Williams Cathy - Światowe Życie Extra 355 - Rzymskie noce.pdf - Światowe Życie - sweeetch0c0late

Cathy Williams

Rzymskie noce

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Wygodnie usadowiony w swoim czarnym mercedesie Cristiano De Angelis ob-

serwował hałas i zgiełk upalnej ulicy zza ciemnych okularów. Samochód stał w olbrzy-

mim korku. Ta dzielnica Rzymu była mu tak dobrze znana jak jego własny penthouse w

Londynie, w którym mieszkał przez większą część roku. Cristiano tylko od czasu do

czasu odwiedzał rodzinę we Włoszech. Tutaj dorastał, chodził do szkoły i cieszył się

beztroskim życiem członka elity społeczeństwa włoskiego. Ale naprawdę rozwinął

skrzydła, gdy wyjechał do Anglii i zaczął tam studia. We Włoszech czuł się jak u siebie

w domu, jednak choć był tu dopiero od tygodnia, zaczynał odczuwać klaustrofobię. Z

chęcią wróciłby już do Londynu, do anonimowości ulic tamtego miasta.

Zmarszczył brwi, przywołując w myślach rozmowę, jaką właśnie odbył z matką i

dziadkiem, którzy sprzysięgli się, by na ostatnim lunchu przypomnieć mu o upływającym

czasie i o tym, jak bardzo chcą już słyszeć gonienie bosych stóp małego De Angelisa w

tym wielkim domu rodzinnym, z którym Cristiana łączyło tyle wspomnień.

To był zdwojony atak, wykonany z wojskową precyzją. Matka siedziała u jego

boku i, załamując ręce, mówiła o tym, jak bardzo się martwi, czy Cristiano w ogóle

kiedykolwiek się ustatkuje i będzie szczęśliwy. Siedzący naprzeciw niego dziadek

wywoływał u wnuczka poczucie winy, narzekając na pogarszające się zdrowie i podeszły

wiek, co najmniej jakby był stuletnim zgrzybiałym starcem, a nie zażywnym

siedemdziesięcioośmioletnim mężczyzną, który nadal był w stanie rozstawiać wszystkich

po kątach, nawet nie podnosząc głosu.

- Jest pewna bardzo miła dziewczyna... - zaczęła matka, badając, czy ta uwaga

może paść na podatny grunt, czy też lepiej w ogóle nie zaczynać tematu.

Cristiano rzucił jej ostre spojrzenie i matka umilkła. Skończyło się na tym, że

Cristiano przyznał, że owszem, pewnego dnia poślubi odpowiednią kobietę, ale jeszcze

nie nadeszła właściwa pora. Był w tej kwestii stanowczy, jednak choć na twarzach matki

i dziadka pojawiło się rozczarowanie, wiedział, że ta para tak łatwo nie odpuści.

Jakiekolwiek zawahanie z jego strony i natychmiast przedstawiliby mu listę kandydatek,

które wybrała dla niego rodzina.

Półuśmiech gorzkiego rozbawienia zaigrał na wargach Cristiana. Zdjął okulary

przeciwsłoneczne i założył je sobie za koszulę. Patrzył na tłumy kupujących, które

ciągnęły wzdłuż sklepów eleganckiej ulicy Rzymu, jakby w życiu nie słyszeli o takim

zjawisku jak „kryzys ekonomiczny". Nie pozostawiając sobie chwili do namysłu, żeby

przypadkiem nie zmienić zdania, zastukał w szybę dzielącą go od kierowcy, po czym

pochylił się, by powiedzieć Enricowi, że może go tutaj zostawić.

- Odprowadź samochód do domu - polecił kierowcy, z niechęcią myśląc o tym, że

za chwilę narazi się na ukrop, jaki panował na rzymskich ulicach latem. Jeśli jednak nie

chciał następnej godziny spędzić w korku, nie miał wyboru. Jakkolwiek w

klimatyzowanym samochodzie było przyjemnie, Cristiano nie miał czasu. - Muszę

dostarczyć tę przesyłkę od matki. Będzie szybciej, jak pójdę piechotą na skróty. Wrócę

taksówką.

- Ależ, proszę pana, słońce...

Enrico, który był szoferem w rodzinie, odkąd Cristiano pamiętał, wyglądał na

przerażonego myślą, że jego pasażer wysiądzie w największy upał i będzie się samotnie

włóczył ulicami Rzymu.

Cristiano uśmiechnął się.

- Nie martw się, nie zemdleję, Enrico - zapewnił szofera. - Spójrz na ten tłum. Nie

widać, by ktoś mdlał.

- Ależ proszę pana, to głównie kobiety. One zostały stworzone tak, by móc robić

zakupy bez względu na okoliczności.

Cristiano uśmiechnął się, po czym wysiadł z samochodu, z powrotem nakładając

na nos ciemne okulary. Był świadom, że przechodzące obok kobiety patrzą na niego,

jednak ignorował ów fakt. Był niemal pewien, że gdyby zwolnił kroku, nie minęłaby

chwila, a podeszłaby do niego jakaś długonoga ciemnowłosa włoska piękność. Choć nie

mieszkał już w mieście, jego twarz była dobrze znana w kręgach rzymskiej arystokracji.

Jego wizyty w Rzymie rzadko kiedy nie obfitowały w zaproszenia od kobiet, które

szukały jego towarzystwa. Zwykle jednak ich starania były bezskuteczne. Choć matka

oskarżała go, że jest wręcz przeciwnie, Cristiano był niezwykle wybrednym i wytraw-

nym myśliwym. Ponownie pomyślał o projektach matki, by go z kimś zeswatać.

Cristiano nigdy nie był w żadnym poważnym związku z kobietą. Nie miał też nic prze-

ciwko instytucji małżeństwa jako takiej. Wprawdzie - mimo lekceważenia, jakie okazał

temu tematowi w obecności matki i dziadka - nie wyobrażał sobie życia bez dzieci, jed-

nak uważał, że na to jeszcze jest czas. Przychodziła mu do głowy tylko jedna przyczyna

faktu, że nigdy poważnie nie zaangażował się w żaden związek. Było nią szczęśliwe po-

życie małżeńskie jego rodziców. Rodzice przyjaźnili się od dziecka, byli dobrani pod

każdym względem i wszystko między nimi odbyło się zgodnie z tradycją. Zaręczyli się,

pobrali i - niczym w bajkach - żyli długo i szczęśliwie. Póki pięć lat temu jego ojciec nie

umarł. Jego matka nadal ubierała się na czarno i zawsze miała przy sobie zdjęcie ojca.

Często mówiła o nim tak, jakby nadal żył.

W epoce szybkich rozwodów, kobiet polujących na fortuny i pustych lal jakie

Cristiano miał szanse na porównywalnie udane małżeństwo?

Dwadzieścia minut później stanął przed kamienicą, a właściwie pałacem, gdzie

zgodnie z instrukcjami matki miała mieszkać kobieta, której miał wręczyć orchideę.

Miało to być podziękowanie za ogromny wkład pracy w fundację charytatywną, w której

jego matka działała. Kwiat był niezwykle delikatny, a ponieważ matka wyjeżdżała do

posiadłości rodzinnej na wieś, orchidea nie mogła czekać, aż ona wróci. Matka nie potra-

fiła w takich sprawach zaufać żadnej firmie kurierskiej. Cristiano wiedział, że gdyby

osobiście nie zawiózł rośliny, matka pojechałaby sama.

Prywatnie Cristiano podejrzewał, że chciała go w ten iście niewinny sposób ukarać

za brak entuzjazmu wobec przygotowanej przez nią listy kandydatek. Wprawdzie zaczęła

mówić o zaledwie jednej, ale Cristiano był domyślny. Uznał, że dostarczenie przesyłki

stanowi niewielką cenę za możliwość ucieczki z tego lunchu.

A spacer ulicami Rzymu wcale nie był nieprzyjemny. Cristiano uświadomił sobie,

że bardzo rzadko w ogóle spacerował. W pełni wykorzystywał komfort płynący z posia-

dania szofera w Londynie, poza tym chodzenie dla samego chodzenia to czasochłonna

sprawa, a akurat czego jak czego, ale czasu ciągle mu brakowało.

Portier wskazał mu windę. Apartament znajdował się na drugim piętrze. Nawet

ubrany w codzienne, zwyczajne ciuchy Cristiano emanował bogactwem, władzą i pew-

nością siebie, które robiły wrażenie, gdziekolwiek się pojawił. Nie pamiętał, by gdzieś

Williams Cathy - Światowe Życie Extra 355 - Rzymskie noce.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: