Steven Saylor - Werdykt Cezara.pdf - e-book - Bigby

STEVEN SAYLOR

WERDYKT CEZARA

The Judgment of Caesar

Przekład Janusz Szczepański

Wydanie oryginalne: 2004

Wydanie polskie: 2004

Pamięci sir Henry’ego Ridera Haggarda,

autora Kleopatry i World’s Desire

KLEOPATRA:

Jestem ogniem i powietrzem. Inne pierwiastki

Oddaję niższym formom życia.

William Szekspir,

Antoniusz i Kleopatra

Akt V, scena II, 289-290

UWAGA NA TEMAT DAT

W roku 48 p.n.e., kiedy rozgrywa się akcja tej powieści, rozbieżność między

niedoskonałym rzymskim kalendarzem a rzeczywistymi porami roku sięgnęła już dwóch

miesięcy. Dlatego choć cała ta historia zaczyna się 27 września, naprawdę jest środek lata, a

według współczesnej metody liczenia czasu data jest bliższa 23 lipca.

ROZDZIAŁ I

– O, tam! Widzisz? To latarnia!

Bethesda chwyciła mnie za ramię i wskazała iskierkę światła majaczącą na horyzoncie.

Było jeszcze ciemno, choć do świtu pozostała może tylko godzina. Pod stopami czułem

łagodne kołysanie pokładu. Zmrużywszy oczy, spojrzałem w tamtą stronę. Tej nocy Bethesda

nie mogła zasnąć, oczekując niecierpliwie chwili, w której zobaczy wielką latarnię

aleksandryjską. Nagabywany przez nią kapitan powiedział już poprzedniego wieczoru, że

„lada chwila może się pojawić”; Bethesda zajęła więc pozycję na dziobie statku i prawie nie

odrywała wzroku od południowego horyzontu, gdzie zielonkawe morze styka się z

lazurowym niebem. Lazur przeszedł z wolna w najciemniejszy fiolet, a później w czerń

upstrzoną gwiazdami, rzucającymi mdłą poświatę na równie czarną powierzchnię morza.

Księżycowy rogalik przewędrował swoim conocnym szlakiem, a latarni wciąż nie było widać.

Wyglądało na to, że do Aleksandrii było dalej, niż twierdził kapitan, niemniej ufałem jego

nawigacji. Nasza podróż z Rzymu jak dotąd przebiegała spokojnie i szybko, a nawet ja się

zorientowałem po gwiazdach, że płyniemy teraz na południe. Stały wiatr od rufy popychał nas

przez spokojne morze prosto w kierunku Egiptu.

Całą noc czuwałem wraz z Bethesdą. Było ciepło, ale od czasu do czasu chwytał ją

dreszcz, a ja tuliłem ją wtedy do siebie. Dawno, dawno temu odpłynęliśmy z Aleksandrii,

godzinami obserwując, jak latarnia maleje na naszych oczach, a potem jej światło słabnie i

wreszcie znika zupełnie z pola widzenia. Teraz powracaliśmy do miasta naszej młodości,

znów stojąc razem na pokładzie i wypatrując na horyzoncie tego samego nigdy nie gasnącego

płomienia.

– Tam! – szepnęła znowu.

Niepewnie zmrużyłem powieki. Może to tylko wschodząca gwiazda migocze tuż nad

linią wody? Ale nie, światło było zbyt stabilne i z każdą chwilą stawało się coraz jaśniejsze.

– Faros... – wyszeptałem.

Tak się nazywała sama latarnia – najstarsza i nie mająca równych na świecie – a także

wyspa, na której ją zbudowano. Jej płomień, najjaśniejszy z rozpalonych ludzką ręką, na

Steven Saylor - Werdykt Cezara.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: