Transfuzja.pdf

Czy mogę przyjąć transfuzję krwi?

Od niedawna czytam różne opracowania na temat nauczania Świadków Jehowy, a sam jestem w

Organizacji kilkanaście lat. Pewne tematy, jakie podajecie w Słowie Nadziei są do przyjęcia, i

zgadzam się z nimi. Jednak temat transfuzji jest trudny do zaakceptowania przeze mnie.

Prosiłbym o szersze opisanie tej kwestii. Heniek.

Drogi Henryku, nikt nie może Ci niczego

nakazać. Jednak wskazane byłoby, aby

każdy temat, który dyktuje ci życie, żebyś

rozwiązywał go po Bożemu i z

przekonaniem. W pierwszych zborach

chrześcijańskich na różne tematy ludzie

mieli rożne zdania. Dlatego apostoł Paweł

zachęcał ich, aby nie kierowali się ludzkimi

odczuciami, ale własnym poznaniem i

sumieniem. Lecz ten, kto ma wątpliwości,

gdy je i pije, jest potępiony , bo nie

postępuje zgodnie z przekonaniem ;

wszystko zaś, co nie wypływa z

przekonania, jest grzechem (Rzym 14:23

BW).

Jednak każdy z nas musi być pewnym czy

to, co wyznaje, jest nakazem Bożym czy

gdzieś to wyczytał w jakichś publikacjach?

Czy takie wątpliwości miałeś zanim

przyłączyłeś się do Świadków Jehowy, czy

to ich nauka tak cię ustawiła?

Biblia nie uczy nas, aby ktoś z apostołów

decydował za współchrześcijan. Wprost

przeciwnie: Każdy niech bada własne

postępowanie, a wtedy będzie miał

uzasadnienie chluby wyłącznie w sobie

samym, a nie w porównaniu z drugim.

Albowiem każdy własny ciężar poniesie

( Gal. 6:4,5).

Byliśmy i jesteśmy świadkami wielu

tragicznych chwil, kiedy niektórzy

świadkowie ze względu na nakaz

„niewolnika” nie pozwolili na transfuzję krwi

własnego dziecka, czy współmałżonka.

Tylko ci ludzie, jak i sam Bóg wie, co oni

przeżywali w danej chwili. Raymond Franz

były członek Ciała Kierowniczego w

Brooklynie w związku z niedawną abdykacją

Prezesa i kilku członków tegoż Ciała

Kierowniczego skomentował, że to był ruch

centrali, aby Organizacja uniknęła wielu

procesów wytoczonych im przez byłych

świadków, między innymi za utratę zdrowie,

czy życia członków ich rodzin. Świadkowie

Jehowy są przekonani, że w tym przypadku

postępują zgodnie z Biblią jako

ostatecznym autorytetem . Czy jednak

historia tego ruchu jest w tym temacie

stabilna? O tym przekonamy się w dalszych

rozważaniach.

Pomieszanie Praw

Oto idą dni— mówi Pan, — że zawrę z

domem izraelskim i z domem judzkim nowe

przymierze . Nie takie, jakie zawarłem z ich

ojcami w dniu, gdy ich ująłem za rękę, aby

wyprowadzić z ziemi egipskiej, które to

przymierze oni zerwali, chociaż ja byłem ich

Panem — mówi Pan — (Jer. 31:31,32).

Albo „niewolnik” zdecyduje się przestrzegać

Zakon Mojżeszowy, albo Nowe Przymierze

— zwane Prawem Łaski ? Jednego i

drugiego nie da się wybiórczo stosować.

Stare Przymierze, czyli Zakon nie tylko nie

pozwalał spożywania krwi, ale nie jedzenia

zwierząt nieczystych tak jak na przykład

świń. Także i świnia, choć ma kopyto

rozczepione, ale ponieważ nie przeżuwa,

będzie wam nieczysta. Jej mięsa jeść nie

będziecie, ani padliny nie będziecie się

dotykać (5 Mojż. 14:8).

Bóg przez proroka Izajasza zapowiadał karę

dla tych Izraelitów, którzy jedzą mięso

wieprzowe (Izaj. 65:4). Jakoś „niewolnik”

nie podnosi tego tematu, choć tak wyraźnie

jest zapisany w Biblii. Nie interesuje ‘go’

wieprzowina, ponieważ ten temat nie da się

w żaden sposób obronić. Apostoł Piotr jako

rodowity Żyd stanął przed poważnym dla

jego sumienia problemem, kiedy usłyszał w

widzeniu głos: Ujrzał otwarte niebo i

zstępujący jakiś przedmiot, jakby wielkie

lniane płótno, opuszczane za cztery rogi ku

ziemi; Były w nim wszelkiego rodzaju

czworonogi i płazy ziemi, i ptactwo

niebieskie. I odezwał się do niego głos:

Wstań, Piotrze, zabijaj i jedz! (Dz. Ap.

10:11-13).

Z pewnością nie było to nowe światło, które

ukazało się w Strażnicy. To był głos z nieba!

Za jego dni nastał czas zaistnienia

„Nowego Przymierza”. Piotr dobrze znał

Zakon, dlatego bronił się przed złamaniem

go, o czym świadczy jego wypowiedź:

Przenigdy, Panie, bo jeszcze nigdy nie

jadłem nic skalanego i nieczystego. A głos

znowu po raz wtóry do niego: Co Bóg

oczyścił , ty nie mniej za skalane.

Nie tylko wolno było już zjadać to, co Zakon

zakazywał, ale wolno było poganom razem z

Żydami dostąpić Zbawienia, i stać się ludem

Bożym.

Jeśli Bóg w Zakonie nie pozwalał spożywać

wieprzowiny i innych nieczystych zwierząt,

to miał w tym określony cel. O ileż bardziej

krew kozłów i wołów oraz popiół z jałowicy

przez pokropienie uświęcają skalanych i

przywracają cielesną czystość. O ileż

bardziej krew Chrystusa , który przez

Ducha wiecznego ofiarował samego siebie

bez skazy Bogu, oczyści sumienie nasze

od martwych uczynków , abyśmy mogli

służyć Bogu żywemu. I dlatego jest On

pośrednikiem nowego przymierza, ażeby,

gdy poniesiona została śmierć dla

odkupienia przestępstw popełnionych za

pierwszego przymierza, ci, którzy są

powołani otrzymali obiecane dziedzictwo

wieczne. A według zakonu nieomal

wszystko

rzeczy, nie może w żadnym razie przez te

same ofiary, nieprzerwanie składane rok w

rok, przywieść do doskonałości tych, którzy

z nimi przychodzą (Hebr. 10:1).

Dla czystych wszystko jest czyste , a dla

pokalanych i niewierzących nic nie jest

czyste, ale pokalane są zarówno ich umysł,

jak i sumienie (Tytusa 1:15).

Apostoł Paweł wiele się natrudził, aby

nawróceni rodowici Żydzi przestali

przemycać do Prawa Łaski, Stary Zakon,

który wraz ze śmiercią Jezusa przestał

istnieć. Dla pokarmu nie niszcz dzieła

Bożego. Wszystko wprawdzie jest czyste,

ale staje się złem dla człowieka, który przez

jedzenie daje zgorszenie (Rzym. 14:20).

„Niewolnik” zamienił prawo sumienia, na

nakaz pochodzący z Zakonu, argumentując,

że to powiedział Bóg. Ktoś powie ale Jego

Słowo jest niezmienne. To jest prawda, ale

to sam Bóg zapowiedział, że: zakon,

zawierał w sobie tylko cień przyszłych

dóbr . Zakon był dany, aby ludzie zrozumieli,

czym jest grzech:, Dlatego z uczynków

zakonu nie będzie usprawiedliwiony przed

nim żaden człowiek, gdyż przez zakon jest

poznanie grzechu (Rzym. 3:20).

Dążmy do tego, aby: Zakon Ducha, który

daje życie w Chrystusie, uwolnił cię od

zakonu grzechu i śmierci . Albowiem,

czego zakon nie mógł dokonać, w czym był

słaby z powodu ciała, tego dokonał Bóg:

przez zesłanie Syna swego w postaci

grzesznego ciała, ofiarując je za grzech,

potępił grzech w ciele. (Rzym. 8:2,3).

Przekonanie, jakie masz, zachowaj dla

siebie przed Bogiem. Szczęśliwy ten, kto nie

osądza samego siebie za to, co uważa za

dobre (Rzym 14:22). Nie pozwól, aby twoim

życiem znowu zarządzali przypadkowi

ludzie. Po to Chrystus zmarł abyś był w Nim

wolny. (Gal. 5:1). Albowiem Królestwo Boże,

to nie pokarm i napój, lecz sprawiedliwość i

pokój, i radość w Duchu Świętym (Rzym.

14:17).

Pozwólmy prowadzić się Duchowi

Świętemu, który wprowadzi nas we wszelkie

poznanie (Jan 16:13). Jakże trudno

uwierzyć ludziom w te proste słowa naszego

Pana.

Apostoł Paweł ostrzegał zbór w Kolosach

przed ludźmi, którzy mieli dużo czasu, na

zadawanie zbędnych pytań, na oskarżanie,

ale nie mieli czasu na szukanie odpowiedzi

. Nie

dało się po trochę zachowywać wszystkiego.

Albowiem zakon, zawierając w sobie tylko

cień przyszłych dóbr , a nie sam obraz

i bez

rozlania krwi nie ma odpuszczenia (Hebr.

9:14-15,22).

Piotr musiał się określić, albo nadal będzie

zachowywał Zakon,

bywa oczyszczane krwią,

albo

Prawo Łaski

u Boga: Niechże was tedy nikt nie sądzi z

powodu pokarmu i napoju albo z powodu

święta lub nowiu księżyca bądź sabatu.

Wszystko to są tylko cienie rzeczy

przyszłych, rzeczywistością natomiast jest

Chrystus Kol . 2:16,17).

Jeśli uwierzyłeś w Chrystusa i umarłeś dla

żywiołów świata, to, dlaczego poddajesz się

takim zakazom, jakbyś w świecie żył: Nie

dotykaj, nie kosztuj, nie ruszaj? Przecież to

wszystko niszczeje przez samo używanie, a

są to tylko przykazania i nauki ludzkie. Mają

one pozór mądrości w obrzędach

wymyślonych przez ludzi (...). Ale nie mają

żadnej wartości, gdy chodzi o opanowanie

zmysłów (Kol. 2:21-23).

Gdzie Duch Pański tam wolność .

Przestań ciągle pytać, co masz jeść, jakie

zachowywać święta. To jest potrzebne

ludziom nieznających Boga. Nowe

przymierze zapowiadało: Złożę Prawo moje

w ich wnętrzu i wypiszę je w ich sercu! I

będę im Bogiem, a oni będą mi ludem! Nie

będą się pouczać wzajemnie (jeden

drugiego) mówiąc: Poznawajcie Jahwe, lecz

wszyscy znać mnie będą od najmniejszego

(z nich) do największego — głosi Jahwe.

Przebaczę, bowiem ich winę i grzechów ich

już pamiętać nie będę (Jer. 31:33,34 BP).

Pozwól pouczać się Bogu. Szukaj

odpowiedzi w Jego Słowie. Nie pozwól

manipulować sobą, samo odczytanie

wersetu z Biblii niczego nie wyjaśnia. Należy

wziąć pod uwagę kontekst, który nam

odpowie, kogo to dotyczyło: Żydów

będących pod Zakonem, czy Chrześcijan

będących pod Prawem Łaski. Musisz sam

sprawdzić, czy ten nauczyciel nie miesza

tych dwóch Zakonów. Święto Paschy było

dane Izraelowi na wieki jak czytamy:

będziecie go obchodzili przez wszystkie

pokolenia jako ustanowienie wieczne . (2

Mojż. 12:14).

Dlaczego chrześcijanie nie obchodzą Pas-

chy, czy stali się niewierni Chrystusowi?

Przecież to święto było szczegółowo

opisane w Biblii. Wyrzućcie więc stary kwas,

abyście mogli się stać „nowym ciastem”,

ponieważ jesteście wolni od kwasu.

Chrystus bowiem został złożony w ofierze

jako nasza pascha . Obchodźmy zatem

święta wielkanocne bez starego kwasu, bez

kwasu, który jest symbolem przewrotności,

a z niekwaszonymi chlebami

symbolizującymi czystość i prawdę (1 Kor.

5:7,8 BP). Jak pięknie Słowo Boże prowadzi

nas w tym temacie. Pozwólmy mu mówić.

Unikajmy „pasterzy”, którzy są bardziej

zainteresowani strzyżeniem, niż pasieniem

owiec: Mleko wy zjadacie, w wełnę wy się

ubieracie, tuczne zarzynacie, lecz owiec nie

pasiecie. Słabej nie wzmocniliście, chorej

nie leczyliście, skaleczonej nie

opatrywaliście, zabłąkanej nie

sprowadzaliście z powrotem, zagubionej nie

szukaliście, a nawet silną rządziliście

gwałtem i surowo (Ezech. 34: 3-5)

krwi, takie jak czynniki

antyhemofilowe (czynnik krzepnięcia VIII i

IX), różne immunoglobuliny oraz albuminy.

Świadkowie muszą odmówić przyjęcia

pozostałych składników takich jak białe

krwinki, czerwone krwinki, płytki krwi i

osocze, które stanowi 55 % krwi.

Albo nakaz Boży zabraniał spożywania krwi

— w całości, albo jej poszczególnych

składników! Za dni apostołów i przez całe

stulecia do XX wieku nie było wirówek, które

oddzielałyby poszczególne składniki krwi.

Jest to zastępczy temat sekt, i różnych grup,

którzy wywołują niepotrzebne nikomu

problemy, zgony, różne choroby i cierpienia

duchowe i fizyczne.

Sztuczne prześladowania z tego tytułu, nie

są spowodowane przekraczaniem Słowa

Bożego, ale nieprzestrzeganiem nauk

ludzkich w danym czasie. Dziś, kiedy

medycyna poszła tak bardzo do przodu

wiemy z ilu różnych składników składa się

krew. Ale skoro „niewolnik” twierdzi, że

chrześcijanie nigdy nie mogli przyjmować

Zmiana w interpretacji

W ostatnich latach „niewolnik” zadecydował,

że Świadkowie Jehowy mogą przyjmować

niektóre składniki

transfuzji, ale skąd mieli wiedzieć, jakie

składniki są dozwolone, a jakie nie, skoro

nie znali składu krwi? Ilu świadków zmarło

tylko dlatego, że krew w całej swej postaci

była zabroniona. Kto winien jest krwi tych

niewinnych ludzi?

miał miejsce w związku z innym Świadkiem.

Ten z kolei, jako muzyk, pracował w zespole

grającym w klubie bazy wojskowej.

Większość członków Ciała Kierowniczego

uznała to za rzecz nie do przyjęcia.

Ponieważ Pismo Święte milczy na ten

temat, odpowiedzi dostarczył rozum ludzki.

Jeśli w dyskusjach tego typu którykolwiek z

członków Ciała Kierowniczego wypowiadał

się za potępieniem określonego czynu lub

zachowania i odwoływał się przy tym do

Pisma Świętego, było to zwykle bardzo

szerokie stwierdzenie z rozdziału

piętnastego, wiersza 19. Ewangelii Jana:

„(…) nie jesteście ze świata (…)”.

W przypadku, gdy któryś z członków miał

jakieś osobiste wątpliwości odnośnie

dyskutowanej kwestii czy też czyjegoś

postępowania, a nie potrafił znaleźć innego

argumentu „przeciw”, często powoływał się

na ten tekst, rozszerzając jego znaczenie i

dopasowując go do omawianych

okoliczności. Potrzeba spojrzenia na ten

fragment Pisma oraz zrozumienia zawartego

w nim znaczenia w kontekście innych

tekstów biblijnych wydawała się

niepotrzebna i niemająca większego

znaczenia.

Posłuszeństwo tym wywołującym sprzeczne

opinie decyzjom było egzekwowane jak

najbardziej konsekwentnie. Nie

podporządkowanie się raz opublikowanej

lub w inny sposób podanej do wiadomości

decyzji mogło spowodować (powodowało

zresztą) wyłączenie – odcięcie od zboru, od

rodziny i przyjaciół. Z drugiej zaś strony

podporządkowanie się mogło oznaczać np.

rezygnację z określonej pracy w sytuacji,

gdy o zatrudnienie nie było łatwo, a koszt

utrzymania rodziny był wysoki.

Podporządkowanie mogło oznaczać

sprzeciwianie się życzeniom współmałżonka,

mogło doprowadzić (czasem zresztą

prowadziło) do rozwodu, do rozpadu

małżeństwa, domu i rodziny, do oddzielenia

dzieci od ojca i matki. Mogło też skłaniać do

odmowy podporządkowania się

określonemu prawu, a w konsekwencji

prowadzić do aresztowania i uwięzienia.

Więcej, mogło ono oznaczać utratę samego

życia lub też, – co jeszcze trudniejsze do

zniesienia – utratę życia ukochanych. Dla

zilustrowania trudności, jakie mogły powstać

nawet w obliczu zmiany dotychczasowego

zarządzenia, omówmy stanowisko

organizacji wobec chorych na hemofilię

Jak „niewolnik” ustanawia swoje nakazy?

Były członek Ciała Kierownicze Raymond

Franz w swej książce pt. Kryzys Sumienia

opisuje to następująco: Ostatnim powodem,

dla którego Biblia odgrywała w tych

dyskusjach tak małą rolę był fakt, że w wielu

przypadkach problem dotyczył kwestii, na

temat której samo Pismo Święte milczało.

Podajmy parę konkretnych przykładów.

Dyskusja mogła dotyczyć problemu, czy

zastrzyk z preparatów surowiczych jest

tym samym, co transfuzja krwi . Albo, czy

przyjęcie trombocytów jest tak samo nie do

przyjęcia, jak przyjęcie erytrocytów.

Dyskusja mogła koncentrować się wokół

kwestii, czy żona, która dopuściła się

pojedynczego aktu niewierności małżeńskiej

jest zobowiązana do wyznania tego przed

mężem (również wtedy, gdy powszechnie

wiadomo, że jest on człowiekiem o

wyjątkowo gwałtownym usposobieniu) oraz

czy brak takiego wyznania unieważnia jej

skruchę i tym samym kwalifikuje ją do

wyłączenia. Jaki fragment Pisma Świętego

omawia te sprawy?

Rozważmy jeden z dyskutowanych na

posiedzeniu Ciała przypadków oraz decyzję,

jaką wydało ono w tej sprawie: Jeden ze

Świadków Jehowy, kierowca ciężarówki

dostawczej przedsiębiorstwa Coca-Cola ,

miał na swej liście odbiorców dużą bazę

wojskową. Pytanie: czy może on jako lojalny

Świadek zaopatrywać bazę wojskową, czy

też jest to rzecz kwalifikująca go do

wyłączenia? (Decydującym czynnikiem był w

tym przypadku fakt, że w sprawę

zaangażowane były obiekty wojskowe oraz

personel wojskowy .)

Postawmy w odniesieniu do tej sytuacji

pytanie: który fragment Pisma Świętego

omawia te sprawy jasno i wyraźnie, w

sposób wykluczający jakąkolwiek

wątpliwość? Nie przytoczono żadnego

fragmentu, a jednak większość członków

Ciała zadecydowała, że praca ta jest nie do

przyjęcia i że kierowca powinien zmienić

trasę, jeżeli chce pozostać wyznawcą o

nieposzlakowanej opinii. Podobny wypadek

frakcji krwi i dlatego stanowi pogwałcenie

nakazu Pisma Świętego dotyczącego nie

spożywania jej. 2

Wiele lat później zarządzenie to uległo

zmianie. Ci członkowie personelu, którzy

pracowali przy odpowiadaniu na

korespondencję wiedzieli, że w przeszłości

wysyłali listy z odpowiedziami innymi niż

obecnie, i że chorzy na hemofilię, którzy

wzięli już swoją „jednorazową” iniekcję, żyli

wciąż pod wrażeniem, że następny zastrzyk

będzie uznany za pogwałcenie słów Pisma

Świętego. Z powodu zajmowania takiego

stanowiska mogli wykrwawić się na śmierć.

Administracja nie zgadzała się na

opublikowanie nowego stanowiska drukiem,

ponieważ dawna zasada nigdy nie była

drukowana, lecz jedynie podawana tym,

którzy konkretnie o to pytali. Opublikowanie

czegoś wymagało najpierw wy-jaśnienia, na

czym polegało dawne stanowisko, a

następnie poinformowania, że obecnie jest

ono już nieaktualne. Było to nie do przyjęcia.

tego, że zaszła zmiana, jeszcze umrze.

Pracownicy wiedzieli tylko jedno: należy

wypełniać instrukcje, być lojalnym i

posłusznym wobec swych przełożonych.

Zmiana stanowiska organizacji w stosunku

do osób chorych na hemofilię nastąpiła w

1971 r. , zanim zostałem powołany do Ciała

Kierowniczego. Jednakże wiadomość o

zmianie opublikowano dopiero w 1979 r., a i

to w sposób nie do końca jasny. Co

dziwniejsze, w Strażnicy z 15 czerwca 1987

r. (wydanie angielskie) sprawę tę

potraktowano na równi z zagadnieniem

stosowania zastrzyków z surowicy,

podawanych w celu zwalczania chorób, a

przecież hemofilia nie jest chorobą, lecz

defektem dziedzicznym.

W artykule nie przyznano jednak jasno, że

jest to zmiana dotychczasowego

stanowiska, które zabraniało wielokrotnego

przyjmowania trombocytów przez osoby

chore na hemofilię. Słuchając niektórych

argumentów stawianych na spotkaniach

Ciała Kierowniczego przypominały mi się

procesy Świadków przed Sądem

Najwyższym Stanów.

Ile pozytywnych dla Świadków decyzji

zapadłoby, gdyby sędziowie Sądu

Najwyższego nie wykazali prawniczej

mądrości, zdolności spostrzegania, w czym

naprawdę tkwi problem, troski o jednostkę

ludzką? Ich decyzje witano w publikacjach

Towarzystwa z aplauzem. Jednak smutne

jest to, że ich wysokie normy sądzenia, ich

sposób podejścia do obciążonych emocjami

zagadnień, często stały na wyższym

poziomie niż to, co przedstawiało sobą wiele

spotkań Ciała Kierowniczego. Przypomina

mi się wypowiedź jednego z sędziów Sądu

Najwyższego w sprawie pewnego Świadka.

Wyroki sądu są oceniane przez historię.

Pismo Święte stwierdza, że nadejdzie dzień,

w którym każdy chrześcijański starszy „zda

sprawę” przed Najwyższym Sędzią ze

swojego postępowania względem owiec

Bożych. Ci, zatem spośród chrześcijan,

którzy sprawują wielką władzę, mają

poważny powód do skrupulatnego

przemyślenia każdej swojej decyzji ( Hebr.

13:17).

Ze względu na władzę, jaką przez swoje

decyzje organizacja sprawuje nad swoimi

członkami, z uwagi na poważne skutki, jakie

decyzje te mogą wywołać w życiu ludzi,

wydaje się słusznym opisać to, co uważam

Dlatego też pracownicy dokonali

szczegółowego przeglądu swych kartotek z

korespondencją, starając się odszukać

nazwiska i adresy wszystkich chorych na

hemofilię osób. Wysłano do nich następnie

listy, w których poinformowano o zmianie.

Takie rozwiązanie w odczuciu pracowników

było lepsze. W trakcie poszukiwań

pracownicy uświadomili sobie, że wiele

pytań zgłaszano telefonicznie. Nie było

rejestrów takich rozmów, toteż administracja

nie miała absolutnie żadnej możliwości

ustalenia, kim byli chorzy na hemofilię.

Nie wiedziano też, czy w międzyczasie,

zanim wprowadzono nową zasadę, niektórzy

z nich nie zmarli. Nie wiedziano również – z

uwagi na brak kontaktu – ilu nieświadomych

1 Patrz Strażnica 5/C (1979 r) s 22

2 Teksty, na które się powoływano, to między innymi 1 Mojż.

9:3,4; 3 Mojż. 17:10-12; Dz.Ap. 15:28-29.

oraz wobec stosowania przez nich

zastrzyków z frakcji krwi (głównie z płytek

krwi lub jej czynnika VIII), umożliwiających

opanowanie śmiertelnego krwawienia . 1

Przez wiele lat na nadsyłane do centrali

organizacji (lub jej oddziałów) listy z

pytaniami od osób chorych na hemofilię

odpowiadano, że jednorazowe przyjęcie

zastrzyku z frakcji krwi jest dopuszczalne

jako „lekarstwo”. Ale przyjęcie zastrzyku

więcej niż raz

oznacza „spożywanie”

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: