spliff_nr22.pdf

WERSJA ONLINE

WWW.SPLIFF.cOm.PL

Gazeta Konopna

#22 Grudzień 2009/Styczeń 2010

DLA OSób

PEłNOLETNIch

GAZETA

bEZPłATNA

“Skutki palenia marjuany można porównać do gry w

rosyjską ruletkę. Wiemy, że niszczy chromosomy. Wie-

my, że efekty uboczne mogą pojawić się nawet do czwar-

tego pokolenia”

na stronie 5

O karłowatych konopiach występujących natural-

nie na obszarach o chłodnym klimacie i niedługim

sezonie wegetacyjnym, w głębi kontynentu euroazja-

tyckiego, szczególnie w Rosji

na stronie 7

...uśmierzający balsam zarówno sercom biedaków, jak i

możnym, ranom nigdy nie gojącym się i mękom (...) leży

pod ciężarem demona i zmory, leży patrząc na wszystko,

czego by chętnie dokonał...

na stronie 17

S.2

NEWS

S.4

PRAWO

S.6

ZIELARNIA

S.8

hEmPLObbY

S.12

KULTURA STREFA

S.15

to już koniec turystycznego raju –

coffeeshopy „tylko dla Holendrów”?

J ak poinformował holenderski minister spraw wewnętrz-

nych, coffeeshopy nie będą już atrakcją turystyczną. Powoła-

ne przez rząd gremium doradcze orzekło w lipcu, że w ciągu

ostatnich piętnastu lat polityka „wymknęła się spod kontro-

li” i że konieczny jest powrót do małych sklepów przewi-

dzianych dla lokalnych konsumentów. Jednak tylko dwóch z

trzech koalicjantów opowiedziało się za tym dyskryminują-

cym obcokrajowców rozwiązaniem, bowiem holenderska so-

cjaldemokracja chciałaby liberalizacji sprzedaży konopi, aby

lepiej kontrolować konsumpcję oraz płynące z niej podatki.

Konserwatywne partie rządzące opowiadają się za modelem

polegającym na członkostwie, gdzie wolno kupić do trzech

(już nie pięciu) gramów konopi lub haszyszu, płacąc holen-

derską kartą bankową.

Narkotyki, koNopie, Nałogi.

ROZMOWA Z JACKiEM ChARMASTEM, PRZEWODNiCZąCyM KOMiTETU

STERUJąCEGO W POLSKiEJ SiECi DS. POLiTyKi NARKOTyKOWEJ

Proszę, przedstaw naszym czytelnikom, kim jesteś i w czym

pracujesz...

Pracą z uzależnionymi zajmuję się od parunastu lat. Głów-

nie w Monarze, z którego próbują mnie właśnie usunąć. Ze

względu na przekonania. Jestem zwolennikiem i praktykiem

tzw. redukcji szkód, jeszcze przybliżymy to pojęcie. W ubie-

głym roku powstała Polska Sieć, walczymy o depenalizację,

czyli zniesienie represji kryminalnych za przyjmowanie (po-

siadanie na własny użytek) środków psychoaktywnych, a

także o szeroki dostęp do substytucji dla uzależnionych od

heroiny, o tym też szerzej za moment. W lecie przeprowa-

dziliśmy razem z Gazetą Wyborczą akcję społeczną na temat

nałogów, „My, narkopolacy”. Naszą petycję w sprawie depe-

nalizacji podpisało ponad 25 tys. osób w ciągu kilku tygodni.

Jesienią zorganizowaliśmy też Okrągły Stół dwudziestu kil-

ku organizacji pozarządowych zajmujących się polityką nar-

kotykową i terapią, gdzie przyjęto wspólne stanowisko-apel

zawierający takie postulaty.

przyczynia się do realizacji celów i przynosi mnóstwo szkód,

a legislatywa jest najostrzejsza w Europie, z wyjątkiem Bia-

łorusi, może Bułgarii, Słowacji.

Co roku kawiarnie sprzedają prawie 250 ton, o wartości po-

nad 1,6 miliarda euro. Głównie cudzoziemcom i imigran-

tom, ponieważ etniczni holendrzy palą znacznie mniej.

Najwięcej turystów przybywa z Wielkiej Brytanii, Belgii,

Francji i Niemiec. handel i wyszynk jest opodatkowany,

choć właściciele nie mają możliwości legalnego zakupu to-

waru i zdobywają go od hodowców i przemytników, będąc

zresztą stale pod obserwacją policji. Formalnie cała działal-

ność jest zakazana, władze jednak od lat 70-tych przymy-

kają na nią oko, pod kilkoma warunkami, jak np. niesprze-

dawanie nieletnim, brak reklamy i niepodawanie alkoholu.

Ten stan z pogranicza prawa jest usankcjonowany okólni-

kami i wytycznymi niższej rangi, niż ustawy.

Uważasz, że rządowy projekt ustawy jest dobry, czy lepsza

byłaby niekaralność „posiadania” osobistych ilości bez do-

datkowych obostrzeń i bez obszukiwania na mieście, aresz-

towań, rewizji w domach, ciągania po prokuratorach? A

może powinna być jasno określona ilość?

To nie moja rola, żeby robić analizy. Terapeuci powinni się

trzymać idei i być rzecznikami osób uzależnionych, a nie

nadmiernie zajmować się przepisami i łamać sobie tym gło-

wy. Projekt rządowy to krok w dobrym kierunku i duży po-

stęp, my powinniśmy to popierać.

Do zioła ponoć raz przejawiasz dość luźne podejście, kie-

dy indziej odradzasz, przestrzegasz przed nadużywaniem...

Trochę tak, jak większość społeczeństwa podchodzi do

używki-narkotyku alkoholu. Zależy od indywidualnego

przypadku? Problem człowieka, a nie rośliny czy substan-

cji? Czy tak jest może ze wszelkimi środkami?

Nadużywanie generalnie jest destrukcyjne. Ludzie, którzy

mają skłonności do uzależnień, powinni się wystrzegać sze-

roko pojętych używek, po prostu (istnieje też hipoteza, że

to cecha genetyczna). Na pewno nie można bagatelizować

alkoholu. O ile mi wiadomo, szacuje się, że z nim przesadza

10% lub więcej pijących, czyli miliony. W żadnym wypadku

nie lekceważmy także heroiny. Konopie akurat szkodzą mało

i mają o wiele mniejszy potencjał uzależniający niż wspo-

mniane rzeczy. Na pewno powinny być zupełnie inaczej

traktowane przez państwo, niż teraz. To sprawa prywatna,

nie wyobrażam sobie osoby, która np. tak bardzo musi palić,

że kradnie albo która upala się na śmierć. Trudno też sobie

było wyobrazić, że sądy naprawdę zaczną wysyłać do wię-

zienia ludzi, przy których policja w ramach masowych prze-

szukań na ulicach znajdzie trawę (tak, wiem, że za pierw-

szym razem są wyroki w zawieszeniu, ale za drugim razem

rzeczywiście tak się dzieje). Zresztą w ogóle skazywanie za

samo zażywanie czegokolwiek jest barbarzyńskie i pachnie

średniowieczem.

Starsza i bardziej religijna część ludności, zwłaszcza na

prowincji, domaga się ograniczenia tolerancji. W regionach

granicznych turystyka bywała dość uciążliwa dla miesz-

kańców, z których tylko część czerpała na tym dochody.

Już kilkanaście lat władze w większości gmin i miast, także

w Amsterdamie, rugują coffeeshopy, szczególnie położone

zbyt blisko szkół czy kościołów i nie dopuszczają do po-

wstawania kolejnych, przez co ich liczna spadła około trzy-

krotnie. Kupić można tylko 5 gram, a nie jak dawniej 30g.

Ceny są zbliżone do czarnorynkowych polskich; wbrew

rozpowszechnionym opiniom, zwykle nie ma dużego wy-

boru odmian ani imponującej jakości – choć rzecz jasna jest

i tak o nieba lepiej, niż u pracowników mafii, więc miliony

turystów są szczęśliwe.

Zaskakujący być może argument podniósł szef holender-

skiej fundacji ds. polityki narkotykowej Raymond Dufour:

„Według prawa unijnego wszyscy obywatele UE powinni

być traktowani równo. Tu mamy jednak do czynienia z

jawną dyskryminacją cudzoziemców”. Właściwie faktycz-

nie, nasuwają się skojarzenia z lokalami „tylko dla Niem-

ców”. Mimo, że nigdy nie brakowało głosów za legalizacją,

także wśród polityków, to nie Stany; zwolennicy restrykcji

od dawna są w ofensywie. Czy premier przeforsuje zmia-

nę, nie wiadomo – na wycieczkę jednak nie zaszkodzi się

wybrać, wiadomo, podróże kształcą.

ciąg dalszy na str. 16

Cały czas nic nie grozi za uprawę do pięciu roślin w domu.

Oczywiście, jak w każdym cywilizowanym kraju, i tak nie

ma mowy, żeby trafić do więzienia za cokolwiek innego,

niż poważne, brutalne przestępstwo. Przypomnijmy, od

nowego roku niewielką ilość roślin na własny użytek mogą

bezpiecznie uprawiać obywatele kolejnego kraju na konty-

nencie europejskim: Republiki Czeskiej.

Jak udało się z tym „wypłynąć”? W tak prohibicyjnym klima-

cie*? GW akurat go nie stworzyła, ale chyba niełatwo pod-

jąć temat liberalizacji. pamiętasz zresztą panikę moralną

sprzed pół roku, wobec niej wszyscy poważni ludzie byli bez-

silni. Kilka miesięcy później premier zapragnął dokonać

reform, na jakie liczyliśmy przedtem, a które wydawały się

pogrzebane i mimo paru dziwacznych wypowiedzi powstał

sensowny projekt. Akcja miała chyba na to wpływ?

Zmiany dojrzewały już od jakiegoś czasu. Nowelizacja jest

dziełem rządu i ekspertów bezpośrednio współpracujących

z ministerstwami. A nasza kampania? Faktycznie trudno

było to „ugryźć”, długo dyskutowaliśmy. Zdecydowaliśmy

się opowiedzieć o tym kompleksowo, przedstawić konkret-

ne ludzkie historie, trendy na świecie, zająć się lekomanią,

pracoholizmem, alkoholizmem. Nie byliśmy pewni, czy

opinia publiczna dobrze to odbierze. Co do pozarządówek,

każda miała równy głos. Czasem chodzenie i przekonywanie

kosztowało dużo czasu i wysiłku, czasami szło łatwiej. Do-

tychczasowa polityka narkotykowa wygląda fatalnie, mało

Czy rząd porzuci odwilżową ustawę narkotykową po wybuchu no-

wej wojny politycznej? Podobno nie. Jak dotąd różne mroczne obawy

nie sprawdzały się, a projekt okazał się znacznie lepszy niż oficjalne

zapowiedzi, jesteśmy więc dobrej myśli. Jednak choć środowiska kon-

serwatywne nie wyrażały dotąd ostrego sprzeciwu, w trakcie przy-

szłych prac sejmowych ustawa może jeszcze zostać „wykastrowana”.

Tymczasem przemeblowanie u Tuska wygląda sprzyjająco: niepo-

pularnego „szeryfa” Czumę zastąpił jeden z animatorów zmiany K.

Kwiatkowski. inną dobrą nowiną jest awans na szefa służby więzien-

nej Kajetana Dubiela, który od lat nawołuje do skończenia z krymina-

lizacją używających tzw. narkotyków.

Czemu depenalizaCja i o Co w tym Chodzi?

R E D A K C J A

news

co w trawie piSZcZy

Celem niniejszej publikacji nie jest nakłanianie do zażywania

narkotyków. Nadużywanie marijuany może powodować poważne

szkody zdrowotne i społeczne. Doświadczenie pokazuje jednak, że

bez względu na status prawny zawsze znajdą się ludzie gotowi z nią

eksperymentować. Redakcja Gazety Konopnej – SPLIFF dokłada

wszelkich starań, by obok publikowania informacji dotyczących

wykorzystania konopi, rozpowszechniać podstawowe fakty

umożliwiające redukcję szkód zdrowotnych, społecznych i prawnych,

które mogą powstać w wyniku jej stosowania. Jesteśmy członkiem

ENCOD – Europejskiej Koalicji dla Racjonalnych i Efektywnych

Polityk Narkotykowych oraz Deutscher Hanf Verband (Niemiecki

Związek Konopny).

kalifornijski Sąd Najwyższy za prawem do upraw w kolektywach

Juryści podtrzymali wyrok sądu apelacyjnego. Ten uznał wcześniej, że działania policji wiejskiego hrabstwa Butte przeciwko 56-let-

niemu Davidowi Williamsowi, rewizja bez nakazu w jego domu w miejscowości Paradise (dosłownie: Raj) i zniszczenie dwudziestu

kilku roślin przeznaczonych dla siedmioosobowego kolektywu były nielegalne; Sąd dodał, że policji nie wolno odwoływać się do

praw federalnych, a jej pracą jest trzymać się prawa stanu. Uzasadnienie werdyktu zawierało obowiązkowe odwołania do idei kon-

stytucyjnych, podkreślono także, że wyrażona w referendum wola obywateli jest rzeczą najważniejszą.

W 1996 roku stan Kalifornia w wyniku powszechnego głosowania zatwierdził przełomowy w skali całego kraju Compassionate Use

Act (Proposition 215), dając ludziom możliwość sadzenia konopi dla celów zdrowotnych. W tej kwestii dochodziło do licznych kom-

plikacji; choć najczęściej sądy orzekały na korzyść obywateli, zwłaszcza z początku bywały też poważne nieprawidłowości, szcze-

gólnie w działaniach służb mundurowych. Najbardziej narkofobiczne Butte County miało zwyczaj kierować się logiką „najpierw

zniszczymy zioło, a potem zobaczymy, co powie sąd”. Większe uprawy kolektywne, zaopatrujące rzesze pacjentów były najbardziej

narażone na represje; w ‘97 funkcjonariusze Butte zabrali 458 roślin z domu Bryana Episa, którego pięć lat potem skazano na 10

lat więzienia już w sądzie federalnym USA. Sławny Ed Rosenthal po paru procesach, w których dochodziło do ciężkich nadużyć i

nacisków amerykańskiej prokuratury generalnej, ostatecznie usłyszał wyrok 1 dnia pozbawienia wolności. Do czasów Obamy na

terenie stanu miały miejsce ingerencje federalnych służb specjalnych ds. narkotyków, DEA (Drug Enforcement Agency). Podobnych

przypadków było wiele i różne były też ich rezultaty.

W sprawie D. Williamsa potwierdzono, że sadzenie w kolektywach jest legalne, a także, iż pacjenci ani ich opiekunowie nie muszą

brać osobistego udziału w pracach przy roślinach. Orzeczenie Sądu Najwyższego jest wiążące dla władz słabiej zurbanizowanych,

problematycznych okręgów Kalifornii i jest odbierane jako niemal historyczne wydarzenie.

Spliff – Gazeta Konopna to periodyk wydawany w Berlinie dla Polaków

żyjących na terenie Unii Europejskiej.

Wydawca nie odpowiada za treść zamieszczanych reklam.

Zawarte w publikowanych tekstach poglądy autorów niekoniecznie

muszą odpowiadać poglądom redakcji.

Gazeta dla osób powyżej 18 lat.

Stopka redakcyjna

Wydawca:

Eurolistek LTD.

Dunkerstr. 70

10437 Berlin

mail: biuro@spliff.com.pl

mail: redakcja@spliff.com.pl

tel: 0049 30 44793285

cZeSława miłoSZa

(nie) ład uStaloNy

Zabobony Brytyjskiego rządu

Redakcja:

Wojciech Skura (wojtek@spliff.com.pl), Lutek Gontarski

(lutek.spliff@gmail..com),

Brytyjski rząd wyrzucił przewodniczącego najwyższego

ciała doradczego ds. narkotyków (ACMD, Advisory Coun-

cil on the Misuse of Drugs), prof. Davida Nutta. Wezwał

on do oparcia polityki narkotykowej na dowodach nauko-

wych, dodając, że konopie nie są groźniejsze niż alkohol, a

ecstasy jest bezpieczniejsze niż jazda konna. Parlamentarna

komisja ds. narkotyków, alkoholu i redukcji szkód potępiła

gabinet; podniosły się głosy, że rząd działa na szkodę zdro-

wia obywateli.

Wg prawa ecstasy znajduje się w klasie A, najgroźniejszych

narkotyków, a Cannabis od 2008 r. ponownie w klasie B za-

miast C. Wg danych zebranych przez dziennikarza Guar-

diana Davida McCandless, w raportach prasowych na te-

mat śmierci spowodowanych zatruciem różnymi lekami,

używkami i narkotykami, procentowo w wyraźnie podej-

rzany sposób przeważają te o heroinie i morfinie, kokainie,

a szczególnie ecstasy i konopiach. Co do tych ostatnich,

dane są bardzo niewiarygodne, oficjalne państwowe infor-

macje są wewnętrznie sprzeczne na pierwszy rzut oka, a

urząd statystyczny jest pewien tylko jednego przypadku.

Rzeczywista śmiertelność na 10000 użytkowników przykła-

dowych środków i ilość relacji w gazetach: heroina, morfi-

na 44,9 (83), kokaina 2,3 (157), antydepresanty spoza grupy

SSRi 1,2 (19), alkohol 0,8 (14), ecstasy 0,7 (47), cannabis 0,07

(92) [wartość zresztą wątpliwa].

htp://www.guardian.co.uk/news/datablog/2009/nov/06/drugs-bnp

Współpraca:

BBR, KIMO, Sławomir Gołaszewski (audiomara@o2.pl), Robert

Kania, Doczekal, Kryształ, Dementor, Smoke Detector, Taras

Ratušnyj, Człowiek Mucha i inni

Graika:

Tomasz S. Kruk (graik@spliff.com.pl)

„P rzeszukiwanie kieszeni, kajdanki, wyroki więzienia

można wyjaśnić tylko poczuciem zagrożenia przez inne,

i nie bez powodu. Wątpliwe jest, czy użytek marijuany

tak by się rozpowszechnił, gdyby nie służyła ona za znak

rozpoznawczy dla wszystkich, którzy kwestionują ład

ustalony. (...) Być może nową erę ludzkości otwierają

nie bronie atomo-

we i podróże mię-

dzyplanetarne, ale

psychedelic drugs

jako zapowiedź ma-

sowych, demokra-

tycznych środków

przeciwko nudzie.”

(Czesław Miłosz,

miłośnik kalifor-

nijskiej trawki, w

zbiorze esejów „Wi-

dzenia nad Zatoką

San Francisco”)

Foto: redakcja, toudy, internet

Dystrybucja:

biuro@spliff.com.pl

Druk:

Union Druckerei Weihmar GmbH

Reklama:

UE – (emmi@spliff.com.pl)

Polska – (reklama@spliff.com.pl)

Serdeczne podziękowania dla Julii Ann za pomoc

Redakcja Gazety Konopnej Spliff poszukuje nowych autorów

oraz tekstów, szczególnie z zakresu medycznych i przemysłowych

zastosowań Cannabis i profesjonalnej uprawy. Zgłoszenia

prosimy przysyłać na adres redakcja@spliff.com.pl

zobacz też: http://hyperreal.info/node/1060

news

co w trawie piSZcZy

konopie to nie doping

„miał działkę maryśki”

holenderska agencja antydopingowa NeCeDo (Nederlands

Centrum voor Dopingvraagstukken) zgłosiła do światowej

agencji antydopingowej WADA wniosek o skreślenie kono-

pi z listy środków dopingujących. Również światowe zrze-

szenie piłkarzy FiFPro żąda na swojej stronie internetowej:

„Kontrole antydopingowe są integralną częścią sportu. Jako

iż konopie nie mają nic wspólnego ze sportem, nie powinny

znajdować się na liście środków dopingujących.”

Już nawet sensacyjny, sympatyzujący z mundurowymi służbami serwis www.policyjni.pl (należący do Agory) nabija się z nad-

gorliwości funkcjonariuszy. Tekst nosi zjadliwy tytuł Wielki sukces policji. Miał działkę maryśki , a rozpoczyna się tak: Prawo, które

miało służyć wyłapywaniu dealerów, służy do łapania narkomanów, albo młodych ludzi, którzy spróbowali narkotyków. i jeszcze

policja się tym chwali. i to chwalą się tymi sukcesami komendy wojewódzkie policji. Bo jakby się chwalił komisariat, to jeszcze

możnaby zrozumieć.

Potem następuje parę pierwszych z brzegu przykładów takiej chełpliwości oraz podsumowanie: Trafić „narkomana” z działką ma-

ryśki, to marzenie każdego patrolu policji. Po pierwsze – dwie pieczenie na jednym ogniu. Nie dość, że odkryli przestępstwo, to jeszcze złapali

przestępcę. W statystyce, wykrywalność 100 procent. (...) koniec na ten dzień chodzenia po ulicy w szarudze. Zjeżdżają na komisariat, piszą

protokoły, przesłuchują „przestępcę” (...) rzecznik pochwali się ich „sukcesem”. Ich bohaterski czyn znajdzie się w serwisie informacyjnym

KWP, wśród informacji o zatrzymaniu mordercy, gangstera, złodzieja samochodów (...) policja się po prostu ośmiesza.

W ramach protestu przeciwko naruszaniu przez

antynarkotykowe służby specjalne Drug Enforcement Agency

autonomii stanów, gdzie można uprawiać konopie przemysłowe

– wg DEA w sprzeczności z prawem federalnym – właściciele

plantacji i ich sprzymierzeńcy

z przemysłu przetwórczego

wtargnęli na teren siedziby

tej instytucji w Waszyngtonie

i demonstracyjnie wysiali tam

nasiona konopne. Wszyscy

uczestnicy zostali na miejscu

pojmani i czekają na oskarżenie

za wykroczenie przeciwko

amerykańskiej ustawie o

środkach odurzających. DEA

walczy z rodzajem Cannabis tak

ofiarnie, iż wydzieliło specjalną

podjednostkę sprofilowaną

tylko na niszczenie samosiejki.

Przykładowo w r. 2001 udało

się pozbawić życia równo pół

miliarda roślin, czyli niemal

dwie na każdego mieszkańca

kraju w owym czasie.

człowiek o wysokiej tolerancji organizmu

Rozpoczął się proces prezydenckiego ministra sportu (czyli doradcy w Kance-

larii Prezydenta Lecha Kaczyńskiego), wyrzuconego w 2007 r. po aresztowaniu

pod zarzutem wprowadzenia do obrotu ok. 1,190 kg kokainy na przestrzeni

paru miesięcy. Artur Piłka nie przyznał się do winy, twierdząc, że spożył cały

proszek sam. Musiał być zatem nie tylko człowiekiem o rozwiniętej tolerancji na

kokainę, ale i bogaczem. Eksperci mieli podzielone zdania co do wiarygodności

tego wyjaśnienia. Podejrzany udzielał wywiadów pod nazwiskiem, oskarżając,

że cynicznie wykorzystano jego tragiczne uzależnienie i chciał nawet pozwać

Kancelarię o bezprawne zwolnienie z pracy. Jego historia obiegła wszystkie me-

dia i jest łatwa do znalezienia w internecie. Ostatecznie po pięciu miesiącach

opuścił areszt, odpowiada jedynie za posiadanie znacznej ilości narkotyków,

zagrożone karą do 8 lat więzienia.

Prohibicja Salvia Divinorum (szałwia boska/wieszcza) może

hamować badania nad wykorzystaniem jej w terapii choroby

Alheimera, uzależnienia od kokainy i innych schorzeń – Ph.D.

Matthew Johnson, farmakolog, Behavioral Pharmacology

Research Unit, Johns hopkins School of Medicine at Johns

hopkins University, Baltimore, Maryland, USA

„Paliłem trawę. (...) ale ten kontakt był

bardzo przelotny”

Tadeusz Sławek, rektor Uniwesytetu

Śląskiego w l. ‘96-’02, anglista i

amerykanista, poeta, tłumacz, eseista,

biegacz-amator i okazjonalnie muzyk,

językoznawca i literaturoznawca,

wykładowca

„Pewnie, że paliłem trawę! i podobało mi

się”

Michael Bloomberg, burmistrz Nowego

Jorku, inżynier i biznesmen, jeden z najbo-

gatszych ludzi świata, ilantrop, przeciw-

nik dekryminalizacji Cannabis, do 2007 r.

członek Partii Republikańskiej

prawo

Sąd NajwyżSZy:

NieZwłocZNego Zażycia Nie jeSt poSiadaNiem w roZumieNiu uStawy

P omimo, że orzeczenia Sądu Najwyższe-

go nie mają formalnie mocy wiążącej (poza

nielicznymi wyjątkami1), decyzje tej instytu-

cji muszą być brane pod uwagę przez skła-

dy orzekające w i instancji i apelacyjnych w

przyszłych sprawach. M.in. dlatego, że pod-

stawowym zadaniem SN jest ujednolicanie

orzecznictwa. Każde odstępstwo od dopiero

co wytyczonej lub utrwalonej już linii niesie

też za sobą możliwość uchylenia wyroku. Nie ma „żela-

znego precedensu”, ale istnieje oddziaływanie związane z

rezultatem uprzedniej pracy innych sądów, a gdy mowa o

wykładni prawa dokonanej przez SN, jak tutaj, waga tego

oddziaływania jest olbrzymia. Sprawa jest ciekawa i warto

mieć ją w pamięci, ponieważ ma ona dla nas znaczenie i

w sytuacji, gdyby sąd, jak się często zdarza, chciał nas po-

spiesznie skazać, ma obowiązek uwzględnić opinię SN.

nych nie jest nielegalne.

Kolejna korzyść to możliwość kasacji wyroków za bez-

spornie związane z konsumpcją nielegalne środki, do któ-

rej jeszcze wrócimy. Brzmienie uzasadnienia jest oczywiste.

Tak kasacja, jak i udana obrona, szczególnie na wysokim

szczeblu, będzie mieć doniosłe znaczenie propagandowe i

musi doprowadzić do złagodzenia represji. Nie będzie to

trudne (istnieją też prawnicy i działacze na rzecz praw czło-

wieka, którzy powinni tu pomóc).

pojmowanych atrybutów władztwa nad rzeczą. Nie ma też

tu znaczenia to, czy osoba dysponująca, postrzega posia-

daną rzecz jako własną, czy też cudzą.”

W innym miejscu orzeczenia czytamy: „Niezbędne jest rozpo-

częcie procesu wykładni treści art. 62 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca

2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485

ze zm.) od odtworzenia historycznych uwarunkowań. (...) Można

by też twierdzić, że skoro ustawa nie wskazuje, iż przedmiotem

jej ochrony jest wolność jednostki w zakresie zażywania narko-

tyków, a wręcz przeciwnie, w sytuacji, kiedy dobrem chronio-

nym jest tu ,»zdrowie społeczne (publiczne)« (vide: postanowie-

nie Sądu Najwyższego z dnia 28 września 2006 r., i KZP 19/06,

R - OSNKW 2006, poz. 1830) domniemywać można, że poprzez

takie sformułowanie normy art. 62 ustawy z 2005 r. Państwo zy-

skało nowy oręż w działaniach na rzecz przywoływanego w ty-

tule tego aktu prawnego przeciwdziałania narkomanii, również

poprzez poddanie faktycznej penalizacji zażywania takich środ-

ków. Taka interpretacja nie wytrzymuje jednak krytyki w świetle

treści uzasadnienia poselskiego projektu zmian tej ustawy z dnia

3 czerwca 1998 r. (druk Sejmu iii kadencji nr 631). Projekt ten

wskazuje, że: ,»Konwencja Narodów Zjednoczonych o zwalcza-

niu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i psychotropo-

wymi, tzw. konwencja Wiedeńska, z dnia 20 grudnia 1988 r. zaleca

karanie posiadania narkotyku« . Wskazuje również, że poprzez

spenalizowanie posiadania każdej ilości narkotyków osiągnięty

zostanie cel, dla którego »,istotna jest przede wszystkim poten-

cjalna możliwość ujęcia i skazania dealera narkotykowego nawet

przy posiadaniu nieznacznej ilości narkotyku« . Przywołuje się

też, że »policja zwraca uwagę, że interpretacja art. 48 ustawy, a

w szczególności ust. 4, nie jest jednoznaczna i wywołuje szereg

kontrowersji. Zapis jest nieprecyzyjny i oznacza w praktyce, że

policjant ujawniający fakt posiadania narkotyków nie wie, czy

ma do czynienia z przestępstwem czy też nie. istnieją trudności

w ustaleniu czy ujawniony posiadany narkotyk jest na użytek

własny czy też nie. Z doświadczenia policyjnego wynika, że de-

alerzy rozprowadzając środki odurzające często posiadają przy

sobie tylko niewielkie ilości. Jednoznacznie stwierdzić należy, że

przepis art. 48 ust.4 nie ułatwia walki z handlarzami i dealera-

mi« . Mając na uwadze przytoczoną treść uzasadnienia projektu,

stwierdzić należy, że przeprowadzona w ten sposób wykładnia

historyczna omawianej normy, wprost prowadzi do wniosku,

iż dokonanie zmiany art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narko-

manii nie miało na celu poszerzenia zakresu penalizacji poprzez

objęcie nim zażywania narkotyków, lecz dostarczenie organom

ścigania skuteczniejszego narzędzia do ,»walki z handlarzami i

dealerami« tych środków.” (Przyp. red.: zachowaliśmy pisownię

oryginalną; wspomniany art. 48 to wcześniejsza wersja obecnego

art. 62, ówczesny ust. 4 przewidywał niekaralność za nieznaczną

ilość na własny użytek; z r. 1998 pochodził projekt ustawy z 2000

r.; konwencja wiedeńska wg dominujących interpretacji, które

należy uznać za poprawne, nie może nakazać karalności użytku

osobistego państwom-sygnatariuszom, co staramy się wyjaśnić

poniżej*.)

Sąd Najwyższy uznał, że doszło do „rażącego i mającego

wpływ na treść wyroku naruszenia prawa materialnego”,

„polegającego na błędnej wykładni, że chwilowe posiadanie

środka odurzającego związane z jego użyciem wyczerpuje

znamiona określonego w tym przepisie [art. 62] przestęp-

stwa”. Dodał przy tym, iż „zgodnie z zasadą lege non dist-

inguente nec nostrum est distinguere [tam, gdzie prawo nie

rozróżnia, nie naszą jest rzeczą wprowadzać rozróżnienie],

kryterium limitującym karalność posiadania wskazywanych

w ustawie środków nie jest długotrwałość ich posiadania”.

Nie ma znaczenia, czy chodzi o przyjmowanie środka udo-

kumentowane jedynie narkotestem, jak u Stanisława J., któ-

re zostało uznane za dowód chwilowego posiadania; mniej

chwilowe posiadanie skręta/fajki z zawartością, w związku

z zażywaniem, to ta sama kategoria czynu, niezabroniona).

„Uzyskano dowód, że [oskarżony] kiedyś znajdował się

w posiadaniu takiego środka. Takie wnioskowanie jednak,

gdyby zyskało powszechną akceptację, prowadzi wprost do

faktycznej penalizacji zażywania narkotyków (...) brak ku

temu ustawowych podstaw. Doszłoby zatem do utworzenia

nowego typu czynu zabronionego w drodze rozszerzającej

wykładni przepisów ustawy. To zaś łamałoby elementarne

reguły procesu karnego, w tym przede wszystkim zasadę

nullum crimen sine lege.” –– niewątpliwie będąc, jak zakła-

dano, poczęstowanym, S.J. przez moment musiał znajdować

się w posiadaniu zakazanej rośliny. Nie był on właścicielem

suszu, i można by rzec, że to przemawia dodatkowo na jego

korzyść, ale nie jest to okoliczność konieczna do stwierdzenia

jego niewinności, a w gruncie rzeczy nieistotna, jak widać.

Sąd roztrząsa kwestię znaczenia słowa „posiadać” w prawie

cywilnym, w mowie potocznej, relację między „posiadać” a

„dzierżyć” (dysponować, posługiwać się itp.), nawiązuje do

koncepcji z innych artykułów Kodeksu Karnego, jak ten o

posiadaniu broni, który przecież nie oznacza, że kto używa

broni na strzelnicy, posiada ją bez zezwolenia – to wszystko

mogłoby świadczyć, że S.J. „ratuje” właśnie nie bycie właś-

cicielem suszu, a jego „gościnnym” użytkownikiem – by w

toku analizy zaraz wywieść „Z tak rozumianym »posiada-

niem« nie należy zatem wiązać ani żadnego możliwego do

zdefiniowania horyzontu czasowego, ani cywilistycznie

Wyrok, do którego się odnosimy został wydany 21.01.2009

w sprawie o sygnaturze akt ii KK 197/082. (W całości do-

stępny w internecie, szukamy po tym oznaczeniu.) Żoł-

nierz Stanisław J., jak się okazało po badaniu narkotesterem

w jednostce wojskowej, używał konopi i został pierwot-

nie skazany na mocy art. 62 ustawy z dnia 29 lipca 2005

r. o przeciwdziałaniu narkomanii (uznano, że paląc, musiał

wcześniej i „posiadać”, nawet jeśli go poczęstowano). O ka-

sację zwrócił się do SN Prokurator Generalny, twierdząc,

że art. 62 źle zinterpretowano. Była ona „w pełni zasadna”,

doszło do uchylenia wyroku i uniewinnienia od zarzutu na

podstawie art. 537 § 2 Kodeksu postępowania karnego3.

„Samo zażywanie narkotyków nie jest przez obowiązujące

w Polsce przepisy prawa penalizowane, ani wprost, ani po-

przez przepisy zakazujące posiadania takich środków lub

substancji.”

Samo uniewinnienie nie było raczej zaskakujące i dopiero

ostatnio zwróciliśmy uwagę na coś ciekawszego

– uzasadnienie. Naszym zdaniem jego treść wskazuje wy-

raźnie, że konkluzja dotyczy w równym stopniu posiadania

(w sensie potocznym) nabitej fajki czy gotowego do spoży-

cia, skręconego papierosa-jointa, co nie jest „posiadaniem

w rozumieniu ustawy”(!). Postaramy się wykazać to przy

użyciu cytatów z treści orzeczenia. Co prawda nie będzie to

przekonujące dla ulicznego policjanta, a z dużym prawdo-

podobieństwem i prokuratora, powinniśmy przekonać sąd,

jeśli nie od razu, to w apelacji. Należy wesprzeć się zasadą-

paremią in dubio pro reo, czyli, że wątpliwości przemawiają

na korzyść oskarżonego, oraz, jak wskazują sami autorzy

decyzji, nullum crimen sine lege, czyli nie ma przestępstwa,

jeśli nie ma nie paragrafu, tu: zażywanie substancji nielegal-

GIB LIGHTING

XTreme skuteczność świetlna

Podsumowanie stwierdza, że celem ustawodawcy było „do-

starczenie organom ścigania skuteczniejszego narzędzia do wal-

ki z osobami handlującymi narkotykami”. „Dysponowanie środ-

kiem odurzającym (lub substancją psychotropową) związane z

zażywaniem go lub chęcią niezwłocznego zażycia przez osobę

dysponującą nim, nie jest posiadaniem tego środka (lub substan-

cji) w rozumieniu art. 62 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o

przeciwdziałaniu narkomanii. Poza obszarem penalizacji nadal

pozostaje więc proces zażywania środka odurzającego lub sub-

stancji psychotropowej, który przecież zawsze nierozerwalnie

wiąże się z jakąś formą ,,posiadania”, ,,dysponowania”, ,,dzier-

żenia”, czy po prostu ,,trzymania” tego środka (substancji). Na

użytek tego ,,procesu zażywania”, przytoczone określenia mu-

szą być traktowane jako synonimy.”

Lampy Flower Spectre XTreme Output HPS z plusem dla użytkownika

Owoce i warzywa

+ * itolumenów

+ 6,67%

Więcej niebieskiego światła

Wzrost zielonych części roślin ulega

przyspieszeniu

+ + 5,45%

Znajdujemy tu potwierdzenie, iż posiadając środek nielegalny

w związku z zażywaniem, jesteśmy w sytuacji analogicznej do

uniewinnionego S.J. z uwagi na nierelewantność, nieadekwatność

horyzontu czasowego (trzymał/-a przez ileś sekund w dłoniach,

w ustach, czy też przez ileś domniemanych minut w kieszeni lub

pudełku na papierosy, gdzie policjant odnalazł to w momencie

przeszukania danej osoby – bez znaczenia). Jest to bezdyskusyjne

przynajmniej w przypadku posiadania w formie przygotowanej

do skonsumowania. W przypadku konopi wyróżnienie postaci

gotowej jest proste, w odniesieniu do np. tabletki do połykania,

znajdującej się w kieszeni w torebce lub poza nią, trudniej stwier-

dzić, czy przeznaczamy ją na pewno do osobistego zażycia. Oko-

liczności wskazujące na zamiar konsumpcji, ujawnienie suszu

w fajce, skręcie, ciastku, przed prywatną imprezą, wcześniejsza

niekaralność za handel – dopóki nie ma dowodów lub istotnych

poszlak starannie wykazanych przez policję i prokuraturę – to

sytuacja bezsporna. Na konsumpcję i równoważne jej posiadanie

w związku z konsumpcją, nietożsame z posiadaniem związanym

z choćby możliwością dystrybucji – nie ma paragrafu, jak uznał

Prokurator Generalny i Sąd Najwyższy.

lumenów

Rośliny ozdobne

Więcej żółtego i czerwonego

światła

Wspomaganie kwitnięcia i owocowania

Sukulenty

Zwiększone promieniowanie

światła

58.000 lumenów

Kasacja:

Możemy ją wnieść jako strona, ale najpierw musimy zło-

żyć odwołanie do sądu wyższej instancji, ten, załóżmy,

prawomocnie podtrzymuje zdanie niższego, mamy teraz je-

dynie 30 dni od doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem. Po-

nieważ dla większości skazanych w podobnych sytuacjach

termin dawno minął... Skargę kasacyjną niezależnie od

upływu czasu może wnieść Prokurator Generalny, Naczel-

ny Prokurator Wojskowy i Rzecznik Praw Obywatelskich.

Jakkolwiek intuicja i doświadczenie mogły dotychczas na-

kazywać ograniczoną wiarę w światłość owych wysokich

urzędników – tu właśnie interweniował... Prokurator Ge-

neralny. Funkcję tę pełni minister sprawiedliwości, mimo

pojawiających się planów rozdzielenia tych funkcji. [Nie

udało się nam ustalić, kiedy zwrócono się o kasację, a więc

kto nim był z całą pewnością, ale możemy tego dojść drogą

dedukcji. Po pierwsze, z wiadomych powodów wyjątkowo

wątpliwe, żeby był to Zbigniew Ziobro! Po drugie, Donald

Tusk jako premier pełnił obowiązki, podczas gdy nie było

żadnego min. sprawiedliwości (wakat) jedynie dwa dni i

wątpliwe, żeby się tym zajął. A. Czuma objął stanowisko

zbyt późno, żeby wniosek fizycznie trafił do SN, nie mówiąc

o pracach nad nim. Zatem na 99% Zbigniew Ćwiąkalski. Za

jego kadencji rozpoczęto notabene opracowywanie drobnej,

ale b. ważnej liberalizacji Ustawy. Od niedawna ministrem

jest jeden z jej współtwórców – Krzysztof Kwiatkowski.]

Rośliny uprawne

* Wartości dla wersji 400 W w porównaniu z konwencjonalnymi lampami

HPS dostępnymi w handlu. Dostępna także w wersji 600 W

www.hemp.pl

www.gib-lighting.de

Produkty GIB mozesz kupic w Polsce

f.p.h.u. VF • Tel.: +48 503 012 027

Dystrybucja w Niemczech • Grow In AG

Tel.: +49 30 34 99 80 70 • Fax: +49 30 34 99 80 73

dySpoNowaNie ZwiąZaNe Z ZażywaNiem alBo Z Zamiarem

prawo/news

uKaRani?

marJuaNa: Narkotyk cZy używka?

UZALEŻNiENiE OD MARjUANy JEST CZęSTyM OBiEKTEM SPORóW. JEDNi MóWiąC: „PALę ZiOłO KiLKA LAT, PRACUJę, UCZę Się i NiC Mi NiE JEST”, UWAŻAJą, ŻE TO MiT; iNNi TWiERDZą,

ŻE JEST TO TAKiE SAMO UZALEŻNiENiE JAK KAŻDE iNNE, TyLE, ŻE WyłąCZNiE PSyChiCZNE. SZUKAJąC JAKiEGOŚ ROZWiąZANiA POSTANOWiLiŚMy ZACZERPNąĆ iNFORMACJi W

OŚRODKU UZALEŻNiEń O WDZięCZNEJ NAZWiE KARAN, GDZiE TERAPEUTKA ANETA LiS-KOTOWSKA ZGODZiłA Się Z NAMi POROZMAWiAĆ.

S pliff: Czy paląc sporadycznie marjuanę można prowa-

dzić normalny tryb życia i nie popaść w uzależnienie?

Aneta Lis-Kotowska: Generalnie każdy człowiek ma włas-

ną drogę do uzależnienia, która jest sumą wielu czynników.

Składają się na nią np.: wiek, w którym zaczynasz palić, ilo-

ści, jakie spalasz czy nawet okoliczności, w których sięgasz

po marjuanę. Jeśli ktoś pali regularnie, prędzej czy później

uzależni się psychicznie. Pośród osób, które palą sporadycz-

nie są osoby, które uzależniają się bardzo szybko, ale są także

osoby, u których przez długi czas nie występują jakiekolwiek

problemy w funkcjonowaniu. Każdy organizm jest inny.

Kto jest najbardziej podatny na owe uzależnienie?

Zdecydowanie młodzież. Są to osoby, które zaczynają palić

w wieku szesnastu, trzynastu czy nawet jedenastu lat. Jest to

dla nich szczególnie niebezpieczne, bo jak donoszą ostatnie

badania, palenie u dojrzewających chłopców może prowadzić

do nowotworu jąder.

Co zaliczyłaby Pani do najgorszych skutków palenia?

Skutki palenia marjuany można porównać do gry w rosyj-

ską ruletkę. Wiemy, że niszczy chromosomy. Wiemy, że efekty

uboczne mogą pojawić się nawet do czwartego pokolenia , ale

nie jesteśmy w stanie przewidzieć, jak wpłynie to na organizm

konkretnego człowieka. Narkotyki to silne substancje, które

mogą wywołać zaburzenia psychiczne. Coraz częściej mówi

się o syndromie amotywacyjnym oraz o schizofrenii. Trzeba

pamiętać, że nie jest to już marjuana z lat sześćdziesiątych,

gdzie zawartość ThC wahała się pomiędzy bodajże 0.5%, a

3%. Obecnie w holenderskich uprawach stężenie sięga nawet

30%.

Jak w praktyce wygląda tzw. teoria eskalacji, znana rów-

nież jako teoria przejścia?

To kolejna kwestia zależna od psychiki. Są osoby, które po

kilkukrotnym zapaleniu marjuany stwierdzają, że nie podo-

ba im się to i na tym kończą „degustację”. Są też tacy, którzy

poszukują idealnego środka. Jedna z teorii mówi, że im więcej

narkotyk za ciebie załatwia, tym szybciej załatwi ciebie. Ma-

rjuana może być furtką do innych narkotyków, ale wcale nie

musi.

Jak często zgłaszają się po pomoc do ośrodka osoby uza-

leżnione od marjuany? Z reguły ludzie decydują się na taki

krok dopiero przy ciężkich uzależnieniach, np. alkoholo-

wym czy opiatowym.

Z reguły są to młodzi ludzie. Bardzo często zdarza się, że

zostali złapani przez policję, czy przez rodziców i są prawnie

zobligowani do wzięcia udziału w terapii. inną grupą są oso-

by, które palą marjuanę od bardzo długiego czasu. Spotkałam

człowieka, który miał rodzinę, dwójkę dzieci, dobrze prospe-

rującą irmę i palił marjuanę trzy razy dziennie przez ponad

dziesięć lat. W pewnym momencie stwierdził, że nie radzi już

sobie z normalnym funkcjonowaniem. Zdecydował się podjąć

terapię.

Czy terapia względem ludzi zobligowanych przez

kogoś do jej podjęcia daje jakiekolwiek efekty? Wy-

dawałoby się, że determinacja pacjenta jest elemen-

tem niezbędnym do rozpoczęcia leczenia.

Zdecydowanie tak. Pacjent, który został przysła-

ny przez kogoś posiada tzw. motywację zewnętrzną.

Uczęszczając na terapię zaczyna nad sobą pracować

i często motywacja zewnętrzna przeradza się w we-

wnętrzną. Najczęściej ludzie uzależnieni mają trzy mechani-

zmy, które chronią ich uzależnienie. Należą do nich: mecha-

nizm iluzji i zaprzeczania, rozproszonego ja i nałogowego

regulowania uczuć. To właśnie one pozwalają człowiekowi

tkwić w uzależnieniu. Tacy ludzie nie chcą widzieć, co się

dzieje dookoła nich. Na terapii uczymy rozbrajać te mechani-

zmy. Pokazujemy, że oprócz przyjemnych chwil, które dawały

narkotyki, były również te nieprzyjemne. Traił do nas chło-

pak, student, dwukrotnie zatrzymany przez policję za bycie

pod wpływem. Został zewnętrznie zmotywowany przez ro-

dzinę do podjęcia leczenia. Podczas terapii odkrył, że ma per-

spektywy, że chce skończyć studia. Jest wiele takich osób, jed-

nak dotyczy to z reguły młodzieży. Ustawodawstwo polskie

mówi o tym, że nie ma przymusu leczenia osób dorosłych.

Niepełnoletniego można skierować do podjęcia leczenia ro-

dzic lub opiekun prawny. W przypadku dorosłych, jeśli ktoś

został skazany na karę do pięciu lat pozbawienia wolności,

może ubiegać się o zamianę kary na pobyt w ośrodku.

Czy w tym przypadku jest to ośrodek zamknięty?

Stacjonarny. W Polsce nie istnieją tzw. ośrodki zamknięte. Są

to ośrodki terapeutyczne.

Na czym polega różnica?

Ośrodek zamknięty kojarzy się z rygorem. Słysząc to, wyob-

rażamy sobie placówkę z ochroną i kratami w oknach. Ośro-

dek stacjonarny to ośrodek, w którym taka osoba przebywa

dobrowolnie. Musi zapoznać się z regulaminem, zgodzić na

jego przestrzeganie i dostosować się do panujących warun-

ków.

W jaki sposób leczy się ludzi uzależnionych od marjuany?

Czy stosuje się przy tym jakieś leki?

Generalnie nie stosuje się jakiejkolwiek farmakologii. Do

wyjątków należą sytuacje, w których u pacjenta dochodzi

do zaburzeń psychicznych. Wtedy po konsultacji z lekarzem

psychiatrą takiej osobie do leczenia włącza się farmakologię.

Podczas spotkań terapeutycznych staramy się uczyć nowych

nawyków, takich jak: umiejętne planowanie wolnego czasu,

stawianie granic, czy asertywność. W rzeczywistości to grupa

jest siłą napędową w leczeniu, a terapeuta jest osobą wspie-

rającą.

Wejdźmy w sferę nieco bardziej kontrowersyjną. Czę-

sto słyszy się o „praniu mózgu”, które robi się pacjentom

w ośrodkach odwykowych. Mówiąc pranie mózgu, mam na

myśli manipulacje zmierzające do zniszczenia osobowości

i zbudowania jej na nowo. Spotkała się

Pani z takim procederem?

Nie. W ośrodkach obowiązują pew-

ne standardy. To, o czym Pan wspomina

może być traktowane jako spuścizna po

pierwszych ośrodkach monarowskich.

Rzeczywiście stosowało się tam bardzo

kontrowersyjne metody. Dochodziło tam

to takich rzeczy, jak kopanie dołów, spanie pod płotem czy

przyklejanie pacjentom uwłaczających ich godności kartek.

Miało to na celu pokazanie, że życie narkomana to nonsens.

Dzisiaj absolutnie nie stosuje się takich metod. Ośrodki mu-

szą spełniać standardy odgórnie określone. W odniesieniu do

obecnie funkcjonujących ośrodków, historie o „praniu móz-

gu” z reguły wymyślają ludzie, którzy bazują na stereoty-

pach. Są to pacjenci niedoleczeni lub tacy, którzy boją się lub

przekazują lęki innych.

Czy ze względu na to, że KARAN jest ruchem katolickim,

aspekt religjny jest nieodzowny w terapii?

Nie jest to priorytetem, aczkolwiek stosuje się odwoływa-

nie do siły wyższej. Katolickie ośrodki z reguły różnią się od

pozostałych tym, że w stacjonarnych placówkach pacjenci

uczestniczą w niedzielnych mszach, a także tym, że rytuałem

jest modlitwa przed i po posiłku. Należy pamiętać, że pacjent

przebywa w takim ośrodku dobrowolnie. Wybierając ośrodek

katolicki musi się liczyć z tym, że pewne elementy związane

z wiarą będą się pojawiać. Jeśli nie godzi się na coś takiego,

ma do dyspozycji wiele innych ośrodków, gdzie tego rodzaju

praktyki nie mają miejsca. To, że ośrodek jest katolicki ozna-

cza, że osobę mierzy się miarą wartości chrześcjańskich. Nie

zważając na to, że jest uzależniona, traktuje się ją z należytą

godnością.

Często jest tak, że w rolę terapeuty wcielają się osoby,

które toczyły walkę ze swoim nałogiem. Czy według Pani te-

rapeuta powinien mieć tego typu doświadczenia?

Absolutnie nie. Obecnie odchodzi się od stereotypu w stylu:

„byłem narkomanem, ćpałem, niszczyłem sobie życie, a teraz

zobaczcie, jestem terapeutą”. Osoba, która przeszła terapię i

jest trzeźwa, to tzw. neoita. Obecnie, żeby neoita został te-

rapeutą musi mieć poświadczoną, skończoną własną terapię,

przejść szkolenie oraz mieć odpowiednie wykształcenie. Kie-

dyś w monarach terapeutami byli sami neoici, bez wykształ-

cenia. Dla neoity to może być trudne, bo ma ciągły kontakt

ze swoją nemesis. Zdarzało się, że takie osoby spektakularnie,

po dziesięciu, piętnastu latach wracały do ćpania. Nie trzeba

mieć własnych doświadczeń związanych z braniem. Nie jest

to wyznacznik profesjonalizmu. Terapeuta jest jak lekarz, a le-

karz nie musi przecież przejść przez wszystkie choroby, żeby

wiedzieć, jak je leczyć.

BBr

(dok. str. 4)

C zy policja może zawieźć mnie na izbę wytrzeźwień za

przekrwione oczy?

sować się stanem zdrowotnym i na żądanie zapewnić pomoc

lekarską. Zamknięcie w izbie wytrzeźwień uważa się za osta-

teczność, zgodnie z ustawą alternatywą jest doprowadzenie

do zakładu opieki zdrowotnej lub innej właściwej placówki

utworzonej lub wskazanej przez jednostkę samorządu tery-

torialnego albo do miejsca zamieszkania/pobytu. Pożądanym

zachowaniem policji i straży miejskiej byłoby doprowadzenie

nietrzeźwego właśnie tam, szczególnie, jeżeli nie zachowuje

się agresywnie i nie stwarza zagrożenia dla innych obywa-

teli.

Teraz właśnie wszyscy represjonowani za nabitą fajkę/

skręconego jointa mogą poprosić o kasacje swoich wyro-

ków; najlepiej po zebraniu się razem i wspólnym zainte-

resowaniu profesjonalnego prawnika. Jeżeli i ten minister

zgodzi się na skargę do Sądu Najwyższego, przyniesie to:

uniewinnienie (potencjalnie odszkodowanie za straty mo-

ralne, zdrowotne i społeczne, związane z wpisem do reje-

stru skazanych i napiętnowaniem za nieistniejące przestęp-

stwo, grzywnę, ograniczenie wolności czy jej pozbawienie

z zawieszeniem wykonania albo bezwzględnie), anulowa-

nie ograniczenia/pozbawienia wolności i/lub grzywny, jak

również rozgłos wokół sprawy represji i ich znaczne po-

wstrzymanie.

Doprowadzenie i zatrzymanie w izbie wytrzeźwień przez

Policję lub straż miejską/gminną to szczególny rodzaj po-

zbawienia wolności. Podstawę prawną jej ograniczenia wo-

bec obywatela stanowią przepisy Ustawy o wychowaniu w

trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi z dnia 26 paź-

dziernika 1982 oraz wydane na jej podstawie rozporządzenie

ministra zdrowia. (Wbrew pozorom, nie jest to wynalazek

reżimu komunistycznego, tylko dawniejszy rosyjski, któ-

ry upowszechnił się za komuny, jedynie w niektórych pań-

stwach bloku wschodniego). Nie ma zatem takiej możliwości

w świetle prawa.

Czy to prawda, że Policja może wtargnąć do naszego domu

bez nakazu i dostarczyć zgodę prokuratora, „czasowo

wsteczną”, po tygodniu?

*Czy Konwencja Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalne-

go obrotu środkami odurzającymi i psychotropowymi z dnia 20 grud-

nia 1988 r. naprawdę ma moc zobowiązującą do zakazu posiada-

nia, jest przedmiotem kontrowersji. Kością niezgody jest fragment

„Z zastrzeżeniem postanowień swej konstytucji i podstawowych

zasad swojego systemu prawnego, każda Strona podejmie środki

niezbędne do tego, aby posiadanie, nabywanie lub uprawa środ-

ków odurzających lub substancji psychotropowych dla osobistego

użytku, niezgodne z postanowieniami Konwencji z 1961 r., Kon-

wencji z 1961 r. z późniejszymi zmianami lub Konwencji z 1971 r.,

zostały uznane zgodnie z jej ustawodawstwem, jeżeli zostały doko-

nane umyślnie, za przestępstwa podlegające karze.” Po pierwsze,

zdanie to jest wewnętrznie sprzeczne, niekoherentne, niespójne:

dla osobistego użytku, niezgodne z postanowieniami Konwencji z

1961 r., Konwencji z 1961 r. z późniejszymi zmianami lub Konwen-

cji z 1971 r. – podczas gdy te nie mówią nic o posiadaniu to oso-

bistego użytku. Nie jest to zresztą jedyna rzecz, którą kwestionuje

się w treściach konwencji (np. możliwość wycofania się, co zalecił

w 2003 r. Parlament Europejski). USA, będące głównym inicjato-

rem zawarcia traktatu, nie mają federalnego zakazu posiadania do

użytku osobistego, a American National Commission on Marijua-

na and Drug Abuse uznała, że konwencja wymusza jedynie zakaz

posiadania w związku z rozprowadzaniem, nie ograniczyły także

wolności wypowiedzi (na temat narkotyków) w myśl artykułu 3 Kon-

wencji z ‘88 r., ponieważ w cytowanym wcześniej tekście widnieje

sformułowanie „Z zastrzeżeniem postanowień swej konstytucji i

podstawowych zasad swojego systemu prawnego”. W przeciwnym

wypadku każde zresztą państwo, gdzie wymienione czyny nie są

przestępstwami podlegającymi karze, przeczyłoby tejże Konwen-

cji. Brak wykładni, praktyka i intencje sygnatariuszy, ewidentnie

wykluczają możliwość powoływania się na nią w odniesieniu do

zakazu posiadania-konsumpcji. Uzasadnienie poselskiego projektu

Ustawy z 2000 r., mówiące o posiadaniu przez dilerów, przywołane

przez Sąd Najwyższy, jest zbieżne z przeważającą na gruncie mię-

dzynarodowym interpretacją.

istnieje możliwość złożenia zażalenia do sądu na brak zasad-

ności i legalności takiego doprowadzenia i zatrzymania oraz

na nieprawidłowości w wykonaniu. W przypadku stwierdze-

nia bezzasadności, nielegalności albo poważnych nieprawid-

łowości sąd rejonowy zawiadamia o tym prokuratora i orga-

ny przełożone nad organami, które dokonały doprowadzenia

bądź zatrzymania. Problemem może być jednak zgromadze-

nie wiarygodnych dowodów.

W wypadkach nie cierpiących zwłoki, jeżeli postanowienie

sądu lub prokuratora nie mogło zostać wydane, organ do-

konujący przeszukania przedstawia nakaz kierownika swojej

jednostki lub legitymację służbową, a następnie zwraca się

niezwłocznie do sądu lub prokuratora o zatwierdzenie prze-

szukania. Postanowienie sądu lub prokuratora w przedmio-

cie zatwierdzenia należy doręczyć osobie, u której dokonano

przeszukania, w terminie 7 dni od daty czynności na zgło-

szone do protokołu żądanie tej osoby. Policja ma obowiązek

udzielić informacji o prawie zgłoszenia takiego żądania. W

praktyce przeszukanie miejsca zamieszkania odbywa się

przeważnie po ujawnieniu substancji nielegalnych przy kon-

troli osobistej, a wtedy nakazy takie wydawane są rutynowo.

Jeżeli jest to inna sytuacja, wymagane jest uzasadnione podej-

rzenie popełnienia przestępstwa lub próby zatarcia śladów,

które funkcjonariusze powinni należycie udowodnić, ponie-

waż jest to wyjątkowo poważne naruszenie konstytucyjnego

prawa do prywatności, do czego trzeba dość istotnego powo-

du. Chociaż sądy nieraz potrafią stanąć po stronie obywatela,

w życiu dość często zdarza się automatyczne faworyzowa-

nie racji policjantów. [Rzecz jasna, jeśli przeszukanie ujawni

przedmiot przestępstwa, jakim w świetle ustawy jest tzw. po-

siadanie, zgoda prokuratorska jest pewna, zażalenie ma sens

jedynie w przypadku, gdy jest odwrotnie.]

a jeżeli dana osoba znajduje się pod wpływem cannabis

(co nie jest „posiadaniem”, jak mówi orzecznictwo sądu

najwyższego) oraz w stanie nietrzeźwości alkoholowej,

ale policjant (gdyż strażnicy nie mają uprawnień do

przeszukań) nie znajduje żadnych konopi i chce nas za-

trzymać złośliwie?

Stan taki (>0,5 promila we krwi / >0,25 mg/l wydychanego po-

wietrza) nie może być jedyną przesłanką. Art. 40 ust. 1 usta-

wy wymaga, aby doprowadzenie danej osoby do izby było

wynikiem jej zachowania dającego powód do zgorszenia w

miejscu publicznym lub zakładzie pracy. Może to być stwa-

rzanie zagrożenia dla życia i zdrowia innych, a także samej

osoby pozbawianej wolności lub wywoływanie niesprecyzo-

wanego „zgorszenia” – przy czym powinno mieć to związek

ze zgłoszeniem ze strony osób postronnych, choć nie zostało

to jasno sformułowane. Mundurowy ma obowiązek zaintere-

Opracowanie: Człowiek Mucha, L

1 Orzeczenia Sądu Najwyższego są wiążące tylko wtedy, gdy sąd

odwoławczy zada pytanie prawne w kwestii budzącej wątpliwości.

Wówczas pogląd prawny wyrażony w uchwale SN wiąże sąd w tej

konkretnej sprawie. Inne natomiast orzeczenia SN formalnie sądów

niższych nie wiążą. Uchwały wpisane do księgi zasad prawnych

wiążą składy SN w innych sprawach.

2 Publikator: Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Wojs-

kowa (OSNKW) 2009/4/30.

3 Art. 537 § 2 kpk – uchylając zaskarżone orzeczenie Sąd Najwyższy

przekazuje sprawę właściwemu sądowi do ponownego rozpozna-

nia albo umarza postępowanie, a jeżeli skazanie jest oczywiście

niesłuszne – uniewinnia oskarżonego.

(L)

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: