Składka ubezpieczeniowa.pdf

JA: Każdy z nas podlega jakiejś formie ubezpieczenia np. ubezpieczeniu zdrowotnemu,

wypadkowemu, ubezpieczamy swoje majątek, lecz aby zapewnić sobie tego rodzaju ochronę

musimy odprowadzić pewną kwotę nazywaną składką.

Składka ubezpieczeniowa jest to udział ubezpieczającego w tworzeniu funduszu, który

służy ubezpieczycielowi na pokrycie należnych odszkodowań i świadczeń związanych z

prowadzeniem działalności ubezpieczeniowej. Jest to należność, którą ubezpieczający lub

ubezpieczony jest zobowiązany zapłacić zakładowi ubezpieczeń za świadczenie ochrony

ubezpieczeniowej w ciągu określonego okresu ubezpieczenia.

Wysokość tej składki ustalana jest najczęściej na podstawie stopy składki, będącej określonym

ułamkiem sumy ubezpieczenia (wyrażonej w procentach lub promilach), lub ryczałtowo. Sposoby

ustalania składki ubezpieczeniowej w ubezpieczeniach osobowych i gospodarczych (majątkowych)

znacznie różnią się między sobą. W ubezpieczeniach osobowych znaczna część składek, zostaje przez

dłuższy czas w dyspozycji towarzystwa ubezpieczeniowego i może być lokowana aby przynosić

dochody ubezpieczycielowi, co ma wpływ na zmniejszenie wysokości składki.

Kwota składki ubezpieczeniowej uzależniona jest od

rodzaju ubezpieczenia,

wartości sumy ubezpieczenia,

długości jego trwania,

a także od

Û płci,

Û wieku

Û aktualnego stanu zdrowia.

Składkę można wpłacić w całości jednorazowo w chwili zawarcia umowy ubezpieczenia

lub rozłożyć ją na raty w cyklu rocznym, kwartalnym lub miesięcznym.

Funkcje składki ubezpieczeniowej

¶ stanowią udział ubezpieczającego w funduszu ubezpieczeniowym

¶ stanowią podstawowe źródło przychodów firmy ubezpieczeniowej

¶ stwarzają możliwość wypłaty odszkodowań i świadczeń

¶ są ceną za udzieloną ochronę ubezpieczeniową czyli stanowią ekwiwalent odszkodowań i

świadczeń

¶ stanowią dla ubezpieczyciela zobowiązania do wypłaty należnych odszkodowań i świadczeń

¶ są czynnikiem konkurencyjności ubezpieczyciela

¶ w ubezpieczeniach życiowych mogą pełnić funkcję oszczędnościową

¶ stymulują do ograniczenia zagrożeń przedmiotu ubezpieczenia

Piotrek: główny podział na składki netto i brutto a oprócz niego są również podziały

Rodzaje składek:

Określenie dla składek, które dotyczą umów ubezpieczenia na dany rok kalendarzowy, np. z

ubezpieczeń obowiązkowych, albo dla składek z umów ubezpieczeń zawartych w danym roku

obrotowym, zapisanych (przypisanych) w dokumentach księgowych, jako należności

finansowe ubezpieczyciela za dany rok obrachunkowy.

Składka, albo rata składki z tytułu umowy ubezpieczenia, wpłacona bezpośrednio do kasy

ubezpieczyciela, do rąk pośredników agentów ubezpieczeniowych, przekazana na konto

ubezpieczyciela, albo potrącona z wypłaconych odszkodowań i świadczeń. Globalna suma

składek zainkasowanych w danym roku obrachunkowym nie jest równa globalnej sumie

składek przypisanych.

Składka przypisana w okresie sprawozdawczym pomniejszona o stan rezerwy składek na

koniec okresu sprawozdawczego i powiększoną o stan rezerwy składek na początek okresu

sprawozdawczego

Występuje w przypadku reasekurowania części ryzyka, jest to część składki odpowiadająca

ryzyku zatrzymanemu przez ubezpieczyciela

Występuje w przypadku reasekuracji i jest to pozostała część składki. Przejęta jest ona przez

reasekuratora

Całkowita cena usługi ubezpieczeniowej

Składki przypisane - obejmują kwoty składek:

1. z tytułu umów ubezpieczenia należne w okresie sprawozdawczym niezależnie od tego, czy

kwoty te opłacono – w przypadku grup działu I,

2. należnych za cały okres odpowiedzialności niezależnie od jego długości, z tytułu zawartych w

okresie sprawozdawczym umów ubezpieczenia niezależnie od tego, czy kwoty te opłacono –

w przypadku grup działu II, o ile długość okresu odpowiedzialności jest określona,

3. z tytułu umów ubezpieczenia, należne w okresie sprawozdawczym niezależnie od tego, czy

kwoty te opłacono – w przypadku grup działu II, o ile długość okresu odpowiedzialności nie

jest określona. [§ 2 ust. 1 pkt 6; 9 ]

JA przykłady składek netto i dalej od slajdu 10-11

Piotek 12 czyta pkt 1 ja powiem

Składka czysta

1. Zadaniem jej jest to, aby jej zbiór zapewniał środki na wypłatę świadczeń z danego portfela

ubezpieczeń. Jest to pierwsza ogólna zasada kalkulacji składki czystej. Pozostałe dwie zasady

określają sposób ustalania składki czystej dla konkretnego ubezpieczającego.

2. Ustalenie składki odpowiednio do wysokości spodziewanych świadczeń.

3. Ustalenie składki odpowiednio do wysokości ryzyka, tzw. Reguła proporcjonalności składki

do wysokości świadczeń mówiąca nam, że składka musi odpowiadać wysokości sumy sumie

ubezpieczenia. Wyższej sumie ubezpieczenia powinna odpowiadać wyższa składka.

Konsekwencją stosowania tej reguły wyliczenie stopy składki czystej przypadającej na

jednostkę sumy ubezpieczenia np. na każdy 1000zł

Piotek pkt 2 ja czytam itd

Franszyza stosowana jest w ubezpieczeniach majątkowych. Zastosowanie franszyzy obniża składkę

albo poprzez eliminację dużej liczby drobnych szkód, albo poprzez obniżenie kwoty każdego

ubezpieczenia.

Reasekuracja jeżeli ubezpieczyciel zamierza dokonać reasekuracji ryzyka, uwzględnia w kalkulacji

składki czystej ryzyko na udziale własnym. Oznacza to obniżenie przeciętnej szkody uwzględniającej

w kalkulacji składki i tym samym obniżenie składki. Jednak składka brutto zwiększona jest o koszty

reasekuracji. Końcowy efekt reasekuracji wylicza się, uwzględniając zapłatę składki reasekuracyjnej i

prowizji reasekuracyjnej.

Margines bezpieczeństwa (ang. Loading for contingencies - L) jest standardowym elementem składki

brutto. Stanowi konsekwencję tego, że wartość przyszłych szkód jest szacowana za pomocą metod

statystycznych. Dla ubezpieczenia zawsze istnieje ryzyko, że faktycznie szkody mogą być wyższe od

przewidywanych. Margines bezpieczeństwa jest dodatkowym buforem chroniącym przed tym

ryzykiem. Margines bezpieczeństwa uwzględnia bardziej cały portfel ubezpieczeń niż poszczególne

produkty.

Inflację uwzględnia się tylko, gdy w sposób istotny wpływa na realną wartość świadczenia. W

ubezpieczeniach krótkoterminowych ma ona mniejsze znaczenie. Niewielkie znaczenie ma także w

grupowych ubezpieczeniach na życie i w ubezpieczeniach powiązanych z jednostkami

inwestycyjnymi. Natomiast największe znaczenie ma w długookresowych ubezpieczeniach na

dożywocie i życie. Ubezpieczenia te zwykle przewidują waloryzację składki.

Przychód z inwestycji odgrywa kluczową rolę w ubezpieczeniach na życie z ustaloną sumą

ubezpieczenia. Jest integralną częścią rachunku składki czystej. W niektórych krajach prawo reguluje

ustalenie zakładanej stopy zwrotu z inwestycji (stopy technicznej). W Polsce nadzór określa

maksymalną stopę techniczną. W pozostałych ubezpieczeniach ubezpieczyciel może dzielić się

dochodem z inwestycji, obniżając składkę. Wzrost konkurencji po II wojnie światowej i dobra

koniunktura gospodarcza spowodowały, że ubezpieczyciele zakładali straty na rachunku technicznym

i pokrywali je z dochodów netto z inwestycji.

Prewencja – w ubezpieczeniach majątkowych ubezpieczyciele mają obowiązek prowadzenia

działalności prewencyjnej np. w ubezpieczeniach od ognia. Środki na tę działalność pozyskują z

narzutu kosztów prewencji na składkę czystą.

Narzuty kosztów działalności ubezpieczeniowej obejmują wszystkie koszty ponoszone przez

towarzystwo w związku z działalnością ubezpieczeniową; wyjątek mogą stanowić koszty związane z

roszczeniami. Główne kategorie kosztów ubezpieczeniowych to:

Koszty proporcjonalne, które są określane jako procent przypisu np. prowizje za akwizycję

Koszty stałe na polisę np. koszty druku, koszty ekspertyz, których kwotę na polisę można

wyliczyć

Koszty ogólne jako kwota Lu procent przypadający na polisę danej linii produktowej.

Koszty ogólne mogą najpierw podzielone na poszczególne linie produktywne. Koszty stałe na polisę

są ustalane dla danej linii produktywnej, ze względu na specyficzne wymagania produktu (np. pełen

underwriting).

Marża zysku – przedsiębiorstwo ubezpieczeniowe (urządzenie zarobkowe) istnieje, gdyż są

inwestorzy, którzy oczekują dochodu z inwestycji w to przedsięwzięcie. Składka powinna więc

zapewnić zysk taki, jaki można uzyskać z lokat o niskim ryzyku plus oczekiwaną nadwyżkę, która

wynagrodziłaby ryzyko ponoszone w tej inwestycji. Zysk jest kalkulowany jako narzut na składkę.

Rynek. Podstawowym problemem podczas wyznaczania składki jest konkurencyjność. Składka zbyt

wysoka w stosunku do rynku może zmniejszyć sprzedawalność usługi. Trzeba jednak postępować

ostrożnie, gdyż nie chodzi o to czy jest ona najniższa na rynku, ale czy przy zwykle małej

przejrzystości rynku ubezpieczeń oferowana składka zapewnia zbyt i przyniesie optymalne zyski

inwestorom (a w TUW nie doprowadzi ona do strat). W sytuacji, gdy tylko obniżką składki można

uratować zbyt, trzeba się zastanowić jakie będą skutki zmniejszenia przychodów z produktu na

pokrycie kosztów ogólnych i jaka jest możliwość podniesienia cen innych produktów. Zmniejszenie

marży oczekiwanego zysku trzeba rozpatrzyć łącznie z marginesem bezpieczeństwa, który stanowi

zwykle źródło zwiększające zyskowność produktu, jeśli nie nastąpią odchylenia negatywne szkód lub

świadczeń.

Piotrek slajd 13

Reguła równowagi składek i świadczeń ‐ nazywana podstawową regułą równowagi

finansowej zakładu ubezpieczeń, oznacza konieczność zagwarantowania równowagi

pomiędzy funduszem ubezpieczeniowym z jednej strony a wypłatami świadczeń i

odszkodowań z drugiej strony. Reguła ta nie przesądza jednak o charakterze repartycji

obciążeń na poszczególnych członków wspólnoty ryzyka.

Reguła proporcjonalności składek i świadczeń ‐ oznacza konieczność zachowania

odpowiedniej relacji pomiędzy składką a oczekiwanym świadczeniem ubezpieczeniowym. W

praktyce oznacza to, że wysokość składki jest funkcją wysokości sumy ubezpieczenia. Im

wyższa jest suma ubezpieczenia ceteris paribus tym wyższy powinien być poziom wnoszonej

składki.

II.

III.

Reguła równowartości składek i świadczeń – (zwana też zasadą składki sprawiedliwej),

oznacza konieczność zapewnienia odpowiedniej relacji pomiędzy obciążeniem finansowym

poszczególnych członków wspólnoty ryzyka a rozmiarami ryzyka wniesionego przezeń do

wspólnoty ubezpieczeniowej. Oznacza więc konieczność stosowania zasady indywidualizacji

obciążeń w postaci składki. Pełna indywidualizacja składki następuje przy metodzie stawki

zróżnicowanej, co zakłada przeprowadzenia ścisłej klasyfikacji ubezpieczonych ryzyk.

jaMetody ustalania składki:

Stosowana rzadko, ze względu na wysokie koszty techniczne, najczęściej do ryzyk nie

mających charakteru masowego. Zapobiega zjawisku antyselekcji (koncentracji wysokich

ryzyk w portfelu) ryzyka, ucieczce z portfela lepszych ryzyk. Zazwyczaj dotyczy ubezpieczeń

dobrowolnych.

Ja 14 slajd

Składka kalkulowana jest na jednakowym poziomie dla każdego rodzaju ryzyka niezależnie

od jego wysokości, co gwarantuje prostotę techniczną obliczeń. Konsekwencją prostoty jest

możliwość wystąpienia antyselekcji ryzyk. Zazwyczaj jest stosowane w odniesieniu do

ubezpieczeń obowiązkowych (ze względu na ich masowość).

Metoda powstała w wyniku próby połączenia zalet metod wymienionych powyżej. Polega na

podziale ryzyk na mniejsze klasy w obrębie których stosuję się metodę stawki przeciętnej.

Piotek: Systemy ustalania wysokości składki:

A. System repartycji (system składki płatnej z dołu).

¶ System składki opartej na repartycji, zwany inaczej systemem składki płatnej z dołu, polega

na ustalaniu jej wysokości na podstawie rzeczywistego zapotrzebowania wywołanego przez

zdarzenia losowe w pewnym okresie, zwanym okresem ubezpieczeniowym, wynoszącym

zazwyczaj jeden rok.

¶ Zaleta: dokładne rozłożenie ciężaru ubezpieczenia, nie ma niebezpieczeństwa uiszczania

składki nadmiernej.

¶ Wada: niemożność ustalenia ceny ochrony ubezpieczeniowej w momencie nabywania.

¶ Stosuje się najczęściej w towarzystwach ubezpieczeń wzajemnych, ubezpieczeniach na życie.

B. System składki ubezpieczeniowej.

¶ System składki z góry oznaczonej, zwany systemem składki stałej, opiera kalkulację składek

ubezpieczeniowych nie na zapotrzebowaniu rzeczywistym lecz prawdopodobnym. Bazuje na

przypuszczalnym przebiegu zdarzeń losowych w okresie ubezpieczeniowym.

¶ Zaleta: Cena ubezpieczenia jest znana w momencie jego zawierania.

¶ Wady: rozłożenie ciężaru ubezpieczenia może być nieadekwatne do rzeczywistych zdarzeń,

istnieje niebezpieczeństwo uiszczenia składki nadmiernej lub zbyt niskiej.

Piotrek slajd 16 do końca pkt 3

1) Wysokość składek

Wysokości składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe wyrażone są w formie

stopy procentowej, jednakowej dla wszystkich ubezpieczonych. Stopa procentowa składki na

ubezpieczenie wypadkowe jest natomiast zróżnicowana dla poszczególnych płatników

składek i ustalana w zależności od poziomu zagrożeń zawodowych i skutków tych zagrożeń.

Zasady różnicowania stopy procentowej składek na ubezpieczenie wypadkowe określa ustawa

o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych i

rozporządzenie w sprawie różnicowania stopy procentowej składki na ubezpieczenie

społeczne z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, w zależności od zagrożeń

zawodowych i ich skutków.

2) Wysokość składek na ubezpieczenia społeczne

Emerytalne - 19,52 proc. podstawy wymiaru

Rentowe - 13 proc. podstawy wymiaru

Chorobowe - 2,45 proc. podstawy wymiaru

Wypadkowe - od 1.04.2006 r. – od 0,90 do 3,60 proc. podstawy wymiaru

3) Opłacanie i finansowanie składek

Składki są opłacane przez płatników składek. Kto jest płatnikiem składek na ubezpieczenia

społeczne za danego ubezpieczonego, wynika z ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych,

np. za pracownika składki opłaca pracodawca, natomiast osoba prowadząca pozarolniczą

działalność opłaca składki sama za siebie.

Podstawowe zasady (od których są wyjątki) finansowania składek są następujące:

* składki na ubezpieczenie emerytalne finansują z własnych środków, w równych częściach,

ubezpieczony i płatnik składek,

* składki na ubezpieczenia rentowe finansują z własnych środków, w równych częściach,

ubezpieczony i płatnik składek,

* składki na ubezpieczenie chorobowe finansują z własnych środków ubezpieczeni,

* składki na ubezpieczenie wypadkowe finansują z własnych środków płatnicy składek,

* osoby, które są płatnikami składek na własne ubezpieczenia, finansują z własnych środków

całość należnych składek na ubezpieczenia społeczne.

Składki na ubezpieczenia społeczne trafiają na prowadzone przez ZUS dla każdego

ubezpieczonego konto. Część składki na ubezpieczenie emerytalne finansowana przez

ubezpieczonego (9,76 proc.) jest w całości przekazywana do ZUS albo dzielona między fundusz

emerytalny a wybrany przez ubezpieczonego otwarty fundusz emerytalny. Podział składki i

odprowadzenie do otwartego funduszu emerytalnego (7,3 proc.) jest obowiązkowy dla

ubezpieczonych urodzonych po 31 grudnia 1968 r., a dobrowolny dla osób urodzonych w latach

1949–1968.

Anna:

4) Termin opłacania składek

Składki na ubezpieczenia społeczne za dany miesiąc muszą być opłacone nie później niż:

do 10 dnia następnego miesiąca – dla osób fizycznych opłacających składkę wyłącznie za siebie,

* do 5 dnia następnego miesiąca – dla jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i

gospodarstw pomocniczych,

* do 15 dnia następnego miesiąca – dla pozostałych płatników.

Twórcy i artyści opłacają składki za okres wykonywania działalności twórczej lub artystycznej

przed dniem wydania decyzji Komisji do Spraw Zaopatrzenia Emerytalnego Twórców w terminie

opłacania składek za miesiąc, w którym otrzymali decyzję.

5) Podstawa wymiaru składek

Składki na ubezpieczenia społeczne stanowią określony procent podstawy wymiaru, a ta jest

różna w przypadku poszczególnych ubezpieczonych. Zasady ustalania podstawy wymiaru

składek określone zostały w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych. Na przykład, dla

pracowników podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia: emerytalne, rentowe, chorobowe i

wypadkowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od

osób fizycznych (w podstawie nie uwzględnia się jednak wynagrodzenia za czas niezdolności

do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków, a

także przychodów wymienionych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia

18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na

ubezpieczenia emerytalne i rentowe – Dz.U. nr 161, poz. 1106 z późn. zm.).

Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe jest limitowana w skali

roku – nie może być wyższa od kwoty odpowiadającej trzydziestokrotności prognozowanego

przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok

kalendarzowy. Od nadwyżki ponad tę kwotę składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe

nie są pobierane. Ograniczenie to nie dotyczy podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie

chorobowe i wypadkowe. Jednak dla osób, które podlegają ubezpieczeniu chorobowemu

dobrowolnie (np. zleceniobiorcy, dla których umowa zlecenia jest jedynym źródłem

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: