104199610.pdf

SZT

SZTANDAR

ANDAR

BIBLIJNY

BIBLIJNY — NASZYM

NASZYM

JEDYNYM

SZT

SZTANDAREM

ANDAREM

„Podnie´cie

chora˛giew

narodów”

—

Izajasz

62:10;

Izajasz 8:20; Łukasz 11:28.

„Tedy wyszedł głos z stolicy, mówia˛cy: Chwalcie Boga

naszego wszyscy słudzy jego, i którzy si ˛ go boicie, i mali i

wielcy. I słyszałem głos jako ludu wielkiego, i jako głos wielu

wód, i jako głos mocnych gromów, mówia˛cych: Halleluja! i ˙

uja˛ł Królestwo Pan Bóg wszechmoga˛cy” — Obj. 19:5,6.

„Dzi ˛ kujemy tobie, Panie Bo ˙ e wszechmoga˛cy, który´

jest, i który´ był, i który masz przyj´´! ˙e´ wzia˛ł moc swoja˛

wielka ,iuj ˛łe´ królestwo; I rozgniewały si˛ narody, i

przyszedł gniew twój i czas umarłych, aby byli sa˛dzeni, i

aby´ oddał zapłat ˛ sługom twoim, prorokom i ´wi˛ tym, i

boja˛cym si˛ imienia twego, małym i wielkim, i aby´ wytracił

tych, co psuja˛ ziemi ˛” — Obj. 11:17,18.

„Bo tak mówi Pan zast ˛ pów: Oto Ja jeszcze raz, a to po

małym czasie, porusz ˛ niebem i ziemia˛, i morzem i sucha˛;

Porusz ˛, mówi˛ , wszystkie narody, i przyjda˛doPo ˙ ˛danego

od wszystkich narodów; i napełni ˛ ten dom chwała˛, mówi

Pan zast ˛ pów” — Agg. 2:7,8.

„Albowiem oto Ja tworz ˛ niebiosa nowe, i ziemi ˛ nowa˛,

nie

b˛da˛

wspominane

rzeczy

pierwsze,

ani

wsta˛pia˛na

serce” — Izaj. 65:17.

„Lecz nowych niebios i nowej ziemi według obietnicy

jego

oczekujemy,

których

sprawiedliwo´´

mieszka”

— 2 Piotra 3:13.

„I zatra˛bił Anioł siódmy, i stały si˛ głosy wielkie na niebie mówia˛ce: Królestwa ´wiata stały si˛ królestwami

Pana

naszego i Chrystusa jego, i królowac´b˛dzie na wieki wieków” — Obj. 11:15.

Rok XIV, Nr 10

P A ´ DZIERNIK , 1996

Nr 10 4

PL ISSN 12.10-1086

MIESIĘCZNIK. Wydawany przez ŚW IECKI RUCH MISYJNY „ E P I F A N I A " * / Nowym Dworze Mazowieckim. Redaktor: Bernard Hedman, Chester

Springs, Pa. 19425, USA. Redaktor odpowiedzialny w Polsce: Piotr W oznicki, ul. Zdobywców Kosmosu 17, 05-100 Nowy Dwór Maz.

CZAS ŁASKI DLA SYJONU

„Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syjonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas

naznaczony. Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego i nad prochem jego zmiłują^ się.

Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej.

Gdy pobuduje Pan Syjon i okaże się w chwale swojej" (Ps. 102:14-17).

(Czytelnikom tego artykułu pomoże skorzystanie z wykresów na stronie 76)

OSKA obietnica dana Dawidowi — „miłosierdzia

Dawidowe pewne" — zapowiadała, że jeden z jego

potomków zasiądzie na tronie Pańskim na zawsze (2

Sam. 7:12-16). Prawdziwe znaczenie tej obietnicy jest

następujące: Mesjasz, od dawna obiecany Król Izraela,

będzie korzeniem i odgałęzieniem linii Dawidowej,

błogosławionym przez Pana (Iz. 11:10). Jego królestwo

nie zakończy się tak jak królestwo typiczne, lecz będzie

wieczne, w pełni kompetentne do spełnienia

wszystkich Boskich obietnic danych Abrahamowi: „I

błogosławione będą w nasieniu twoim wszystkie

narody ziemi" (1 Moj. 12:1-3; 22:15-18).

Gdy władza została odebrana Sedekiaszowi,

zostały uznane rządy pogan, lecz nie w taki sam sposób

jak rząd Izraela. Żaden z nich nie został nazwany

następcą Izraela. Zezwolono im na panowanie. Żaden z

nich nie był Królestwem Bożym ani nie otrzymał

wiecznej władzy. Otrzymały w dzierżawę panowanie w

czasie, gdy Izrael został odrzucony od Boskiej łaski.

Dzierżawa ta miała się zakończyć w wyznaczonym

czasie i miał zostać przywrócony pierwotny zamiar

Boga, aby Izrael reprezentował Jego Królestwo na

ziemi.

Zauważmy, że Bóg wykorzystał pierwszą i drugą

wojnę światową do uwolnienia Izraela spod władzy

pogan. Pierwsza wojna, w 1914 roku, otworzyła dla

Żydów Palestynę, druga, w 1939 roku, utorowała im

drogę do stania się niezależnym narodem. Nie

będziemy mogli ocenić prawdziwego znaczenia

obecnego czasu ucisku, jeśli nie będziemy traktowali

go z punktu widzenia postępowania Boga z Izraelem i

przygotowywania przez Niego nowego porządku, w

którym Izrael będzie przewodem błogosławieństw dla

całej ludzkości.

WIZJA PANOWANIA POGAN

W czasie zdetronizowania Sedekiasza Bóg

przekazał dzierżawę ziemskiej władzy Nabucho-

donozorowi i jego następcom, jak to podaje proroctwo

Daniela (Dan. 2).

Nabuchodonozor miał sen, lecz nie mógł przy-

pomnieć sobie swego widzenia. Prorok Daniel, który

wcześniej został więźniem, dzięki Boskiej opatrzności

był przedstawiony królowi jako jedyna

osoba w całym królestwie zdolna opowiedzieć sen

króla i podać jego interpretację (w.28).

Widzenie dotyczyło olbrzymiego posągu (Dan.

2:31-45). Głowa posągu z złota reprezentowała

królestwo Nabuchodonozora — Babilon. Piersi i

ramiona z srebra przedstawiały królestwo Medo-

Perskie. Brzuch i uda z mosiądzu — Grecja. Golenie z

żelaza — cesarstwo Rzymu (wschodnie i zachodnie).

Stopy z żelaza i gliny przedstawiają mieszane cywilno-

religijne „imperium" papiestwa.

„SIEDEM CZASÓW"

Cały czas panowania tych pogańskich rządów miał

trwać aż do obiecanego królestwa Mesjasza. Okres ten

kilkakrotnie jest nazwany "siedmioma czasami" (3

Moj. 26:14-46). Przy jego końcu dzierżawa pogan

miała wygasnąć i zacząć się usuwanie tych rządów

przez wielki czas ucisku (Dan. 12:1). Wtedy miał

„powstać" — przejąć władzę — Mesjasz, a wszystkie

narody miały Jemu służyć. Wtedy miał się wysunąć na

czoło Izrael jako widzialna, narodowa reprezentacja

Boskiego królestwa (Iz. 2:1-5).

Jak długo, moglibyśmy się zapytać, te „siedem

czasów" miało trwać? Zagadkowe określenie „czasy"

występuje u Dan. 7:25: „czasu i czasów i pół czasu"

oraz u Dan. 12:7: „czasie, czasach i połowie czasu".

Obydwa wyrażenia są podobne, lecz same w sobie nie

dają żadnej wskazówki co do długości.

Pomoc znajdujemy w księdze Objawienia.

Rozdział 11:2 odwołuje się do okresu 42 miesięcy,

podczas gdy werset 3 wymienia okres 1260 dni. Udając

się do rozdziału 12:6 znowu znajdujemy okres 1260

dni, podczas gdy w wersecie 14 pojawia się omawiane

tu wyrażenie "czas, czasy i połowę czasu". Gdy

porównujemy werset 14 z 6, jest oczywiste, że chodzi o

ten sam okres, innymi słowy:

czas + czasy +

czasu = 1260 dni

Na podstawie tego wzoru możemy założyć, że:

1 czas = 360 dni

Jeśli tak jest, możemy posunąć się dalej w tym

S ZTANDAR B IBLIJNY

Październik, 1996

założeniu i przyjąć, że:

Po raz czwarty i ostatni jest to uczynione w

w.25,28. (Wszystko to dla podkreślenia).

Skoro, jak widzimy, tak duży nacisk jest położony

na karanie Izraela w historycznym okresie sędziów i

królów, to co oznacza dodatkowe karanie „siedmiu

czasów", o jakim mówi Bóg, że im ześle?

W poprzednich ilustracjach ustaliliśmy, że „czas"

jest równy symbolicznemu rokowi liczącemu 360 dni.

Następujące obliczenie daje nam długość tych „siedmiu

czasów":

czasy = 2 czasy = 2 x 360 = 720 dni

i że:

„czasu" = 180 dni

Dodajmy je razem:

360 + 720 + 180 = 1260 dni

Według tego słusznego założenia, że „czas" o 360

dniach jest zatem rokiem proroczym (hipotetycznym) o

360 dniach, możemy ustalić długość 42 miesięcy.

42 miesiące = 3

360 dni x 7 = 2520 dni

Podaliśmy już przykłady zasady dzień za rok, więc

na tej podstawie wnioskujemy, że:

roku lub 1260 dni

Jeśli dokonamy następującego obliczenia:

2520 dni = 2520 lat

1260 : 42 = 30

„CZASY POGAN"

Klucz do zrozumienia upadku i powstania Izraela

jako narodu leży w poprawnym zrozumieniu tego, co

mieści się w wyrażeniu „czasy pogan". U Łuk. 21:24

Jezus stwierdza, że „będzie Jeruzalem deptane od

pogan aż się wypełnią czasy pogan". Rozumiemy, że to

oświadczenie jest potwierdzeniem przez naszego Pana

ucisku przez pogan, który już był w toku, choć pod

wieloma względami miał się nasilić wraz z oblężeniem

Jeruzalem przez Tytusa w 69 r.n.e. i jego zniszczeniem

rok później, czego następstwem było rozproszenie tego

narodu aż do czasów współczesnych. Grecki tekst

wyrażenia „będzie deptane" może być oddany „będzie i

pozostanie deptane", co wskazuje na to, że Izrael

będzie uciskany w sposób nieznany nigdy wcześniej.

Czy tych słów Jezusa nie możemy odebrać jako

zapowiedzi rozpoczęcia się wtedy „czasów pogan"?

Nie, jeśli właściwie rozumiemy proroctwo Ezech.

21:18-27. Słowa te stanowią Boski sąd nad Izraelem

(reprezentowanym w Judzie). Proroctwo to wypełniło

się okrutnie w najeździe Nabuchodonozora na

Jeruzalem na jesieni 607 r.p.n.e., kiedy to ostatni król

Judei, Sedekiasz, został zdetronizowany, miasto

splądrowane a lud zabrany do niewoli, do Babilonu (2

Król. 25:1; Jer. 39:1; 52:1). Tak rozpoczęło się 70 lat

spustoszenia zapowiedziane u Jer. 34:21,22; 25:9-12.

Od tego czasu Żydzi przestali być wolnym narodem.

Choć ich ziemia i wolność osobista zostały im

zwrócone przez Cyrusa, jako naród podlegali kolejno

Medo-Persom, Grekom i Rzymianom. Zależność od

Rzymu była faktem, gdy Jezus wypowiadał te słowa.

Jest zatem nieprawdopodobne, że mówił o dopiero

mającym nadejść ucisku. W istocie Jemu chodziło o to,

że Żydzi jeszcze bardziej będą poddani poganom aż w

odpowiednim czasie skończą się („wypełnią") czasy

pogan.

Od 2520 lat „siedmiu czasów" odejmujemy datę

października 607 r.p.n.e.:

ustalamy że:

1 „miesiąc" = 30 dni

To co następuje potwierdza nasze założenie co do

długości proroczego, symbolicznego, roku:

12 x 30 = 360 (dni)

Okazuje się więc, że „czas, czasy i połowa czasu",

owe 1260 dni, czy też 42 miesiące, mają taką samą

długość i są oparte na roku proroczym o 360 dniach.

Rzeczywisty rok żydowski nigdy nie miał tej

długości. Okresowo był "dodawany" dodatkowy

miesiąc, w celu dostosowania do pór roku. Możemy

więc przypuszczać, że rok proroczy jest chro-

nologicznym narzędziem danym przez Boga w celu

ustalenia, w jakiej chwili dziejowej występują pewne

wydarzenia biblijne. Będzie ono nieocenioną pomocą

w badaniu sprawy „siedmiu czasów".

Drugą biblijną zasadą, o której należy pamiętać

pracując nad chronologią, jest miara „dzień za rok".

Mamy o niej wzmiankę w 4 Moj. 14:34. W przykładzie

tym Bóg ukarał niewiernych Izraelitów 40 latami

tułaczki jako wyższym odpowiednikiem 40 dni

szpiegowania ziemi (co miało niepomyślny skutek).

Zasada ta jest jasno wyrażona w tekście. Kolejny

przykład to Ezech. 4:1-8.

Z tego podstawowego punktu widzenia rozważmy

3 Mojżeszową 26:14-45

W tekście tym mamy znamienne proroctwo

karania, o nadejściu którego Bóg zapowiedział

Izraelowi za pogwałcenie Jego przymierza. W

wersetach 14-17 są przedstawione ich grzechy i

stosowne kary w okresie sędziów i królów. Następnie,

z powodu braku poprawy, w. 18 grozi im karą „siedmiu

czasów". Wersety 19 i 20 cofają się wstecz i ponownie

proroczo mówią o karach stosowanych w czasach

sędziów i królów, które okazały się niewystarczające.

Dlatego w.21 po raz drugi grozi im „siedmioma

czasami" karania. To samo jest powtórzone po raz

trzeci w ww.22-24.

2520 - 606

= 1913

Z końcem 1913 roku n.e. nadszedł początek 1914

S ZTANDAR B IBLIJNY

Październik, 1996

roku. Dodając do niego

roku, otrzymujemy

Znaczenie 1914 roku zostało, co ciekawe, pod-

kreślone w książce pt. „Nadszedł czas" napisanej w

1889 roku. Na stronie 98 autor, C.T.Russell, podaje o

Izraelu:

„nie ma powodu oczekiwać ich narodowej

reorganizacji wcześniej, jak w 1914 roku, u kresu

ich „siedmiu czasów", 2520 lat. Jednak w miarę jak

ten długi okres ich narodowego karania przybliża

się do końca, możemy zauważyć wyraźne znaki

tego, że nieurodzajne drzewo figowe [narodowy

Izrael] jest bliskie wypuszczeniu pąków, co

dowodzi, że kończy się zimowy czas zła i że zbliża

się tysiącletnie lato, które w pełni przywróci im ich

obiecane

październik 1914 roku.

Pierwsza wojna światowa

Wielka wojna oficjalnie rozpoczęła się 28 lipca

1914 roku, gdy Austria wypowiedziała wojnę Serbii.

Do 4 sierpnia Rosja, Francja i Brytania były w stanie

wojny z Austrią i Niemcami. Dzierżawa pogan wygasła

wraz z początkiem wojny okopowej na jesieni 1914

roku, co wielce osłabiło chrześcijaństwo, zniszczyło

wiele ludzi i wielu cieszących się dobrą opinią. Wojna

okopowa utrwaliła linie walki i stworzyła wokół tego

konfliktu atmosferę desperacji. W ten sposób, oraz

przez wojnę jako taką, która objawiła pustkę

chrystianizmu w chrześcijaństwie, rozpoczęło się

rozpadanie władzy pogan (i trwałe wzmacnianie się

narodu żydowskiego). (Niektóre zarysy tej historii

podaliśmy w naszym BS, nr 714 w artykule pt. „Dom

Izraela będzie błogosławiony").

dziedzictwo

oraz

narodową

niepodległość".

(Dla pragnących pogłębić ten temat polecamy

tomy Nadszedł Czas i Przyjdź Królestwo Twoje).

* * * *

WYKRES POKAZUJĄCY 2520 LAT PANOWANIA POGAN

RÓWNOLEGŁOŚCI DWÓCH WIEKÓW IZRAELA - CIELESNEGO I DUCHOWEGO

w dwójnasób za wszystkie grzechy swoje".

Zauważmy wyrażenie „w dwójnasób za wszystkie

grzechy swoje". Na podstawie jakiej sprawiedliwości

Izrael mógł być ukarany dwa razy bardziej, niż na to

zasługiwał? Takie może być pierwsze wrażenie z

pobieżnego przeczytania tego tekstu. Ale nie taka jest

jego intencja.

Hebrajskie słowo kefel przetłumaczone w wer-

RÓWNOLEGŁOŚCI 1845 LAT

Kefel i miszna Izraela

Drugi zestaw dowodów potwierdzających na-

dejście czasu przywracania do łask i odzyskiwania

znaczenia Izraela pochodzi z Iz. 40:1,2: „Mówcie do

serca Jeruzalemu; ogłaszajcie mu, że się już dopełnił

czas postanowiony jego, że jest odpuszczona

nieprawość jego i że wziął z ręki Pańskiej

S ZTANDAR B IBLIJNY

Październik, 1996

secie 2 „dwójnasób" oznacza stronę zgiętą na pół,

dokładnie w samym środku. Inaczej mówiąc,

odpowiednik.

U Jer. 16:18 i Zach. 9:12 znajdujemy podobne

określenie. Tutaj jednak hebrajskie słowo „dwójnasób"

to miszna, co oznacza dokładne powtórzenie w czasie i

ogólnym charakterze. Zachariasz podaje nam

wskazówkę, że „dwójnasób" Izraela rozpoczął się

mniej więcej w czasie wjazdu Jezusa do Jeruzalem.

Według chronologii biblijnej Jakub, główny

patriarcha 12 pokoleń Izraela, zmarł w kwietniu 1813

r.p.n.e. Jego śmierć zakończyła wiek patriarchów i

rozpoczęła to, co możemy nazwać Wiekiem

Żydowskim. Teraz zauważmy: Jezus wjechał do

Jeruzalem tuż przed paschą (w kwietniu) 33 r.n.e. Od

1813 r.p.n.e. do 33 r.n.e. możemy doliczyć się:

Żyda lorda Beaconsfielda, na pierwszy rzut

oka mogłyby wydawać się przeszkodą dla

restauracji Izraela w Palestynie. Od kilku lat

wydarzenia wydają się szczególnie sprzyjać

Żydom, a jednym z głównych czynników w

tym kierunku wydawało się zainteresowanie,

zalety właściwe mężowi stanu oraz

sposobności polityczne nastręczające się

dzięki wysokiej pozycji tego sławnego

człowieka. Teraz, po bardzo krótkim czasie od

zdobycia przez niego dla swego narodu

znaczącej ulgi w prześladowaniach w

Palestynie i w Turcji oraz po ustanowieniu

Wielkiej Brytanii protektorem Ziemi Świętej,

on jest odsuwany od władzy w czasie, w

którym wydawał się w sposób właściwy

bardziej pożyteczny dla nich. Na pierwszy rzut

oka może się to wydawać katastrofą, lecz być

może wcale nią nie jest" (Strażnica, maj 1880,

s.7 [Reprint 101]).

Polityczne i militarne implikacje tego Kongresu są

dość szczegółowo omówione w książce pt.

Przyjdź Królestwo Twoje, s.260-262.

„W one dni — mówi Zach. 8:23 — uchwyci się

dziesięć mężów ze wszystkich języków onych

narodów; uchwycą się, mówię, podołka jednego Żyda,

mówiąc: Pójdziemy z wami, bo słyszymy, że Bóg jest z

wami".

Dziesięć narodów językowych Europy, w pewnym

sensie, uchwyciło się „szaty" przedstawiciela Izraela,

Disraelego.

W tym czasie biblista i znawca hebrajskiego, Franz

Delitzsch, zaczął rozpowszechniać swe wydanie

hebrajskiego Nowego Testamentu.

Co ciekawe, Kongres, który ulżył nieco ciężkiej

doli Żydów, zasiał także nasiona pierwszej wojny

światowej. Jednym z rezultatów tej konferencji było

przekazanie Austro-Węgrom Bośni-Herzegowiny; to

właśnie kula bośniackiego zabójcy trafiła następcę

austriackiego tronu, co zmusiło Austrię do odwetu na

Serbii (którą uważała za winną) i roznieciło wojnę z lat

1914-18. Wojna ta, jak widzieliśmy, stała się z kolei

motorem narodowego powrotu Izraela do Ziemi

Świętej.

Powrót Izraela do łaski

Jak zauważyliśmy wcześniej, Jezus w roku 33

zapowiedział spustoszenie dla domu Izraela. To było

36 lat później, w roku 69, kiedy Jerozolima została

otoczona przez rzymską armię, dowodzoną przez

Tytusa, co rok później doprowadziło do jej zupełnego

zniszczenia.

Od Kongresu Berlińskiego w 1878 roku okres o

długości 36 lat doprowadza nas do 1914 roku — owego

roku, który rzeczywiście był świadkiem początku

wolności dla rozproszonego narodu. W ten sposób

zakończył się „dwójnasób" Izraela.

„RYBACY" i „ŁOWCY"

Ponieważ Jer. 16:14-16 jest jednym z najbardziej

zrozumiałych ustępów biblijnych, opisujących

1812

+ 32

= 1845 (lat)

Wyciągamy z tego wniosek, że okres narodowej łaski

Izraela liczył 1845 lat. To była pierwsza część ich

„dwójnasobu".

Długość pierwszej części dwójnasobu daje nam

długość jego drugiej części. Licząc okres 1845 lat od

33 r.n.e. dochodzimy do 1878 r. Tak więc

+ 1845 = 1877

lub kwiecień 1878 roku. Czy coś znaczącego,

dotyczącego Żydów, wydarzyło się w tym czasie?

Berliński Kongres Narodów

Ten kongres mocarstw europejskich odbył się w

Berlinie w czerwcu 1878 roku (chociaż przygotowania

do niego naturalnie rozpoczęły się wcześniej). Jego

głównym celem było określenie granic państw

bałkańskich po wojnie rosyjsko-tureckiej i

zapobieżenie ewentualnej wojnie między Anglią i

Rosją. Większe znaczenie z punktu widzenia naszego

tematu miał jeden z jego drugorzędnych rezultatów

wypracowany przez lorda Beaconsfielda .

Główny brytyjski wysłannik na tę konferencję,

lord Beaconsfield, dzisiaj jest bardziej znany jako

Benjamin Disraeli. Chociaż nawrócił się na chrze-

ścijaństwo, był pierwszym Żydem, który został

premierem (w 1874 r.).

Jak zauważyliśmy w poprzednim numerze BS,

Disraeli był odpowiedzialny za przejęcie Kanału

Sueskiego od Egiptu w 1875 roku (za pieniądze od

barona Rothschilda). Pociągnięcie to miało ubiec

dominację Rosji na Bliskim Wschodzie, co zgodnie z

obawami Anglii mogło zaszkodzić jej wpływom w tej

części świata i pozbawić dostępu do posiadłości w

Indiach i na Dalekim Wschodzie.

Żyd Disraeli, rzecz jasna, sprzyjał swemu

narodowi i wydaje się, że jego wysiłki w tym kierunku

zostały pobłogosławione przez Boga. Oto ciekawy

cytat:

„Ostatnie wybory w Anglii, które pociągają za

sobą zmianę w ministerstwie oraz usunięcie z

urzędu znanego na całym świecie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: