Nie wiemy nawet, czego się bać. „Cybernetyczni przestępcy”

wykorzystują to bezlitośnie. Ich ofiarą może zostać każdy — od niewinnej nastolatki

rozmawiającej na IRC-u po specjalistę w dziedzinie bezpieczeństwa w Internecie,

od małej firmy, providera internetowego czy firmy telekomunikacyjnej po wielkie

światowe koncerny, takie jak Microsoft czy Netscape, od niewielkich szkół po naj-

wyższe i najważniejsze instytucje rządowe (Pentagon, NASA, NSA itd.). Nikt nie

jest bezpieczny, każdy może stać się ofiarą sieciowego podziemia.

Według najnowszych statystyk FBI w ubiegłym roku w Stanach Zjednoczonych

każdego dnia zgłaszanych było około 30-40. spraw dotyczących naruszenia prawa

w Internecie. Ich liczba rośnie z roku na rok w zatrważającym tempie. I chociaż kilka

lat temu liczba zgłoszonych przestępstw wynosiła w ciągu całego roku niewiele po-

nad 600, prognozy na następne lata mówią już o 140-200. przypadkach włamań

dziennie (ze wszystkich zgłaszanych wniosków tylko 31% uznawanych jest za uza-

sadnione lub istotne i wobec nich podejmowane są działania operacyjne). Dane te

to jedynie wierzchołek góry lodowej, bowiem statystyki wskazują, że tylko 10%

włamań do sieci korporacyjnych, kradzieży informacji i defraudacji jest w ogóle

zgłaszanych. Najczęściej nie są one ujawniane w obawie przed zniszczeniem dobrej

C:\WINDOWS\Pulpit\Szymon\hakerzy\r00.doc

Rozdział 1. ♦ Interfejs Dreamweavera

opinii firmy, a co się z tym wiąże — utratą klientów lub są bagatelizowane w prze-

konaniu, że ich sprawcy i tak nie zostaną ujęci. Co tydzień liczba popełnianych

przestępstw wzrasta o 4,5% . Jednocześnie tylko 2-3% spraw o naruszenie prawa

obowiązującego użytkowników Internetu kończy się wyrokiem skazującym. Dzieje

się tak głównie z powodu „luk” w przepisach i niedostosowania istniejącego prawa

do „cybernetycznej” rzeczywistości. I coraz to inni „włamywacze” zdobywają ko-

lejne systemy, bowiem wciąż pozostają bezkarni. Straty spowodowane przez cy-

bernetyczne podziemie sięgają miliardów dolarów. Firma Ernst&Young podaje, że

w przybliżeniu wynoszą one około pięciu miliardów dolarów rocznie, zaś średnia

wartość przestępstw popełnianych za pośrednictwem Sieci wynosi 90000 USD.

(Według SEARCH straty te są znacznie większe i dochodzą do czterdziestu miliar-

dów dolarów). Same tylko firmy telekomunikacyjne i operatorzy sieci komórko-

wych w wyniku kradzieży i udostępnieniu w Internecie numerów kredytowych kart

telefonicznych ponieśli straty rzędu pięćdziesieęciu milionów dolarów. Mogą im

pozazdrościć producenci oprogramowania, których straty spowodowane nielegal-

nym kopiowaniem i dystrybucją ich produktów w Internecie szacowane są przez

Software Publishers Association na blisko 2 miliardy dolarów. Według SPA od po-

czątku istnienia Internetu firmy te straciły już ponad 7,4 miliarda dolarów. Liczby

te są przerażające, a trzeba mieć na uwadze, że wciąż się zwiększają.

Ale straty wyrządzone przez crackerów mogą być jeszcze dotkliwsze. Jakiś czas

temu kilku z nich w geście protestu przeciwko łamaniu praw człowieka w Chinach

unieruchomiło chińskiego satelitę komunikacyjnego. Inna grupa — również w geście

protestu, który tym razem wymierzony był przeciwko próbom jądrowym dokona-

nym przez Indie — włamała się do systemu komputerowego Bhabha Atomic Rese-

arch Center w Bombaju i zdezorganizowała funkcjonowanie poczty elektronicznej,

wykorzystywanej w komunikacji pomiędzy naukowcami Centrum. A są to tylko

pojedyncze przypadki naruszenia systemów informatycznych instytucji i organiza-

cji rządowych. W 1995 roku zanotowano 250 000 włamań do serwerów Departa-

mentu Obrony Stanów Zjednoczonych i 120 000 do serwerów NASA (wiele z nich

zakończonych pomyślnie). Nie wiadomo dlaczego, szczególną estymą hakerzy darzą

komputery Pentagonu, które jak pokazuje rzeczywistość, nie są stuprocentowo od-

porne na ataki z zewnątrz. Skoro więc internetowe podziemie jest w stanie dostać się

na tak strategiczne serwery, to już tylko jeden krok pozostał do powstania cyber-

netycznych terrorystów, którzy mogliby szantażować całe rządy i światowe organi-

zacje. Wiele wskazuje na to, że nie jest to tylko teoria. Dlaczego tak się dzieje?

Aby odpowiedzieć na to pytanie, trzeba się przyjrzeć „sieciowym przestępcom”. In-

ternet jest z całą pewnością domeną młodego pokolenia, przed którym komputer nie

ma tajemnic. Właśnie oni — młodociani poszukiwacze mocnych wrażeń — stanowią

trzon „cybernetycznego podziemia”. Zdaniem wielu psychologów i socjologów jest

wśród nich zakompleksiona młodzież, szukająca potwierdzenia swojej wartości, ale

często zdarza się, że są to osoby o ponadprzeciętnym IQ, które w pracy z komputerem

szukają ucieczki od szkolnej nudy. Dla innych motywem działania jest zabawa,

choć są i tacy, którzy walczą o idee (np. idea freeware — Richard Stallmana), pro-

testują przeciwko funkcjonowaniu różnych organizacji, a nawet rządów. Podobno

funkcjonuje w tym świecie zależność, która prowadzi do wniosku, że im haker star-

szy, tym niebezpieczniejsze są pobudki jego działania. Wielu z nich szybko bowiem

rezygnuje z satysfakcji, jaką daje znajomość zasad działania systemu i stara się na-

C:\WINDOWS\Pulpit\Szymon\hakerzy\r00.doc

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: