Bhagavad-Gita przeł Barbara Mikołajewska (przedruk z) Mahabharata t4 ks 06-07 (2010) op 66-70 ss 45-105.pdf

Bhagavad-Gita

przełożyła Barbara Mikołajewska

(przedruk z)

Mahabharata - księga VI-VII (2010)

opowieści 66-70, ss. 45-105

Księga VI

Opowieść 66 • Bhagavad Gita

Opowieść 66

Kryszna wyjaśnia pokonanemu przez żal

Ardżunie jak dzięki jodze osiągnąć

spokój umysłu

1. Ardżuna stając w obliczu konieczności zabicia swych krewnych traci spokój

umysłu i odmawia walki; 2. Pokonany przez żal i niepewność co do swego obowiązku

Ardżuna prosi Krysznę o instrukcję; 3. Kryszna wyjaśnia, że spokój umysłu jest

zaburzany przez kontakt przedmiotów zmysłowych ze zmysłami, lecz to nie ciało lecz

dusza jest prawdziwym istnieniem, które jest wieczne i należy uwolnić swój umysł od

wpływu zmysłów; 4. Kryszna naucza o uwalnianiu się od niepewności poprzez

skoncentrowanie się na swym obowiązku, tak jak nakazuje system Sankhja;

5. Kryszna naucza o praktykowaniu jogi i uspakajaniu umysłu poprzez

skoncentrowanie myśli na jednym przedmiocie i osiąganie (stanu) oddania; 6. Kryszna

namawia Ardżunę do działania z oddaniem bez myślenia o owocu działania;

7. Kryszna opisuje człowieka o uspokojonym umyśle; 8. Kryszna poucza, że aby

uzyskać spokój umysłu trzeba nie tylko opanować swe zmysły, ale skupić cała swą

myśl na Nim; 9. Kryszna naucza, że doskonały spokój umysłu jest stanem boskim.

Ardżuna rzekł: ‘O Kryszna, uparliśmy się, aby popełnić wielki

grzech chcąc pozabijać naszych krewnych z żądzy zdobycia władzy.

Lepiej będzie dla mnie, jeżeli odłożę mą broń i dam się zabić

uzbrojonym po zęby synom króla Dhritarasztry’.

Wypowiedziawszy te słowa, Ardżuna z umysłem pokonanym przez

żal, odłożył swój łuk i strzały i usiadł bezbronny w swym rydwanie. ...

Pan Kryszna rzekł: ‘O Ardżuna, zanurzony w jodze wykonuj

starannie swoje działanie nie przywiązując się do niego i będąc

nieporuszony zarówno wtedy gdy odnosisz sukces jak i wtedy gdy

ponosisz klęskę. Ta niezmienność i spokój umysłu nazywa się jogą

(oddaniem). ... Ćwicz się w oddaniu, bo zdobycie oddania jest

zdobyciem umiejętności działania. ... Prawdziwy pokój umysłu zdobył

ten, kto wyrzekłszy się wszystkich przedmiotów żądzy swobodnie

działa będąc wolny od tęsknoty za przyjemnością, od zmiennych uczuć

i dumy. Jest to stan boski’.

(Mahābharāta, Bhishma Parva, Section XXV, XXVI)

Rozmowa I: Rozpacz Ard ż uny

1. Ardżuna stając w obliczu konieczności zabicia swych

krewnych traci spokój umysłu i odmawia walki

Król Dhritarasztra rzekł: „O Sandżaja, opowiedz mi, co moi

synowie i synowie Pandu uczynili po ustawieniu się w szyku

bojowym na świętych polach Kurukszetry gotowi do rozpoczęcia

walki?”

Mikołajewska

Mahabharata

Sandżaja rzekł: „O królu, twój syn Durjodhana widząc armię

Pandawów w jej bojowej formacji zbliżył się do bramina Drony i

rzekł: ‘O nauczycielu, spójrz na tę potężną armię Pandawów

uformowaną do bitwy przez twego ucznia Dhrisztadjumnę. Jest tam

wielu odważnych łuczników równych Bhimie i Ardżunie. Nie

dorównują oni jednak tym, którzy znajdują się po naszej stronie. To

u nas jest Bhiszma, Karna i Krypa, którzy zawsze zwyciężają. U nas

jest również Aśwatthaman, Wikarna, Saumadatta i Dżajadratha jak i

wielu innych herosów uzbrojonych we wszystkie możliwe rodzaje

broni, doświadczonych w walce i gotowych oddać życie w mej

sprawie. Nasza armia bazująca na sile Bhiszmy przewyższa swą

potęgą armię Pandawów bazującą na sile Bhimy. Udaj się na czoło

swych dywizji i wszyscy razem ochraniajcie Bhiszmę’.

W momencie, gdy przestał mówić, mężny i czcigodny Bhiszma

zadął w swą konchę, radując jego serce. Zawtórowały mu inne

konchy, rogi, bębny i cymbały czyniąc wielki zgiełk. Odpowiedziały

im również konchy Pandawów. Kryszna zadął w swą konchę

Pańcadżanję, a Ardżuna w Dewadattę. Bhimą zadął w swą konchę

Paundrę, Judhiszthira w Anantawidżaję, a Nakula i Sahadewa w

Sughosę i Manipuszpakę. W swe konchy zadęli również Śikhandin,

Dhrisztadjumna, Satjaki, królowie Wirata, Drupada i król Kaśiów,

synowie Draupadi i syn Subhadry. Serca twych synów zadrżały od

ich dźwięku obijającego się głośnym echem.

Nagle, gdy zaczęły już padać pierwsze pociski, Ardżuna uniósł

swój łuk i patrząc na armię Kaurawów rzekł do powożącego jego

końmi Kryszny: ‘O Ty, który nie polegasz zniszczeniu, poprowadź

me konie i umieść mój rydwan między armiami, abym mógł

przyjrzeć się tym, którzy tak bardzo pragną bitwy z nami i z którymi

ja sam będę musiał walczyć. Chcę zobaczyć tych, którzy zebrali się

tutaj na polach Kurukszetry, aby ze sobą walczyć, spełniając

życzenie tego syna króla Dhritarasztry o niegodziwym umyśle’.

Kryszna pognał konie i zatrzymał rydwan pośrodku między

dwiema armiami na widoku Bhiszmy, Drony i innych dowódców i

rzekł: ‘O Ardżuna, popatrz więc na zebranych tutaj razem

wszystkich Kurów’.

I gdy Ardżuna spojrzał na swych ojców i wnuków, przyjaciół,

teściów i krewnych, czując ogromny żal rzekł z rozpaczą:

‘O Kryszna, gdy patrzę na mych wszystkich krewnych gotowych

do walki na śmierć i życie, nogi uginają się pode mną i wysycha mi

w ustach. Cały drżę i włosy jeżą mi się na głowie. Moja skóra płonie

i Gandiwa wypada mi z rąk. Nie mogę utrzymać się na nogach i

kręci mi się w głowie. Wszędzie widzę złowróżbne znaki.

Księga VI

Opowieść 66 • Bhagavad Gita

Nie chcę ani zwycięstwa, ani suwerenności, ani przyjemności.

Cóż nam bowiem z nich przyjdzie lub nawet cóż przyjdzie nam z

życia, jeżeli ci, przez wzgląd na których tego wszystkiego

pragniemy—nasi ojcowie, wnukowie, przyjaciele, teściowie i

krewni—zebrali się tutaj na polu bitewnym gotowi oddać swe

życie i poświęcić bogactwo.

Choć oni chcą mnie zabić, ja nie chcę ich zabijać nawet za cenę

zdobycia trzech światów, a cóż dopiero za cenę władania ziemią.

Jaką satysfakcję może nam przynieść zabicie synów króla

Dhritarasztry? Zabicie ich będzie grzechem, chociaż oni uważają

nas za wroga.

Nie wolno nam zabijać naszych krewnych. Ich zabicie w żaden

sposób nie może nas zadowolić. Nawet jeżeli oni z oceną

zniekształconą przez zawiść nie dostrzegają zła, które wynika ze

zniszczenia swej własnej rasy i nie widzą grzechu braterskiej

wojny, to czyż my, którzy widzimy płynące z tego zło, nie

powinniśmy powstrzymać się od jego popełnienia?

Gdy ród zostaje zniszczony, giną jego odwieczne obyczaje, a

gdy giną obyczaje, cała rodzina zostaje pokonana przez grzech.

Prymat grzechu korumpuje kobiety i następuje mieszanie się kast,

co sprowadza piekło zarówno na tych, co zniszczyli rodzinę jak i

na całą rodzinę. Gdy zaprzestaje się wykonywania rytuałów ryżu i

wody, przodkowie opadają z nieba na ziemię.

Z powodu grzechów niszczycieli rodziny zanikają obowiązki

kast i wieczne ryty rodzin, a ludzie, którzy utracili swe rodzinne

ryty, żyją w piekle.

O Kryszna, uparliśmy się, aby popełnić wielki grzech, chcąc

pozabijać naszych krewnych z żądzy zdobycia władzy. Lepiej

będzie dla mnie, jeżeli odłożę mą broń i dam się zabić uzbrojonym

po zęby synom króla Dhritarasztry’.

Wypowiedziawszy te słowa, Ardżuna z umysłem pokonanym

przez żal, odłożył swój łuk i strzały i usiadł bezbronny w swym

rydwanie.

Rozmowa II: Joga wiedzy

2. Pokonany przez żal i niepewność co do swego obowiązku

Ardżuna prosi Krysznę o instrukcję

Pan Kryszna rzekł do Ardżuny pokonanego przez żal i

zwątpienie z oczami pełnymi łez: ‘O Ardżuna, skąd w tej

kryzysowej godzinie wzięło się w tobie takie zwątpienie niegodne

osoby wysokiego urodzenia, zamykające bramy do nieba i

prowadzące do utraty czci? Nie poddawaj się niemocy, bo to do

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: