JAROS_AW_MAREK_RYMKIEWICZ_.pdf

(20 KB) Pobierz
JAROSŁAW MAREK RYMKIEWICZ
Czym jest klasycyzm?
- jego pokolenie należy do tych, które nie ma krytyków,
- krytycy pisali o pokoleniu ’56 z pozycji ludzi, którzy więcej przeżyli – błąd, który odbił się na
krytyce,
- krytykowi, który twierdzi, że więcej przeżył, poeta nie ma nic do zaoferowania,
- krytycy pokolenia są rozważni – opierają się na historii literatury (stamtąd czerpią dyrektywy
metodologiczne),
- tekst opiera się na podstawie artykułu Michała Głowińskiego „Poetyka Tuwima a polska
tradycja literacka”
- ranga wierszy Tuwima,
- wiele problemów literackich współczesnych pisarzy,
- chęć badania dzieła literackiego jako samoistnego i odrębnego przedmiotu,
- wiersz nie jest samoistnym przedmiotem, ani nie jest zakończony,
- nie można narzucić wierszowi jakiejkolwiek struktury,
- wiersz w odpowiednich czasach może być na nowo odczytany, ale przede wszystkim jego
elementy są w ciągłym ruchu i podlegają zmianie ze zmianą kontekstu (kiedy obok tego
wiersza pojawia się nowy),
- analiza elementów (w wierszu) musi uwzględniać ich ruch,
- historia literatury nie jest tylko historią form, ale przede wszystkim historią wierszy i
twórców,
- tradycji nie można traktować jako element struktury dzieła,
- „Twórczość poetycka jest (…) odwzorowywaniem i ponawianiem kształtów, które znał czas
miniony. Wzór jest dany i będzie się powtarzał w czasie teraźniejszym i w czasie przyszłym.”
- „Obrazy (…) są obrazami i wzorami archetypicznymi, a możliwość ich (…) reprodukowanie
jest przekazywana z pokolenia na pokolenie.”
- - proces twórczy polega na aktywizowaniu ponadczasowych symboli, będących własnością
ludzkości, a spoczywających w nieświadomości, i na przekształcaniu ich i rozwijaniu w
skończone dzieło sztuki,
- nie powinno się mówić o kontynuowaniu przeszłości, tylko przekształcającej się
teraźniejszości,
- sztuka nie zna pojęcia postępu,
- współczesne dzieło często jest komentarzem do dzieła z przeszłości, komentarz jest
ponowieniem dzieła, które przypisuje się czasowi minionemu,
- każde dzieło przywraca to, co zdaje się być stracone i jest nowym elementem w
codziennym porządku,
- kultura polega na tym, że starożytne teksty kultury działają cały czas – mogą być nazwane
tekstami współczesnymi,
- aby poznać kulturę, nie trzeba patrzeć na minione epoki, lecz zagłębić we współczesną
sztukę,
- w kulturze ciągle coś obumiera i odżywa, a istnienie w danym momencie determinuje
wybór,
- proces historycznoliteracki polega na tym, że poeta kontroluje zmarłych, ale jednocześnie
jest przez nich kontrolowany,
- ponowienie jest odkryciem,
- fenomen ciągłego odradzania się poezji – SAKROKANIBALIZM – pożeranie ze wstrętem,
ale i czcią, ciała zmarłego,
- twórczość taka nie może być porównywana do twórczości kopistów ani epigonów,
- teorie – poeta kultury:
- twórca śniący o bezpowrotnie utraconej przeszłości,
- ten, kto szuka swojego miejsca w kulturze śródziemnomorskiej, posługując się
scenami
archetypicznymi,
- klasycyzm to nie ukochanie tego, co ładne i gładkie,
- klasycyzm XX wieku nie jest odwołaniem do przeszłości, do innego klasycyzmu czy
neoklasycyzmu,
- współczesne nurty klasycyzmu nie wypływają bezpośrednio z żadnej z poetyk
klasycystycznych – w teraźniejszości powstał nowy model klasycyzmu,
- wielu twórców jest kopistami niezdecydowanymi, jaki wzór klasycyzmu im się podoba,
- kopiści ci nie wiedzą, czy mogą posługiwać przeszłym językiem, czy lepiej być wiernym
językowi współczesnemu,
- klasycyzm to nieustanna walka o swoje miejsce w kulturze, a więc w czasie teraźniejszym,
świadomość, że czas przeszły jest czasem teraźniejszym, świadomość, że nie ma idiomu
poetyckiego czasu minionego i czasu teraźniejszego, bo jest jedno wielkie morze języka
poetyckiego poza czasem, to wreszcie nieustanne projektowanie siebie i innych w
przyszłości,
- dla twórcy pierwsze doświadczenie jest ważne, jeśli dotyka punktów nieosiągalnych,
- dla twórcy nic nie powinno być przeszłością, wszystko jest przyszłe,
- nawet dawne wiersze są utworami czasu przyszłego,
- doświadczenie poetyckie wymaga powtórzenia (J. Iwaszkiewicz),
- każdy wiersz jest nieustannym ponowieniem doświadczenia nie jednego tylko poety,
- „nie może określić swojego miejsca w kulturze ten, dla którego przeszłość jest
wspomnieniem, a nie nadzieją.”
Zgłoś jeśli naruszono regulamin