„TURYSTYKA:
SKŁADANIE KAWAŁKÓW w CAŁOŚĆ”
Turystyka jest prawdopodobnie największym światowym przemysłem w kategoriach udziałuw globalnym produkcie narodowym (GDP), jest również kreatorem miejsc pracy. Turystyka posiada potencjał mogący zmieniać (na dobre lub złe) nasze struktury społeczne, ekonomię oraz jakość życia. Wymagania konsumenta oraz struktury społeczne zmieniają się szybko, tak samo szybko zmieniają się również legislatywy i warunki polityczne w jakich przychodzi działać turystyce. Rząd Federalny również musi być przygotowany na zmiany, tak aby sprostać potrzebom XXI wieku. Turystyka jest ważnym sektorem gospodarki amerykańskiej, lecz jej wkład nie został jeszcze do końca oszacowany i w pełni zrozumiany. Na sektor ten składa się relatywnie mała liczba dużych kompanii, oraz ponad 1 mln małych i średnich firm. Sektor turystyczny obejmuje swą działalnością szerokąi zróżnicowaną gamę przemysłów, m.in. transport, zakwaterowanie, gastronomię, zwiedzaniei organizowanie wycieczek, rozrywkę, rekreację, komputerowe systemy informacji i rezerwacji, przemysł pamiątkarski oraz gry hazardowe. Turystyka wspiera i inne dziedziny takie jak sport, kultura i sztuka, przemysł samochodowy i samolotowy, produkty żywnościowe, itp. Rozważając potencjalny wpływ takich inicjatyw, ważnym jest uświadomienie sobie, iż sektor turystyki Stanów Zjednoczonych stanowi największy przychód eksportowy kraju. Jest również drugim sektorem zapewniającym miejsca pracy.
Badania pod kierownictwem „Travel Industry of America” dowodzą, iż obecnie, dzięki szybszemu wzrostowi stawek w turystyce, średnia płaca godzinna pracowników w tym resorcie jest równa średniej płacy we wszystkich innych sektorach przemysłu prywatnego. Stwierdzono także, że podróże i turystyka to przedsięwzięcia stabilne pod względem wzrostu ekonomicznego. W ostatnich 10 latach zatrudnienie w tym sektorze zwiększyło się o ponad 56%, a w przeciągu najbliższych 12 lat wzrost ten nadal będzie się utrzymywać (ok. 30%). Jeśli jednak nie zapewni się turystyce odpowiedniego, zrównoważonego rozwoju w harmonii ze środowiskiem, ekspansja ta może zostać zatrzymana.
W 1993 roku ponad 6 mln miejsc pracy było wspieranych dzięki wydatkom krajowych i zagranicznych turystów. Wypłaty w sektorze w tym roku przekroczyły łącznie 104 mld $, co dało 76% wzrost w porównaniu z rokiem 1986. Spowodowało to, iż sektor przemysłu turystycznego stał się drugim największym (po służbie zdrowia) pracodawcą w U.S.A. Szczególnie liczną grupę zatrudnionych stanowią kobiety oraz mniejszości narodowe.
Wcześniej sektor turystyczny postrzegany był, jako generujący osoby o niskich kwalifikacjach, a także słabo opłacany. Obecnie opinia taka przestała już mieć rację bytu, a stały wzrost ekonomiczny pozwala systematycznie podnosić umiejętności personelu i awansować na kolejne stopnie kariery.
We wspomnianym już roku 1993, krajowi i zagraniczni turyści wydali w Stanach Zjednoczonych ponad 380 mld $ (transport, zakwaterowanie, gastronomia, rozrywka, rekreacja, zakupy pamiątek, itp.). Ta suma to około 6% całkowitego produktu narodowego Stanów Zjednoczonych. Dla porównania w roku 1986 wydatki turystów wynosiły około 237 mld $, tak więc odnotowano ponad 60% wzrost.
Dodatkowo, niemal 55 mld $ zostało uiszczonych w formie podatków (1993r.), z czego podatki Federalne stanowiły niemal 31 mld.
Jeśli podzielić turystykę na rynek turystów krajowych i zagranicznych, to szczególnie wśród tych drugich widać znaczny wzrost wydatków (w latach 1986-93 wzrost o 183%), co powoduje,że sektor ten jest najszybciej rosnącą gałęzią eksportową kraju. W przyszłości gwarantuje to kolejne miejsca pracy, wysoką stopę zwrotu inwestycji, oraz dalsze zwiększanie się eksportu.
Podróże i turystyka stały się mile widzianymi alternatywami dla innych (zmienionych ekonomicznie) gałęzi przemysłu takich jak: rolnictwo, górnictwo, leśnictwo, itp. Takie wzmożone zainteresowanie zwiększa potrzebę wspierania poszczególnych działań lokalnymi, stanowymi oraz federalnymi środkami. Istnieje również potrzeba bardziej efektywnego koordynowania środkami, oraz kierowania bezpośrednich wysiłków na odpowiednie rynki, na których istnieją nowe, dogodne możliwości.
Aby sprostać wyzwaniu, przemysł, społeczność oraz rząd federalny muszą wspólnie skoordynować wysiłki.
Wcześniej Rząd Stanów Zjednoczonych skupiał swą ekonomiczną politykę zagraniczną głównie na Europie i Japonii. Obecnie zaczęto dostrzegać także inne rynki turystycznei przybywających z nich turystów, mogących zostawić znaczne ilości gotówki. Mowa tu o Korei Płd., Meksyku, Chinach, Brazylii, Argentynie, Wenezueli, Tajwanie, Hongkongu, Kanadzie oraz Australii.
Porównując ranking rynków turystycznych wysyłających największą liczbę turystów w roku 1990, z przewidywanym rankingiem na rok 2000, widać wyraźnie, że spada rola rynków Europejskich, a wzmacniają się pod tym względem państwa Azjatyckie i Południowo – Amerykańskie. Stany Zjednoczone przewidują, że również Meksyk oraz Kanada zwiększą liczbę swych turystów przybywających do U.S.A. (średnio o 33%).
Dzięki ponownemu ożywieniu amerykańskiej gospodarki, także amerykańscy turyści coraz częściej odwiedzają zagraniczne kurorty oraz centra turystyczne. W roku 1994 przewidywano, że będzie to około 46,5 mln obywateli.
W roku 1993 istniało ponad 170 programów federalnych związanych z turystyką, zarządzanych przez 30 departamentów i agencji. Wydano na nie (programy) ponad 1 mld $.W programach związanych z podróżami, turystyką i rekreacją pracowało około 107 000 pracowników.
Działania federalne nie zawsze jednak były skonstruowane tak, aby mogły „pracować” na jedną wspólną strategię. Powodowało to zbyt duże zróżnicowanie, oraz liczne konflikty programowe, związane głównie z rozwojem handlu w turystyce. To z kolei dotkliwie odbijało się na turystyce krajowej, ale również międzynarodowej Stanów Zjednoczonych.
Pierwszym krokiem w stronę efektywnej strategii turystyki narodowej są długotrwałe zobowiązania stron, a także jasne zrozumienie właściwej roli państwa we wspieraniu rozwoju turystyki we wszystkich możliwych aspektach.
Przeprowadzone badania wykazały, iż rola rządu federalnego w turystyce i rekreacji winna głowni skupiać się na:
- promocji przy wchodzeniu na nowe rynki międzynarodowe,
- badaniach,
- ochronie i utrzymaniu terenów publicznych,
- rozwoju i odpowiednim utrzymaniu infrastruktury,
- zapewnieniu bezpiecznego i czystego środowiska.
Jeśli wszystkim zainteresowanym stronom uda się wypracować wspólną strategię rozwoju turystyki, wtedy widoczny będzie jej pełen potencjał jako narzędzie rozwoju ekonomicznego, dającego miejsca pracy, zwiększającego eksport kraju, oraz osiągającego wysoką stopę zwrotu z inwestycji. W/w cele strategiczne spowodują natomiast lepsze wykorzystanie środków federalnych.
Ważnym jest, aby wysiłek ten został uwieńczony sukcesem. Obecnie Stany Zjednoczone notują wpływy rzędu 74 mld $ z samej tylko turystyki międzynarodowej (1993r.), jednak do roku 2000 planują zwiększyć je do około 116 mld $. Spowodowałoby to, iż około 1,2 mln miejsc pracy utrzymywanych byłoby dzięki tym lukratywnym źródłom zarobkowania.
A. Założenia ogólne (tło) i szacunki
Rozwój turystyki dotyczy szerokiej gamy dyscyplin. Mowa tu o
badaniach,
rozwoju infrastruktury,
rozwoju produktu,
promocji,
redukcji barier,
sprawach środowiska,
bezpieczeństwa i ochrony.
Dodać trzeba, że w rozwijającym się świecie high-tech, technologia może okazać się kluczowym elementem rozwoju turystyki.
Rzeczą podstawową w strategicznym podejściu rządu do rozwoju turystyki jest taka alokacja środków oraz koordynowanie wysiłków, aby móc otrzymać jak najwyższy zwrot z inwestycji federalnych. Rząd musi wydawać swoje ograniczone fundusze w sposób sprawiedliwy i taki, który najlepiej odpowiada obecnym potrzebom kraju.
W tym celu powołano specjalny Komitet Koordynujący Promocję Handlową (TPCC). Zajmuje się on głównie ustalaniem ram i norm, pozwalających na zacieśnienie wysiłków promocyjnych krajowego eksportu.
Aby osiągnąć wysoki poziom zwrotu z inwestycji, konieczne jest lepsze zrozumienie rynków, jak i ich indywidualnych potencjałów, a także niszowych produktów budzących zainteresowanie konsumentów, którzy mogą je ewentualnie zakupić.
Badania dowodzą, że w XXI wieku największy wzrost w przemyśle turystycznym nastąpi na rynkach międzynarodowych. W rezultacie tego, Rząd Federalny powinien skupić swe wysiłki głównie na rynkach międzynarodowych, które mogą zapewnić Stanom Zjednoczonym największą liczbę odwiedzających. Na rynkach o już uznanej reputacji, Rząd Federalny winien głównie angażować się w działania, które nie znajdują się w kręgu zainteresowań kręgu prywatnego. (np. rozwój nowych produktów, turystyka wielo (multi) kulturowa, itp.).
Miarą sukcesu winna być przede wszystkim zwiększająca się liczba miejsc pracy, a także wyższe wskaźniki eksportu usług i dóbr.
Podczas fazy planowania trzeba ustalić
konkretne cele i założenia,
zarówno dla inicjatyw krótko- jak i długoterminowych.
Integralną częścią każdego planu powinno być również oszacowanie postępów programu, inicjatywy i jego wyników. Szacunki wyników przedstawione muszą być w kategoriach: nowych turystów odwiedzających, wydatków, miejsc pracy, a także podatków uzyskiwanych dzięki programom.
B. Cele / założenia
1. Strategicznie koordynować rozwój turystyki we wszystkich jego aspektach.
2. Stworzyć zunifikowany budżet rozwoju turystyki.
3. Rozwinąć proces priorytetów rozwoju nowego produktu (również geograficznie), który będzie bazą dla budżetu promocji rozwoju turystyki zintegrowanej.
4. Używać federalnych koordynatorów lokalnych do kontrolowania federalnych oraz stanowych środków, jak również do kierowania planami rozwoju turystyki.
5. Rozwinąć i utrzymać elektroniczną sieć danych i informacji o środkach federalnych, dostępną dla wszystkich.
6. Rozwinąć wydajny sposób pomiarów działań związanych z rozwojem turystyki.
C. Podejmowane kroki (w działaniach)
Koordynacja działań związanych z turystyką spowoduje, iż wszelkie duplikacje, bądź kolizje, będą minimalizowane lub eliminowane, a działania, gdy to będzie konieczne, będą się wzajemnie uzupełniać.
Przykładem może być program szkoleniowy rozwoju turystyki wielokulturowej, koordynowany m.in. przez USTTA. Jego istnienie eliminuje potrzebę wprowadzenia kilkunastu programów oferujących podobne usługi (szkolenia) dla tej samej grupy osób zainteresowanych.
Łączone planowanie i administrowanie zapewnia lepsze działanie i jakość usług, mniejszym kosztem.
2. Stworzyć zunifikowany (jednorodny) budżet rozwoju turystyki..
Bazując na strategicznym planie rozwoju turystyki, agencje mogłyby rozwinąć pierwotne wnioski (zapotrzebowania) środków pieniężnych z budżetu na obszarach swego działania. Mogłyby również wypracować w sposób skoordynowany (poprzez współpracę z innymi, zajmującymi się tymi sprawami agencjami) wspólny wniosek o wydatkowanie środków z budżetu, tam gdzie jest to najbardziej potrzebne.
Dla przykładu Agencje ds. Zarządzania Obszarami Federalnymi w przeszłości często promowały swoje parki oraz tereny rekreacyjne niezależnie od siebie. Promocja w/w obszarów federalnych pod wspólnym patronatem mogłaby zaoszczędzić wiele kosztów i wysiłków. Odwiedzający mogliby porównać położenie, jak i same obszary, co z pewnością pomogłoby rzadziej odwiedzanym parkom i terenom „pustym” poza sezonem. Odciążyłoby także tereny najbardziej recepcyjne, jak choćby Parki Narodowe Yellowstone czy Josemite.
Wiadomym jest, iż turysta nie dba o to z informacji której agencji korzysta. Stąd też, kluczową sprawą jest zapewnienie mu efektywnej informacji (przez jakąkolwiek jednostkę / zespół jednostek), tak aby jako miejsce swego pobytu, wybrał on Stany Zjednoczone Ameryki.
3. Rozwinąć proces priorytetów rozwoju nowego produktu, który będzie bazą dla budżetu rozwoju turystyki zintegrowanej.
Kryteria ustalania priorytetów, winny być ustanawiane, aby móc zweryfikować potrzeby,w spełnieniu których Rząd okaże się najbardziej przydatny. Chodzi również o odpowiednią alokację środków. Pewną opcją wydatkowania tychże środków jest współpraca sektora prywatnegoi publicznego. Środki federalne powinny być wydatkowane głównie tam, gdzie środki sektora prywatnego byłyby niedostępne, lub też nie byłyby w stanie same sprostać zadaniu.
W decydowaniu o tym, które obszary geograficzne mają pierwszeństwo, musimy najpierw ustalić obecny potencjał rynków głównych i ich możliwości wzrostu. Pod uwagę bierze się również rynki nowo powstające odznaczające się szybkimi stopami wzrostu oraz szybko wzrastającym standardem życia.
Tradycyjne rynki wiodące nie koniecznie muszą być nasycone danym produktem, tak więc promocja nowych produktów ma tu swoje znaczenie, stwarzając nowe możliwości, np. dla pobudzenia aktywności turystycznej w kraju. Podobnie, promując kraj na rynkach o ustabilizowanej pozycji ekonomicznej i wysokim standardzie życia, zwiększamy możliwość marketingu i promocji zarówno dla produktów nowych, jak i tradycyjnych.
Decydując o tym, który nowy produkt należałoby szczególnie rozwinąć, kierujemy się badaniami celowości, a także inteligencją / wyczuciem rynkowym, które pozwala „wyłowić” produkt mający największe szanse na eksport.
4. Utworzyć federalnych koordynatorów na polu turystyki regionalnej (lokalnej), tak aby współpracowali z poszczególnymi stanami oraz wpływali na kierowanie funduszami rozwoju turystyki stanowej i federalnej poprzez lepsze planowanie i rozwój.
Turystyka wchodzi w skład większości planów rozwoju ekonomicznego kraju. Często zdarza się jednak, iż oficjele stanowi oraz federalni wzajemnie nie wiele wiedzą o swoich programachi celach. Niejednokrotnie powoduje to niepotrzebną stratę środków, a także liczne frustracjei niedomówienia. Oczywistą rzeczą jest, że gdyby obie strony wzajemnie się wspierały (w działaniu), można byłoby osiągnąć znacznie więcej nie tylko dla siebie, ale i dla całego kraju.
Ażeby naprawić te błędy, w każdym z 6 głównych regionów kraju pojawi się 1 koordynator federalny, który współpracować będzie ze stanami, miastami, terytoriami oraz lokalnymi społecznościami, w celu planowania i wprowadzania programów rozwoju turystyki na bazie regionalnej. Koordynatorzy służyć będą społecznościom jako swoistego rodzaju „łącznicy”, między wcześniej wymienionymi jednostkami (stany, miasta, itp.), a wszelkimi agencjami federalnymi zajmującymi się turystyką oraz programami i działaniami z nią związanymi, które mogłyby przynieść tymże społecznościom ewentualne korzyści.
Koordynacja w terenie służyć ma wspieraniu krajowych i regionalnych decyzji dotyczących rozwoju, jak również strategicznemu koordynowaniu działań federalnych w kraju, zapewniając tym samym o istnieniu efektywnej sieci technicznego wsparcia (pomocy), tam gdzie to niezbędne.
Koordynatorzy skupią się na tym co niezbędne dla odpowiedniego wspierania wszystkich komponentów rozwoju turystyki w regionach.
5. Rozwinąć i utrzymać elektroniczna sieć danych i informacji o środkach federalnych dostępną dla wszystkich.
Niezliczone mnóstwo programów federalnych związanych z turystyką, a także działańi rozporządzeń obowiązujących w 30 departamentach, powoduje, iż niełatwo jest się zorientować, kto tak naprawdę czym zarządza.
W czasach strategicznego koordynowania działaniami oraz środkami, niezbędne jest wzajemne komunikowanie tego, czym owe działania / programy są i jak miasta bądź przemysł mogą mieć do nich dostęp. Jeżeli działania / programy nie będą znane, bądź należycie rozumiane, wtedy agencje federalne nie będą w stanie zapewnić ewentualnych zysków wielu zainteresowanym (potencjalnie) grupom.
Tworzona i rozwijana baza danych i informacji ma za zadanie pomagać ludziom, odnajdywać oraz zrozumieć istotę programów i działań federalnych związanych z rozwojem turystyki.
Na początku baza zawierać ma głównie statystyki turystyczne; listę z opisami wszystkich federalnych działań rozwojowych w turystyce, rozporządzeń, punktów kontaktowych; informacjio programach, kalendarz imprez, punkty kontaktowe programów i organizacji pozarządowych, itd.
Program pomiarów zawierać będzie następujące elementy:
- wypracowanie odpowiednich mierników dla programów rozwoju w turystyce
- oszacowanie działań rozwojowych przez sektor przemysłowy, czy obszar geograficzny,
bardziej niż przy udziale agencji rządowych
- rozwój utrwalonego wcześniej raportu półrocznego TPC
- zapewnienie, iż agencje będą stosować się do wymaganych mierników.
· Tworzenie zintegrowanego, dostępnego systemu badań
A. Tło oraz szacunki
Zbiór wielkości, zakresu, charakterystyki oraz skutków ekonomicznych przemysłu turystycznego w U.S.A. jest obecnie zdecentralizowany i brakuje mu odpowiedniej standaryzacji. Podstawową sprawą jest brak bezpośrednich danych ekonomicznych przynależnych każdemu sektorowi przemysłu.
· ZAGADNIENIE FEDERALNE
- USTTA upoważniona jest do zbierania, analizowania oraz rozpowszechniania danych dotyczących zarówno rynku krajowego jak i międzynarodowego.
- Obecnie dane dotyczące np. zatrudnienia w turystyce, znajdują się w kilku różnych rodzajach usług (transport, handel detaliczny, itp.), stąd też niemożliwe jest faktyczne ustalenie ilości osób pracujących w tym sektorze. Dane dotyczące turystyki winny być wydzielone lub przynajmniej sklasyfikowane w odpowiednich kategoriach, tak aby możliwe było oszacowanie miejsc pracy, które zapewnia w rzeczywistości sektor, oraz by można było ocenić stopę zwrotu inwestycji, poczynionych zarówno przez państwową jak i prywatną część sektora.
· MIĘDZYNARODOWE STATYSTYKI DOTYCZĄCE PODRÓŻY
- USTTA polega w tej sprawie na pomocy w zbieraniu danych, głównie ze strony agencji federalnych, jako że często dane te są jedynym źródłem informacji pozwalającym stworzyć bazę.
- Dodatkowo USTTA prowadzi także program badań ankietowych wśród „podróżnych międzynarodowych” przybywających do Stanów Zjednoczonych. Pozwala to na określenie miejsca, z którego turysta przybył, a także pomaga go scharakteryzować marketingowo.
- Dział sporządzania analiz (strategicznych) podaje, iż obecnie zbieraniem danych o turystycei podróżnych, zajmują się 23 agencje prowadzące 62 programy z pomocą Rządu Federalnego.
- Koordynacja działań tych jednostek jest niezbędna dla zapewnienia zcentralizowanej „inteligencji marketingowej”.
· KRAJOWE STATYSTYKI TURYSTYCZNE
- Od roku 1977, żadna agencja federalna nie zebrała danych...
littleblackangel