Czystopis.pdf

(1372 KB) Pobierz

<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01//EN" "http://www.w3.org/TR/html4/strict.dtd">

Siergiej Łukjanienko

Czystopis

Przełożyła Ewa Skórska

WYDAWNICTWO MAG

WARSZAWA 2008

Tytuł oryginału:

Чucтoвuк

Copyright © 2007 by Siergiej Łukjanienko

Copyright for the Polish translation

© 2008 by Wydawnictwo MAG

ISBN 978-83-7480-107-2

Wydanie I

Wydawca:

Wydawnictwo MAG

ul. Krypska 21 m. 63, 04-082 Warszawa

tel./fax (0-22) 813 47 43

e-mail: kurz@mag.com.pl

http://www.mag.com.pl

Wydanie elektroniczne:

© lille , 2009

875115608.001.png

875115608.002.png

1.

Dworzec kolejowy to miejsce przemiany.

Wsiadamy do pociągu i przestajemy być sobą.

Od tej chwili mamy inną przeszłość i liczymy

na inną przyszłość. Przypadkowemu

współtowarzyszowi podróży gotowi jesteśmy

opowiedzieć o tym wszystkim, co nam się w

życiu przydarzyło, a także o tym, co nie

przydarzyło nam się nigdy. Z rozmów w

pociągu można by wywnioskować, że na

świecie nie ma nudnych ludzi z nieciekawymi

biografiami.

I za to właśnie kocham pociągi.

Nawet te jadące na południe.

Przedział był nadspodziewanie czysty,

zaskakująco czysty jak na ukraiński pociąg.

Na podłodze chodnik, na stoliczku biała

serwetka i plastikowe kwiatki w wazoniku, do

którego nie wiadomo po co ktoś nalał wody.

Poszarzała, ale czysta pościel była już

obleczona. Nad oknem, na metalowym

uchwycie umocowano telewizor – nie płaski

monitor, co byłoby bardziej logiczne, tylko

pyzaty kineskopowy, ale zawsze.

Tak, wagon sypialny ma swoje niewątpliwe

zalety. I chodzi nie tylko o to, że ma się

jednego sąsiada w przedziale, lecz o ogólną

wygodę.

Wrzuciłem torbę na półkę, przymknąłem

drzwi do przedziału i wyszedłem na peron.

Pod nogami chlupał rozmiękły śnieg, wiał

wilgotny wiatr – zupełnie jakbym nie był w

Moskwie, tylko nad morzem, w Jałcie albo

Soczi, jakby to ten południowy pociąg

przyniósł ze sobą wilgotno-słone ciepło.

Zapaliłem papierosa. Nieopodal przytupywały

konduktorki, głośno rozmawiając w żargonie

będącym mieszaniną języka rosyjskiego i

ukraińskiego. Obgadywały jakąś Wierkę, a w

szczególności jej idiotyczne zachowanie.

Wykupiłem miejsce w pierwszej klasie nie

dlatego, że jestem miłośnikiem komfortu, ale

dlatego, że nie było już innych, a nie chciałem

odkładać wyjazdu. Czułem, że jeśli zaczekam

choć jeden dzień, to już nigdzie nie pojadę.

Miałem dość przygód.

A może nie?

Gdy paliłem na peronie, do wagonu weszło

kilku pasażerów. Ciekawe, czy któryś z nich

będzie moim współlokatorem? Może ta

szczupła dziewczyna o dużych oczach za

okularami w cienkich oprawach? Pewnie nie...

A chłopak w moim wieku, ubrany w elegancki

płaszcz, z drogą aluminiową walizką w ręku?

Też raczej nie... Złośliwi kolejowi bogowie

przeznaczą mi na towarzysza podróży tego

zgrzybiałego, półślepego, kaszlącego

staruszka. Albo, co gorsza, tę młodą kobietę z

przemiłym rocznym brzdącem. Mieliście

kiedyś okazję być przy zmianie pieluszki w

przedziale? Zwłaszcza gdy maluch cierpi na

rozstrój żołądka na skutek zmiany jedzenia i

wstrząsów? A przecież ta cudowna kobieta na

pewno już wcześniej wyłączy wentylację, żeby

dziecko się nie przeziębiło.

Pełen mrocznych przeczuć wróciłem do

swojego przedziału i zobaczyłem, że tym

razem jednak miałem szczęście. Wprawdzie

nie była to szczupła dziewczyna w okularach,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Czystopis.pdf (1372 KB)

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin