Wersja druga
CZĘŚĆ RADOSNA
„O cokolwiek prosić będziecie w imię
moje, to uczynię, aby Ojciec był uwielbiony
w Synu (J 14,13).
1. Zwiastowanie Wcielenia Syna Bożego
Ziemia jest areną życia, walki i wyboru między dobrem i złem. Człowiek na ziemi rzeźbi życie doczesne i decyduje o wiecznym. Syn Boży na ziemi stał się Człowiekiem. Na ziemi dokonał Odkupienia. Maryja na ziemi stała się Jego Matką. Tak człowiek powinien żyć na ziemi, by w niebie spotkać Stwórcę.
2. Nawiedzenie św. Elżbiety
Tylko Bóg pochodzi sam od siebie. Nic przed Nim nie istniało. Bóg nie może otrzymać, czego by już nie posiadał. Z Jego Pełni otrzymuje każde stworzenie. Człowiek jest istotą społeczną. Żyje wśród ludzi i dla ludzi. W porządku natury i Łaski jest obdarowany przez Boga i tych darów nie może zatrzymać dla siebie. Winien się dzielić z innymi. Maryja dzieli się swą radością z Elżbietą, Zachariaszem i Janem. Całemu światu głosi hymn radości i wielbienia Boga.
3. Narodzenie Pana Jezusa
Istnienie Boga jest uzasadnieniem świata. Żaden byt nie powstaje sam z nicości. Wszystko ma swoją przyczynę. Bóg stworzył świat i kieruje nim. Stwórca jest także Odkupicielem. Odwieczny Syn Boży jako Człowiek rodzi się w czasie i ludzi powołuje do życia nadprzyrodzonego. Dzięki Łasce i Wierze żyjemy w nowym świecie. Poznajemy i kochamy Boga. Oczekujemy chwały dzieci Bożych.
4. Ofiarowanie Pana Jezusa
Światło wypływa ze słońca, ciepło z ognia, rzeka ze źródła. Rozumny, wolny i nieśmiertelny człowiek pochodzi od Stwórcy i Odkupiciela. Tylko w Nim znajduje sens i cel swego istnienia. Wraca więc do Boga, oddaje Mu cześć, do Niego się modli, uwielbia i kocha. Jemu się ofiaruje. Tak rozwija się osobowość i osiąga szczęście wieczne.
5. Odnalezienie Pana Jezusa
Tylko Stwórca jest nieomylny, ponieważ jest nieskończenie doskonały, mądry i święty. Nie zmienia się i nie błądzi. Człowiek zaś jest zależny, ograniczony w istnieniu i w działaniu, w poznawaniu i chceniu. Myli się, błądzi, ulega pokusie, siłom zła, własnym słabościom. Dlatego ciągle wraca do Boga, źródła dobra i prawdy, miłości i światła. Każdy powrót jest odnalezieniem, radością i szczęściem.
*
CZĘŚĆ BOLESNA
„Za nich ja poświęcam siebie samego
w ofierze, aby i oni byli uświęceni w
prawdzie” (J 17,19).
1. Konanie Jezusa w Ogrójcu
Obojętność, zdrada, nienawiść - towarzyszą człowiekowi w jego życiu. Prawdziwą przyjaźń rzadko się spotyka. Niewdzięczność rani, o wiele bardziej - zdrada. Przenika ona bólem najgłębsze pokłady serca. Widok przyjaciół przechodzących na stronę wroga jest ciosem wymierzonym w źrenicę oka. Jezus kocha nawet nieprzyjaciół, nawet tych, którzy Go zdradzają.
2. Ubiczowanie Pana Jezusa
Wśród stworzeń na ziemi człowiek przedstawia najwyższą wartość. Nie może być przyrównany do żadnej rzeczy. Zwłaszcza człowiek szlachetny, mądry i święty. Człowieka nie wolno wystawiać na licytację, szczególnie dobrego i uczciwego. Nie może on być przedmiotem przetargu. Nie godzi się wymieniać sprawiedliwego za zbrodniarza, niewinnego za przestępcę. A tak uczyniono z Jezusem. Sam ofiarował się, aby nas ocalić.
3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
Bogactwo i nędza, pokora i pycha, łagodność i przemoc, miłość i nienawiść - oto antynomie, które rządzą światem i panują nad człowiekiem. I każdy musi wybierać, podejmować decyzję, opowiadać się za lub przeciw. Jezus wybiera ubóstwo, pokorę, cichość i miłość. Upokorzony i poniżony Król Miłości - zdobywa świat bez bogactw i pychy, bez przemocy i nienawiści. Jego Królestwo jest królestwem prawdy i świętości, pokoju i miłości.
4. Dźwiganie krzyża na Kalwarię
Różne są drogi człowieczego życia: proste i krzywe, jasne i ciemne, łatwe i trudne, dobre i złe. Człowiek każdego dnia wybiera różne drogi. Idzie i poznaje, idzie i kocha, idzie i upada, idzie i nienawidzi. Raduje się lub płacze, błogosławi lub przeklina, zbliża się do Boga lub oddala. Jezus idzie drogą trudną, krzyżową, drogą zaparcia i miłości, przebaczania i ofiary. Jest to droga zbawienia.
5. Ukrzyżowanie i śmierć Chrystusa
Wielkie sprawy rozstrzygają się na dzień po dniu, w radości i smutku, w pracy i spoczynku, na modlitwie i zabawie. Tak jest całe życie. Ale moment decydujący i nieodwołalny jest tylko jeden: moment śmierci. W śmierci spotyka się czas z wiecznością. Człowiek twarzą w twarz staje przed Bogiem, w miłości lub nienawiści, jako przyjaciel lub wróg. Jezus uświęcił śmierć na krzyżu, ducha swego oddał w ręce Ojca. I takiej śmierci pragnie dla nas.
CZĘŚĆ CHWALEBNA
„A chwałę, którą mi dałeś,
przekazałem im” (J 17,22).
1. Zmartwychwstanie Chrystusa
Przemoc, niesprawiedliwość, krzywda - na kruchych stoją nogach. Ludzie, którzy się nimi posługują, przejściowo osiągają zamierzony cel i tylko do czasu triumfują. W ostatecznym rozrachunku spotyka ich miażdżący upadek. Uciskani zaś i krzywdzeni otrzymają ponad obfitą nagrodę. Tak było z Jezusem Chrystusem. Poniżony i uśmiercony na krzyżu, zmartwychwstaje do chwały, jako Pan i Król wszechświata.
2. Wniebowstąpienie Chrystusa
Na ziemi nie ma całkowitej sprawiedliwości. Ziemia jest areną dobra i zła, prawdy i kłamstwa, światła i ciemności. Człowiek na ziemi rozwija swoją osobowość, podejmuje decyzje, wybiera dobro lub zło. Zasługuje na życie lub śmierć. Niebo jest miejscem wiecznej nagrody, pokoju i szczęścia. Wyboru jednak między Niebem i Piekłem dokonuje człowiek każdego dnia. Jezus Chrystus wysłużył nam niebo. Co wybieramy?
3. Zesłanie Ducha Świętego
Duch i ciało walczą przeciw sobie, walczą przez całe życie. Duch wznosi się do góry, pragnie dobra, prawdy i piękna. Chce poznawać i miłować, rozwijać życie duchowe. Ciało natomiast siłą bezwładu ciąży ku dołowi, ku sprawom przyziemny, chce jeść i pić, chce zaspokajać namiętności i pożądliwości. Taka walka rozgrywa się każdego dnia we wnętrzu człowieka. Duch Święty kieruje nas ku sprawom niebieskim, nieprzemijającym i wiecznym. Czy ulegam Jego natchnieniom?
4. Wniebowzięcie Matki Bożej
Do pełnego rozwoju dziecko potrzebuje ojca i matki. Przedwcześnie osierocone jest nieszczęśliwe, odczuwa braki, jakiś niedosyt. Pragnie miłości, czułości i zrozumienia. Tym większe potrzeby odczuwa człowiek na drodze do zbawienia. Potrzebuje czułej miłości i opieki - wszak życie Boże nosi w glinianym naczyniu. Bóg w swojej dobroci daje nam Maryję za Matkę, która nas wspomaga z nieba swoim pośrednictwem. Czy pamiętam o Niej w codziennym życiu?
5. Ukoronowanie Matki Bożej w niebie
Na czym polega życie wieczne? Czym jest oglądanie Boga w niebie? Co oznacza zwycięstwo nad grzechem i śmiercią? Są to pytania godne człowieka. Odpowiedzi jednak udzielić może tylko Bóg. I udziela przez Maryję, Królową wszechświata i Matkę Chrystusa Króla. Zjednoczona z Bogiem w niepojętej miłości, upodobniona do swego Syna, Niepokalana i uwielbiona, jaśnieje szczęściem i chwałą, której nie da się wyrazić. Maryjo, Królowo, pociągnij nas ku sobie.
giacynt