PIORUN KULISTY
Do najbardziej zatrwazajacych doswiadczen, jakich moze nam dostarczyc przyroda, nalezy bez watpienia spotkanie ze zjawiskiem znanym jako piorun kulisty. Ta ognista kula pojawia sie bez zadnego wyraYnego powodu i czesto wedruje powoli dookola pokoju lub nawet przechodzi przez szybe okienna - albo z chirurgiczna precyzja wypalajac w niej otwor, albo, dziwna rzecz pozostawiajac ja niekiedy nietknieta. Kula, ktora pojawila sie w 1968 roku w miejscowosci Crail w Szkocji, posuwajac sie wzdluz plazy wzbudzila poploch wsrod dzieci i psow, a takze przerazila swiadka tego zdarzenia pania Kitty Cox. Kula ta zabladzila do plazowej kawiarenki pani Evelyn Murdoch, uderzyla w piers jej corke Jean, rozbila zeliwny piec, po czym opuscila lokal i syczac znikla w morzu. Pani Clara Greenlee z wiekszym spokojem potraktowala ognista kule, ktora wtargnela na werande jej domku w Crystal River na Florydzie. Trzepnela ja packa na muchy, po czym kula eksplodowala z glosnym hukiem, lecz nie spowodowala zadnych szkod. Brytyjski profesor R.V.Jennison obserwowal ognista kule o srednicy 20 centymetrow wedrujaca przejsciem, miedzy rzedami siedzen w samolocie Eastern Airlines, ktory odbywal lot z Nowego Yorku do Waszyngtonu podczas gwaltownej burzy. Relacje o piorunach kulistych pojawily sie juz przed wiekami - Diana ce Poitriers zostala prawdopodobnie poparzona przez taki piorun w swa noc poslubna w roku 1557 a w ciagu czterech stuleci, jakie minely od tego czasu, przedstawiono wiele setek opisow tego zjawiska. Proby wyjasnienia go podejmowano tez conajmniej od stu lat. Ekscentryczny uczony Nikola Tesla w 1899 roku przeprowadzal eksperymenty na szczycie jednej z gor w Kolorado, starajac sie odtworzyc kule ogniste. ( Badania te zostaly ostatnio jeszcze raz przeanalizowane. ) Od tego czasu wiele wybitnych uczonych probowalo swych sil, dazac do rozwiklania owej tajemnicy. Profesor James Tuck, jeden z konstruktorow bomby atomowej, wykorzystal zbedne baterie z lodzi podwodnych do realizacji w Los Alamos eksperymentu, wykraczajacego poza zakres jego obowiazkow. Profesorowi i jego wspolpracownikom udalo sie wysadzic w powietrze barak, w ktorym dokonywali prob. Jednakze udalo sie im takze zarejestrowac na tasmie filmowej kule ogniste, wytworzone za pomoca wymyslonego przez nich urzadzenia generujacego wielkie moce. Ponadto Tuck podjal probe okreslenia charakterystycznych cech piorunow kulistych, sa to: niezwykle wysoka temperatura, barwa czerwona lub zolta, promien czesto rowny 15 lub 20 centymetrom oraz wysylanie syczacego dzwieku. Inne teorie, jakie pojawily sie w ostatnich latach, oparte byly na takich pomyslach, jak istnienie meteorytow z antymaterii lub zwykle zludzenie optyczne. Jednakze w 1990 roku dwoje uczonych z Ohio, K.L. Corum i J.F.Corum, przeanalizowalo ponownie prace Tesli z 1899 roku, a takze zapoznalo sie z badaniami, jakie w Zwiazku Radzieckim przeprowadzal B.M. Smirnow. Profesor Tuck trzydziesci lat temu wysunal teorie, ze moze tu wchodzic w gre pewien rodzaj magazynowania energii chemicznej a rosyjscy uczeni zgodzili sie z tym. Od 1988 roku Corumowie zaczeli wytwarzac male pioruny kuliste " na zamowienie ", stosujac prad o wysokim napieciu i czestotliwosci radiowej. Fotografowali je i zarejestrowali na filmie video. Ponadto wykazali oni, ze fotografie wykonane przez Tesle przed dziewiecdziesieciu laty takze zdaja sie przedstawiac male pioruny kuliste. Uczeni ci, zgadzaja sie z wyjasnieniem podanym przez badaczy rosyjskich , utrzymujacych, ze obecne w atmosferze drobniutkie wlokienka substancji chemicznych ( np. wegla pochodzenia roslinnego ) spalaja sie, co troche przypomina ognie sztuczne. Ktos powinien jeszcze znalezc wyjasnienie powolnego i czesto bardzo rownomiernego ruchu pioruna kulistego.
RINGER85