dawczyni śmierci_11.pdf

ROZDZIA Ł JEDENASTY

Nie miałampojęciajakdługospałam,aleobudziłmniezapachpieczonegomięsa

Niemogłamgopołączyćz żadnym konkretnymwspomnieniem,niebyłamteżpewnaczy

chcętozrobić,leczpodniachpożywianiasięsuszonymiowocami,miałamwrażenie,że

czujęzapachrajuUsiadłam,zobaczyłamnagieplecyAndoraporuszającesiępootwartej

przestrzeni kuchniJegowłosybyłyściągniętewogon,nuciłcośpodnosemWstałami

skrzywiłam się zbólu, podłuższymodpoczynku mojezmęczonemięśnieodmawiały

posłuszeństwa.

- Dzieńdobry– zawołałAndor,pozostawiającmniewchwilowejdezorientacji

- Dzień?

- Tak. Jest trzecia,któratechnicznierzeczbiorącjestrankiem

- CholeraPrzespałamcałydzień?

- Tak,jarównieżObudziłemsiędopierogodzinętemuDlaczegonieweźmiesz

prysznicu,bysiędobudzić?Gdyskończysztojedzenieakurat będziegotowe.

SpojrzałamnadrzwiłazienkiztęsknotąPrysznicbrzmiałniebiańsko

- Taa, dobra. – wymamrotałam

Złapałamzaswoją torbęiruszyłamdołazienkiJęknęłam,gdygorącystrumień

wodyuderzyłwmojeplecyTerazbyłampewna,żejestemwrajuZamknęłamoczy,

pozwoliłambypochłonęłymnieobłokiparyWystarczyłozaledwieparęsekund,aby

rzeczywistośćwzięłagóręipozostawiłamniedrżącąnapodłodzeprysznicuByłam

samazezmieniaczem,któregoledwoznałam,ukrytawpodziemiachnaziemiach wroga.

NawetograniczającsiędoZL,niemiałamżadnejrodzinyczyprawdziwychprzyjaciół

Jedynymi ludźmi, z którymi rozmawiałam byli ci, z którymi pełniłam służbę

ZastanawiałamsięCzyktośzamnątęskni?Czyktoświe,żemnieniema?Twarz

Lance’japojawiłasięnieoczekiwaniewmoimumyśle,byłamciekawacooznaczałojego

dziwne zachowanie.

- Dlaniegoniejestemniczymwięcej,jakzdobyczą– przekonana, szepnęłamdo

siebie.

Zaczęłamkwestionowaćmojąniechęć,codoprzespaniasięzLance’jemNie

byłamzmężczyznąodśmiercimojegomęża,niebyłonawetjednego skradzionego

pocałunkuMożetak od razu, to iniebyłoczasunarandki,aleteostatnieparęmiesięcy

byłyniemalżebłogieDlaczegowciążodpychałamod siebie mężczyzn,aszczególniete

oczywistejednonocnepropozycje?Wiedziałam,żenigdyniepokochamnikogo,taksamo

jakakochałammojegomęża,aleporazpierwszyrozważałamczymożenienadszedł już

czas, aby w tej kwestii ruszyćdalej.

- Onbytakzrobił– powiedziałamzwiększapewnością,wiedzącżebyłato

prawda.

MojemyślispoczęłynazmieniaczuwsąsiednimpokojuMimo,iżniechciałam

myślećonimwludzkichwymiarach,topowolistawałmisiębliskiAndorbyłjakżaden

zezmieniaczy,zktórymimiałamkontaktByłamnastawionanazabijanie,gdychodziłoo

ichgatunek,jużtakdługo,żeniewiedziałam,cosądzićowciążrosnącej wobec niego

fascynacjiZmusiłamsię,byprzestaćmyśleć o Andorze,rozważającusilnieLance’ja

Przysięgłamsobie,żejeżelikiedykolwiekpowrócędoGeorgetowntosięznimprześpię

Niewiem,dlaczegowtamtymmomenciewydawałamisiętotakmonumentalnadecyzja,

aleprzysięgam,iżzramionspadłmiwielki ciężarCzułamsięlżejszaispokojniejsza,jak

gdyby ta decyzja była dla mnie brzemieniem już od wieków Wprawdzie, kiedy

spotkaliśmysięporazpierwszydwalatatemu,topoświęciłammutylkoulotnąmyśl

Flirtowałzemną,ajagoodepchnęłamMożliwe,żechodzioiluzjękontrolijakądawała

mitadecyzja,amożebyłatoobietnicaseksuDobregoseksu,jeżeliwierzyćpogłoskom,a

oceniającpotymjakwyglądawobcisłychdżinsach,niemogąbyćonedalekoodprawdy

Najbardziej prawdopodobne było jednak to, że był człowiekiem, gdy świadomie

odrzucałamzmieniaczaZignorowałamiskierkępoczuciawiny,którapróbowałasię

rozżarzyć

Skończyłampryszniciszybkosięubrałam, mójżołądekzacząłdomagaćsię

jedzeniaPrzeczesałamwłosyszczotkąniekłopoczącsięspojrzeniemwlustro,poczym

otworzyłamdrzwiAndorkładłwłaśnietalerzenastoleiuniósłgłowę,kiedydoniego

podeszłamTenprzyjemny,łatwyuśmiechjakiwcześniejmiałnatwarzyzniknął- jego

brwi byłyściągniętewsurowejminie

- Co? – spytałam,patrzącnasiebieniepewnie

Miałamnasobiemójstandardowystrójskładającysięzt-shirtuibojówekmoro,

bezskarpetekczyteżbutówKiedyzpowrotemuniosłamgłowę, Andorwydawałsię

powrócićdonormalności. Potrząsnąłtylko głową

- Nic. – odparł,alejęzykjegociałamówiłcoinnego

Byłwkurwiony,aleniemiałampojęciadlaczegoPodeszłamdostołuispojrzałam

z uznaniem na steki oraz wino nim ponownie musięprzyjrzałam.

- Dlaczegojesteśzły?– spytałam

Wysunął krzesło i wskazał gestem bym usiadła nim zajął swoje miejsce

Obserwowałam goczekającnaodpowiedź,którejniechętniechciałudzielić.

- Powiedziałem,żetonicCzujeszsięlepiejpoprysznicu?

- Tak,wsumiedobrzeAle,czułabymsięowielelepiej,gdybyśpozostałwobec

mnieszczery,biorącpoduwagę,iżjesteśmyuwięzienirazemnajakiśczas– odparłam

Prychnął

- Uwięzienitak,rzeczywiściejesteśmyCóż,Alexio,skorojesteśmyuwięzieni,

sądzężepowinienemcioczymśprzypomnieć– powiedziałpotym,gdyupiłwina.

- O czym?

- Jestem medium. – powiedziałzwyczajnie

- Czyli?

- Czyli,jestemwstanieczytaćciwmyślach,niejesttojednakcoś,cozamierzam

robićregularnieJednakże,kiedymyśliszoczymśwyjątkowomocno,wysyłaszswoje

myśli,prawieże,cholerawykrzykujeszjewmojąstronę

Zmarszczyłambrwinajegowściekłygłos,próbującprzypomniećsobieoczym

myślałamopuszczającłazienkęAndorzacząłkroićswójstekszybkimi,gwałtownymi

ruchami,któretylkopodkreślałyjegozłyhumorUniosłamkieliszekmojegowinai

przyłożyłamgodoust,zamyślonaNagle,zdałamsobiecozaprzątałomimyśli chwilę

temu,głowaAndorapodskoczyładogóry,jegooczypatrzyłysięnamniegniewnie

- Tak. – zawarczał– MyślałaśoLance’juiotym,jakplanujeszsięznimpieprzyć

Zszokowana siedziałamwciszy,podczasgdyAndorosuszyłswójkieliszek,i

ponowniegonapełniłMójstekniewyglądałjużtakzachęcająco,jaknapoczątkui

żołądekprotestowałuprzedniemułyczkowialkoholuPostawiłamwino nastole,czując

jakczerwieniąmisiępoliczki Andorwestchnął

- Muszę cięprzeprosić,AlexioToniemojasprawa,corobiszzeswoimciałem,czy

teżkomujeoddajesz– powiedział,wjegotoniebyłomniejzłości

- JarównieżprzepraszamNiezdawałamsobiesprawy,żemojemyślisądlaciebie

jak krzyk.

- NauczęcięjakchronićswójumysłBędziedoniezbędne,podczasgdyjesteśmy

po tej stronie muru.

Przytaknęłam,przyglądającsięwciszyjakAndorjeUniosłamswójkieliszek

ponownieiupiłamskromnie,mającnadzieję,żemójżołądekuspokoisięnatylebym

mogłaniedługocośzjeśćPoparuminutachbyłamwstaniepokroićstek orazskończyć

winoCzułam,że zmiana tematu jest konieczna, bywypełnićuciążliwąciszęmiędzy

namiNiemiałampojęciaoczymmówić,ażdomomentu,gdyspojrzałamzpowrotemna

swójtalerz

- Skądto masz?Odczasówwojnyniewidziałamnawet prawdziwejwołowiny

- NagórzejestukrytazamrażarkaTenbudynekmadwaróżnezapasowesystemy

mocy,więcprądnigdyniezostałodłączonyWciążjestdobrzezaopatrzona,więc

będziemymiećmnóstwomięsa

- Cóż,dobrzewiedzieć– odparłazniewielkimuśmiechem

Andorspojrzałnamnieprzezchwilę, po czym odwzajemniłuśmiech,choćnie

sięgnął on jego oczu Wciąż był zły, ale próbował albo to ukryć albo zwalczyć

Próbowałam nie myśleć o tym wszystkim, skoro konsekwencje były znacznie

poważniejsze, a ja nie byłamwstaniesięznimizmierzyćObojeresztęposiłkuzjedliśmy

w ciszy.

- Dziękuję za przygotowanie tego wszystkiego, Andorze Ja posprzątam –

powiedziałam,wstającenergiczniegdytylkoskończyłjeść byuprzątnąćnaszetalerze.

- Ledwodotknęłaśswojego– zaprotestował

- NiejestemterazgłodnaZjemcośpóźniej

Czułamnasobiejegowzrok, gdyszłamdokuchniByłaotwartadlaresztypokoju

Niemiałamchoćbyszafki,zaktórąmogłabymsięschowaćZamiasttego,odwróciłamsię

do niego plecami, na tyle na ile to byłomożliwe,oczyszczającumysł

- Całkiemdobrzesobieradzisz,jaknaczłowiekabeztreningu – powiedziałcicho

Odwróciłamsiędoniegozezmarszczonymibrwiami

- Słucham?

- Twojemyśli,czyraczejichbrakDobrzesobieradziszutrzymującswójumysłw

pustce. – zaśmiałsięcicho– Alboutrzymywałaś,dopókiniestwierdziłaś,iżodnoszęsię

do twoichdomowychumiejętności

Wypuściłam powietrze i się uśmiechnęłam, pozwalając ulotnić się mojej

natychmiastowejzłości

- Tak,cóż,kiedyśbyłamznanazeswojegodomatorstwaPrzezchwilęmyślałam,

żemnieobrażasz

Roześmiałsię,

- Nigdy, Alexio. Nie jestem,ażtakodważnyczyteż,ażtakgłupi– potrząsnęłam

głowąiodwróciłamsięwstronęzlewu– Jakdługobyłaśmężatką?

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: