scenariusz.pdf

Cele:

Dostarczenie wiedzy o Telefonie Zaufania 116 111, zasadach jego funkcjonowania i przeznaczeniu.

Przybliżenie zasad funkcjonowania poradnictwa telefonicznego i innych form pomocy psychologicznej.

Zachęcanie do szukania pomocy w sytuacjach trudnych dla siebie i innych.

Rozwĳ anie umiejętności formułowania problemów i szukania rozwiązań.

Przebieg zajęć – 45 minut

Ć WICZENIE 1

Potrzebne materiały: tablica i kreda

( ﬂ ip-chart lub duża kartka i ﬂ amastry)

Forma pracy: burza mózgów

Czas trwania: około 10 minut

telefonu zaufania pojawiły się:

nazwy problemów, z którymi można

zwracać się do telefonu zaufania: kłopoty,

łość, nieśmiałość, pytania, kłótnie itp.;

wyobrażenia na temat zasad jego funkcjono-

wania: anonimowy, całodobowy, rozmowa itp.;

formy pomocy, które można uzyskać przez tele-

fon: pomoc, odpowiedzi na pytania, wsparcie itp.

Prowadzący informuje uczniów, że będą roz-

mawiali o telefonach zaufania, które oferują

pomoc w trudnych sytuacjach.

Na początku zachęca uczniów do dzielenia się

skojarzeniami dotyczącymi telefonu zaufania.

Uczniowie zapisują swoje skojarzenia na tablicy

lub ﬂ ip-charcie.

Prowadzący zbiera wszystkie pomysły uczniów.

Ważne, by podkreślał, że warto dzielić się wszyst-

kimi skojarzeniami i że w ćwiczeniu nie ma

dobrych i złych odpowiedzi.

W przypadku, gdy uczniowie mają niewiele

skojarzeń dotyczących telefonu zaufania,

prowadzący może zadawać dodatkowe pytania:

W jakich sytuacjach można zadzwonić

do telefonu zaufania?

Jak działa telefon zaufania, czy ma jakieś zasady?

W jaki sposób dzięki telefonowi zaufania

można uzyskać pomoc?

Przykładowe skojarzenia: anonimowy, prob-

lemy, pomoc, rozmowa, kłopoty, złość, nieśmiałość,

kłótnie, robienie żartów, pytania, całodobowy itp.

Ważne, by w trakcie tego ćwiczenia prowadzący

porozmawiał z uczniami o dzwonieniu

do telefonu zaufania z intencją zrobienia żartu,

a nie z faktycznym problemem. Warto

porozmawiać o tym, po co ktoś może chcieć

W podsumowaniu nauczyciel może zwrócić

uczniom uwagę, że wśród skojarzeń dotyczących

żartować w ten sposób i o konsekwencjach

takich żartów dla dzwoniącego, a także dla

innych osób, które w tym czasie nie mogą

dodzwonić się do telefonu zaufania z realnym

i trudnym problemem.

internetowej www.116111.pl/pakiety opowiada

o zasadach działania linii 116 111. Podkreśla,

że do Telefonu Zaufania 116 111 można

zadzwonić z każdym problemem, trudnością

czy kłopotem – bezpłatnie ze wszystkich tele-

fonów stacjonarnych i komórkowych w Polsce.

Kończąc ćwiczenie prowadzący może zwrócić

uwagę, że opis sytuacji, a zwłaszcza podkreślenie

przez osobę szukającą pomocy, co jest dla niej

ważne, pozwala odbiorcy zrozumieć problem

i szukać właściwego rozwiązania.

MINIWYKŁAD O TELEFONIE ZAUFANIA DLA

DZIECI I MŁODZIEŻY

Prowadzący informuje w jakich dniach

i godzinach działa Telefon Zaufania dla Dzieci

i Młodzieży 116 111 (z podkreśleniem, że oferta

nie jest całodobowa) – informację warto zapisać

na tablicy lub ﬂ ip-charcie.

Przykład: otrzymanie złej oceny w szkole może

być trudną sytuacją, ponieważ młoda osoba

obawia się reakcji rodziców. Ale może być też

tak, że w tej samej sytuacji ważniejsze jest to,

że młoda osoba czuje się niesprawiedliwie po-

traktowana przez nauczyciela. W każdym z tych

przypadków rozwiązanie trudnej sytuacji będzie

polegało na czymś innym.

Potrzebne materiały: informacja

o Telefonie Zaufania 116 111 do pobrania

ze strony internetowej www.116111.pl/pakiety

Czas trwania: około 5 minut

Ważne, by podczas miniwykładu pojawiła się

również informacja o stronie internetowej

Telefonu Zaufania 116 111 (www.116111.pl).

Ze strony można kontaktować się online

z konsultantami i zadawać im pytania.

Prowadzący, nawiązując do skojarzeń uczniów

z poprzedniego ćwiczenia, przedstawia

Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży 116 111.

Korzystając z informacji pobranej ze strony

Ć WICZENIE 3

Ć WICZENIE 2

Forma pracy: praca w grupach

Potrzebne materiały: kartki, długopisy oraz

opisy trudnych sytuacji (załącznik 2)

Czas trwania: 15 minut

na forum trudną sytuację oraz wybraną

propozycję jej rozwiązania.

W podsumowaniu ćwiczenia prowadzący podkreśla,

że poradnictwo nie jest dawaniem gotowych

rozwiązań. Jeśli czas na to pozwala, może zapytać

uczniów, dlaczego czasami ludzie wolą usłyszeć

gotową instrukcję - co mają robić.

Potrzebne materiały: opis przypadku

- załącznik 1 (dla dwóch grup ten sam przypadek)

Forma pracy: zabawa

Czas trwania: 15 minut

zachęca uczniów do dzielenia się pomysłami,

dlaczego w tej zabawie mogło dojść

Prowadzący dzieli uczniów na 4 grupy. Każda

z grup losuje opis trudnej sytuacji. Zadaniem każdej

grupy jest stworzenie co najmniej 3 propozycji

rozwiązania trudnej sytuacji (ale nie więcej niż 5

– ze względu na ograniczenia czasowe). Następnie

uczniowie wybierają w grupach najlepszą z propozy-

cji. Pomocne w tym może być przytaczanie argu-

mentów za i przeciw każdej propozycji.

Na koniec wszystkie grupy prezentują

do zamiany treści opowieści.

Prowadzący proponuje uczniom dobrze znaną

zabawę w „ głuchy telefon”. Dzieli uczniów na

dwie grupy. Prosi ich o ustawienie się

w dwóch kręgach. Pierwszej osobie w każdym

z kręgów podaje kartkę zawierającą krótką

historyjkę (załącznik 1). Zadaniem uczniów jest

przekazywanie opowieści kolejno „na ucho”,

aż do ostatniej osoby w kręgu. Po zakończeniu

ćwiczenia przez obie grupy prowadzący prosi

uczniów o powrót na swoje miejsca.

Prawdopodobne przyczyny zmian

w opowieściach:

ktoś nie dosłyszał całej informacji;

ktoś usłyszał przekazaną treść, ale inaczej

ją zrozumiał (zinterpretował);

ktoś dodał coś od siebie, ponieważ w tym,

cousłyszał, czegoś mu brakowało i chciał

dopełnić opowieść;

ktoś zdecydował się na przemilczenie

Ważne, by prowadzący zwrócił uwagę uczniów

na fakt, że pomocy i wsparcia w trudnych sytu-

acjach warto szukać u dorosłych osób (rodzice,

psycholog czy pedagog szkolny, nauczyciele,

konsultanci 116 111).

PODSUMOWANIE ZAJĘĆ

pewnychtreści;

ktoś skupił się na przekazaniu jednej części

opowieści, przez co ją wyolbrzymił, uwypuklił;

żarty – ktoś zażartował, żeby było zabawniej.

Prowadzący może przypomnieć uczniom to,

czego dowiedzieli się w trakcie zajęć lub zachęcić

ich do podzielenia się swoimi wrażeniami

i spostrzeżeniami dotyczącymi zajęć i zdobytych

informacji.

Prowadzący informuje uczniów, gdzie w szkole

wiszą plakaty promujące Telefon Zaufania 116 111.

Na koniec prowadzący przypomina adres

strony internetowej: www.116111.pl,

a także dni i godziny, w których można

zadzwonić do Telefonu Zaufania dla Dzieci

i Młodzieży 116 111 i razem z konsultantem

zastanowić się nad najlepszym wyjściem z trudnej

sytuacji czy rozwiązaniem kłopotów.

W podsumowaniu prowadzący:

sprawdza, jakie opowieści dotarły

do ostatnich osób w każdej z grup;

prosi o przeczytanie oryginalnej historyjki;

Prowadzący zachęca uczniów do zastanowienia

się, co może pomóc w przekazywaniu informacji,

a co utrudnić.

Do skserowania!

ZAŁĄCZNIK 1

Ćwiczenie 2 – „Głuchy Telefon”

Ania ma dwie młodsze siostry. Ich rodzice dużo czasu spędzają w pracy, dlatego Ania musi po szko-

le zajmować się młodszym rodzeństwem. Przez to nie ma czasu, żeby spotykać się z koleżankami

i kolegami. Często zdarza się też, że nie ma czasu, aby odrobić lekcje. Nauczyciele zaczęli stawiać jej

słabsze stopnie i zwracać uwagę, że jest nieprzygotowana. Młodsze siostry często dokuczają Ani,

nie słuchają się jej. Ania nie radzi sobie z tą sytuacją i nie ma komu opowiedzieć o swoich prob-

lemach. Czuje się samotna i przygnębiona.

ZAŁĄCZNIK 2

Ćwiczenie 3 – „Szukanie rozwiązań”

Od pewnego czasu jestem bardzo smutna i rozdrażniona. Nie chce mi się chodzić do szkoły,

mam problemy z koncentracją, dostaję gorsze oceny. Rodzice każą mi wziąć się w garść,

ale ja nie potra ﬁ ę. Nie wiem jak się skoncentrować, jak poprawić oceny.

Mam dwie koleżanki i jednego kolegę. Wiem, że biorą narkotyki. Bardzo się o nich niepokoję i nie

wiem, co zrobić. Myślę, że może nie powinnam nikomu o tym mówić, w końcu to ich życie, a nie

moje. Ale z drugiej strony bardzo się boję, że stanie się coś złego i będzie mi bardzo przykro.

Wtedy myślę, że powinnam opowiedzieć o tym ich rodzicom. Boje się jednak, że znajomi się

na mnie obrażą. Czy powinnam o tym komuś powiedzieć?

Chodzę do 6 klasy szkoły podstawowej. Za rok będę chodzić do gimnazjum. Uprawiam sport

– chodzę na konie. Na treningu spodobał mi się jeden chłopak, który jest ode mnie o rok starszy.

Jak skończę 6 klasę, będziemy chodzić razem do tej samej szkoły. On bardzo mi się podoba.

Ale jestem nieśmiała, nie wiem co mam zrobić, by zwrócił na mnie uwagę. Zwracam się z prośbą

do Was, byście mi coś poradzili. Bardzo mi na tym zależy!

Mam duży problem. Moi rodzice się kłócą kilka razy w tygodniu. Gdy zaczynają się kłócić, staram

się ich uciszyć. Ponieważ charakter mam identyczny jak tata, to też zaczynam krzyczeć. Dochodzi

wtedy do potężnej kłótni. Wybiegam wtedy z domu. Jest mi bardzo źle. Nie wiem, co zrobić, żeby

rodzice się nie kłócili.

Więcej historyjek do wykorzystania podczas zajęć znajdą Państwo

na stronie internetowej www.116111.pl/pakiety

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: