Zgubione, znalezione.pdf

Ann Jayne Krentz

Zagubione, znalezione

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Nigdy nie nalezy wiazac sie emocjonalniez klientem

- powiedziala Vesta Briggs.

- Ale ja nic nie czuje do Macka Eastona.

- Cadyprzytrzymala sluchawke ramieniem i zdjela pantoflena wysokich

obcasach.

- W kazdym razie nie to,co masz na mysli. Po prostu mu doradzam. Chybajuz ci

to wyjasnilam. Na drugim koncu sluchawki na chwile zapanowalomilczenie. Cady

cicho westchnela i opadlana kanape. Telefon zadzwonil przed chwila,

ledwieweszla do domu. Rzucila sie, by odebrac, w nadziei,ze to Nieznajomy. Nie

byl to jednak Mack Easton. Dzwonila ciotecznababka.

- Twój glos brzmi jakos inaczej, kiedy o nimmówisz

- stwierdzila Vesta z przygana.

- Mam wrazenie, ze nie jest ci obojetny. Jest tylko glosem w sluchawce

telefonicznej. Ach, cóz to byl za glos. Za kazdym razem dzialal na

niaelektryzujaco, a jej bujna wyobraznia dokonywala reszty,wyczarowujac smiale

fantazje erotyczne. Ten glos szeptal w jej snach, lecz nie zamierzala zwierzacsie z

tego oschlej ciotecznej babce. Vesta Briggs z pewnoscianie miala marzycielskiego

usposobienia. Cady zdjela srebrny kolczyk i odlozyla go na szklany blatstolika.

Pomyslala, ze nie powinna mówic Vescie o tym, izEaston bardzo czesto przesyla

wiadomosci za posrednictwempoczty internetowej. Wygladalo na to, ze lubi

gromadzicdziwne informacje zwiazane ze swiatem sztuki, a potem przesylacje

Cady. Ostatnio odniosla nawet wrazenie, ze zaczalz nia flirtowac za

posrednictwem komputera. Przechowywala te korespondencje w specjalnym

zbiorze,który opatrzyla tytulem "Nieznajomy". Zaczynala dzien odsprawdzenia,

czy zlozyl jej internetowa nocna wizyte. Bronilasie przed okreslaniem swojego

nawyku mianem obsesji, zdawalasobie jednak sprawe, ze wiele osób uznaloby jej

zachowanieza dzieciece zachcianki, od których nie moze sie uwolnic. Pomyslala,

ze jedyna osoba zdolna do zrozumienia jej malychdziwactw jest Vesta. Popatrzyla

na rodzinne fotografie na scianie. Jedno ze zdjec przedstawialo ciemnowlosa

kobiete o tajemniczymspojrzeniu. Zostalo zrobione jakies piecdziesiat lat

temu,kiedy cioteczna babka miala trzydziesci pare lat, wkrótce pozalozeniu galerii

Chatelaine. Vesta sprawiala wrazenie duchowonieobecnej ,jakby wsluchanej w

wewnetrzny dialog z przeszlosci. Wydawalo sie, ze w swoim zyciu ciotka dbala

jedynieo galerie, i nie bylo w nim miejsca na milosc, malzenstwo czydzieci. Przez

piecdziesiat lat samodzielnie pilnowala zalozonegoprzez siebie interesu, a dzieki

zdolnosciom i wielkiemu uporowidoprowadzila galerie do dzisiejszej pozycji w

swiecie sztuki. Jednak chociaz Vesta niezwykle starannie strzegla dostepu

doswojego zycia prywatnego, nie mogla juz ukryc swoich corazliczniejszych

dziwactw. Prawie wszyscy byli pewni, ze Cady odziedziczy galerie pociotecznej

babce. Ostatnio Cady coraz bardziej obawiala sietej perspektywy. Mimo ze Vesta

byla oschla i surowa, Cady bardzo ja lubila,i to nie tylko dlatego, ze cioteczna

babka przekazala jej swawiedze na temat sztuki i antyków. Porozumienie miedzy

nimisiegalo znacznie glebiej. Jeszcze jako dziecko Cady czula, zepod ochronnym

lodowym pancerzem Vesta skrywa jakis ból.

- Easton to dobry klient

- powiedziala, starajac sie nadacswemu glosowi przekonujace brzmienie.

- A poza tym mojapraca naprawde mi sie podoba.

- Szukanie zaginionych i skradzionych dziel sztuki?

- Vestachwile milczala.

- Domyslam sie, dlaczego to cie bawi. Zawszelubilas przygody, nie tak jak Sylvia.

- I wlasnie dlatego Sylvia nadaje sie na szefowa galeriiChatelaine duzo bardziej

niz ja

- wtracila pospiesznie Cady. Onaubóstwia ten typ dzialalnosci.

- A ty nie.

- W glosie Vesty slychac bylo ton rezygnacji.

- Nie.

- Cady wygodniej rozsiadla sie na kanapie.

- Jestembardzo zadowolona z mojej firmy doradczej. Nie nadaje siedo

kierowania tak duza galeria jak Chatelaine. Obie dobrzeo tym wiemy.

- Moze któregos dnia zmienisz zdanie.

- Nie.

- Rozmowa dotykala bolesnych spraw, starannieukrywanych od czasu rozwodu

Cady przed trzema laty. Na linii znów zapanowala cisza.

- Uwazaj

- odezwala sie po chwili Vesta.

- Nie daj SIeuwiesc swojemu nowemu klientowi.

- Uwiesc?

- powtórzyla Cady zduszonym glosem, nie wierzacwlasnym uszom. Vesta nigdy

nie poruszala tematu seksu. Przeciezci mówilam, ze nawet go nie widzialam.

- Na rynku dziel sztuki gra czesto idzie o wysoka stawke. Wiesz o tym równie

dobrze jakja. Nie mozesz ufac mezczyznie,który potrzebuje twojej rady, by zyskac

fortune. Mam wrazenie,ze ten Easton uznal, ze jestes mu przydatna.

- Przeciez wlasnie o to chodzi w doradztwie.

- Nie ma niczego zlego w pomaganiu klientom, ale nienalezy pozwolic sie

wykorzystywac. To wielka róznica.

- Nie bój sie, ciociu, nie przezywam ognistego romansuz tym facetem.

- Niestety, dodala w myslach.

- No dobrze, to tyle na temat Macka Eastona. Nie zadzwonilamdo ciebie tylko po

to, zeby o nim rozmawiac

- dodala Vesta.

- To dobrze.

- Chcialam równiez ci powiedziec, ze zaczynam sie powazniezastanawiac nad

tym, czy fuzja z Austrey

- Post jest dla naskorzystna. Poczuwszy gleboka ulge po zmianie tematu, Cady

zalozylanogi na oparcie kanapy i przyjela wygodna pozycje.

- Sylvia powiedziala mi, ze rozwazasz mozliwosc opóznieniaglosowania.

- Nie podjelam jeszcze ostatecznej decyzji, ale zrobie towkrótce.

- Vesta umilkla na chwile.

- Doszlam jednak downiosku, ze powinnas o tym wiedziec.

- Niejestemjuz czlonkiem zarzadu

- przypomniala Cady. Niebede brala udzialu w glosowaniu.

- Wiem o tym. Mimo wszystko uznalam, ze jestem ci winnate informacje.

- Sylvia nie jest naj szczesliwsza z tego powodu

- powiedzialaostroznie Cady.

- Wiem. Chce, zeby fuzja doszla do skutku.

- Ona ma swoja wlasna wizje rozwoju galerii. Tak.

- To nieslychanie smiala wizja. Dzieki niej bardzo wzrosnieznaczenie galerii

Chatelaine.

- Tak. Ton glosu Vesty mówil Cady, ze ciotka cos ukrywa, wiedzialajednak, ze

domaganie sie wyjasnien nic nie da. Poza tym bylto przeciez problem Sylvii.

- Bylas gdzies dzis wieczorem?

- zapytala Vesta. Kolejna zmiana tematu. Ciekawe.

- Poszlam na prezentacje kolekcji Anny Kenner

- odpowiedzialaCady.

- Ach, prawda. Teraz sobie przypominam, ze mi o tymmówilas. Spodziewam sie,

ze byla duza frekwencja. Rekinyz rynku krazyly juz od lat, czekajac na smierc

Anny Kenner. Jej kolekcja osiemnasto

- i dziewietnastowiecznych dziel sztukiuzytkowej nalezy do najwspanialszych w

kraju.

- Dosc pocieszajace jest to, ze pani Kenner udalo sie przezycwielu z nich. Zmarla

w wieku dziewiecdziesieciu siedmiu lat.

- To godne podziwu. Zawsze bardzo lubilam Anne. Kilkalat temu kupila ode

mnie kilka przedmiotów. Byly to najcenniejszedziela w jej zbiorach.

- Wiem. Zatrudniala mnie jako doradce, przenioslam sie doSanta Barbara.

Bardzo ja lubilam. Tego wieczoru rezydencja Anny Kenner w Santa Barbara

roilasie od padlinozerców w wieczorowych strojach. Przybyli tu, byobejrzec

majatek po zmarlej i przygotowac sie do aukcji, któramiala odbyc sie nazajutrz

wieczorem. Spadkobiercy Anny niebyli zainteresowani wspaniala porcelana

angielska, georgianskimisrebrami, plycinami zdobionymi chinskimi motywami i

wspanialymimeblami, które zgromadzila w ciagu zycia. Pragnelitylko jak

najszybciej i jak najkorzystniej zamienic jej ziemskiedobra na gotówke, a ludzie

dzialajacy na rynku dziel sztuki azprzebierali nogami, by pomóc im w osiagnieciu

tego celu. Cady spedzila wiekszosc wieczoru, stojac w rogu sali,z kieliszkiem

nietknietego szampana w reku, i patrzac, jakhandlarze, doradcy, kustosze

muzeów i prywatni kolekcjonerzyprzemierzaja przestronne pokoje. Co jakis czas

zatrzymywalisie tu i tam, by dokladniej przyjrzec sie starannie

wyeksponowanymdzielom sztuki i antykom, zapytac o ich pochodzeniei wartosc.

Przedstawiciele domu aukcyjnego, równiez ubraniw czern i biel, dyskretnie stali

w poblizu, gotowi do udzielaniaodpowiedzi i sluzenia rada. Cady pomyslala, ze

wszystko odbywa sie w niezmierniecywilizowany sposób, z odpowiednia

atmosfera szacunku i po

- wagi, nie potrafila jednak opanowac uczucia melancholii. Powinna byc na to

przygotowana. Takie wydarzenia byly jejdobrze znane. Dorastala w swiecie

kolekcjonerów i handlarzydziel sztuki, i dobrze zdawala sobie sprawe, ze tam,

gdzie w grewchodzi sprzedaz cennej kolekcji, nie ma miejsca na sentymenty. Lecz

tego wieczoru przygotowaniom do tego, co w istociebylo jedynie szlachetniejsza

odmiana wyprzedazy organizowanychw garazach, towarzyszyl nastrój smutku.

Pomyslala, zema prawo do tego, by czuc przygnebienie. Anna Kenner byladla niej

kims wiecej niz klientka. Stala sie jej przyjaciólka.

- Dobrze chociaz, ze Anna prowadzila dosc wystawne zyciew ostatnich latach

- powiedziala Cady.

- Mysle, ze podobaljej sie taki styl.

- Mam nadzieje

- odpowiedziala chlodno Vesta.

- Chybanie bylo takich pieniedzy, których by nie wydano na zabezpieczenietego

majatku.

- To prawda. Najwieksze domy aukcyjne z Nowego Jorkuprzysylaly swoich

przedstawicieli. Równiez miejscowi wydalina nia fortune. Powiedziala mi, ze

umizgi zaczely sie zaraz pojej osiemdziesiatych urodzinach. Kto by przypuszczal,

zebedzie zyla tak dlugo. Podobnie jak inni kolekcjonerzy dorównujacy jej

pozycja,Anna Kenner w ostatnich latach swego zycia byla traktowanaiscie po

królewsku przez marszandów, doradców i kustoszy. Na urodziny otrzymywala

wymyslne kompozycje kwiatowe oddomów aukcyjnych; dostawala mnóstwo

zaproszen na wernisazei prezentacje w galeriach i muzeach, a jak zwierzyla sie

kiedysCady, jej karnecik zawsze byl pelny. To naklanianie do skorzystania z

posrednictwa bylo wprawdzieprowadzone z klasa, niemniej jednak pozostawalo

nieetyczne.

- Robi sie pózno

- stwierdzila Vesta.

- Troche poplywami klade sie spac. Dobranoc, Cady. Cos tu jest nie tak,

pomyslala Cady. To nie byla typowarozmowa telefoniczna z Vesta.

- Ciociu?Tak?

- Czy cos sie stalo?

- Dlaczego tak sadzisz?

- zapytala cierpko Vesta. Cady wzdrygnela sie.

- Bo to niepodobne do ciebie, zebys dzwonila bez konkretnegopowodu.

- Przeciez wyjasnilam ci, dlaczego dzwonie. Chcialam cieprzestrzec przed

zawarciem zbyt bliskiej znajomosci z Eastonemi powiadomic cie o tym, ze mam

watpliwosci co do fuzji.

- No tak. Cady pomyslala, ze sprawy Macka Eastona i fuzji nie sawystarczajacym

powodem telefonu o tak póznej porze, jednakczesto trudno bylo sie zorientowac,

co kryje sie pod maskaVesty. Doszla do wniosku, ze ciotka najprawdopodobniej

czujesie samotna.

- . Ciociu?

- A tym razem o co ci chodzi?

- Kocham cie. Po drugiej stronie sluchawki zapanowala pelna napIeCIacisza.

Cady przygotowala sie duchowo na reakcje ciotki. Vestanie byla sentymentalna.

- Ja tez cie kocham, Cady

- powiedziala. Slowa zabrzmialysztywno i zgrzytliwie, jakby zostaly wydobyte z

glebokiej otchlani. Cady byla tak zaskoczona, ze omal nie spadla z kanapy.

- Jestesmy do siebie bardzo podobne

- kontynuowala Vesta.

- Mam jednak nadzieje, ze zycie ulozy ci sie inaczej. Cady usilowala zebrac mysli.

- Inaczej?

- Chcialabym, zebys byla szczesliwa

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: