Komentarz do Księgi Daniela.pdf

POPR 59 KOMP

779 ORYG.

WIERSZ PO WIERSZU

Komentarz

KSIĘGI DANIELA

Tłumaczenie SDA Bible Comentary t.4

Księga Daniela

Wprowadzenie

[743]

1. Tytuł . Księga wzięła swoją nazwę od jej głównej

postaci, Daniela. Zwyczaj nazywania ksiąg Starego Testamentu

od imienia głównego bohatera, stosowany był również i w innych

księgach, np. Jozuego, Samuela, Estery, Hioba itd. Chociaż tytuł

niekoniecznie wskazuje na autora, to w przypadku księgi Daniela,

jest on również jej autorem.

2. Autorstwo . Zarówno tradycja żydowska jak i

chrześcijańska uznają, że księga Daniela została napisana przez

Daniela w VI w.pne. Przemawiają za tym następujące względy:

a: Stwierdzenie znajdujące się w księdze. Daniel mówi w

pierwszej osobie w wielu miejscach (8, 1- 7; 13, 19, 27; 29, 2-

22; 10, 2- 5 itd). Utrzymuje, że osobiście otrzymał polecenie

zachowania słów tej księgi (12, 4). Fakt, że istnieją miejsca w

których autor zwraca się do siebie samego w trzeciej osobie (1, 6-

11; 17, 19, 21; 2, 14- 20) nie jest niczym dziwnym, gdyż w

starożytności, w pismach zwyczaj ten był często stosowany

(Ezdr.7, 28).

b. Autor był dobrze zaznajomiony z historią. Jedynie

człowiek żyjący w VI w.pne., dobrze orientujący się w sprawach

wewnętrznych państwa babilońskiego, mógłby przedstawić fakty

historyczne jakie znalazły się w księdze. Znajomość tych faktów

została zagubiona po VI w.pne., gdyż nie istnieją żadne zapisy w

innej starożytnej literaturze po tym okresie, które mogłyby je

potwierdzić (patrz str.???)

Odkrycia archeologiczne ostatniego okresu wiele w tym

kierunku wyjaśniają.

c. Świadectwo Jezusa Chrystusa. Posługując się tą księgą,

Jezus uznał Daniela za jej autora (Mat.24, 15). Dla każdego

chrześcijanina jest to świadectwo przekonywujące.

Księga zawiera dwie wyraźnie różniące się części, pierwsza

(rozdz.1- 6) jest głównie częścią historyczną, druga zaś (7- 12)

ma głównie charakter proroctwa, jednak cała księga stanowi

literacką całość. Na poparcie tego można podać następujące

argumenty.

1. Różne części księgi są ze sobą wzajemnie powiązane.

Użycie naczyń ze świątyni w czasie uczty Balsazara może być

zrozumiane w świetle tego jak dotarły one do Babilonu (por.5, 3

z 1, 1- 2). Wiersz 3, 12 wspomina posunięcie polityczne

Nabuchodonozora opisane wcześniej (2, 49). W 9, 21 występuje

odniesienie do wcześniejszego widzenia (8, 15- 16).

[744]

2. Część historyczna zawiera proroctwo (2 rozdz.) którego

temat łączy się ściśle z rozdz.7- 12. Rozdział 7 rozwija temat z

rozdz.2. Poza tym, elementy historyczne i prorocze są ze sobą

powiązane. Część historyczna (rozdz.1- 6) opisuje w jaki sposób

Bóg postępuje z jednym państwem, babilońskim, oraz ukazuje

jego rolę w Boskim planie. Jest to jednocześnie ilustracja Bożego

postępowania ze wszystkimi narodami (patrz Ed 175). Podobnie

jak Babilon, tak i kolejne potęgi światowe opisane w proroctwie

miały sposobność poznania Bożej woli i współdziałania z nią,

oraz były oceniane na podstawie wypełniania zamiarów Bożych.

W ten sposób każde państwo, które powstało i upadło, jak

przedstawiają to rozdziały 7- 12, może być zrozumiane na

podstawie informacji zawartych w części historycznej, a

dotyczących Babilonu. Łączy to księgę w zwartą całość, oraz

wyjaśnia rolę, jaką pełniły poszczególne imperia.

Literacka zawartość księgi przejawiająca się w kompozycji,

ogólnym toku myślenia, wyrażeniach używanych w dwóch

językach (patrz str. 748) jest ogólnie znana. Bezpodstawne są

więc argumenty jakoby było dwóch autorów tej księgi.

W Qumran w jaskini nr.1 (patrz str.86- 88) były trzy

fragmenty z księgi Daniela. Były one publikowane przez

D.Barthelemy i J.T.Milik w Discoveries in the Judaeam Desert I.

Qumran cave I (Oxford 1955) str.150- 152. Fragmenty te

pochodzą albo z dwóch, albo z jednego zwoju, w których

rozdziały 1 i 2 zostały napisane przez jednego skrybę, a rozdział

3 przez drugiego i zawierają następujące części rozdziałów: 1,

10- 17; 2, 2- 6; 3, 22- 30. Porównanie tych tekstów z tekstami

Masoreckimi ukazuje 16 różnic, z których żadna nie ma wpływu

na znaczenie tekstu. Dziewięć z nich dotyczyło pisowni i każda z

nich jedynie jednej litery; dwie z nich wydają się być błędami

ortograficznymi, pozostałe siedem brzmią inaczej również w

tekście Masoreckim. Występują również cztery dodatki: jeden

spójnik "i", jedna partykuła "ten" przed "jeśli"; dwa słowa mają

dodaną samogłoskę. Z kolei jedna z samogłosek znajduje się w

tekście Masoreckim, a nie występuje w tych fragmentach.

Końcówki czasownikowe w dwóch przypadkach wydają się być

błędami przepisujących tekst. Powyższy wykaz pokazuje, że

różnice te są tak mało znaczące, że nie powinny być zauważalne

w tłumaczeniu. Stanowi to istotny dowód, że tekst Masorecki

księgi Daniela ma tę samą formę, jaką miał w czasach Chrystusa.

Ciekawy jest fragment rozdz. 2, gdzie występuje przeskok z

języka hebrajskiego na aramejski (patrz 2, 4). Występuje tam

odstęp pomiędzy ostatnim słowem hebrajskim, a pierwszym

słowem aramejskim, w ten sposób utworzona została wyraźna

przerwa między poszczególnymi językami. Godne zauważenia

jest również to, że podobnie jak w tekście Masoreckim,

fragmenty te nie zawierają apokryficznej "Pieśni Trzech

Młodzieńców" (patrz 2, 23).

W Qumran w jaskini nr.4 znaleziono na skórach fragmenty

rękopisów Daniela - MSS- (nie były one publikowane jeszcze w

1976 r.) przytaczające dobrze zachowane, spore fragmenty

księgi. Artykuł na ten temat można znaleźć w Biblical

Archeologist 19 (1956) 85, 86, oraz w Revue Biblique 63 (1956)

58.

W Qumran w jaskini nr.6 znaleziono kilka fragmentów

papirusów Daniela z 8, 20- 21; 10, 8- 16; 11, 33- 38

(zawierających dziewięć małych różnic gramatycznych) co było

publikowane przez Baillet'a w Discoveries in the Judaean Desert

III: Les "Petites Grottes" de Qumran (Oxford 1962) str.114- 116.

3. Tło historyczne . Księga Daniela zawiera: /1/ zapisy

dotyczące życia Daniela i jego trzech przyjaciół, którzy będąc

Żydami wchodzili w skład służby króla Babilonu, i /2/ zapis

proroczego [745] snu króla Nabuchodonozora, wyjaśnianego

przez Daniela, oraz zapisy widzeń jakie sam prorok otrzymywał.

Chociaż księga została napisana w Babilonie w czasie wygnania i

krótko po nim, jej celem nie było przedstawianie historii

wygnania Żydów, ani biografii Daniela. Księga przedstawia w

atrakcyjny sposób doświadczenia męża stanu i proroka, oraz jego

towarzyszy, działając w specyficzny sposób na wyobraźnię.

Na początku Daniel przedstawia zwięzłą informację o tym, w

jaki sposób znalazł się w służbie króla Babilonu (rozdz.1).

Wzięty do niewoli w czasie pierwszej deportacji w 605 r.pne.

podczas pierwszej kampanii syryjskiej Nabuchodonozora, Daniel

i inni książęta krwi królewskiej zostali zabrani z myślą o

przeznaczeniu ich do służby na dworze. Wstępne 19 lat pobytu

Daniela w Babilonie były ostatnimi latami istnienia Judy jako

królestwa, chociaż podlegało już Babilonowi. Bezustanna

polityka sprzeciwu Babilonowi prowadzona przez ostatnich

królów Judy przynosiła jedną katastrofę po drugiej narodowi

żydowskiemu.

Król Jechojakim, podczas panowania którego Daniel został

uprowadzony, pozostał lojalny względem Babilonu przez kilka

lat. Ostatecznie przyłączył się do organizacji pro- egipskiej w

Judzie, i zbuntował się. W rezultacie kraj doznał inwazji

wojskowej, jego obywatele utracili wolność i zostali

uprowadzeni, natomiast król został zabity. Jego syn i

spadkobierca Jechojakim po krótkim panowaniu trwającym

zaledwie 3 miesiące, ujrzał armię Babilonu, która powracała by

wymierzyć karę za brak lojalności. Król wraz z tysiącami

obywateli wyższych klas został uprowadzony w 597 r.pne. Jego

następca, Sedekiasz pozornie był lojalny wobec Babilonu. Jednak

będąc słabym i niezdecydowanym, nie mógł dłużej

przeciwstawiać się nawiązaniu kontaktów z Egiptem, i

antybabilońskim sentymentom swych doradców. W rezultacie

Nabuchodonozor, uprzykrzony powtarzającymi się buntami w

Palestynie, postanowił skończyć z królestwem Judzkim. Dwa i

pół roku armia Babilońska plądrowała Judę, dewastując miasta,

łącznie z Jerozolimą i jej świątynią, uprowadzając do niewoli

większość mieszkańców Judy w 586 r.pne.

Daniel przebywał w Babilonie w czasie tych znamiennych

dni. Musiał widzieć armię Babilońską wyruszającą na kolejne

kampanie przeciw jego ojczyźnie, musiał także być świadkiem

ich zwycięskich powrotów wraz z ujętymi Żydami. Między

uprowadzonymi był młody król Jechojakim wraz ze swoją

rodziną (2 Król.24, 10- 16), a później oślepiony król Sedekiasz (2

Król.25, 7). W czasie tych lat, Daniel musiał także być

świadkiem niepokojów politycznych między uprowadzonymi

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: