Clarke Arthur C. - Detonator.pdf - Clarke Arthur C - ssaaggaa

ARTHUR C. CLARKE

MICHAEL KUBE-McDOWELL

DETONATOR

Przekład

Radosław Januszewski, Maciej Szymański

Tytuł oryginału THE TRIGGER

Pamięci dzieci

Ehinblane w Szkocji

i Jonesboro w Arkansas

Dramatis personele

Laboratorium Terabyte:

Karl Brohier, dyrektor naczelny

Jeffrey Alan Horton, zastępca dyrektora

Gordon Greene, inżynier wydziałów elektrycznego i mechanicznego

Leigh Thayer, specjalista od eksperymentalnych systemów informatycznych

Donovan King Val Bowden, fizyk i inżynier w Aneksie

Waszyngton:

Senator Grover Wilman, założyciel „Umysłu przeciw Szaleństwu”

Prezydent Mark Breland

Richard Nolby, szef sztabu

Roland Stepak, sekretarz obrony

Richard Carrero, sekretarz stanu

Doran Douglas, prokurator generalny

Aimee Rochet, dyrektor public relations

Edgar Mills, dyrektor FBI

Jacob Hilger, dyrektor Agencji Wywiadu Obronnego

Inne miejsca:

Aron Goldstein, właściciel Aurum Industries i główny inwestor

w laboratoriach Terabyte

John Samuel Trent, prezes NAR

Jules Merchant, prezes Allied General, firmy kontraktującej dostawy dla

wojska

Philby Lancaster, pełnomocnik NAR

Robert Wilkins, dowódca regionu Ludowej Armii Sprawiedliwości

Prolog: Wybraniec

Jeffrey Horton spojrzał z rezygnacją na zagraconą drugą sypialnię, którą on

i jego współlokator nazywali autoironicznie czarną dziurą.

Dyskietki i taśmy leżały na stołach i pod nimi, do krzesła przypięty był nie

nadający się do użytku CD-ROM. Rozmaite części komputerów pierwszej generacji

piętrzyły się w chwiejnych stosach w kątach pokoju. Na krześle Hortona wiły się

splątane zwoje kabli. Uginająca się pod ciężarem książek i podręczników półka

zwisała nad wielkim monitorem jak miecz Damoklesa.

To był normalny poziom bałaganu w czarnej dziurze. Tylko inny maniak

komputerowy mógłby to docenić. Większość przyjaciół Hortona miała przynajmniej

po jednym takim pokoju. Sądząc po spiętrzonych na środku podłogi kartonowych

pudłach, podczas kilkutygodniowej nieobecności Hortona Hal nawiedzał giełdy

komputerowe zaopatrywane przez Dolinę Krzemową.

„Jeśli się zepsuło, ja to naprawię, jeśli działa, ja to uruchomię”, było mottem

Hala. Na pchlich targach nie potrafił zrezygnować z okazji, bez względu na to, czy się

targował o refraktometr za pięćdziesiąt dolarów, czy o laser argonowy za sto, czy

kompletny komputer z ery Windows za dwadzieścia pięć dolarów. Czarna dziura

wchłaniała wszystko.

Horton oparł się pokusie, żeby pogrzebać w pudłach i zobaczyć, co Hal

ostatnio złowił na targach. Wycofał się z pokoju i zamknął za sobą drzwi. Kupa

brudnych ubrań na jego łóżku i zużyte jednorazówki piętrzące się na balkonie

zasługiwały na większą uwagę niż chaos za drzwiami pokoju, który właściciel

kamienicy nazwał zrzędliwie „nielicencjonowanym złomowiskiem”.

Właśnie wtedy Horton usłyszał, jak ktoś puka do drzwi wejściowych. Pukanie

było głośne i niecierpliwe, jakby ktoś dobijał się już od dłuższego czasu. Możliwe

zresztą, że tak było, bo szum starej zmywarki do naczyń grzechoczącej w maleńkiej

kuchni zagłuszał wszystko.

Pobiegł, ale zanim otworzył, zerknął w monitor. Na korytarzu stał

srebrnowłosy mężczyzna w długim miękkim płaszczu. Horton zwolnił oba zamki

i zamaszyście otworzył drzwi. Zatrzymały się dopiero na kołku w podłodze.

- Cześć... szukam... - zaczął gość. Wyprostował ramiona i uśmiechnął się. -

No i jesteś.

Oniemiały Horton patrzył na twarz człowieka, którego nigdy nie

spodziewałby się ujrzeć w swoich drzwiach.

- Pan jest Karl Brohier - powiedział mrugając oczami i potrząsając głową. Nie

wiedział, jak należy się zachować wobec laureata Nagrody Nobla, pojawiającego się

przed drzwiami niczym uniwersytecki misjonarz. Powtórzył więc: - Pan jest Karl

Brohier.

- Wiem - odparł starszy mężczyzna, przekrzywiając lekko głowę. - A ty jesteś

Jeffrey Alan Horton. - Machnął ręką, w której trzymał butelkę wina. - Mogę wejść?

- A... oczywiście, doktorze Brohier - odparł Horton, usuwając się z drogi.

- Karl - poprawił go gość.

Horton nie potrafił sobie pozwolić na taką poufałość, więc tylko kiwnął

głową, że przyjmuje to do wiadomości.

- Przepraszam za bałagan. Dopiero co wróciłem, nie było mnie prawie trzy

miesiące...

- Tak, wiem - Brohier przecisnął się obok niego. - Jak było na Środkowym

Zachodzie?

- Cóż... nie byłem przygotowany na śnieg wiosną.

Brohier rozbawiony chrząknął i poszukał sobie miejsca, żeby usiąść.

- A Marsh Tolliver... co tam u niego?

Tolliver był dyrektorem Narodowego Laboratorium Cyklotronu

Nadprzewodzącego, NSCL, w uniwersytecie stanu Michigan, gdzie Horton pracował

całymi dniami jako ochotnik w zamian za prawo do korzystania z cyklotronu przez

sześćdziesiąt minut, żeby napisać pracę doktorską.

- Ma wielkie nadzieje.

- Jesteś zbyt uprzejmy - powiedział Brohier, sadowiąc się na kuchennym

krześle, jedynym, na którym nie leżały papiery. - Studencka przypadłość. Wyrośniesz

z tego.

- Ja...

- Tolliver to mały biurokrata udający naukowca... Niestety, takie typy aż za

często spotyka się na wysokich stanowiskach rządowych. Cała korzyść, jaką nam daje

NSCL, jest zasługą Ginger Frantali, zastępcy dyrektora. Jestem pewien, że to z nią

rozmawiał profesor Huang, żeby umówić twoją wizytę. Dobrze wykorzystałeś czas,

który ci tam dali?

Wydawało się, że Brohier wie o nim wszystko.

- Rezultaty potwierdziły moje założenia.

Clarke Arthur C. - Detonator.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: