MN.105 - Mowa do Sunakkhatta
1 Tak usłyszałem. Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał w Vesali w Wielkim Lesie w Holu o Spadzistym Dachu.
2 Przy tej okazji wielu mnichów w obecności Zrealizowanego zdeklarowało finałową wiedzę w taki sposób: "Narodziny są zniszczone, święte życie przeżyte, co trzeba było zostało zrobione, więcej już to nie nadejdzie- tak rozumiem".
3 Sunakkhatta Licchavi usłyszał: "Wydaje się, że w wielu mnichów w obecności Zrealizowanego zdeklarowało finałową wiedzę w taki sposób: "Narodziny są zniszczone, święte życie przeżyte, co trzeba było zostało zrobione, więcej już to nie nadejdzie- tak rozumiem". Wtedy Sunakkhatta Licchavi udał się do Zrealizowanego i po złożeniu hołdu usiadł z boku. Kiedy to uczynił, powiedział do Zrealizowanego:
4 "Wydaje się, że wielu mnichów w obecności Zrealizowanego zdeklarowało finałową wiedzę w taki sposób: 'Narodziny są zniszczone, święte życie przeżyte, co trzeba było zostało zrobione, więcej już to nie nadejdzie- tak rozumiem'. I teraz ci mnisi, czcigodny panie deklarując finałową wiedzę w ten sposób czy deklarują finałową wiedzę odpowiednio czy też są tutaj pewni mnisi, którzy deklarując finałową wiedzę przeceniając siebie?"
5 Sunakkhatta, niektórzy mnisi deklarujący finałową wiedzę: "Narodziny są zniszczone, święte życie przeżyte, co trzeba było zostało zrobione, więcej już to nie nadejdzie" czynią to odpowiednio, ale niektórzy mnisi deklarując finałową wiedzę przeceniają siebie. Zatem jeżeli mnisi deklarują finałową wiedzę odpowiednio, jest to prawdziwe. Ale gdy mnisi deklarując finałową wiedzę przeceniają siebie, Tathagata myśli o nich tak: "Pouczę ich w Dhammie". I tak to tutaj jest, Sunakkhatta, Tathagata myśli o nich tak: "Pouczę ich w Dhammie". Ale wtedy jacyś błądzący ludzie formułują pytania i przychodzą zadawać je Tathagacie. I teraz Sunakkhatta, chociaż Tathagata myśli w ten sposób: "Pouczę ich w Dhammie", zmienia on zdanie.
6 "To czas o Zrealizowany, to czas o Wzniosły by Zrealizowany nauczał Dhammy. Po usłyszeniu jej od Zrealizowanego mnisi utrwalą ją sobie w umyśle". "Zatem słuchaj Sunakkhatta i dobrze uważaj na to co powiem". "Tak jest, czcigodny panie", odpowiedział Zrealizowanemu Sunakkhatta. Zrealizowany rzekł to:
7 Sunakkhatta, jest te pięć strun zmysłowego pragnienia. Jakie pięć? Formy poznawane przez oko, co chciane, pożądane, miłe i lubiane, połączone ze zmysłowym pragnieniem i prowokujące pożądanie. Dźwięki poznawane przez ucho… Zapachy poznawane przez nos… Smaki poznawane przez język… Obiekty dotyku poznawane przez ciało, co chciane, pożądane, miłe i lubiane, połączone ze zmysłowym pragnieniem i prowokujące pożądanie.
8 Jest możliwe, że pewna osoba tutaj będzie cenić materialne światowe rzeczy. Kiedy osoba ceni materialne światowe rzeczy, interesuje ją tylko rozmowa tego rodzaju, myśli ona i rozważa zgodnie z tą linią, odwiedza ten rodzaj ludzi i znajduje satysfakcję dzięki nim. Ale gdy prowadzona jest rozmowa o niewzruszonym, nie będzie jej słuchać, nie nadstawi ucha, nie ustanowi swego umysłu w wiedzy. Nie odwiedzi tego rodzaju ludzi i nie znajdzie satysfakcji dzięki nim.
9 Tak jak człowiek od dawna nieobecny w swej wsi czy mieście, widząc człowieka, który niedawno puścił tą wioskę czy miasto będzie się pytał o to jak się wiedzie w tej wiosce czy mieście, o jej stan dóbr, zdrowie jej ludzi i ten człowiek opowie mu o tym- jak ci się wydaje Sunakkhatta, czy ten człowiek będzie słuchał, czy nadstawi ucho i ustanowi swój umysł w wiedzy? Czy odwiedzi tego człowieka i znajdzie satysfakcję kontaktując się z nim? "Tak czcigodny panie". Tak też, jest możliwe że pewna osoba tutaj będzie cenić materialne światowe rzeczy. Kiedy osoba ceni materialne światowe rzeczy, interesuje ją tylko rozmowa tego rodzaju, myśli ona i rozważa zgodnie z tą linią, odwiedza ten rodzaj ludzi i znajduje satysfakcję dzięki nim. Ale gdy prowadzona jest rozmowa o niewzruszonym, nie będzie jej słuchać, nie nadstawi ucha, nie ustanowi swego umysłu w wiedzy. Nie odwiedzi tego rodzaju ludzi i nie znajdzie satysfakcji dzięki nim. I tak ten kto ceni materialne światowe rzeczy powinien być znany jako osoba niezniewolona więzem niewzruszonego.
10 Jest możliwe, że pewna osoba będzie cenić niewzruszone. Kiedy osoba ceni niewzruszone, interesuje ją tylko rozmowa tego rodzaju, myśli ona i rozważa zgodnie z tą linią, odwiedza ten rodzaj ludzi i znajduje satysfakcję dzięki nim. Ale gdy prowadzona jest rozmowa o materialnych światowych rzeczach, nie będzie jej słuchać, nie nadstawi ucha, nie ustanowi swego umysłu w wiedzy. Nie odwiedzi tego rodzaju ludzi i nie znajdzie satysfakcji dzięki nim.
11 Tak jak opadły pożółkły liść jest niezdolny do tego by stać się na powrót zielonym, tak też, kiedy osoba ceni niewzruszone, opadły z niej więzy materialnych światowych rzeczy. I tak ten kto ceni niewzruszone powinien być znany jako osoba niezniewolona więzem materialnych światowych rzeczy.
12 Jest możliwe, że pewna osoba tutaj może cenić bazę nicości. Kiedy osoba ceni bazę nicości, interesuje ją tylko rozmowa tego rodzaju myśli ona i rozważa zgodnie z tą linią, odwiedza ten rodzaj ludzi i znajduje satysfakcję dzięki nim. Ale gdy prowadzona jest rozmowa o niewzruszonym, nie będzie jej słuchać, nie nadstawi ucha, nie ustanowi swego umysłu w wiedzy. Nie odwiedzi tego rodzaju ludzi i nie znajdzie satysfakcji dzięki nim.
13 Tak jak ciężki kamień pęknięty na dwie części nie może być ponownie połączony w całość, tak też u osoby ceniącej bazę nicości więzy niewzruszonego są przecięte. I tak ten kto ceni bazę nicości powinien być znany jako osoba niezniewolona więzem niewzruszonego.
14 Jest możliwe, że pewna osoba tutaj może cenić bazę ani-percepcji-ani -nie- percepcji. Kiedy osoba ceni bazę ani-percepcji-ani -nie-percepcji, interesuje ją tylko rozmowa tego rodzaju, myśli ona i rozważa zgodnie z tą linią, odwiedza ten rodzaj ludzi i znajduje satysfakcję dzięki nim. Ale gdy prowadzona jest rozmowa o bazie nicości, nie będzie jej słuchać, nie nadstawi ucha, nie ustanowi swego umysłu w wiedzy. Nie odwiedzi tego rodzaju ludzi i nie znajdzie satysfakcji dzięki nim.
15 Tak jak człowiek co zjadł jakiś smakowity posiłek a resztę wyrzucił- jak ci się wydaje, Sunakkhata, czy ten człowiek będzie miał ochotę zjeść ten posiłek ponownie? "Nie czcigodny panie. Dlaczego tak jest? Ponieważ czcigodny panie takie wyrzucone jedzenie jest uznawane za odpychające". Tak też u osoby ceniącej bazę ani-percepcji-ani-nie-percepcji więzy bazy nicości są przecięte. I tak ten kto ceni bazę ani-percepcji-ani-nie-percepcji powinien być znany jako osoba niezniewolona więzem bazy nicości.
16 Jest możliwe, że pewna osoba tutaj może słusznie cenić Nibbanę. Kiedy osoba słusznie ceni Nibbanę interesuje ją tylko rozmowa tego rodzaju, myśli ona i rozważa zgodnie z tą linią, odwiedza ten rodzaj ludzi i znajduje satysfakcję dzięki nim. Ale gdy prowadzona jest rozmowa o bazie ani-percepcji -ani-nie-percepcji, nie będzie jej słuchać, nie nadstawi ucha, nie ustanowi swego umysłu w wiedzy. Nie odwiedzi tego rodzaju ludzi i nie znajdzie satysfakcji dzięki nim.
17 Tak jak drzewo palmowe z uciętym stożkiem jest niezdolne do dalszego wzrostu, tak też kiedy osoba odpowiednio ceni Nibbanę, jej więzy bazy ani- percepcji-ani-nie-percepcji są odcięte u korzenia, uczynione takimi jak palmowy pieniek, uczynione nie-istniejącymi, nie będące podmiotem przyszłego pojawienia się. I tak ten kto słusznie ceni Nibbanę powinien być znany jako osoba niezniewolona więzem bazy ani-percepcji-ani-nie- percepcji.
18 Jest możliwe, że pewien mnich tutaj może pomyśleć: "Pragnienie zostało nazwane przez Mnicha strzałą. Trujący roztwór ignorancji rozprowadzany jest przez pożądanie, chciwość i złą wolę. Ta strzała pragnienia została zaniechana u mnie. Trujący roztwór ignorancji został usunięty. Jestem tym, który słusznie ceni Nibbanę". I teraz jako ten co przecenia siebie, co jest w niezgodzie z prawdą, zwróci się ku rzeczom nieodpowiednim dla tego kto słusznie ceni Nibbanę. Zwróci się ku nieodpowiednim widokom obiektów widzianych przez oko, zwróci się ku nieodpowiednim dźwiękom słyszanym przez ucho… nieodpowiednim zapachom wąchanym przez nos… nieodpowiednim smakom kosztowanym przez język… nieodpowiednim dotykom czutym przez ciało. Ze swym umysłem zainfekowanym przez chciwość, spotka go śmierć i śmiertelne cierpienie.
19 Załóżmy, że człowiek został zraniony strzałą grubo posmarowaną trucizną i wtedy jego przyjaciele i towarzysze, krewni i rodzina przyprowadzą lekarza chirurga i lekarz okroi dookoła ranę za pomocą noża, wysonduje strzałę sondą a po uczynieniu tego wyciągnie strzałę i usunie trujący roztwór, pozostawiając w ciele jego śladowe ilości. A wiedząc, że pewna pozostałość trucizny jest obecna, mówi: "Dobry człowieku, strzała została wyciągnięta. Trujący roztwór został usunięty, pozostała śladowa ilość trucizny jest niewystarczająca by była dla ciebie niebezpieczna. Jedz tylko odpowiednie jedzenie ażeby przez jedzenie nieodpowiedniego pokarmu rana nie zaropiała. Myj ranę od czasu do czasu aby gdy nie będziesz tego robił ropa i krew nie zakrzepły się w niej. I nie spaceruj na wietrze i w słońcu aby przez to kurz i pył nie zainfekowały rany. Ochraniaj swą ranę i lecz ją".
20 Człowiek ten pomyślał: "Moja strzała została wyciągnięta, trujący roztwór został usunięty…" I jadł tylko nieodpowiednie jedzenie i przez jedzenie nieodpowiedniego pokarmu rana zaropiała. Nie mył rany od czasu do czasu i gdy tego nie robił ropa i krew zakrzepły się w niej. I spacerował na wietrze i w słońcu i przez to kurz i pył zainfekowały ranę. I nie ochraniał swej rany nie leczył jej. I wtedy zarówno przez czynienie tego co nieodpowiednie jak i z powodu nieczystego trującego roztworu co został usunięty z pozostawieniem śladowej ilości, jego rana pogorszyła się a z pogorszeniem się rany spotkał się ze śmiercią lub śmiertelnym cierpieniem.
21 Tak też, jest możliwe, ze pewni mnisi tutaj mogą myśleć tak: "Pragnienie zostało nazwane przez Mnicha strzałą. Trujący roztwór ignorancji rozprowadzany jest przez pożądanie, chciwość i złą wolę. Ta strzała pragnienia została zaniechana u mnie. Trujący roztwór ignorancji został usunięty. Jestem tym, który słusznie ceni Nibbanę". I teraz jako ten co przecenia siebie, i co jest w niezgodzie z prawdą, zwróci się ku rzeczom nieodpowiednim dla tego kto słusznie ceni Nibbanę. Zwróci się ku nieodpowiednim widokom obiektów widzianych przez oko, zwróci się ku nieodpowiednim dźwiękom słyszanym przez ucho… nieodpowiednim zapachom wąchanym przez nos… nieodpowiednim smakom kosztowanym przez język… nieodpowiednim dotykom czutym przez ciało. Ze swym umysłem zainfekowanym przez chciwość, spotka go śmierć i śmiertelne cierpienie.
22 Bo to jest śmiercią w Dyscyplinie Szlachetnych kiedy ktoś rezygnuje z treningu i wraca do tego co poniechał. I jest śmiertelnym cierpieniem, jeżeli mnich popełnia jakieś ciężkie wykroczenie.
23 Jest możliwe, ze pewni mnisi tutaj mogą myśleć tak: "Pragnienie zostało nazwane przez Mnicha strzałą. Trujący roztwór ignorancji rozprowadzany jest przez pożądanie, chciwość i złą wolę. Ta strzała pragnienia została zaniechana u mnie. Trujący roztwór ignorancji został usunięty. Jestem tym, który słusznie ceni Nibbanę". I teraz jako ten co słusznie ceni Nibbanę, nie zwróci się ku rzeczom nieodpowiednim dla tego kto słusznie ceni Nibbanę. Nie zwróci się ku nieodpowiednim widokom obiektów widzianych przez oko,nie zwróci się ku nieodpowiednim dźwiękom słyszanym przez ucho… nieodpowiednim zapachom wąchanym przez nos… nieodpowiednim smakom kosztowanym przez język… nieodpowiednim dotykom czutym przez ciało. Kiedy tego nie uczyni chciwość nie zainfekuje jego umysłu. Ze swym umysłem nie zainfekowanym przez chciwość, nie spotka go śmierć i śmiertelne cierpienie
24 Załóżmy, że człowiek został zraniony strzałą grubo posmarowaną trucizną i wtedy jego przyjaciele i towarzysze, krewni i rodzina przyprowadzą lekarza chirurga i lekarz okroi dookoła ranę za pomocą noża, wysonduje strzałę sondą a po uczynieniu tego wyciągnie strzałę i usunie trujący roztwór, pozostawiając w ciele jego śladowe ilości. A wiedząc, że pewna pozostałość trucizny jest obecna, mówi: "Dobry człowieku, strzała została wyciągnięta. Trujący roztwór został usunięty, pozostała śladowa ilość trucizny jest niewystarczająca by była dla ciebie niebezpieczna. Jedz tylko odpowiednie jedzenie ażeby przez jedzenie nieodpowiedniego pokarmu rana nie zaropiała. Myj ranę od czasu do czasu ażeby gdy nie będziesz tego robił ropa i krew nie zakrzepły się w niej. I nie spaceruj na wietrze i w słońcu ażeby przez to kurz i pył nie zainfekowały rany. Ochraniaj swą ranę i lecz ją".
25 Człowiek ten pomyślał: "Moja strzała została wyciągnięta, trujący roztwór został usunięty… " I jadł tylko odpowiednie jedzenie i przez jedzenie odpowiedniego pokarmu jego rana nie zaropiała. Mył ranę od czasu do czasu i ponieważ to robił ropa i krew nie zakrzepły się w niej. I nie spacerował na wietrze i w słońcu i przez to kurz i pył nie zainfekowały rany. I ochraniał swą ranę i leczył ją. I wtedy zarówno przez czynienie tego co odpowiednie jak i z powodu usunięcia nieczystego trującego roztworu z pozostawieniem śladowej ilości, jego rana zaleczyła się a kiedy zaleczyła się i pokryła się skórą nie spotkał się ze śmiercią lub śmiertelnym cierpieniem.
26 Tak też, jest możliwe, ze pewni mnisi tutaj mogą myśleć tak: "Pragnienie zostało nazwane przez Mnicha strzałą. Trujący roztwór ignorancji rozprowadzany jest przez pożądanie, chciwość i złą wolę. Ta strzała pragnienia została zaniechana u mnie. Trujący roztwór ignorancji został usunięty. Jestem tym, który słusznie ceni Nibbanę". I teraz jako ten co słusznie ceni Nibbanę, nie zwróci się ku rzeczom nieodpowiednim dla tego kto słusznie ceni Nibbanę. Nie zwróci się ku nieodpowiednim widokom obiektów widzianych przez oko, nie zwróci się ku nieodpowiednim dźwiękom słyszanym przez ucho… nieodpowiednim zapachom wąchanym przez nos… nieodpowiednim smakom kosztowanym przez język… nieodpowiednim dotykom czutym przez ciało. I wtedy zarówno przez czynienie tego co odpowiednie jak i z powodu usunięcia nieczystego trującego roztworu z pozostawieniem śladowej ilości, jego rana zaleczy się a kiedy zaleczy się i pokryje się skórą nie spotka go śmierć lub śmiertelne cierpienie.
27 Przykład ten Sunakkhatta został dany przeze mnie by ukazać znaczenie. A znaczenie tego jest takie: "Rana" jest terminem na sześć wewnętrznych baz. "Trujący roztwór" jest terminem na ignorancję. "Strzała" jest terminem na pragnienie. "Sonda" jest terminem na uważność. "Nóż" jest terminem na Tathagatę Arahata Całkowicie Oświeconego.
28 Sunakkhatta, kiedy mnich praktykuje wstrzemięźliwość sześciu baz kontaktu, jest bez esencji istnienia, wyzwolony przez wyczerpanie esencji istnienia, przez widzenie esencji istnienia jako korzenia cierpienia, nie jest możliwe by zaangażował się ciałem czy umysłem w esencję istnienia.
29 Załóżmy że jest puchar z napojem o miłym smaku, kolorze, zapachu i smaku, zmieszany z trucizną i wtedy przyjdzie tam człowiek pragnący żyć, nie umierać, niechętny bólowi; jak myślisz Sunakkhatta, czy wypije on napój z tego pucharu wiedząc, że po wypiciu spotka go śmierć lub śmiertelne cierpienie? "Nie czcigodny panie". Tak też kiedy mnich praktykuje wstrzemięźliwość sześciu baz kontaktu, jest bez esencji istnienia, wyzwolony przez wyczerpanie esencji istnienia, przez widzenie esencji istnienia jako korzenia cierpienia, nie jest możliwe by zaangażował się ciałem czy umysłem w esencję istnienia.
39 Załóżmy, że jest wielce jadowity wąż i wtedy przyjdzie tam człowiek pragnący żyć, nie umierać, niechętny bólowi; jak myślisz Sunakkhatta, czy człowiek ten nadstawi swą dłoń czy swój kciuk temu wielce jadowitemu wężowi wiedząc, ze po uczynieniu tego spotka go śmierć lub śmiertelne cierpienie? "Nie czcigodny panie" Tak też kiedy mnich praktykuje wstrzemięźliwość sześciu baz kontaktu, jest bez esencji istnienia, wyzwolony przez wyczerpanie esencji istnienia, przez widzenie esencji istnienia jako korzenia cierpienia, nie jest możliwe by zaangażował się ciałem czy umysłem w esencję istnienia.
To zostało powiedziane przez Zrealizowanego. Sunakkatta Licchavi był zadowolony i ucieszony słowami Zrealizowanego.
dusek007