chemia - sucha pozostałość.pdf

(173 KB) Pobierz
Politechnika Krakowska
Wydział Inżynierii
Środowiska
Imię i nazwisko:
Mateusz Mróz
Ocena:
Grupa i kierunek:
V
Budownictwo
Temat sprawozdania:
Sucha pozostałość
Data wykonania:
13.11.2011
1. Opis oznaczanego parametru
Sucha pozostałość jest to pozostałość po odparowaniu wody, wysuszona
w temperaturze 378 K (105 o C) i przeliczona w mg na 1 dm 3 wody. W skład suchej
pozostałości wchodzą związki organiczne i nieorganiczne, zarówno rozpuszczone – tworzące
roztwór właściwy, jak i zawieszone. Jeżeli suchą pozostałość poddać prażeniu w temperaturze
około 823 K (550 o C), to część jej ulegnie spaleniu lub rozkładowi termicznemu i to stanowi
stratę podczas prażenia. Pozostałość otrzymana po wyprażeniu suchej pozostałości nazywa się
pozostałością po prażeniu. Tak więc sucha pozostałość są to substancje rozpuszczone
i zawiesiny ogólne oraz sucha pozostałość równa się sumie pozostałości po prażeniu i strat
podczas prażenia. Na starty podczas prażenia. Na straty podczas prażenia składają się związki
organiczne oraz związki nieorganiczne, jak np. węglany, azotany, azotyny, związki amonowe,
które podczas prażenia ulegają rozkładowi. Pozostałość po prażeniu składa się wyłącznie
z substancji mineralnych. Sucha pozostałość daje wskazówki o ogólnej zawartości substancji
stałych w wodzie. Wskaźnik ten dla wód wodociągowych nie powinien przekraczać 500
mg/dm 3 .
Laboratoria wykonują te oznaczenia wg uchylonej normy PN-78 C-04541 lub
procedur własnych.
2. Zasada oznaczania
Zgodnie z Polska Normą oznaczanie suchej pozostałości polega na odparowaniu
w parownicy, wysuszonej do stałej masy, takiej objętości wody, aby pozostałość po
odparowaniu mieściła się w granicach 10 – 250 mg, a następnie wysuszeniu jej do stałej masy
w temperaturze 378 K (105 ºC) i zważeniu.
916173967.004.png 916173967.005.png 916173967.006.png 916173967.007.png 916173967.001.png 916173967.002.png
 
3. Krótki opis doświadczenia
Przed wykonaniem doświadczenia zważono wysuszony do stałej masy w temperaturze 105 o C
krystalizator, którego masa wynosiła 42521,4 mg.
Do krystalizatora odmierzono pipetą 10 cm 3 badanej cieczy.
Krystalizator pozostawiono na rozgrzanej łaźni wodnej, aż do odparowania cieczy.
Po odparowaniu wytarto spód krystalizatora i wstawiono go do suszarki (105 o C) na ok 1
godzinę.
Po wysuszeniu wystudzono krystalizator do temperatury pokojowej w eksykatorze, po czym
ponownie zważono. Masa krystalizatora wynosiła wówczas 42957,8 mg.
4. Obliczenia
Korzystamy ze wzoru:
= ( )∙1000
Przy czym:
a – masa pustego krystalizatora wyrażona w miligramach (mg),
b – masa wysuszonego krystalizatora z osadem w miligramach (mg),
V – objętość badanej próbki pobranej do odparowania (cm 3 ).
Podstawiając dane z doświadczenia do wzoru otrzymujemy:
= (42957,8 −42521,4 )∙1000
10
=43,640
916173967.003.png
 
Zgłoś jeśli naruszono regulamin