TEORIE PRZYWIĄZANIA
Behawioralna
à przywiązanie to proces wyuczony
à matka lub inny opiekun, będący neutralnym bodźcem, z czasem wtórnie zyskuje właściwości wzmacniania
à niemowlę uczy się, że matka jest osobą odpowiedzialną za pierwotne wzmocnienia i dlatego jej obecność jest dla niego ważna
Poznawczo-rozwojowa
à przywiązanie to odbicie zdolności umysłowych niemowlęcia
à przywiązanie tworzy się dzięki temu, że niemowlę ma poznawczą świadomość różnic percepcyjnych między matką a innymi osobami
à przywiązanie nasila się, gdy niemowlę zaczyna rozumie stałość osoby
à zdolność do konstruowania obrazu umysłowego charakterystycznych cech matki będzie prowadziła do częstego przejawiania przez dziecko zachowań szukania bliskości z nią
Etologiczna
à społeczna reaktywność niemowlęcia tworzy się dzięki wrodzonym tendencjom
à krytyczny lub sensytywny okres pierwszych miesięcy życia sprawia, że niemowlę jest szczególnie wrażliwe na opiekuna
à wrodzone systemy są w niemowlęctwie uruchamiane przez środowisko, a ich ujawnianie przez dziecko wyzwala specyficzne reakcje opiekuna, które prowadzą do fizycznej bliskości i przywiązania do opiekuna
à największe szanse przeżycia mają niemowlęta potrafiące utrzymać taką bliskość
Psychoanalityczna
à przywiązanie to reakcja emocjonalna ukształtowana przez freudowską koncepcję instynktownej energii psychicznej
à podczas psychoseksualnych stadiów rozwoju dziecka energia ta kierowana jest na matkę spostrzeganą jako źródło przyjemności i zadowolenia
à w stadium oralnym i analnym rozwoju w miarę zaspokajania potrzeb dziecka wzmacniają się więzi przywiązaniowe, a matka jest rozpoznawana jako obiekt „miłości”
dharmas