Tutuola Amos - Nie plac zlym za zle.pdf - Rozne - himen303

Amos Tutuola - "Nie płać złym za złe"

Tłumaczyła - Anna Wróblewska

Tekst wklepał - Tomasz Kaczanowski <kaczuch@kki.net.pl>

Żyły sobie niegdyś dwie serdeczne przyjaciółki Dola i Babi. Przyjaźniły się

od dzieciństwa, ubierały się jednakowo i nie odstępowały jedna drugiej,

chodziły wszędzie razem zarówno blisko, jak i daleko. Z tego też powodu

wiele osób brało je za bliźniaczki. Nie odstępowały jedna drugiej, aż

przyszedł czas zamążpójścia. Kochały się bardzo, więc postanowiły, że

wezmą za mężów dwóch mężczyzn pochodzących z tej samej rodziny I

mieszkających w jednym domu, żeby zawsze mogły być blisko siebie. Tak

się szczęśliwie złożyło, że w kilka dni później dowiedziały się o dwóch

młodzieńcach, urodzonych z jednego ojca i matki, którzy mieszkali do tego w

jednym domu. No więc Babi poślubiła młodszego, a Dola starszego z braci.

Obydwie były bardzo szczęśliwe, bo zamieszkały razem u swoich mężów,

tak jak za panieńskich czasów. W kilka dni po ślubie Dola starannie

oczyściła z chwastów część podwórza przed domem i posadziła w tym

miejscu orzech kola. A kiedy po kilku tygodniach spostrzegła, że wypuścił

pędy, napełniła woda duży dzban i postawiła go przed młodym drzewkiem.

Codziennie bardzo wczesnym rankiem wychodziła z domu, klękała przed

drzewkiem i przed dzbanem modliła się o to, żeby mogła urodzić dziecko, a

następnie wypijała wodę z dzbana. Dolawierzyła, że nocą przychodzi tu

duch, który błogosławi drzewko kola i wodę. Po tych modlitwach wracała do

swego pokoju, zanim reszta domowników zdążyła zbudzić się ze snu. Po

kilku miesiącach drzewko kola wyrosło wysokie na blisko dwie stopy. Tak się

nieszczęśliwie złożyło, że zwierzęta ze wsi zaczęły przychodzić i objadać

liście Drzewko przestało rosnąć. Pewnego ranka Babi zobaczyła, że jej

przyjaciółka klęka przed drzewkiem i modli się. Babi odczekała, aż

przyjaciółka skończy się modlić, i spytała:

- Dolo, co ty robisz przed tym drzewkiem i dzbanem ?

- Och, to drzewko kola jest moim dobrym duchem, więc je proszę, żebym

mogła urodzić dziecko - wyjaśniła spokojnie Dola wskazując palcem na

drzewko i dzban. Kiedy Babi zobaczyła, że zwierzęta objadły liście, poszła do

swego pokoju i przyniosła szyjkę, która ocalała z dużego potłuczonego

dzbana. Dała ją Doli i poradziła nasadzić na drzewko tak, żeby zwierzęta nie

mogły skubać więcej liści. Dola przyjęła dar i z całego serce podziękowała.

Następnie nasadziła szyjkę na drzewko i w ten sposób, począwszy od

owego ranka, zwierzęta nie mogły objadać liści, a drzewko zaczęło szybko

rosnąć wewnątrz szyjki od dzbana. Po kilku latach wydało pierwsze orzechy

kola, a były one najlepsze w całej wiosce. dlatego właśnie amatorzy

orzechów chętnie je kupowali i płacili dobrą cenę. A kiedy drewko obrodziło

po raz drugi i trzeci, klienci płacili jeszcze więcej niż poprzednio Dola

zarobiła dużo pieniędzy na sprzedaży orzechów. Widok ten wzbudzał w Babi

taką zazdrość, ze pewnego ranka zapytała:

Czy mogłabyś, Dolo, jeszcze dziś zwrócić mi szyjkę od dzbana ?

Co ? Szyjkę od dzbana ? - krzyknęła zaskoczona Dola.

Tak, szyjkę od dzbana. Chcę ją mieć dziś z powrotem - odparła Babi

zawistnym tonem.

- Niestety, nie mogę ci jej zwrócić, musiałabym przedtem potłucją na

kawałki, bo inaczej nie przejdzie przez pień - odpowiedziała Dola

zmartwiałym głosem.

Nie wolno ci jej stłuc albo w jakikolwiek sposób uszkodzić!

krzyknęła Babi bezlitośnie.

- Posłuchaj, nie uda się jej zdjąć, jeśli nie zetnie się drzewka - tłumaczyła

przyjaciółka.

- Tak, rób co chcesz, możesz je ściąć, ale ja muszę mieć z powrotem

szyjkę od dzbana - nie ustępowała Babi.

- Ależ, Babi, zaklinam cię na naszą przyjaźń, która trwa od dzieciństwa. Nie

niszcz mojego drzewka kola - błagała Dola. - Oczywiście ani przez chwilę

nie zapomniałem, że jesteśmy przyjaciółkami, jednak musze mieć szyjkę od

dzbana ! - Babi domagała się swej własności krzykliwym głosem. W końcu,

kiedy Dola uświadomiła sobie, że Babi chce tylko po to zniszczyć jej drzewo,

żeby ona nie mogła więcej sprzedawać orzechów kola, zwróciła się do sądu.

Zaskarżyła Babi o to, że stara się zniszczyć jej drzewko. Kiedy jednak

sędziemu nie udało się przekonać Babi, żeby nie żądała zwrotu szyjki, wydał

wyrok na jej korzyść i kazał Doli zwrócić szyjkę od dzbana.

Ku wielkiemu żalowi drzewko kola zostało ścięte, a szyjka po zdjęciu z pnia

zwrócona właścicielce. Babi była bardzo zadowolona, nie dlatego, że

odzyskała swoją własność, ale że drzewko zostało zniszczone. Po tym

wydarzeniu obie kobiety pogodziły się i przyjaźń kwitła jak dawniej. A Dola

nie okazywała wobec Babi żalu z powodu utraty drzewka. W kilka miesięcy

po tym zajściu Babi urodziła córeczkę. Rankiem, przed nadaniem dziecku

imienia, Dola ofiarowała Babi w prezencie obrączkę na szyjkę dziecka, która

została starannie odlana z mosiądzu bez żadnego spojenia. W owych

czasach był to najszlachetniejszy metal. Babi przyjęła ją z zachwytem i od

razu założyła maleństwu. Pewnego ranka, po upływie dziesięciu lat, kiedy

córeczka Babi obchodziła swoje urodziny, odwiedziła ją Dola i oświadczyła

uprzejmie:

- Babi, moja przyjaciółko, byłabym bardzo rada, gdybyś dziś jeszcze

zwróciła mi mosiężną obrączkę.

Jaką obrączkę ! - krzyknęła Babi i aż podskoczyła ze zdumienia.

Moja starą mosiężną obrączkę, którą nosi tera na szyi twoja córka - Dola

wskazała palcem na szyję dziewczynki.

Wyglądało na to, że po prostu z niej żartuje.

- Obrączkę, którą nosi na szyi moja córka ? - Babi drżała ze

strachu.

- Tak, tę samą - odpowiedziała Dola spokojnie.

- Proszę cię, Dolo, moja dobra przyjaciółko, nie odbieraj mosiężnej

obrączki, bo jak wiesz, nie można jej zdjąć, chyba że razem z głową mojej

córki - błagała ze łzami Babi.

- Nie zmuszam ciebie, żebyś ścinała głowę córce, ale chcę mieć z

powrotem moją mosiężną obrączkę - nalegała Dola.

W końcu, kiedy nie udało się Babi przekonać Doli, żeby zrezygnowała ze

zwrotu mosiężnej obrączki, zwróciła się do tego samego sądu. Oskarżyła

Dolę o usiłowania pozbawienia życia jej córki. Niestety, spór został

rozstrzygnięty na korzyść Doli. Opowiedziała ona historię z drzewkiem kola,

które zostało ścięte, bo Babi domagała się zwrotu szyjki od dzbana. sędzia

orzekł, że wyrok zostanie wykonany przed pałacem królewskim w obecności

wszystkich mieszkańców, żeby każdy mógł się przekonać, ile zła przynosi

zazdrość. Następnie wyznaczył dzień, w którym Dola będzie mogła

odzyskać mosiężną obrączkę.

Kiedy nadszedł ów dzień, wszyscy mieszkańcy wioski zebrali się na

dziedzińcu pałacowym, a król zasiadł tam w otoczeniu dostojników. Potem

donośnym głosem kazał Babi przyprowadzić dziesięcioletnią córkę. Tak też

zrobiła i obie stały trzęsąc się ze strachu. Kat, gotów wykonać wyrok, stanął

za dziewczynką z mieczem w ręku i czekał tylko ona królewski znak. A

wtedy król zwrócił się do Babi donośnym głosem:

- Ponieważ kiedyś trzeba było ściąć drzewko kola, własność Doli, bo

nalegałaś na zwrot szyjki od dzbana, więc teraz należy ściąć głowę twojej

córce, żeby zdjąć mosiężną obrączkę i oddać Doli. Ludzie zamarli w

milczeniu zdjęci litością. Minęło kilka minut, zanim byli w stanie przemówić.

Tłum ponownie zaszemrał przejęty smutkiem, kiedy król dał znak katu. Ale w

momencie gdy ten uniósł miecz, który miał odciąć głowę, Dola powstrzymała

go w pośpiechu i powiedziała głośno:

- Stała by się wielka krzywda, gdyby ta dziesięcioletnia dziewczynka

straciła życie, bo nie ona zawiniła, ale jej zazdrosna matka. Według mnie,

jeśli będziemy wciąż płacić złym za złe, zło nigdy nie zniknie z powierzchni

ziemi i dlatego wybaczam Babi to, co zrobiła z moim drzewkiem kola.

Król i reszta zgromadzonych głośno zaklaskali, bo Dola od razu

przebaczyła Babi. Potem wszyscy rozeszli się z zadowoleniem do swoich

domów. A Dola i Babi pozostały dobrymi przyjaciółkami na resztę życia.

Tutuola Amos - Nie plac zlym za zle.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: