WSO
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 17 listopada 1998 r. w sprawie wewnętrznych służb ochrony.
Dz.U.99.4.31 2001-10-31 zm. Dz.U.01.119.1273 (Dz. U. z dnia 18 stycznia 1999 r.)
Na podstawie art. 13 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa dla wewnętrznych służb ochrony:
1) szczegółowe zasady i tryb tworzenia,
2) strukturę organizacyjną i zakres działania,
3) sposób prowadzenia dokumentacji ochronnej,
4) uzbrojenie i wyposażenie,
5) umundurowanie i oznaki służbowe,
6) sposób tworzenia nazw.
2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostce bez bliższego określenia, rozumie się przez to jednostkę organizacyjną, w której działa wewnętrzna służba ochrony.
§ 2. 1. Wewnętrzne służby ochrony dla zapewnienia obowiązkowej ochrony obszarów, obiektów i urządzeń, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740), zwanej dalej "ustawą", tworzy się po umieszczeniu tych obszarów, obiektów i urządzeń w ewidencji, o której mowa w art. 5 ust. 5 ustawy, oraz po uzgodnieniu z właściwym terytorialnie komendantem wojewódzkim Policji planu ochrony.
2. Kierownik jednostki, który bezpośrednio zarządza obszarami, obiektami i urządzeniami podlegającymi obowiązkowej ochronie, powołuje wewnętrzną służbę ochrony w terminie 3 miesięcy od dnia uzgodnienia planu ochrony.
§ 3. 1. Wewnętrzne służby ochrony w jednostkach, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy, tworzy się po uzyskaniu zezwolenia wydanego przez właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji.
2. Kierownik jednostki, uprawniony do złożenia wniosku o zezwolenie na utworzenie wewnętrznej służby ochrony, powołuje wewnętrzną służbę ochrony.
§ 4. 1. Powołanie wewnętrznych służb ochrony, o których mowa w § 2 ust. 1 i § 3 ust. 1, potwierdza protokół sporządzony przez komisję. Protokół podpisują wszyscy członkowie komisji. Wzór protokołu powołania wewnętrznej służby ochrony stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Komisję, o której mowa w ust. 1, powołuje właściwy terytorialnie komendant wojewódzki Policji.
3. W skład komisji, o której mowa w ust. 1, wchodzą:
1) przedstawiciel komendanta wojewódzkiego Policji jako przewodniczący komisji,
2) dwie osoby wyznaczone przez kierownika jednostki jako członkowie komisji.
4. Komisja sprawdza spełnienie warunków, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 4-6 ustawy, określonych w planie ochrony lub we wniosku o zezwolenie na utworzenie wewnętrznej służby ochrony.
§ 5. Do zakresu działania wewnętrznej służby ochrony należy:
1) zapewnienie bezpieczeństwa osób znajdujących się w granicach chronionych obszarów i obiektów jednostki,
2) ochrona obiektów, pomieszczeń i urządzeń jednostki przed dostępem do nich osób nieuprawnionych,
3) ochrona mienia jednostki przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem,
4) konwojowanie mienia jednostki,
5) zapobieganie zakłóceniom porządku na terenie jednostki oraz powiadamianie kierownika jednostki o zdarzeniach powodujących naruszenie porządku,
6) ujawnianie faktów dewastacji mienia jednostki,
7) niezwłoczne powiadamianie organów ścigania o czynach przestępnych zaistniałych na terenie jednostki i zabezpieczanie miejsca ich popełnienia do czasu przybycia organów ścigania.
§ 6. 1. Strukturę organizacyjną wewnętrznej służby ochrony, w zależności od rodzaju i wielkości jednostki, mogą tworzyć:
1) oddziały,
2) pododdziały,
3) samodzielne posterunki.
2. W zależności od składu struktury organizacyjnej w wewnętrznej służbie ochrony można tworzyć następujące stanowiska służbowe:
1) szef ochrony,
2) zastępca szefa ochrony,
3) dowódca zmiany,
4) starszy wartownik-konwojent,
5) wartownik-konwojent,
6) młodszy wartownik-konwojent.
§ 7. 1. Do zakresu działania szefa ochrony należy:
1) opracowywanie planu ochrony i innej dokumentacji ochronnej,
2) organizowanie ochrony jednostki,
3) planowanie zadań dla podległych pracowników ochrony,
4) kierowanie oddziałem,
5) sprawowanie nadzoru i kontroli nad wykonywaniem zadań ochrony,
6) prowadzenie instruktaży i zajęć szkoleniowych z pracownikami ochrony oraz dokumentowanie tych czynności,
7) podejmowanie działań zmierzających do stałego doskonalenia form i metod ochrony jednostki,
8) dokonywanie okresowych pisemnych analiz i ocen stanu bezpieczeństwa jednostki,
9) informowanie kierownika jednostki o stanie zagrożenia i ochrony jednostki,
10) sprawowanie nadzoru nad przechowywaniem broni i amunicji oraz ich ewidencjonowaniem,
11) udział w naborze pracowników ochrony.
2. Do zakresu działania zastępcy szefa ochrony należy:
1) wykonywanie obowiązków szefa ochrony podczas jego nieobecności,
2) wykonywanie zadań zgodnie z podziałem pracy ustalonym przez szefa ochrony,
3) kierowanie pododdziałem,
4) wykonywanie poleceń szefa ochrony.
3. Do zakresu działania dowódcy zmiany należy:
1) organizowanie wykonywania zadań przez pracowników podległej zmiany zgodnie z dokumentacją ochronną,
2) dokonywanie obchodów jednostki oraz instruowanie i kontrolowanie wykonywania zadań przez pracowników ochrony,
3) przeprowadzanie interwencji w związku z zaistniałymi zagrożeniami bezpieczeństwa jednostki,
4) wydawanie z magazynu broni, amunicji i środków przymusu bezpośredniego,
5) wykonywanie poleceń przełożonych służbowych.
4. W przypadku bezzmianowej organizacji ochrony jednostki, czynności należące do zakresu działania dowódcy zmiany wykonuje szef ochrony lub zastępca szefa ochrony.
5. Do zakresu działania wartowników-konwojentów, o których mowa w § 6 ust. 2 pkt 4-6, należy:
1) utrzymywanie w gotowości do natychmiastowego użycia przydzielonej broni, środków przymusu bezpośredniego oraz innego wyposażenia,
2) wykonywanie zadań wynikających z tabeli służby i innej dokumentacji ochronnej,
3) wykonywanie poleceń przełożonych służbowych.
§ 8. 1. W wewnętrznych służbach ochrony prowadzi się następujące rodzaje dokumentacji ochronnej:
1) tabelę służby zawierającą dane o:
a) rodzaju służby,
b) rozmieszczeniu pracowników ochrony na służbie i zadaniach dla nich,
c) obsadzie służby i czasie jej pełnienia,
2) dziennik zmiany zawierający dane o:
a) czasie rozpoczęcia i zakończenia zmiany,
b) obsadzie personalnej zmiany,
c) rozmieszczeniu poszczególnych pracowników ochrony i czasie wykonywania przez nich zadań,
3) dziennik wydarzeń zawierający:
a) wpis daty i godziny zaistniałego wydarzenia,
b) opis wydarzenia,
c) dane personalne osób uczestniczących w wydarzeniu,
d) dane personalne pracowników ochrony, którzy podejmowali interwencje,
4) instrukcję współpracy z Policją, jednostkami ochrony przeciwpożarowej, obrony cywilnej i strażami gminnymi (miejskimi),
5) instrukcję postępowania pracowników ochrony w przypadku napadu, włamania, pożaru, powodzi i awarii,
6) dziennik szkolenia pracowników ochrony.
2. Niezależnie od dokumentacji, o której mowa w ust. 1, jeżeli wymagają tego względy ochrony, można prowadzić dokumentację pomocniczą, dotyczącą:
1) instrukcji kontroli ruchu osobowego i materiałowego,
2) instrukcji konwojowania,
3) instrukcji obsługi systemów i urządzeń sygnalizacji alarmowej.
3. Dokumentację, o której mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, prowadzi dowódca zmiany, z zastrzeżeniem § 7 ust. 4.
4. Dokumentację, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 4-6 oraz w ust. 2, sporządza lub prowadzi szef ochrony.
5. Dokumentacja ochronna prowadzona jest w formie pisemnej.
6. Karty dokumentacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1-3 i 6, są kolejno numerowane i sznurowane, a całość lakowana lub pieczętowana.
§ 9. 1. Pracownicy wewnętrznej służby ochrony mogą być wyposażeni i uzbrojeni w środki przymusu bezpośredniego i broń palną w ilości umożliwiającej wykonywanie ich zadań, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Liczba egzemplarzy broni palnej krótkiej, broni gazowej, ręcznych miotaczy gazu i paralizatorów elektrycznych nie może przekroczyć stanu etatowego dwóch zmian pracowników wewnętrznej służby ochrony.
3. Liczba egzemplarzy broni palnej długiej nie może przekroczyć stanu etatowego pracowników wewnętrznej służby ochrony, niezbędnego do ochrony największej liczby konwojów wykonywanych przez pracowników wewnętrznej służby ochrony w jednym czasie.
§ 10. Normatyw amunicji dla jednostki broni palnej i gazowej, przysługującej pracownikom wewnętrznej służby ochrony, określają przepisy dotyczące zasad uzbrojenia specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych.
§ 11. Pracowników wewnętrznej służby ochrony, w zależności od potrzeb, wyposaża się w:
1) łączność bezprzewodową,
2) kamizelki i hełmy kuloodporne,
3) maski przeciwgazowe,
4) latarki elektryczne,
5) środki opatrunkowe,
6) środki transportu.
§ 12. 1. Kierownik jednostki, w której działa wewnętrzna służba ochrony, zapewnia dla jej pracowników pomieszczenia, w tym wartownie i pokoje socjalne, umożliwiające im prawidłowe wykonywanie zadań.
2. Pomieszczenia wartowni powinny być:
1) wydzielone w sposób uniemożliwiający dostęp osobom postronnym,
2) usytuowane przy głównych wejściach i wjazdach na teren jednostki,
3) wyposażone w:
a) oświetlenie sztuczne i awaryjne,
b) ogrzewanie,
c) instalację łączności,
d) instalację sygnalizacyjno-alarmową,
e) instalację przeciwpożarową.
§ 13. 1. Ustala się, z zastrzeżeniem § 14-17, jednolite umundurowanie dla pracowników wewnętrznych służb ochrony.
2. Umundurowanie pracowników wewnętrznych służb ochrony składa się z:
1) ubioru służbowego, w którego skład wchodzą:
a) kurtka mundurowa krótka - w kolorze ciemnogranatowym,
b) kurtka zimowa 3/4 z podpinką - w kolorze ciemnogranatowym lub czarnym,
c) spodnie o kroju prostym lub spódnica o kroju prostym - w kolorze ciemnogranatowym,
...
xsmtx