Arahattapanha Sutta
Godność, godność', zostało powiedziane, przyjacielu Sāriputto. Doprawdy, przyjacielu, która godność?"
"Istotnie, przyjacielu, zniszczenie żądzy, nienawiści i zaślepienia — tylko o tym powiedziano godność."
"Czy istnieje, przyjacielu, ścieżka prowadząca do doświadczeniatej godności?"
"Istnieje, przyjacielu, ścieżka prowadząca do doświadczeniatej godności."
"Która ścieżka, przyjacielu, prowadzi do doświadczeniatej godności?"
"Istotnie, przyjacielu, tylko szlachetna ośmioaspektowa ścieżka, to jest: właściwe postrzeganie, właściwa intencja, właściwa mowa, właściwe działanie, właściwe życie, właściwy wysiłek, właściwa uważność, właściwe skupienie, prowadzi do doświadczenia tej godności. To jest, przyjacielu, ścieżka prowadząca do doświadczenia tej godności."
"Wspaniale, przyjacielu, to jest ścieżka dobrze prowadząca do doświadczenia tej godności. Dlatego, przyjacielu Sāriputto, będę baczny."
Arahattapañhā Suttaṃ (Pytanie o godność) jest drugą suttą znajdującą się w Jambukhādaka Saṃyuttaṃ, Saḷāyatanavaggo, Saṃyuttanikāyo, Sutta Piṭaka. Sutta ta następuje bezpośrednio po Nibbānapañhā Suttaṃ. W obu tych suttach w tekście oryginalnym użyto wyrażeń "zniszczenie żądzy" (rāgakkhayo), "zniszczenie nienawiści" (dosakkhayo) i "zniszczenie zaślepienia" (mohakkhayo), które razem opisują jeden proces nazwany "wygaśnięciem" (nibbānaṃ) lub "godnością" (arahattaṃ). W języku polskim rolę biernika (kogo? co?) często przejmuje dopełniacz (kogo? czego?) — w zgodzie z tym przełożyłem rāgakkhayo, dosakkhayo, mohakkhayo. Ostatnie słowa ascety Jambukhādaki, o konieczności czujności i baczności, można odnieść do 21 strofy z Dhammapadapāḷi:
Baczność to nieumarłego ślad, brak ostrożności to śmierci stan. Baczni nie umierają, ci nieostrożni są jak gdyby martwi.
dusek007