Imperium a barbarzyńcy
„Europejskie Barbaricum” – są to obszary europejskie położone poza granicami Cesarstwa, w zachodniej, środkowej i północnej Europie, czyli tam, gdzie w pierwszych wiekach n.e doszło do wykształcenia na skutek oddziaływań rzymskich nowego modelu kulturowego, powstałego na bazie zlatynizowanych kultur. Okres rzymski nie jest jednak granicą chronologiczną w relacjach pomiędzy cywilizowanym światem południa Europy i barbarzyńskiej strefy środkowej i północnej naszego kontynentu.
U schyłku I w p.n.e i na początku następnego stulecia zaszły na terenie Europy istotne zmiany polityczne, a w ich następstwie – przemiany gospodarcze i kulturowe. W okresie panowania Oktawiana Augusta państwo rzymskie kontynuowało politykę podbojów różnych obszarów Europy, w tym „Europejskiego Barbaricum”. W wyniku podbojów wpływy kultury rzymskiej przenikały za tzw. rzymski limes, coraz bardziej na północ – zarówno w wyniku kontaktów gospodarczych, handlowych i politycznych.
Podboje rzymskie terenów europejskich przypadają na okres rzymski epoki żelaza, czyli na okres od I w n.e do ok. 375 r n.e, gdy na stepach czarnomorskich pojawiły się plemiona huńskie, zapoczątkowując wielkie przesunięcia ludnościowe (tzw. wielkie wędrówki ludów)
Chronologia okresu rzymskiego (system Eggersa)
- okres A1 – 200 – 120 p.n.e à młodszy okres przedrzymski
- okres A2 – 120 – 60 p.n.e
- okres A3 - 60 – I w n.e
- okres B1 - początek I w n.e – 80 r n.e
- okres B2 – 80 – 160 n.e
- okres C1 - 160 – 260 n.e
- okres C2 – 260 – 310 n.e
- okres C3 - 310 – 450 n.e
Wpływy Państwa rzymskiego na ludy Barbaricum:
- handel (punkt o handlu rzymian z Barbarzyńcami)
- wierzenia – znikome ślady, pojawianie się figurek bóstw czczonych w państwie rzymskim, co może świadczyć o spełnianiu przez te figurki funkcji sakralnych u ludów Barbaricum.
- uzbrojenie i sposoby walki – mimo długotrwałych wojen rzymian z ludami Barbaricum nie zauważono poważniejszych wpływów rzymskich na wojskowy rynsztunek i sposoby walki ludów barbarzyńskich. Chociaż daje się zauważyć m.in. duży udział mieczy rzymskich w uzbrojeniu tamtejszych ludów.
- produkcja rzemieślnicza – upowszechnienie się produkcji naczyń za pomocą koła garncarskiego, napływ rzymskich specjalistów (wytwórców ceramiki, broni)
fefone