Zakażenia wirusowe skóry.doc

Zakażenia wirusowe skóry.

1. Zakażenia wirusami Heros:

·         Opryszczka – droga zakażenia – kropelkowa, lub przez bezpośredni kontakt. Czynnikiem sprzyjającym wystąpieniu zakażenia jest spadek odporności organizmu, silne oziębienie lub przegrzanie i okres ciąży.

Zapobieganie:

- dbać o odporność,

- maści,

- sok ze świeżej cebuli – działa bakteriobójczo.

·         Ospa wietrzna – zakażenie przenosi się drogą kropelkową lub przez kontakt z wydzieliną krost ospowych. Okres wylęgania wynosi 3 tygodnie i jest to okres największej zaraźliwości dla otoczenia. Charakterystycznym objawem jest różnopostaciowa wysypka (na skórze występują plamki, krosty, pęcherze wypełnione płynem surowiczym lub ropnym). Wysypka jest bardzo swędząca. Świąd łagodzi się poprzez pędzlowanie miejsc zmienionych chorobowo. Ważna jest czystość bielizny osobistej i pościelowej. Bieliznę należy prać, gotować i prasować gorącym żelazkiem.

·         Półpasiec – do zakażenia dochodzi u osób, które wcześniej chorowały na ospę wietrzną. Choroba dotyczy zwojów tylnych rdzenia kręgowego ze stanem zapalnym niektórych nerwów, ma charakter połowiczny. W ciągu 2-3 tygodni pęcherzyki półpaśca pękają, powstają strupy, przebarwienia i małe blizny. Chory odczuwa silny ból wzdłuż przebiegu nerwów. Leczenie to miejscowe pędzlowanie i ogólnowzmacniające (witaminowe).

2. Zakażenia wirusami Popillona:

·         Brodawki płaskie,

·         Brodawki zwykłe stóp,

·         Brodawki płciowe.

Brodawki – do zakażenia najczęściej zachodzi drogą bezpośredniego kontaktu lub przez zakażone przedmioty. Najczęściej pojawiają się na dłoniach, stopach, narządach płciowych i w okolicy odbytu, czasem na twarzy. Powstają małe grudki w skutek zgrubienia naskórka, które później powiększają się i mają charakter zakaźny. Leczenie to pędzlowanie, zamrażanie, stosowanie past złuszczających i czasem leczenie trzeba powtarzać.

3. Zakażenia wirusami ospy:

·         Mięczak zakaźny,

·         Guzki dojarek.

Choroby pasożytnicze skóry.

1. Wszawica – są to zmiany skórne wywołane przez wszy ludzkie (wesz głogowa, odzieżowa i łonowa). Samica wszy głogowej składa w ciągu miesiąca 200-300 jaj, które przytwierdza do włosów tuż nad powierzchnią skóry (gnidy). Gnidy dojrzewają w ciągu 2-3 tygodni, w miarę wzrostu włosów gnidy oddalają się od powierzchni skóry, co może świadczyć o okresie trwania wszawicy. Leczenie: płyn przeciw wszawicy.

2. Świerzb – jest to choroba zakaźna wywołana przez świerzbowiec ludzki cechująca się świądem i charakterystycznymi norami świerzbowcowymi na skórze. Samiczka świerzbowca przenika do naskórka i żłobi w warstwie rogowej ślepo zakończoną norę świerzbową, gdzie składa jaja, które w ciągu 3 tygodni przekształcają się w dojrzałe świerzbowce. Świąd nasila się zwłaszcza w nocy po rozgrzaniu ciała. Czynnikiem sprzyjającym rozwojowi zakażenia jest obniżona odporność, wyniszczenie fizyczne organizmu i niski stan higieny. W wyniku drapania się powstają przeczosy i powtórne zakażenia. Najczęstszym umiejscowieniem są palce rąk, nadgarstki, zagięcia i fały skórne, tułów, zwłaszcza okolice pępka i brodawek sutkowych. Leczenie to nacieranie skóry 1 lub 3 dni maścią lub płynem. W tym okresie się nie kąpie.

Choroby łojotokowe skóry.

1. Mechanizm powstawania łojotoku.

Do utrzymania prawidłowego stanu skory konieczny jest jej pewien stopień natłuszczenia. Rolę tę spełniają gruczoły łojowe. U niektórych osób czynność tych gruczołów jest nadmierna, stan ten określa się mianem łojotoku. Łojotok wykazuje zależność od wieku i stanu organizmu. Największe nasilenie przypada na okres dojrzewania, następnie stopniowo słabnie, czasem jednak utrzymuje się przez wiele lat. Wyrażana jest zależność łojotoku od czynności narządów wewnętrznych i układu nerwowego. Zaburzenia przewodu pokarmowego np zaparcia wpływają niekorzystnie na przebieg łojotoku. Sam łojotok nie jest chorobą, ale zjawiskiem fizjologicznym.

Najsilniej występuje w okolicach:

- twarzy,

- na owłosionej części głowy,

- części środkowej skóry piersiowej i pleców.

Nadmierny łojotok sprzyja występowaniu zmian chorobowych tj. łupież łojotokowaty. Pojawia się w wieku 12-16 lat najpierw jako łupież suchy, a potem tłusty. W przypadku nasilonych zmian na skórze głowy pojawiają się nawarstwione strupy, objawy stanu zapalnego, włosy są osłabione i wypadają.

·         Trądzik pospolity – w miejscu ujścia gruczołów łojowych powstaje rogowy czop zamykający odpływ wydzieliny. Zaczopowany gruczoł ulega zakażeniu wtórnemu, powstaje stan zapalny, zaropienie i krosty i po pęknięciu blizna. Wykwitem pierwotnym jest zaskórnik. Rozróżnia się dwa typy zaskórników: zamknięte (są to drobne, białe zaznaczone w części środkowej otworkiem) i otwarte (czop zawiera liczne bakterie związane z mieszkiem włosowym, w części środkowej jest otwór, przez który wydobywa się masa łojowo-rogowa. Wtórnie w miejscu zaskórnika powstają wykwity grudkowo-krostowe i torbiele ropne.

·         Trądzik różowaty – są to wykwity rumieniowe, grudkowe i krostowe umiejscowione wyłącznie na twarzy. Choroba dotyczy osób w wieku dojrzałym, głównie kobiet.

Leczenie:

~ ogólne:

              - poprawić czynność przewodu pokarmowego,

              - picie dużej ilości wody,

              - uspokoić stan nerwowy kory.

              - korzystać ze spacerów, ze słońca,

              - nie przegrzewać głowy, ale nosić lekkie nakrycia,

              - indywidualne antybiotyki, leczenie hormonalne,

~ miejscowe:

              - oczyszczanie skóry wodą z dobrym mydłem,

              - naświetlanie lampą kwarcową,

              - stosowanie ciepłych okładów na skórę,

              - środki odkażające,

              - nie drapać wykwitów, a miejsca zmienione przecierać gazikiem.