Pielęgnowanie geniuszu kobiety.pdf

Ks. Marek Chmielewski

PIELĘGNOWANIE „GENIUSZU KOBIETY” 

Nicole Echivard, żona diakona stałego, w swej książce pt. Ko-

bieto, kim jesteś? (Poznań 1987) stawia niepokojące pytanie o toż-

samość kobiety. Kim ona jest? Co istotnie różni ją od mężczyzny?

Wiele kobiet popełnia błąd kategorialny sądząc, że istnieć

„inaczej” aniżeli mężczyzna, oznacza „gorzej” albo — w przeko-

naniu feministek — „lepiej”. Tymczasem „inne” to nie kategoria

jakościująca, ani tym bardziej moralna. „Inność” to kategoria

komplementarna, dopełniająca. Być kobietą oznacza zatem „ina-

czej być człowiekiem”, co wcale nie jest równoznaczne z „być

gorszym”, ewentualnie „lepszym człowiekiem”.

Jan Paweł II w odważnym liście apostolskim o godności ko-

biety Mulieris dignitatem (15 VIII 1988) z całą mocą podkreśla in-

ność daru kobiecości i jego niezastąpioną komplementarność

względem mężczyzny, niezbędną dla normalnego funkcjonowa-

nia i rozwoju ludzkości.

Znaczenie kobiecości jako daru, szczególnie ujawnia się w

tym, co Papież określa „geniuszem kobiety”. Jest to dość szoku-

jące określenie i bardzo wzniosłe, szczególnie gdy weźmie się

pod uwagę funkcjonujące stereotypy na temat intelektualnego

upośledzenia kobiety. Mówiąc o „geniuszu kobiety” Papież nie

wdaje się w polemikę nad rozumnością kobiety, ale pokazuje in-

ność i oryginalność tej formy człowieczeństwa.

Czym jest ów «geniusz kobiety»?

O „geniuszu kobiety” mówił Ojciec św. już podczas trzeciej

pielgrzymki do Ojczyzny. W przemówieniu do łódzkich włók-

————————

 Opublikowano w: „Światło w ciemności” (Lublin) 1996 nr 1(6), s. 14-16.

niarek (13 VI 1987 r.) użył tego terminu 4 razy, chcąc przy jego

pomocy wyrazić to nieredukowalne bogactwo osobowości kobie-

ty, które najpełniej objawia się w dziewictwie i macierzyństwie.

Mimo iż w papieskim nauczaniu określenie „geniusz kobie-

ty” występuje stosunkowo rzadko, to jednak dzięki teologicznej

wnikliwości Autora jego treść jest na tyle jasna, iż można za „ge-

niusz kobiety” uznać szczególną jej wrażliwość na osobę i spon-

taniczną gotowość przyjęcia jej, do czego może człowieka uzdol-

nić jedynie miłość. „Moralna siła kobiety, jej duchowa moc – pi-

sze Ojciec święty – wiąże się ze świadomością, że Bóg w jakiś

szczególny sposób zawierza jej człowieka. [...] Kobieta jest mocna

świadomością zawierzenia, mocna tym, że Bóg «zawierza jej

człowieka» zawsze i wszędzie, nawet w warunkach społecznego

upośledzenia, w jakich może ona się znaleźć” (MD 30). Toteż mi-

łość jest istotnym składnikiem „geniuszu kobiety”.

Jan Paweł II opisując „geniusz kobiety” wychodzi od słów

Soboru Watykańskiego II: „Chrystus [...] objawia w pełni czło-

wieka samemu człowiekowi i ukazuje mu najwyższe jego powo-

łanie” (KDK 22; por. MD 2). Prawda ta w całej pełni odnosi się

do kobiety, bowiem w bezpośrednim kontakcie z Chrystusem

kobieta odzyskuje utraconą przez grzech godność i odebraną jej

słuszną pozycję społeczną. A ponieważ – jak stwierdza Papież –

„sposób postępowania Chrystusa, Ewangelia Jego czynów i Jego

słów, jest konsekwentnym sprzeciwem wobec wszystkiego, co

uwłacza godności kobiety. Dlatego też te kobiety, które znajdują

się w pobliżu Chrystusa, odnajdują siebie w prawdzie, jakiej On

«naucza» i jaką «czyni», nawet jeśli jest to prawda o ich własnej

«grzeszności». Czują się przez tę prawdę «wyzwolone», przy-

wrócone sobie, czują się umiłowane tą «miłością odwieczną»,

miłością, która znajduje swój bezpośredni wyraz w samym

Chrystusie. W zasięgu działania Chrystusa zmienia się ich pozy-

cja społeczna” (MD 15).

Tym więc, co przywraca kobiecie poczucie własnej godności i

doniosłości jej powołania, jest doświadczenie miłości. Chrystus,

znający ludzkie wnętrze (por. Łk 16,15; Dz 1,24), taką postawą

wobec kobiet odpowiedział na ich najgłębszą potrzebę osobowe-

go spełnienia się, bowiem „kobieta jest powołana «od początku»

do tego, aby być miłowaną i miłować” (MD 20). Dlatego – jak pi-

sze dalej Papież – „godność kobiety wiąże się ściśle z miłością,

jakiej ona doznaje ze względu na samą kobiecość i równocześnie

z miłością, którą ona ze swej strony obdarza” (MD 30).

Doświadczenie miłości ze strony Chrystusa wyzwala kobietę

z jej egoizmu, będącego dziedzictwem grzechu, otwiera ją na

drugie „ty”: Boskie i ludzkie. Jednocześnie to doświadczenie

uzdalnia kobietę do przyjęcia objawionej Prawdy z całą właści-

wą kobiecej naturze wrażliwością i spontanicznością oraz do do-

chowania wierności względem Słowa Wcielonego. Toteż „Chry-

stus rozmawia z kobietami o sprawach Bożych, znajdując u nich

dla tych spraw zrozumienie: autentyczny rezonans umysłu i ser-

ca, odpowiedź wiary” (MD 15). Jest to możliwe dzięki temu, że –

jak zauważa Papież – „od początku posłannictwa Chrystusa ko-

bieta okazuje wobec Niego i wobec całej Jego tajemnicy tę szcze-

gólną wrażliwość, jaka stanowi cechę charakterystyczną jej ko-

biecości” (MD 16).

Wrażliwość wobec Chrystusa, wyrażająca się przede wszyst-

kim w żywej wierze, przybiera niemal postać heroiczną. Zdolna

jest bowiem przezwyciężyć lęk, czego dowodem jest obecność

kobiet pod Krzyżem w kulminacyjnym momencie historii zba-

wienia. Zwraca na to uwagę Ojciec święty pisząc: „[...] w mo-

mencie ostatecznej próby rozstrzygającej o całym mesjańskim

posłannictwie Jezusa z Nazaretu, u stóp Krzyża znalazły się

przede wszystkim kobiety. Z Apostołów dochował wierności

tylko Jan. [...] Jak widać, w tej najcięższej próbie wiary i wierno-

ści kobiety okazały się mocniejsze od Apostołów” (MD 15).

Z powodu szczególnego uzdolnienia kobiety do wiary, udzie-

lonego przez Chrystusa, zdolne są one także do przyjęcia wiary

paschalnej. Są pierwszymi świadkami Zmartwychwstania. Spo-

śród nich na szczególne wyróżnienie zasługuje Maria Magdalena

nazwana „apostołką Apostołów” (por. MD 16).

Widać więc, że owa specyficzna wrażliwość kobiety na Chry-

stusa, nazwana przez Jana Pawła II „geniuszem”, jest u podstaw

rozumienia jej własnego powołania i godności, porządkuje jej

hierarchię wartości oraz wyznacza określone jej zachowania i re-

akcje. Udzielony kobiecie poprzez Boga Stwórcę „geniusz” jest

zatem w pełnym tego słowa znaczeniu wiodącą postawą osobo-

wą i zasadą jej kobiecej duchowości. Oznacza to, że wrodzona

kobiecie wrażliwość na osobę płynąca z miłości stanowi klucz do

rozumienia Boga, człowieka i świata, motywuje wszystkie decy-

zje i przeżycia, a także w jakiś sposób determinuje określone za-

chowania.

„Geniuszem kobiety” jest jej zdolność miłowania. W ten spo-

sób przez kobietę Bóg otwiera zarazem serce mężczyzny. Przez

kobietę Stwórca lepiej ukazuje Adamowi swą miłość i troskli-

wość. Przez nią budzi w jego sercu radość, wdzięczność i pełnię.

Kobieta jest dla mężczyzny pośredniczką miłości. W tym tkwi jej

tajemnica. Ona cała jest znakiem miłości, wezwaniem, jakie Bóg

przez nią kieruje do mężczyzny.

„Geniusz kobiety” to dar, którego nikt i nic odebrać jej nie

może, chociażby odebrał wolność i cześć. Ten dar – to autentycz-

ne piękno, którego żadne szaty nie są w stanie zakryć ani oszpe-

cić.

Zapytany o swój geniusz muzyczny wybitny polski dyplo-

mata okresu międzywojennego Ignacy Paderewski, odpowie-

dział iż na jego sukces składa się 10 % wrodzonego talentu i 90 %

uporczywej pracy. Podobnie dar kobiecości, najpełniej wyrażają-

cy się w postawie określanej przez Jana Pawła II „geniuszem ko-

biety” wymaga pielęgnacji, to znaczy pracy nad sobą. Inaczej

zwyrodnieje, czego smutnym efektem jest współczesne zjawisko

„nieokiełznanego” feminizmu, który zamiast obiecywanego wy-

zwolenia i równouprawnienia stał się pułapką dla samych ko-

biet.

Z odpowiedzialności za ten dar wynikają konkretne zadania

dla współczesnej kobiety, która rozpoznaje swoją tożsamość

zgodnie z zamysłem Stwórcy.

Bóg stwarzając człowieka na swój „obraz i podobieństwo”

(por. Rdz 1, 26) chciał, aby żył on w bliskości Boga, w harmonii

ze sobą samym, z ludźmi i całym Bożym stworzeniem. Niestety,

człowiek, a więc także kobieta, zrywając przez grzeszne niepo-

słuszeństwo więź z Bogiem, zamazał ów „obraz” i oszpecił „po-

dobieństwo”„ to znaczy utracił wewnętrzny ład, wprowadził

społeczny rozłam i spowodował, że cała przyroda zaczęła sta-

wiać mu opór.

Aby być w zgodzie z zamysłem Stwórcy kobieta świadoma

swego obdarowania „geniuszem” powinna najpierw dążyć do

zjednoczenia z Chrystusem, w którym każdy człowiek najpełniej

odnajduje utracony „obraz i podobieństwo”. Tylko On może za-

spokoić pragnienie kobiety miłowania i bycia miłowaną. I tylko

On jeden potrafi wejść w tajemnicę jej serca. „W Duchu bowiem

Chrystusa może ona odkryć pełne znaczenie swojej kobiecości,

stać się w ten sposób bezinteresownym darem dla drugich i od-

naleźć samą siebie” (MD 31).

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: