MIAŻDŻYC4.docx

MIAŻDŻYCA 

Miażdzyca

to najczęstsza przewlekła choroba naczyń tętniczych. Jej istotą jest utrzymujący się długotrwale stan zapalny ściany dużych i średnich tętnic, prowadzący w konsekwencji do powstania odcinkowych zwężeń światła naczynia, upośledzenia przepływu krwi i niedokrwienia wielu ważnych narządów. Objawy miażdżycy są zróżnicowane w zależności od tego, które tętnice objęte są zmianami degeneracyjnymi.

Miażdżyca tętnic wieńcowych objawia się chorobą niedokrwienną serca, zajęcie krążenia mózgowego leży u podłoża udarów mózgu, zmiany w tętnicach nerkowych mogą prowadzić do niewydolności nerek i nadciśnienia nerkopochodnego, natomiast miażdżyca tętnic kończyn dolnych objawia się bólami łydek podczas chodzenia, tzw. chromaniem przestankowym. Zmienione miażdżycowo tętnice stają się sztywniejsze i mniej podatne na odkształcanie; prowadzi to do wzrostu oporu dla przepływającej krwi i rozwoju 
nadciśnienia tętniczego.

Choć objawy choroby pojawiają się zwykle dopiero po 40. roku życia, pierwsze zmiany o charakterze miażdżycowym można stwierdzić już we wczesnym dzieciństwie; ich stopniowy rozwój prowadzi do narastającego upośledzenia ukrwienia narządów. Gdy zwężenie naczynia osiągnie pewną krytyczną wartość, pojawiają się objawy niedokrwienia; początkowo występują w stanach zwiększonego zapotrzebowania na tlen (wysiłek fizyczny, stres, gorączka), a w miarę postępu choroby utrzymują się również w spoczynku. W 
większości przypadków choroba ma charakter uogólniony zmiany miażdżycowe dotyczą tętnic doprowadzających krew do wielu narządów. Nasilenie zmian w poszczególnych naczyniach może być jednak różne, co przekłada się na różną manifestację kliniczną.

Miażdżyca leży u podłoża chorób o wysokiej zachorowalności i śmiertelności, stąd tak ważne wydaje się odpowiednio wczesne wprowadzenie działań profilaktycznych, które pozwolą zminimalizować skutki tego patologicznego procesu.

http://www.zdronet.pl/Miażdżyca,183,opis-miazdzycy,2185,choroba.html 

Przyczyny miażdżycy

Na rozwój miażdżycy ma wpływ wiele czynników, zarówno genetycznych, jak i środowiskowych. Teorie na temat mechanizmów prowadzących do powstania zmian miażdżycowych zmieniały się w miarę zdobywania wiedzy o tej chorobie. Obecnie przeważa pogląd, że miażdżyca jest wynikiem rekcji obronnej organizmu na czynniki uszkadzające śródbłonek, wyścielający światło naczyń tętniczych. Tymi czynnikami mogą być składniki dymu tytoniowego, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, zwiększone stężenie frakcji LDL 
cholesterolu, zakażenia bakteryjne i wirusowe, wolne rodniki. Organizm, chcąc naprawić uszkodzony śródbłonek, uruchamia reakcje prowadzące do rozwoju stanu zapalnego. Stan zapalny jest prawidłową reakcją organizmu na uszkodzenie tkanek; jeśli jednak czynnik uszkadzający nie zostaje usunięty, aktywne przez długi czas mechanizmy obronne okazują się niewydolne i ostatecznie same przyczyniają się do pogłębienia patologii. Tak dzieje się w przypadku miażdżycy.

Komórki układu odpornościowego po przedostaniu się do ściany naczyniowej pochłaniają cząsteczki cholesterolu LDL, przekształcając się w tzw. komórki piankowate, odgrywające podstawową rolę w rozwoju zmian miażdżycowych. Pod wpływem wydzielanych przez nie substancji dochodzi do postępującego uszkodzenia śródbłonka naczyniowego, namnażania komórek mięśniowych ściany naczyniowej i dalszego napływu komórek układu odpornościowego. Powstaje w ten sposób błędne koło nieprawidłowych reakcji, 
prowadzących do narastania zmian miażdżycowych w tętnicach, stopniowego zwężania światła naczynia i postępującego niedokrwienia tkanek. Tempo rozwoju opisanych zmian zależy zarówno od predyspozycji genetycznych, jak i współistniejących chorób (cukrzyca, nadciśnienie) oraz stylu życia (dieta, używki, stopień aktywności fizycznej).

http://www.zdronet.pl/Miażdżyca,183,przyczyny-miazdzycy,2187,choroba.html 

Objawy miażdżycy

zależą od lokalizacji zmian, stopnia ich nasilenia i dynamiki rozwoju. Początkowe stadia choroby zwykle nie dają żadnych symptomów; pojawienie się objawów związane jest ze znaczącym niedokrwieniem narządów. Najbardziej charakterystyczne są objawy niedokrwienia serca, mózgu i kończyn dolnych.

Serce

Miażdżyca tętnic wieńcowych manifestuje się pod postacią choroby niedokrwiennej serca (ChNS). Typowym objawem jest gniotący ból za mostkiem, który może promieniować do żuchwy, nadbrzusza lub lewego ramienia; wywołany jest wysiłkiem fizycznym lub stresem, ustępuje w spoczynku lub po przyjęciu nitrogliceryny. W zależności od stopnia niedokrwienia mięśnia sercowego, obserwuje się różne nasilenie objawów ChNS, od opisanych wyżej symptomów stabilnej postaci choroby, aż do nasilonych dolegliwości 
związanych z zawałem serca, w którym ból jest o wiele silniejszy i nie ustępuje po przyjęciu nitrogliceryny.

Mózg

Upośledzenie przepływu mózgowego przez zmiany miażdżycowe może przebiegać pod postacią przejściowego niedokrwienia, objawiającego się przemijającymi zaburzeniami świadomości, dysfunkcją w zakresie czucia i ruchu oraz zaburzeniemi widzenia i mowy. Nagłe całkowite zamknięcie światła jednej z tętnic dostarczających krew do mózgu może doprowadzić do udaru niedokrwiennego; objawy zależą od lokalizacji obszaru objętego niedokrwieniem, a następstwa neurologiczne mogą mieć trwały charakter.

Kończyny dolne

Pierwszym objawem niedokrwienia kończyn dolnych jest chromanie przestankowe. Chory odczuwa ból mięśni łydki w czasie chodzenia, po krótkim odpoczynku dolegliwości mijają i znów możliwe jest przejście pewnego dystansu. W miarę narastania zmian miażdżycowych dystans, który można przejść bez zatrzymania, ulega skróceniu. Stopniowo ból pojawia się również w spoczynku, szczególnie w pozycji leżącej; ulgę przynosi spuszczenie chorej nogi z łóżka lub spanie w pozycji siedzącej. Bardziej zaawansowane 
zmiany objawiają się bladością i ochłodzeniem skóry kończyny, utratą owłosienia, wreszcie rozwojem owrzodzeń i zmian martwiczych skóry, zwykle w następstwie nawet niewielkiego urazu.

Zmiany miażdżycowe mogą rozwijać się w tętnicach doprowadzających krew do niemal wszystkich narządów, dając objawy charakterystyczne dla ich niedokrwienia (np. nadciśnienie w zajęciu tętnicy nerkowej, zaburzenia widzenia w przypadku miażdżycy tętnic dna oka). Możliwe jest również występowanie zmian uogólnionych; wówczas manifestacja kliniczna jest wielonarządowa. Ponieważ opisane wyżej dolegliwości wiążą się najczęściej ze znacznym upośledzeniem przepływu krwi i zaawansowanym procesem 
miażdżycowym, ich zaobserwowanie wymaga skontaktowania się z lekarzem. W stanach nagłych, jak ból zawałowy czy objawy niedokrwienia mózgu, należy wezwać pogotowie ratunkowe (nr 999 lub 112).

http://www.zdronet.pl/Miażdżyca,183,objawy-miazdzycy,2186,choroba.html 

miażdżyca

Zmiany miażdżycowe obecne są już w dzieciństwie i z biegiem lat postępują. Dzieje się to bez żadnych objawów. Dopiero po kilkudziesięciu latach, najczęściej w piątej dekadzie życia u mężczyzn, a po menopauzie u kobiet, gdy zmiany te są już zaawansowane, pojawiają się ich pierwsze symptomy. Sposób, w jaki miażdżyca może się objawiać, zależy od lokalizacji zmian miażdżycowych. Najpoważniejsze konsekwencje niesie ze sobą upośledzenie przepływu w naczyniach wieńcowych, mózgowych, nerkowych, w 
tętnicach doprowadzających krew do kończyn i do przewodu pokarmowego.

Proces miażdżycowy ma podłoże zapalne i prowadzi do gromadzenia się w błonie wewnętrznej lipidów, kolagenu i złogów wapnia. Powstała blaszka miażdżycowa może istotnie zmniejszyć przepływ krwi w naczyniu, a jej pęknięcie - doprowadzić do całkowitego zamknięcia tętnicy i ostrego niedokrwienia unaczynionego przez taką tętnicę narządu.

Zapobieganie procesom miażdżycowym polega na kontrolowaniu ciśnienia krwi i stężenia cholesterolu, stosowaniu odpowiedniej diety, rzuceniu palenia, zwiększeniu aktywności fizycznej.

http://www.medonet.pl/zdrowie-na-co-dzien,pokaz-slajdow,256872,1,choroby-ukladu-krazenia,index.html 

Jak zatrzymać miażdżycę

Najpierw wyjaśnijmy sobie co to właściwie jest ta miażdżyca.

Miażdżyca jest schorzeniem rozwijającym się skrycie, a objawy świadczące o nasileniu choroby ujawniają się niespodziewanie zawałem serca.
Miażdżyca to przewlekła choroba dużych i średnich tętnic. Na zewnętrznej powierzchni ścian tętnic powstają blaszki miażdżycowe zbudowane z cholesterolu i odkładającego się w nim wapnia. Ściany stają się grube i sztywne. W końcu światło tętnicy ulega zwężeniu lub zamknięciu. Jeżeli blaszka pęknie lub powstanie w niej szczelina, wewnątrz tętnicy może utworzyć się skrzeplina, która może się oderwać prowadząc do udaru mózgu lub zakrzepicy tętnic wieńcowych.
U wszystkich ludzi starszych i w średnim wieku można znaleźć ogniska miażdżycowe, ale nie powodują one żadnych dolegliwości, do momentu, gdy zwężenie tętnicy nie utrudnia przepływu krwi.
Początek miażdżycy może mieć już miejsce we wczesnym dzieciństwie. Dlatego od samego początku należy kształtować prawidłowe nawyki żywieniowe.


Skłonność dziedziczenia (zaburzenia gospodarki lipidowej i metabolizm ściany naczyniowej)
Wiek
Płeć
Czynność hormonalna niektórych gruczołów (tarczycy, trzustki, gruczołów płciowych i nadnerczy)
Zaburzenia układu nerwowego i procesu krzepnięcia krwi
Nadciśnienie
Niedoczynność gruczołu tarczowego
Cukrzyca
Do czynników zewnątrzustrojowych sprzyjających powstawaniu miażdżycy zaliczamy:

Otyłość(dieta wysokoenergetyczna, obfitująca w tłuszcze i węglowodany)
Używki (palenie tytoniu)
Nieodpowiedni tryb życia (barak aktywności fizycznej, odpowiedzialna i nerwowa praca)
W profilaktyce chorób miażdżycowych należy kierować się następującymi wskazówkami:

Całkowity zakaz palenia papierosów
Stężenie cholesterolu we krwi <200 mg%
Lipoproteiny LDL <130 mg%
HDL > 35 mg%
Ciśnienie skurczowe krwi:140 mm Hg,
Ciśnienie rozkurczowe krwi:85 mmHg
Dieta o wartości energetycznej nie prowadzącej do nadwagi o składzie: 40-60% węglowodanów, 10 -20% białka, 20 % tłuszczów głównie z zawartością nienasyconych kwasów tłuszczowych
Odpowiednia do wieku aktywność fizyczna 

Jak zatrzymać miażdżycę?

Leczenie i zapobieganie miażdżycy tętnic polega na odpowiednim ustawieniu trybu życia, zwalczaniu czynników zagrożenia (nadwaga, papierosy, dieta wysokoenergetyczna, nadciśnienie tętnicze, mało ruchu, cukrzyca i inne choroby metaboliczne). Zapobieganie powinno rozpocząć się już we wczesnym dzieciństwie i kontynuować je przez całe życie.
Prawidłowa dieta zapobiegająca miażdżycy, a także stosowana w jej leczeniu musi być tak zaplanowana aby jej wartość energetyczna była dostosowana do stanu chorego. Jeśli chory oprócz miażdżycy cierpi na otyłość, cukrzycę, dnę, nadciśnienie i ma duża nadwagę to należy najpierw uregulować masę ciała. Dieta powinna dostarczać w zależności od trybu życia od 1800 do 2400 kcal.
Podstawą diety przeciwmiażdżycowej jest ograniczenie pożycia tłuszczów zwierzęcych i zastąpienie ich roślinnymi. Konieczne jest również ograniczenia spożycia węglowodanów, a zwłaszcza cukrów prostych.
Powinniśmy unikać tłuszczów nasyconych, utwardzonych chemicznie, izomerów trans. Należy dążyć do spożywania tłuszczów roślinnych, będących źródłem wielonienasyconych kwasów tłuszczowych.
Głównym źródłem nasyconych kwasów tłuszczowych jest mięso zwierzęce i tłuszcz mleczny.
Izomery trans występują w znacznej ilości w uwodornionych olejach roślinnych (twarde margaryny, tłuszcze piekarnicze, tłuszcze do smażenia w warunkach przemysłowych. Izomery trans znajdują się również w chipsach, pieczywie cukierniczym, frytkach, ciastach, ciasteczkach, wafelkach i innych słodyczach oraz tłuszczu mlecznym i mięsie wołowym czy baraninie, wieprzowinie.
Jednak w naszej diecie nie może zabraknąć kwasów omega 3 i omega 6 oraz jednonienasyconych kwasów tłuszczowych.
Źródłem wielonienasyconych kwasów tłuszczowych są oleje: kukurydziany, słonecznikowy, sojowy, oraz margaryny z nich produkowane. Natomiast jedninienasyconych kwasów tłuszczowych dostarczają nam: oliwa z oliwek, olej rzepakowy i arachidowy. Oba rodzaje kwasów wykazują korzystne działanie, obniżające poziom cholesterolu LDL.
Wielonienasycone kwasy omega 3 występują w: rybach, tofu, oleju sojowym, rzepakowym oraz orzechach.
Potrawy powinno przygotowywać się z warzyw, owoców, chudego mięsa, nabiału, roślin strączkowych, przetwory z pełnego ziarna zbóż, kasz.
"Dodatek ziaren do pieczywa nie oznacza, że pieczywo jest pełnoziarniste. Powinno ono zawierać przynajmniej 50%mąki razowej. Warto wybierać chleb nie tylko razowy, ale przygotowany na naturalnym zakwasie."
W miażdżycy należy ograniczyć spożycie cukru i potraw słodkich. Nie wolno również za dużo solić i stosować ostrych przypraw. Należy dbać aby posiłki były spożywane o regularnych porach, nie wolno dopuścić do głodzenia, ponieważ dłuższe okresy głodzenia przyspieszają procesy miażdżycowe.
W diecie przeciwmiażdżycowej ważne jest spożycie witamin A, E, C, które które mają właściwości hamujące w ustroju procesy utleniania i dzięki temu mogą zapobiegać powstawaniu nadtlenków lipidów i wolnych rodników.
Spożycie składników mineralnych tj. magnez, chrom, wapń, cynk, miedź mają korzystny wpływ na przemiany tłuszczów

http://www.zatrzymajzdrowie.pl/jak-zatrzymac-miazdzyc%C4%99.html 

Miażdżyca

Miażdżyca dotyka ludzi w różnym wieku i często jest powiązana z występowaniem otyłości. Jej przyczyną mogą być nie tylko błędy żywieniowe, ale i czynniki genetyczne i środowiskowe.
Miażdżyca (łac. atheromatosis, atherosclerosis) zaliczana jest do grupy chorób cywilizacyjnych, której częstą przyczyną jest nieprawidłowe odżywianie. Proces ten zachodzi przede wszystkim w dużych i średnich naczyniach. Zmiany mogą pojawiać się tylko w pojedynczych naczyniach lub obejmować całą ich sieć. Miażdżyca dotyka ludzi w różnym wieku i często jest powiązana z występowaniem otyłości. Jej przyczyną mogą być nie tylko błędy żywieniowe, ale i czynniki genetyczne i środowiskowe.
Najczęściej miażdżycą objęte są następujące tętnice:
- tętnice naczyń wieńcowych,
- tętnice mózgowe,
- tętnice nerkowe,
- tętnice kończyn dolnych,
- aorta.

Kogo dotyczy większe ryzyko?

Przyczyną rozwoju miażdżycy jest między innymi niewłaściwy sposób odżywiania, charakteryzujący się spożywaniem zbyt dużych ilości kilokalorii pochodzących z tłuszczu i węglowodanów. W diecie osób cierpiących na tą chorobę obserwuje się zwiększony udział nasyconych kwasów tłuszczowych i cholesterolu. Chorzy zbyt często sięgają po tłuszcze pochodzenia zwierzęcego, takie jak: masło, smalec i słonina. Rozwojowi miażdżycy sprzyja także mała aktywność fizyczna, stres oraz palenie papierosów. Zmiany 
miażdżycowe mogą być też spowodowane nadciśnieniem tętniczym i przewlekłym stanem zapalnym.

Jak dochodzi do powstania miażdżycy i jakie są jej powikłania?

Zmiany miażdżycowe spowodowane są odkładaniem się w wewnętrznej błonie naczyń tętniczych lipidów, cholesterolu i jego estrów. W ten sposób powstaje tzw. blaszka miażdżycowa. W późniejszym etapie następuje rozrost tkanki łącznej, rozmiękczenie i zwapnienie, czego następstwem jest zgrubienie ścian tętnic. Pogrubienie ścian i gromadząca się blaszka miażdżycowa powodują stopniowe zwężanie się światła naczynia. W ten sposób przepływ krwi staje się utrudniony. W momencie całkowitego zatkania tętnicy 
przepływ krwi zostaje całkowicie zatrzymany.
Główną rolą krwi jest przenoszenie tlenu do każdej z komórek naszego organizmu, stąd zatkanie naczynia może spowodować groźne dla życia i zdrowia niedotlenienie narządów. W zależności od miejsca powstania blaszki miażdżycowej mogą to być np.: nerki, mózg lub serce. Najpoważniejszymi powikłaniami miażdżycy są zawał serca (niedotlenienie mięśnia sercowego) oraz udar mózgu (niedotlenienie mózgu).
Objawy choroby są uzależnione od miejsca występowania blaszki miażdżycowej. Jej umiejscowienie w tętnicach mózgowych powoduje bóle i zawroty głowy, może być przyczyną bezsenności lub problemów z pamięcią. Miażdżyca kończyn dolnych objawia się skurczami i bólem łydek, które najczęściej pojawiają się w czasie chodzenia. Zmiany miażdżycowe tętnic wieńcowych powodują duszność i bóle w klatce piersiowej. 

Zalecenia żywieniowe:

W przypadku występowania otyłości należy zastosować prawidłowo ułożoną dietę redukcyjną, która pozwoli na obniżenie masy ciała.
Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na ograniczenie w diecie zawartości tłuszczu i wybieranie tłuszczów korzystnych dla zdrowia.
Osoby cierpiące na miażdżycę powinny unikać nasyconych kwasów tłuszczowych i cholesterolu, dlatego należy wyeliminować ze swojego jadłospisu produkty tj.: masło, smalec, słonina, łój, wieprzowina, baranina, podroby, kaczka, gęś, jaja, boczek, baleron. Warto je zastąpić chudymi gatunkami mięs, czyli: cielęciną, mięsem z kurczaka, indyka lub królika oraz rybami.
Dieta powinna być bogata w oleje, będące źródłem nienasyconych kwasów tłuszczowych (olej słonecznikowy, sojowy, z pestek winogron, rzepakowy i oliwa z oliwek).
Pamiętajmy, aby wybierać chude mleko i chude produkty nabiałowe. Zalecane jest mleko 2% tłuszczu, chude sery twarogowe, kefir, maślanka, jogurt naturalny 2% tłuszczu.
Ważne jest spożycie błonnika, który sprzyja oczyszczaniu organizmu z toksyn oraz ułatwia trawienie. Dobrym źródłem błonnika są: warzywa i owoce, produkty zbożowe pełnoziarniste, otręby i muesli.
Dieta bogata w błonnik wymaga zwiększenia ilości wypijanych płynów. Zaleca się wypijanie w ciągu dnia przynajmniej 1,5-2l wody mineralnej.

Monika Kostka poczytaj link -http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/uklad-krwionosny/?gclid=CJDiq9L0s6oCFc0e3wodZwgq8A 

Miażdżycowe zwężenie tętnic jest chorobą tętnic obwodowych, może przebiegać w postaci ostrej lub przewlekłej. Zamknięcie lub zwężenie światła aorty lub jej dużych odgałęzień powoduje zaburzenia w przepływie krwi, zwykle do stóp i nóg. Zajęte mogą być również tętnice krezkowe i trzewne. Zamknięcia powodują powstanie niedokrwienia, dolegliwości bólowych, owrzodzeń skóry i zgorzeli.

Najczęstsze objawy mogące świadczyć o miażdżycowym zwężeniu tętnic to;

chromanie przestankowe ból wywołany wysiłkiem ustępujący w spoczynku,
miejsce okluzji determinuje umiejscowienie bólu,
zamknięcie w obrębie aorty brzusznej i/lub naczyń biodrowych wywołuje chromanie w obrębie lędźwi, pośladków i bioder,zamknięcie tętnicy udowej powoduje chromanie łydki,
stopień obturacji determinuje tolerancję wysiłku, a jeśli jest odpowiednio duży, to wywołuje ból spoczynkowy,tętna są osłabione lub brak ich zupełnie,
kończyna jest chłodna, blada i typowo pojawia się zaczerwienienie przy opuszczeniu kończyny,atroficzne zmiany skórne często powodują, że skóra ma charakterystyczny świecący wygląd.
Zwężenie tętnic jest praktycznie zawsze powikłaniem miażdżycy, jednakże mechanizm zamknięcia może równie dobrze spowodować zator, zakrzepica, złamanie lub uraz.

Czynnikami zwiększającymi ryzyko wystąpienia dolegliwości są; palenie papierosów, hiperlipidemia, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze i stres fizyczny.

Patologią choroby są masy zamykające światło tętnicy, zwapniałe złogi w zamkniętym naczyniu w warstwie środkowej w obrębie blaszki miażdżycowej.

Osoba u której wykryto miażdżycowe zwężenie tętnic powinna skończyć z nałogiem palenia tytoniu, pielęgnować stopy i nogi, wprowadzić stopniowany program ćwiczeń fizycznych i kontrolę masy ciała. Ważna jest kontrola stężenia cholesterolu, kontrola zakażeń oraz zmiana trybu życia. Konieczna jest także kontrola diety oraz redukcja masy ciała w przypadku nadwagi.

W celach profilaktycznych zaleca się okresowe kontrole stanu zdrowia, higieniczny styl życia, obejmujący odpowiednią dietę i dostateczny program ćwiczeń, a także unikanie palenia papierosów.

Powikłaniem pochorobowym są martwice, zgorzel, a w skrajnych przypadkach nawet amputacja kończyny.

Choroba może przebiegać bardzo różnie. Może postępować wolno z łatwo dającymi się kontrolować dolegliwościami, lub szybko z postępującym pogorszeniem i z ciężkimi dolegliwościami wymagającymi interwencji chirurgicznej.

Do chorób współistniejących zalicza się przede wszystkim miażdżyce, dysplazję wtóknisto-mięśniową, koarktację aorty brzusznej, uszkodzenie popromienne, zespół uwięźnięcia tętnicy podkolanowej, zapalenie tętnic, itd.

http://www.chorobycywilizacyjne.pl/miazdzycowe-zwezenie-tetnic/ 


Miażdżyca tętnic wieńcowych to grubienie ściany tętnic z jednoczesną utratą ich elastyczności, co prowadzi do progresywnego upośledzenia przepływu przez tętnice wieńcowe i ich główne odgałęzienia. Proces jest przewlekły, postępujący w ciągu wielu lat i jest najczęstszą przyczyną niewydolności krążenia i śmierci. W rozwoju miażdżycy, a także w procesie starzenia się istotne znaczenie ma podwyższone stężenie cholesterolu całkowitego i frakcji LDL. Do innych postaci miażdżycy zalicza się 
stwardnienie tętniczek i zwyrodnienie Mónckeberga, obie rzadko występujące w wieńcowym układzie naczyniowym.

Choroba ta może być klinicznie bezobjawowa, nawet w zaawansowanych stadiach, jednakże w pewnych przypadkach mogą pojawiać się objawy niedokrwienia.
Obserwowane objawy kliniczne to:

ból zamostkowy,
duszność wysiłkowa,
zaburzenia rytmu serca,
tachykardia,
szmer skurczowy,
powiększenie sylwetki serca,
obrzęk podudzi.

Główną przyczyną zmian chorobowych jest miażdżyca, która przyczynia się do zwężenia tętnic wieńcowych, zatorów zamykających tętnice wieńcowe u ich ujścia oraz do powstawania blaszek miażdżycowych pod błoną wewnętrzną dużych i średnich tętnic.
Do czynników zwiększonego ryzyka wystąpienia choroby miażdżycowej tętnic wieńcowych zalicza się podwyższone stężenie cholesterolu LDL, a obniżone HDL, podwyższone stężenie trójglicerydów, palenie tytoniu, dodatni wywiad rodzinny pod względem choroby, otyłość, nadciśnienie tętnicze, stres, siedzący tryb życia, wiek, płeć męska, kobiety po menopauzie oraz cukrzyca.

Po przeprowadzeniu badań laboratoryjnych, w wynikach obserwuje się podwyższone stężenie trójglicerydów, cholesterolu całkowitego i lipoprotein o małej gęstości, obniżone stężenie lipoprotein o dużej gęstości oraz zwiększoną wartość stosunku cholesterol/LDL.

Chorobowe zmiany patologiczne obserwowane po dokładnych badaniach to zwężone tętnice wieńcowe, blaszki miażdżycowe na błonie wewnętrznej tętnic wieńcowych oraz zmiany włókniste tkanki łącznej błony wewnętrznej z blaszkami.
Podstawy terapii w przypadku osób cierpiących na miażdżyce tętnic wieńcowych to zaprzestanie palenia tytoniu, kontrola ciśnienia tętniczego krwi, zmniejszenie stresu, zmiana diety oraz zmniejszenie masy ciała.
Chorego obejmuje dieta niskotłuszczowa, niskokaloryczna w razie otyłości, a także ze zwiększoną zawartością błonnika.
Powikłania pochorobowe obejmują zawał mięśnia sercowego, migotanie komór, zastoinową niewydolność serca, dławicę piersiową oraz nagły zgon sercowy.
Miażdżyca tętnic wieńcowych może współistnieć z otyłością, nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą oraz z hipercholesterolemią.

Środki profilaktyczne warto podejmować wcześniej, w stosunkowo młodym wieku. Powinny one polegać na odpowiednim żywieniu, ćwiczeniach fizycznych, nie należy ulegać nałogom jak palenie tytoniu, itd. Najwięcej osób cierpiących z tego powodu schorzenia znajduje się w wieku podeszłym. Schorzenia praktycznie nie odnotowuje się u kobiet w ciąży.

http://www.chorobycywilizacyjne.pl/miazdzyca-tetnic-wiencowych/ 


Miażdżyca jest pospolitą postacią stwardnienia tętnic, w której złogi żółtych blaszek zawierających cholesterol, materiał lipidowy i lipofagi odkładają się w błonie wewnętrznej i wewnętrznej warstwie błony środkowej dużych i średnich tętnic.
Choroba zazwyczaj przebiega bezobjawowo, aż do momentu kiedy pojawia się:
zwężenie,
zakrzep,
tętniak,
zator,
nadciśnienie samoistne,
miażdżyca tętnic wieńcowych,
zastoinowa niewydolność serca,
udar mózgu,
pobudzenia przedwczesne przedsionkowe,
pobudzenia przedwczesne komorowe,
niewydolność nerek przewlekła,
rozwarstwienie ściany aorty,
zator i zakrzepica tętnicza.

Przyczyną powstania miażdżycy naczyń krwionośnych są m.in. czynniki biochemiczne, fizjologiczne i środowiskowe, które prowadzą do zamknięcia światła tętnicy. Nie bez wpływu jest podeszły wiek, oraz występowanie jednego lub więcej z wymienionych poniżej czynników ryzyka.

Czynniki predysponujące do rozwoju miażdżycy tętnic wieńcowych to przede wszystkim nadciśnienie tętnicze, palenie tytoniu, cukrzyca, otyłość, płeć męska, brak aktywności fizycznej, podeszły wiek, obciążający wywiad rodzinny wskazujący na wczesną miażdżycę, obniżenie stężenia frakcji cholesterolu HDL, a podwyższenie stężenia frakcji LDL.
Wczesne, potencjalnie odwracalne chorobowe zmiany następujące przy powstawaniu choroby to przede wszystkim kumulacja obciążonych lipidami komórek w błonie wewnętrznej tętnicy, lipidowe smugi w aorcie i tętnicach wieńcowych. Zmiany późne, zwykle odwracalne to miażdżycowe blaszki z martwicą, włóknieniem i zwapnieniami, osłabienie blaszki sprężystej, nowotworzenie naczyń, zwężenie tętnicy, zakrzepica. Uszkodzenie funkcji śródbłonka, szczególnie wydzielania tlenku azotu, zwiększa gotowość 
agregacyjną płytek krwi. Następuje zmniejszenie ilości elastyny i degeneracja kolagenu, które powodują zgrubienie ścian naczyń.

Osoby cierpiące z powodu miażdżycy tętnic powinny stosować się do zaleceń właściwej diety. Taką dietę dzieli się na dwie fazy;
dieta wstępna, faza 1:

tłuszcz całkowity < 30% całkowitej liczby kalorii;

tłuszcze nasycone < 10%,
węglowodany 50-60% całkowitej liczby kalorii,
białka 10-20% całkowitej liczby kalorii
cholesterol < 300 mg dz.,
całkowita liczba kalorii taka, jaka jest wymagana do osiągnięcia i utrzymania danej masy ciała,
sód-1650-2400 mg,
alkohol < 30 g; 

dieta wstępna, faza 2:

tłuszcz całkowity < 30% całkowitej liczby kalorii,

tłuszcze nasycone < 7%,
węglowodany 50-60% całkowitej liczby kalorii,
białka 10-20% całkowitej liczby kalorii
cholesterol < 200 mg dz.,
całkowita liczba kalorii taka, jaka jest konieczna do osiągnięcia i utrzymania pożądanej masy ciała,
sód-1650-2400 mg,
alkohol < 30 g.
Choroba miażdżycowa może prowadzić do wielu powikłań, m.in. takich jak choroba tętnic wieńcowych, niewydolność nerek, udar mózgu, rozwarstwiający lub pęknięty tętniak, zastoinowa niewydolność serca, zaburzenia rytmu serca oraz w niektórych przypadkach do nagłego zgonu.

Wraz z tym schorzeniem mogą współistnieć inne choroby i dolegliwości. Warto przestrzec przed następującymi schorzeniami; nadciśnienie tętnicze samoistne, zastoinowa niewydolność serca, udar mózgu, przewlekła niewydolność nerek oraz zakrzepica i zatorowość tętnic.

Pasma tkanki tłuszczowej w błonie wewnętrznej aorty są widoczne u wszystkich dzieci już w trzecim roku życia. Należy pamiętać, iż miażdżyca występuje u wszystkich osób w podeszłym wieku. Jej skutki i powikłania z nią związane mogą być złagodzone i/lub opóźnione przez unikanie w miarę możności wszystkich czynników zagrożenia miażdżycą.

http://www.chorobycywilizacyjne.pl/miazdzyca/ 


zakrzepica żylna

Zakrzepica żył głębokich przebiega przeważnie bezobjawowo. Choroba może być śmiertelna, gdy korkująca żyłę skrzeplina odrywa się i rusza żyłami z prądem krwi w kierunku serca i płuc, zatykając tętnicę w płucach. Czynniki, które sprzyjają powikłaniom w zakrzepicy, to uwarunkowanie genetyczne, odwodnienie, zgęstnienie krwi, przyjmowanie środków antykoncepcyjnych, intensywny wysiłek fizyczny. Leczenie jest farmakologiczne lub operacyjne.

W profilaktyce zakrzepicy pomaga uprawianie odpowiednich sportów: pływanie, spacery, taniec, jazda na rowerze. Ważna jest odpowiednia dieta oraz odciążanie stóp, na przykład poprzez ułożenie ich tak, by były wyżej niż serce.

http://www.medonet.pl/zdrowie-na-co-dzien,pokaz-slajdow,256872,10,choroby-ukladu-krazenia,index.html 


Ciekawostki

Czy wiesz, że zjedzone codziennie dwa jabłka ze skórką mogą obniżyć cholesterol nawet o 16%.
Dwie szklanki soku pomarańczowego obniżają poziom cholesterolu LDL i podnoszą poziom HDL
Dieta niskocholesterolowa nie wyklucza spożywanie alkoholu, należy tylko wiedzieć czego i w jakich ilościach możemy się napić. (najlepiej wypić lampkę wina do obiadu i to okazjonalnie). Abstynentom zaleca się picie zielonej herbaty, która zawiera flawonoidy (2 filiżanki dziennie).
W naszym menu nie może zabraknąć antyutleniaczy hamujących szkodliwe działanie wolnych rodników w organizmie. Najbardziej popularnym z nich jest witamina C, która znajduje się w większości warzyw i owoców.. Inne przeciwutleniacze to karetonoidy obecne w produktach o żółtym i pomarańczowym kolorze. 


Czosnek przeciw miażdżycy

1 filiżanka mleka, 2 ząbki czosnku. Czosnek posiekać, zgnieść i gotować w mleku przez 5 minut. Pić po 1 filiżance dziennie.

Olej czosnkowy przy miażdżycy

Zgnieść ząbki ze średniej wielkości główki czosnku, zalać szklanką nie rafinowanego oleju słonecznikowego i odstawić do lodówki na 24 godziny. Łyżeczkę otrzymanej mikstury zmieszać z łyżeczką soku z cytryny. Zażywać 3 razy dziennie przed jedzeniem przez 2-3 miesiące.

http://www.vismaya-maitreya.pl/naturalne_leczenie_czosnek.html 


VENOFORTON

i jak się go stosuje?

płyn doustny

Wskazania do stosowania:
VENOFORTON jest lekiem roślinnym tradycyjnie stosowanym w objawach niewydolności żylnej (uczucie ciężkości i obrzęki nóg, żylaki), krążenia obwodowego (redukuje objawy zimnych nóg i drętwienia palców, pomocniczo w miażdżycy), łagodnie w niewydolności krążenia mózgowego (zawroty głowy, szumy uszne, osłabienie pamięci, zmniejszona koncentracja umysłowa).
Tradycyjny produkt roślinny z określonymi wskazaniami wynikającymi wyłącznie
z długotrwałego stosowania.

Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na składniki preparatu; niewydolność nerek.

Skład:
100g produktu zawiera:

Wyciąg z owoców kasztanowca (Intractum Hippocastani) - 40,0g,
Nalewka z miłorzębu (Tinctura Ginkgo bilobae) - 37,0g,
Nalewka z kwiatostanu głogu (Crataegi tinctura) - 10,0g,
Wyciąg z ziela jemioły (Intractum Visci) - 10,0g
Nalewka z ziela arniki (Tinctura Arnicae) - 3,0g.
Zawartość etanolu: 55-75% (v/v)

Rodzaj i zawartość opakowania: Butelka - 125g.

Jak stosować lek VENOFORTON?

Zanim zastosuje się lek VENOFORTON:

Leku VENOFORTON nie należy stosować u dzieci poniżej 12 roku życia, ze względu na zawartość etanolu 55-70% (v/v). Lek ze względu na zawartość alkoholu może powodować szkodliwe działanie przy uszkodzeniach wątroby, alkoholizmie, padaczce, uszkodzeniach mózgu, przy chorobach umysłowych.

Dawkowanie:

...