02 - ZAPEWNIENIE BEZPIECZEŃSTWA I PORZĄDKU PUBLICZNEGO W MIEJSCU PEŁNIENIA SŁUŻBY ORAZ PODEJMOWANIE INTERWENCJI.pdf

(3980 KB) Pobierz
Microsoft Word - JM 02.doc
PODRĘCZNIK DLA
SŁUCHACZA
JM 02
ZAPEWNIENIE BEZPIECZEŃSTWA
I PORZĄDKU PUBLICZNEGO
W MIEJSCU PEŁNIENIA SŁUŻBY
ORAZ PODEJMOWANIE
INTERWENCJI
Przewodnik opracowany pod kierunkiem :
nadkom. mgr Mariusz BARAN
kom. mgr Piotr SIELECKI
39026110.001.png
2
MATERIAŁY DLA SŁUCHACZA
JEDNOSTKA SZKOLNA – JS 01
Nazwa jednostki szkolnej: Posługiwanie się środkami łączności
radiowej.
Nazwa jednostki modułowej – numer kolejny: Zapewnienie
bezpieczeństwa i porządku publicznego w miejscu pełnienia
służby oraz podejmowanie interwencji - SZP 01.JM 02 JS01.
Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant.
Zakres pracy: Przygotowanie do zapewnienia bezpieczeństwa
i porządku publicznego wmiejscu pełnienia służby oraz
podejmowania interwencji na poziomie podstawowym .
Stron: 02 – 13 (11 stron)
Opracowała: M. Kaleta.
JM02 JS01 MS01
MATERIAŁY DLA SŁUCHACZA
Każdy policjant w codziennej służbie korzysta z środków łączności. Mają one być
narzędziem do właściwego, szybszego i bardziej efektywnego wykonywania obowiązków.
Bywa jednak tak, że korzystanie z nich w sposób nieumiejętny, niezgodny z określonymi
w przepisach resortowych zasadami, powoduje odwrotny skutek. Zamiast pomagać, ułatwiać
codzienną służbę, stają się zmorą, problemem, od którego stronimy, powodują zamieszanie,
chaos, a niejednokrotnie utrudniają wykonywanie służby. Zamiast zastanawiać się nad
podjęciem optymalnej decyzji, myślimy jak obsłużyć radiotelefon, w jaki sposób wywołać
korespondenta lub zakończyć rozmowę radiotelefoniczną z przełożonym.
Punkty kluczowe nauczania.
1. Przepisy regulujące pracę w sieciach łączności.
Podstawowe przepisy regulujące pracę wsieciach łączności radiotelefonicznej
oznaczone są klauzulą tajności – Poufne, uniemożliwia to bezpośrednie przytaczanie treści
tych aktów w niniejszym opracowaniu, zaznajomienie się z ich treścią jest konieczne.
Zawarte w nich zasady są podstawą poprawnej realizacji zadań służbowych związanych
z wymianą informacji w Policji.
1. Wytyczne Dyrektora Biura ds. Organizacji Centrum Łączności Resortowej MSWiA
z dnia 18.10.2001 r. w sprawie znaków i sygnałów rozpoznawczych oraz opracowywania
danych radiowych dla korespondentów pracujących w systemach, sieciach i kierunkach
łączności radiotelefonicznej na częstotliwościach przydzielonych dla potrzeb jednostek
organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych
i Administracji oraz terenowej administracji rządowej i samorządowej, Lb-pf-302/01 nr
1/39 z dnia 04.12.2001 r.,
2. Krajowe Dane radiowe Policji KDR-P’05 (Lb-pf-1/50),
3. Instrukcja nr 14/95 Dyrektora Biura Łączności KGP z dnia 22.08.1995roku w sprawie
podziału przedziałów częstotliwości radiowych z zakresu 148, 675 – 461, 900 MHz
39026110.002.png
3
przydzielonych jednostkom organizacyjnym podległym Ministrowi Spraw Wewnętrznych
oraz oznakowania kanałów radiowych,
4. Instrukcja nr 4/92 Dyr. BŁ KGP z dnia 30.12.1992 r. w sprawie zasad prowadzenia
korespondencji wsystemach, sieciach ikierunkach łączności radiotelefonicznej
w przedziałach częstotliwości przydzielonych jednostkom organizacyjnym Ministerstwa
Spraw Wewnętrznych, La-pf1610/92 wyd. CSP Legionowo Warszawa 1992.
Tak jak w proponowanej literaturze w niniejszym podręczniku dla słuchacza stosując
się do zasad określonych w ustawie o ochronie informacji niejawnych przekazano tylko
niezbędne treści – konieczne jest w jednostce terenowej sięgnięcie do w/wymienionych
dokumentów.
2. Podstawowe pojęcia dot. pracy w sieciach radiotelefonicznych
(radiotelefon, kryptonim, kanał radiowy, sygnał radiowy).
Podstawowe pojęcia dotyczące pracy w sieciach radiotelefonicznych są zawarte
w Instrukcji nr 4/92 Dyr. BŁ w/wym. przyswojenie tych kilku pojęć umożliwia zrozumienie
instrukcji oraz korzystanie z KDR-P’05.
Radiotelefon – urządzenie elektroniczne składające się zodbiornika inadajnika,
przeznaczone do transmisji dwustronnej sygnałów akustycznych
Kanał radiowy – tor transmisyjny określany za pomocą standardowego przedziału
częstotliwości (występuje w postaci umownego numeru)
Kryptonim radiowy – umowny znak rozpoznawczy maskujący przynależność służbową
korespondenta i stanowiący jego indywidualny lub grupowy adres radiotelefoniczny
Sygnał radiowy – krótki (wyrazowy, literowy, cyfrowy lub mieszany) umowny sygnał
oznaczający ściśle określoną informację dla korespondentów sieci radiowej, w której
został nadany.
3. Podział kryptonimów (indywidualny, grupowy, okólnikowy,
alarmowania, współdziałania).
Kryptonim radiowy – umowny znak rozpoznawczy maskujący przynależność
służbową korespondenta i stanowiący jego indywidualny lub grupowy adres
radiotelefoniczny. Wsystemach, sieciach ikierunkach łączności radiotelefonicznej
pracujących na częstotliwościach przydzielonych dla resortu spraw wewnętrznych stosowane
są kryptonimy indywidualne, grupowe, okólnikowe, współdziałania i alarmowania.
Kryptonimy indywidualne i grupowe - występują w postaci grup literowo –
cyfrowych lub cyfrowych.
Budowa aktualnie wykorzystywanych kryptonimów indywidualnych:
XY – 123 45
X – określenie województwa
Y – określenie pionu służbowego
123 – grupa cyfrowa określająca konkretną jednostką lub komórkę organizacyjną
u żytkownika sieci radiowej
4
45 – grupa cyfrowa określającego konkretnego korespondenta
(np. dyżurnego jednostki, komendanta, patrol zmotoryzowany, patrol pieszy)
Kryptonimy okólnikowe – występują w postaci słów logicznych. Wyróżniamy dwa
rodzaje kryptonimów okólnikowych:
STAŁE – do pracy we wszystkich sieciach i kierunkach radiotelefonicznych oprócz
sieci KSWA, oraz do pracy w sieci KSWA
ZMIENNE
Kryptonimy alarmowe – występują w postaci słów logicznych lub grup cyfrowych.
Kryptonim alarmowy spełniający jednocześnie funkcję sygnału bezpośredniego zagrożenia
życia lub zdrowia obowiązujący we wszystkich systemach, sieciach i kierunkach łączności
radiotelefonicznej brzmi:
RATUNEK
Kryptonimy współdziałania – występują w postaci słów logicznych połączonych
z grupami cyfrowymi. Stosowane są w sieciach radiowych współdziałania stanowisk służb
ratowniczych, porządku publicznego oraz dyspozytorów różnych rodzajów pogotowia.
przykładowy kryptonim współdziałania:
WARSZAWA 997
4. Pojęcie „sieć radiowa” i „kierunek radiowy”.
Wymianę informacji pomiędzy korespondentami należy uprzednio zorganizować
ustalając w jaki sposób będzie się ona odbywać. Wyróżnia się dwa sposoby organizacji
łączności radiowej:
Sieć radiowa (SR) – sposób organizacji łączności dla zespołu trzech lub więcej stacji
radiowych pracujących według wspólnych danych radiowych
Kierunek radiowy (KR) – sposób organizacji łączności między dwoma stacjami
radiowymi według ustalonych w tym celu wspólnych danych radiowych
5. Podstawowe systemy pracy (simpleks, duosimpleks, tranking)
sposób:
Simpleks – sposób pracy radiowej, przy którym nadawanie i odbiór odbywają się na
przemian przy wykorzystaniu jednej częstotliwości (kanału radiowego), wszyscy
korespondenci słyszą się na wzajem rys. 4
Duosimpleks – sposób pracy radiowej, przy którym nadawanie i odbiór odbywają się
na przemian przy wykorzystaniu dwóch częstotliwości (kanałów radiowych), rozdzielenie
toru nadawczego od odbiorczego dla wszystkich stacji, wszyscy słyszą stację główną ale nie
słyszą się na wzajem rys. 5
Z punktu realizacji technicznej SR lub KR może być zrealizowany w następujący
5
Tranking - sposób organizacji łączności radiotelefonicznej realizowany
automatycznie (programowo), gdzie grupa kanałów przydzielona jest dla wszystkich stacji
(zarejestrowanych w systemie). Łączność w SR(KR) – tutaj: zwanych grupami rozmównymi -
może być realizowana każdorazowo na innym kanale (każdemu naciśnięciu przycisku PTT
towarzyszy przydzielenie przez stację strefową pierwszego wolnego kanału, bez ingerencji
użytkownika stacji, a uzależnione jest to bezpośrednio od przyjętych założeń oraz natężenia
„ruchu” w systemie) rys. 6
6. Pojęcie „dane radiowe” oraz elementy wchodzące w jej skład.)
W skład pełnych danych radiowych wchodzą:
- numer (kryptonim) sieci radiowej (ŚR) lub kierunku radiowego (KR)
- nazwy użytkownika ŚR, KR
- numery kanałów roboczych, zapasowych oraz numery pasm radiowych
(w łączności rankingowej numery i nazwy grup roboczych
- kryptonimy i sygnały radiowe.
W celu zapoznania się z kanałem radiowym, własnym kryptonimem w jednostce
terenowej należy zapoznać się z KDR-P’05 lub WDR-P’05.
7. Zasady ogólne prowadzenia korespondencji.
Zasady określone są w instrukcji nr 4/92 Dyr. BŁ patrz literatura pozycja 4. Pamiętać
należy przede wszystkim o niżej przypomnianych zasadach:
Minimum czasu nadawania maksimum treści – zasada obowiązująca w trakcie
nawiązywania łączności iprowadzenia korespondencji radiotelefonicznej. Jest jedną
z najistotniejszych zasad. Korespondencja prowadzona w sieci radiowej powinna być jak
najkrótsza, zawierać tylko najistotniejsze elementy, których przekazanie jest konieczne.
Należy jednak pamiętać, że najważniejsze w prowadzeniu korespondencji radiotelefonicznej
jest poprawne, zrozumiałe dla odbiorcy przekazanie informacji. Nie można zatem oszczędzać
czasu nadawania wiadomości, kosztem jej treści, w której muszą znaleźć się niezbędne
informacje dotyczące zdarzenia, czy interwencji, bez względu na to jak długo będzie trwało
przekazanie tych informacji. Jeżeli bowiem przekażemy informację szybko, ale będzie ona
niepełna, to w konsekwencji będziemy musieli ją powtórzyć, uzupełniając brakujące
wiadomości, co znacznie wydłuży całkowity czas jej przekazania.
W sieci radiowej na raz nadaje tylko jedna osoba – jest to zasada ściśle związana
z podstawowym sposobem pracy radiowej, wykorzystywanym obecnie w polskiej Policji -
simpleksem, przy którym nadawanie i odbiór odbywają się na przemian przy wykorzystaniu
jednego kanału radiowego. Użytkownik naciskając przycisk nadawania, wyłącza głośnik,
a więc nadając nie ma możliwości słuchania. W związku z tym korespondent musi pamiętać,
że zanim rozpocznie nadawać, musi upewnić się, że kanał radiowy jest wolny. Jeżeli
korespondent zacznie nadawać w tym samym czasie, w którym nadaje inny użytkownik, to
wystąpią dwa niepożądane efekty: po pierwsze obaj nadający korespondenci nie słyszą się
nawzajem, po drugie pozostali korespondenci słyszą ich obu, a więc ta naprawdę żadnego.
W sieci powstają zakłócenia obniżające jakość prowadzenia korespondencji. Osobom
uprawnioną do weryfikowania takich sytuacji jest dyżurny jednostki.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin