26. Dziesiec najwiekszych bledow Darwina cz. II (2010).pdf

PRZEGLĄD PRASY KREACJONISTYCZNEJ

DZIESIĘĆ NAJWIĘKSZYCH BŁĘDÓW DARWINA CZ.2

Ciąg dalszy z poprzedniego numeru

na ich istnienie wyjaśnić jako wynik wspólnego

projektu.

Ten wspólny projekt widoczny jest w wielu

urządzeniach zbudowanych przez człowieka. Bu

dujemy samochód, wózek i odkurzacz wyposaŜone

w cztery koła, ale to nie znaczy, Ŝe mają one

wspólnego przodka. Mają natomiast wspólny pro

jekt. Cztery koła dają większą stabilność i lepiej

rozkładają cięŜar niŜ trzy koła. MoŜna wnioskować,

Ŝe z tych samych powodów mądry projektant uŜył

by modelu czterech nóg, zamiast trzech.

Podobnie jest z pięcioma palcami w rękach,

skrzydłach i płetwach. Wskazują one na dobry

projekt, mający na celu otrzymywanie optymalnych

wyników. To samo moŜna powiedzieć o dwojgu

oczach, dwojgu uszach i czterech kończynach. Co

jest bardziej sensowne czy to, Ŝe projektant uŜył

tych samych wzorców, poniewaŜ dobrze funkcjonują, czy Ŝe ślepy

przypadek w działaniu doboru naturalnego i mutacji akurat sprawił, Ŝe

otrzymaliśmy optymalny projekt po wielu próbach na chybił trafił? Jeśli

to ostatnie jest prawdą, to gdzie są dowody istnienia bardzo wielu

nieudanych modeli, które powinny kończyć swoje istnienie na śmietni

sku zapisu kopalnego, jak to Darwin przewidywał? śadnych takich

dowodów nie znaleziono.

Kiedy organizmy oddalone od siebie na ewolucyjnym drzewie

posiadają te same rozwinięte cechy (jak oczy), to ewolucjoniści utrzy

mują, Ŝe cechy te wyewoluowały niezaleŜnie od siebie. Niektórzy

twierdzą na przykład, Ŝe oczy wyewoluowały niezaleŜnie kilkadziesiąt

razy, co najmniej czterdzieści, a być moŜe nawet sześćdziesiąt razy w

wielu grupach królestwa zwierząt. [24] Jakie jest prawdopodobień

stwo, by te same złoŜone cechy przypadkowo wyewoluowały wiele

razy? Ponownie wspólny projekt jest wyraźnie duŜo logiczniejszym

wyjaśnieniem.

8. Teoria, Ŝe ludzie wyewoluowali z małp

W swojej drugiej pod względem popularności ksiąŜce „O pocho

dzeniu człowieka” Darwin wypowiedział myśl, Ŝe ludzie wyewoluowali

z pewnego typu małpy człekokształtnej, ściśle spokrewnionej z szym

pansem. Ale gdy przyjrzymy się tej sprawie bliŜej, zobaczymy bardzo

wiele róŜnic między szympansami a człowiekiem. Często spotykany

pogląd, Ŝe mamy 99% wspólnego DNA z szympansami, został obalo

ny, gdy zbadano genom szympansa. Podobieństwo to obniŜono obec

nie do 93%, ale te wyniki badań jakoś dziwnym trafem nie przedostały

się do nagłówków gazet. Istnieją oczywiste podobieństwa między

szympansami i ludźmi, ale takŜe wielkie róŜnice w budowie ciała,

mózgu, funkcjonowaniu intelektu i pod względem zachowania. [25]

Ponownie musimy postawić w tym miejscu pytanie: czy podo

bieństwo między szympansami i ludźmi zachodzi dzięki wspólnemu

przodkowi, czy wspólnemu Projektantowi? Prawa genetyki nie pozwa

lają, by szympans stał się kimś innym niŜ szympans, a człowiek kimś

innym niŜ człowiek. Po 150 latach badań Ŝyjących form oraz zapisu

kopalnego nie znaleziono dowodów na subtelną przemianę gatunku z

małpy człekokształtnej do człowieka.

9. Drzewo Ŝycia

W „O powstawaniu gatunków” Darwin umieścił tylko jeden rysu

nek. Przedstawia on fragment tzw. drzewa Ŝycia, czyli schemat prze

kształcania się wspólnego przodka (korzeń) w róŜne gatunki dzisiaj

obserwowane (gałązki). [26] Ale idea drzewa Ŝycia, jednoczącego

wszystkie organizmy Ŝywe, faktycznie opiera się na niewielkich zmia

6. LekcewaŜenie eksplozji kambryjskiej

Darwin wiedział o tym, co dzisiaj się nazywa eksplozją kambryj

ską, czyli o niezwykłym bogactwie skamieniałości, ujawniających

złoŜone formy Ŝycia, które pojawiają się nagle, bez poprzedni

ków, w zapisie kopalnym na tym samym niskim poziomie

(datowanym przez ewolucjonistów na ok. 530 mln lat temu). W

oczywisty sposób nie pasowały te odkrycia do jego ewolucyjne

go modelu Ŝycia, rozwijającego się od form prostych do złoŜo

nych.

Zamiast nielicznych powiązanych ewolucyjnie organizmów, wy

stępujących w najmłodszych pokładach zapisu kopalnego, istnie

je prawdziwa eksplozja form Ŝycia. 32 z 33 typów, jakie dziś

widzimy, wydaje się pojawiać nagle w mniej więcej tym samym

czasie. Gdybyśmy chcieli to porównać do rozwoju techniki, wyglą

dałoby to tak, jakby toster, zmywarka, lodówka, mikrofalówka i

samochód pojawiły się nagle bez poprzednio istniejących podob

nych urządzeń.

"Organizmy [...] zmaterializowały się nagle jak zjawy. W wybu

chu twórczości, jakiej nie było ani przedtem, ani potem, przyroda zary

sowała schematy praktycznie całego królestwa zwierząt. Ten wybuch

biologicznego zróŜnicowania uczeni opisują jako biologiczny Big

Bang". [20] Ten Wielki Wybuch całkowicie odmiennych organizmów

głęboko w zapisie kopalnym stanowił olbrzymi problem dla Darwina:

"Na pytanie, dlaczego nie posiadamy obfitujących w skamienia

łości pokładów z tych najwcześniejszych jakoby okresów poprzedzają

cych kambr, nie mam wystarczającej odpowiedzi." [21] "[...] bardzo

jest jednak trudno wytłumaczyć sobie nieobecność wielkich i bogatych

w skamieniałości pokładów pod warstwami systemu kambryjskiego.

[...] Fakt ten musi pozostać nierozwiązany i słusznie uwaŜany być

moŜe za powaŜny zarzut przeciw rozwijanym tu poglądom." [22]

Skamieniałości z wybuchu kambryjskiego teoria Darwina nie jest

w stanie wyjaśnić, dlatego zaproponowano pewną jej odmianę, zwaną

teorią przerywanej równowagi. Ale gdy spojrzymy na tę sprawę z per

spektywy informacji biologicznej, to najlepszym wyjaśnieniem jest

inteligencja odpowiedzialna za to zjawisko. Wybuch kambryjski to

olbrzymie i nagłe pojawienie się radykalnie nowych planów budowy

ciała. Wymaga to wielkiej ilości nowej informacji biologicznej. Jej

część jest zakodowana w DNA, ale jak powstała ta informacja, jest

nadal nierozwiązanym problemem dla darwinistów. A skąd się wzięła

informacja, która nie jest przypisana do DNA? Jak rozwija się hierar

chicznie uporządkowane ułoŜenie komórek, tkanek, organów i planów

budowy ciała? [23]

Po 150 latach poszukiwania wyjaśnienia kambryjskiego zapisu

kopalnego nie mamy nadal ewolucyjnego mechanizmu zadowalająco

tłumaczącego nagłe pojawienie się tak wielu całkowicie odrębnych

form Ŝycia. I nie były to pojedyncze organizmy albo kilka stopniowo

ewoluujących, ale prawdziwy ogród zoologiczny bujna róŜnorodność

złoŜonych form Ŝycia, w pełni rozwiniętych niemal na samym spodzie

zapisu kopalnego.

7. Darwinowska teoria homologii

Jeszcze przed Darwinem zwrócono uwagę na to, Ŝe róŜne typy

organizmów mają wspólne cechy, takie jak pięć palców w ludzkiej

ręce, w skrzydle nietoperza czy w płetwie delfina. Darwin uznał, Ŝe to

podobieństwo u róŜnych gatunków, zwane homologią, jest dowodem

wspólnoty pochodzenia. Argument jest jednak słaby, gdyŜ w zapisie

kopalnym nie obserwuje się stopniowej ewolucji tych kończyn u róŜ

nych gatunków. Poza tym istnieje prostszy sposób wyjaśnienia tych

wspólnych cech. Zamiast odwoływać się do wspólnego przodka, moŜ

POD PR ĄD” NR 2/67/2010

„ „„ „ I D Ź POD PR ĄD”

POD PR ĄD”

nach w ramach gatunku. Darwin znacznie przekroczył dostępne do

świadczenie empiryczne. Ekstrapolował fakty, mówiące o ograniczo

nej zmienności przystosowań wewnątrzgatunkowych na wszystkie

wyŜsze poziomy. Ta ekstrapolacja była czystą spekulacją. Nie miał

argumentów przemawiających na rzecz tej idei. Wystarczyło mu, Ŝe

nie zna przeciwwskazań. "Nie widzę powodu pisał dlaczego by

opisany proces przekształcania miał się ograniczyć tylko do tworzenia

rodzajów." PoniewaŜ nie znał ograniczeń procesu drobnej zmienności

gatunków, załoŜył, Ŝe ograniczeń tych nie ma.

Najbardziej podstawowy problem ewolucjonizmu pochodzenia

gatunków pozostaje nierozwiązany. Mimo stuleci sztucznej hodowli i

dziesiątków lat eksperymentów laboratoryjnych nikt nigdy nie zaobser

wował powstawania nowych gatunków (przekształcenia się jednego

gatunku w inny). To, co Darwin mówi o wszystkich gatunkach, nie

zostało wykazane nawet dla jednego z nich. [27] PoniewaŜ definicja

gatunku w biologii ewolucyjnej jest nieprecyzyjna i pozwala na pewien

stopień arbitralności (niektórzy taksonomowie, tzw. splitters, uznają

niekiedy odmiany za odrębne gatunki), kreacjoniści obiektywnie istnie

jące granice zmienności umiejscawiają z reguły nieco wyŜej niŜ grani

ce gatunku na poziomie rodzaju, a nawet rodziny. Te obiektywnie

istniejące podstawowe jednostki Ŝycia kreacjoniści nazywają stworzo

nymi typami, podstawowymi typami lub baraminami. JeŜeli w tym

artykule uŜywamy terminologii ewolucjonistycznej (gatunki itd.), to

tylko dlatego, Ŝe chcemy być lepiej zrozumiani.

Zamiast więc jednego drzewa Ŝycia, które zaczyna się od jedne

go lub kilku wspólnych przodków i rozgałęzia się z upływem czasu na

boki, obejmując wszystkie organizmy Ŝywe, kreacjoniści proponują

tzw. sad Ŝycia wiele drzewekbaraminów, rozgałęziających się do

pewnej nieprzekraczalnej granicy z pierwotnie stworzonych organi

zmów rodzicielskich.

Istnieje jeszcze jeden problem z Darwinowskim drzewem Ŝycia

idea ta jest niezgodna z tym, co widzimy w zapisie kopalnym. Odkry

cia w tzw. łupkach z Burgess pokazują, Ŝe drzewo Ŝycia naleŜy posta

wić do góry nogami czy raczej: do góry korzeniami. W zamierzchłej

przeszłości obserwuje się w zapisie kopalnym więcej typów niŜ obec

nie, gdyŜ niektóre z nich juŜ wymarły. "Dziesięć lat temu istniała jesz

cze nadzieja, Ŝe dane molekularne uratują drzewo, ale najnowsze

odkrycia nadzieję tę pogrzebały. ChociaŜ nie przeczytacie tego w

podręcznikach biologii, Darwinowskie drzewo Ŝycia zostało wyrwane z

korzeniami". [28]

10. Odrzucenie biblijnego ujęcia stworzenia

Dziadek Karola Darwina, Erazm, który pisał takŜe o ewolucji, był

niewierzący. Niewierzącym był teŜ ojciec Karola, Robert. Obaj mieli

duŜy wpływ na Karola, zwłaszcza ojciec, ale takŜe dziadek, choć po

średnio, gdyŜ zmarł przed urodzeniem się Karola. Karol powoli tracił

wiarę, aŜ utracił ją całkowicie. Traumatycznym wydarzeniem w jego

Ŝyciu była śmierć ukochanej córki, Annie, w wieku 10 lat. Darwin nie

potrafił pogodzić istnienia zła w świecie z istnieniem kochającego

Boga Stwórcy. "Od tej chwili Darwin stał się absolutnym, nieprzejed

nanym ateistą, jego jedynym bogiem był racjonalizm, jedynym zbawie

niem nauka i logika, i temu poświęcił resztę swojego Ŝycia." [29]

Jedenaście lat po opublikowaniu „O powstawaniu gatunków”

przyznał on szczerze, jakie były główne jego cele w tej ksiąŜce: "Na

moje usprawiedliwienie niech mi wolno będzie wyjaśnić, Ŝe chodziło

mi o dwa róŜne cele: po pierwsze, o wykazanie, Ŝe gatunki nie zostały

stworzone oddzielnie, i po drugie, Ŝe dobór naturalny był głównym

czynnikiem zmienności [...].Niejedni z tych, którzy przyjmują zasadę

ewolucji, ale odrzucają dobór naturalny, zdają się zapominać, krytyku

jąc moje dzieło, iŜ miałem w nim na widoku dwa wyŜej wymienione

cele. Jeśli tedy zbłądziłem, to nie dlatego, Ŝe przypisywałem doborowi

naturalnemu ogromne znaczenie, lecz, co jest w zasadzie moŜliwe,

przeceniając jego rolę. Mam jednak nadzieję, Ŝe przynajmniej pomo

głem do odrzucenia dogmatu o oddzielnych aktach stworzenia." [30]

Warto zwrócić uwagę, Ŝe pierwszy powód napisania tej ksiąŜki

miał religijny charakter, poniewaŜ jej autor chciał odrzucić dogmat o

oddzielnych aktach stworzenia. Innymi słowy, dąŜył do odrzucenia

religijnej wersji pochodzenia świata i człowieka, jaką przedstawia Bi

blia. Popierał coś, co moŜna nazwać naukowym materializmem po

gląd, Ŝe przy wyjaśnianiu Ŝycia, jakie widzimy, wystarczy odwołać się

do czynników materialnych, doboru naturalnego i zmienności. Lektura

jego prywatnych notatek skłania do wniosku, Ŝe świadomie okłamywał

współczesnych, Ŝe jest agnostykiem. Notatki te obfitują w wypowiedzi

wojowniczego materializmu, którego ostatecznym celem było zdoby

cie "cytadeli", czyli nadanie materialistycznej interpretacji umysłowi

ludzkiemu, gdyby materializm jego teorii ewolucji odniósł zwycięstwo.

[31]

Jednak zamiast gromadzenia danych, wskazujących na ślepe

przypadkowe przyczyny, tworzące rzekomo świat, ostatnie 150 lat

badań molekularnych, chemicznych, biologicznych i astronomicznych

coraz bardziej przekonuje o istnieniu inteligentnego Projektanta

wszechrzeczy. Phillip E. Johnson, załoŜyciel Ruchu Inteligentnego

Projektu, wyraził tę myśl następująco: "Darwinowski ewolucjonizm z

jego tezą o ślepym zegarmistrzu wyobraŜam sobie jako wielki okręt

wojenny na oceanie rzeczywistości. Burty jego są mocno uzbrojone w

filozoficzne przeszkody dla krytyki, a jego pokład jest zapełniony wiel

kimi retorycznymi działami, które mają na celu odstraszenie ewentual

nych atakujących. [...] Ale okręt nagle zaczął przeciekać metafizycznie

i co inteligentniejsi oficerowie zaczęli rozumieć, Ŝe nie uratuje go cała

siła ognia okrętu, jeśli przecieku się nie zatka. Oczywiście, będą trwa

ły heroiczne wysiłki, by uratować okręt. [...] Widowisko będzie fascy

nujące i walka będzie trwała długo. Ale w końcu rzeczywistość odnie

sie zwycięstwo." [32]

W 2009 roku przeŜywaliśmy dwustulecie urodzin Karola Darwina

i sto pięćdziesięciolecie wydania jego głównej ksiąŜki. Są to piękne

jubileusze, ale Phillip E. Johnson przewiduje, Ŝe idee Darwina wylądu

ją w końcu na śmietniku historii. "KaŜda historia dwudziestego wieku

wymienia trzech szczególnie wpływowych myślicieli: Darwina, Marksa

i Freuda. [...] Jednak Marks i Freud upadli [...]. Jestem przekonany, Ŝe

Darwin jest następny w kolejce. Jego upadek będzie największy spo

śród tych trzech." [33]

m.cuber@wp.pl, creationism.org.pl/Members/mcuberbiller

Przypisy

[20] Madeline Nash, When Life Exploded, Time Dec. 4, 1995, s. 58.

[21] Darwin, O powstawaniu gatunków..., s. 378.

[22] j.w., s. 379.

[23] Por. Lee Strobel, Dochodzenie w sprawie Stwórcy, Wydawnictwo Credo,

Katowice 2007, s. 314.

[24] Por. Ernst Mayr, What Evolution Is?, Basic Books, New York 2001, s.113;

Richard Dawkins, Wspinaczka na szczyt nieprawdopodobieństwa, Na ŚcieŜ

kach Nauki, Prószyński i Ska, Warszawa 1998, s. 167.

[25] Por. Stephan Anitei, How Much DNA Do We Share With Chimps?", Soft

pedia Nov. 20, 2006, s. 1.

[26] Por. Darwin, O powstawaniu gatunków..., s. 129.

[27] Por. Jonathan Wells, The Politically Incorrect Guide to Darwinizm and

Intelligent Design, Regnery Publishing, Inc., Washington, DC 2006, s. 64.

[28] j.w., s. 51.

[29] Michael WHITE, John GRIBBIN, Darwin. śywot uczonego, Na ŚcieŜkach

Nauki, Prószyński i Ska, Warszawa 1998, s. 170.

[30] Karol DARWIN, O pochodzeniu człowieka, w: tenŜe, Dzieła wybrane, tom

IV, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1959, s. 117118.

[31] Por. Stanley Jaki, The Savior of Science, Regnery Gateway, Washington,

D.C. 1988, s. 126.

[32] Phillip E. Johnson, Darwin on Trial, InterVarsity Press, Downers Grove,

Illinois 1993, s. 169170 [w polskim tłumaczeniu tej ksiąŜki, Sąd nad Darwi

nem, Vocatio, Warszawa 1997 brak jest ostatniego rozdziału ksiąŜki].

[33] Phillip E. Johnson, Z otwartym umysłem wobec darwinizmu. Poradnik

krytycznego myślenia, Wydawnictwo Wista, Warszawa 2007, s. 110. (Mario

Seiglie, "10 Ways Darwin Got It Wrong", The Good News November

December 2009, vol. 14, no. 6, s. 813.)

POD PR ĄD” NR 2/67/2010

„ „„ „ I D Ź POD PR ĄD”

POD PR ĄD”

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: