Otocjon najlepiej czuje się w suchych dolinach i na sawannach Afryki Wschodniej i Południowej. Preferuje otwarte tereny, porośnięte niską trawą, spotyka się go wszak i na krzewiastych stepach. Otocjon szuka schronienia przed złą pogodą i licznymi wrogami w głębokiej norze, którą wygrzebuje sam lub przejmuje po innych zwierzętach, np. skoczkach. Nory mogą mieć głębokość nawet kilku metrów, jest w nich kilka komór i mają wiele wejść. Otocjon kontrolując terytorium i wyszukując pożywienie, korzysta ze stałych dróg i stale obraca się w lewo i w prawo. Często zawraca po własnych śladach, aby zwieść psy, szakale i drapieżne ptaki, które na niego polują. W ciągu dnia śpi w gęstwinie lub w budowlach termitów, w nocy wędruje po okolicy, czasem przybliża się do ognisk w obozowiskach.
W rodzinie psowatych tylko otocjon żywi się głównie owadami. Jego jadłospis zmienia się w zależności od pory roku, ale owady stanowią z reguły 80% jego pożywienia. Są to głównie termity, dlatego można być pewnym, że tam, gdzie żyją otocjony na pewno są i termity. Przysmakiem otocjona są różne chrząszcze i ich larwy, które wygrzebuje z ziemi. Stada pasikoników pustoszy razem z wronami i małymi sokołami.
Upodobanie do owadów można poznać po budowie uzębienia otocjona. W odróżnieniu od innych psów ma dość małe zęby i aż osiem trzonowców, które dobrze rozdrabniają owady. Poza owadami zjada też małe ssaki i pisklęta ptaków gniazdujących na ziemi oraz owoce. Lubi też bardzo miód, niektóre korzonki i słodkie jagody. Woli nawet to pożywienie od owadów.
· Otocjon zjada często skorpiony, połyka też ich kolec z gruczołem jadowym i nie widać po nim żadnych oznak zatrucia.
· Otocjon ma tak dobry słuch, że rejestruje każdy szelest zdobyczy pod ziemią. Za to jego wzrok nie jest zbyt dobrze rozwinięty, dlatego wiele małych ssaków i gadów widzi dopiero wtedy, kiedy się poruszą.
· W wielu językach otocjon nazywany ,,lisem uszatym’’, lisem długouchym’’ lub ,,lisem nietoperzowym’’ co podkreśla, że jego uszy sa równie duże jak uszy nietoperza.
· 6.
legenda1