James Julia - Czarujacy Francuz.pdf - James Julia - klarella

Julia James

Czarujący Francuz

S&C

Exlibris

Rozdział 1

Xavier Lauran, dyrektor generalny, prezes i większościowy udziałowiec

firmy XeL, produkującej artykuły luksusowe – której wymyślne logo

zdobiło wiele kosztownych przedmiotów nabywanych chętnie przez ludzi

bogatych i sławnych – siedział za biurkiem, wpatrując się w ekran

komputera i czytając e-maila z Londynu od Armanda:

„... to kobieta moich marzeń, Xav. Ona jeszcze tego nie wie, ale

zamierzam ją poślubić!".

Mężczyzna zacisnął usta i w posępnej zadumie zapatrzył się na

przedwieczorną panoramę Paryża z Łukiem Triumfalnym widocznym z

okien budynku centrali XeL, wychodzących na Place d'Etoile. Powinien

już dawno opuścić gabinet i przebrać się w swym apartamencie przed

wizytą w operze w towarzystwie Madeline, by następnie miło dla nich

obojga zakończyć dzień w jej mieszkaniu. Madeline de Cerasse, podobnie

jak inne kobiety, z którymi spotykał się w czasie wolnym od pracy, dawała

mu to, czego oczekiwał. Towarzyszyła mu z wdziękiem i klasą na

wytwornych przyjęciach, w których musiał uczestniczyć z racji swej

pozycji społecznej, a później z równym wdziękiem i klasą dostarczała mu

wyrafinowanej rozkoszy podczas ich intymnych spotkań. Xavier nie

poszukiwał ani nie pragnął przy tym bliskości uczuciowej i nigdy nie

pozwalał, aby jego serce zapanowało nad umysłem.

W przeciwieństwie do jego brata...

Spochmurniał na myśl o Armandzie, który wciąż pozwalał, by rządziły

nim miłosne porywy. Ostatnia taka sytuacja zakończyła się katastrofą.

Zadurzył się ślepo w wyrachowanej kobiecie, która bez skrupułów

wykorzystała jego dobre serce i szczodrość. Wyciągnęła od niego

mnóstwo pieniędzy, opowiadając bajeczki o konieczności opłacania

pobytu swej chorej babki w drogim domu opieki oraz o fundacji

charytatywnej pomagającej sierotom w Afryce, w której rzekomo

pracowała. Xavier, nawykły do opiekowania się młodszym bratem, polecił

sprawdzić jej historyjki i odkrył, że łgała w żywe oczy po to, by zyskać

współczucie i wyłudzić pieniądze.

Armand przeżył gorzkie rozczarowanie, lecz nie zachwiało to jego

przekonaniem, iż wszyscy ludzie, a zwłaszcza kobiety, są z natury dobrzy.

A teraz planował małżeństwo.

Ale kim jest ta „kobieta jego marzeń", którą zamierzał poślubić?

Lauran przebiegł wzrokiem dalszy ciąg e-maila:

„Tym razem zachowuję ostrożność, tak jak mi radziłeś. Ona nie wie nawet,

że jestem spokrewniony z tobą, ani że mam cokolwiek wspólnego z firmą

XeL. Celowo o tym nie wspomniałem, gdyż chcę jej sprawić radosną

niespodziankę!".

Xavier poczuł niejaką ulgę na myśl, że brat wykazuje oznaki zdrowego

rozsądku. Ale ustąpiła ona bez śladu, zastąpiona przez najgorsze

przeczucia, gdy przeczytał następny fragment listu:

„Wiem, że będą z tym kłopoty, ale nie obchodzi mnie to, że ona nie wyda

ci się idealną kandydatką na moją żonę. Kocham ją i to musi wystarczyć...

Xavier ponuro wpatrzył się w monitor komputera. Wiadomość rokowała

jak najgorzej, skoro autor listu sam z góry przewiduje kłopoty i przyznaje,

iż jego wybranka nie jest idealną kandydatką na żonę.

A jednak zamierza ją poślubić.

Ogarnął go niepokój. Jeżeli ta kobieta okaże się równie podstępna i chciwa

jak poprzednia, to małżeństwo jeszcze bardziej skomplikuje sytuację.

Przede wszystkim chodziło o to, by Armand znów nie poniósł znacznych

strat finansowych.

Był wprawdzie tylko bratem przyrodnim Xaviera, toteż nie odziedziczył

znakomicie prosperującej, przynoszącej olbrzymie dochody firmy

założonej przez dziadka, również noszącego to imię. XeL produkowała

niebotycznie drogie, luksusowe przedmioty, od zegarków po walizki, a jej

marka, jedna z najbardziej rozpoznawalnych na świecie, zapewniała

nabywcom tych produktów prestiż i potwierdzenie wysokiego statusu

społecznego. Armand był tylko jednym z jej dobrze opłacanych

dyrektorów, ale miał bogatego ojca, Luciena Becaud, za którego ich matka

wyszła, wcześnie owdowiawszy. Brat Xaviera był zatem łakomym

kąskiem dla każdej kobiety polującej na zamożnego męża.

Czy jego obecna wybranka należy do tego rodzaju kobiet? On z pewnością

tak nie sądził, o czym świadczyło zakończenie listu:

„Xav, zaufaj mi. Wiem, co robię, i nie zdołasz mnie od tego odwieść. Tym

razem nie wtrącaj się i nie przeszkadzaj – ona jest dla mnie kimś bardzo

ważnym".

James Julia - Czarujacy Francuz.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: