Cook Robin - Nosiciel.pdf - Cook Robin - ssaaggaa

ROBIN COOK

NOSICIEL

Prolog

15 października, piątek

Jason Papparis handlował dywanami od blisko trzydziestu lat. Zaczął w

ateńskiej dzielnicy Plaka pod koniec lat sześćdziesiątych, sprzedając

amerykańskim turystom koźle i owcze skóry oraz futrzaki. Jason dobrze sobie

radził, a największym powodzeniem cieszył się u młodych studentek, którym z

wdziękiem pokazywał nocne życie swego ukochanego miasta.

Dopóki do sprawy nie wmieszał się los. W upalny letni wieczór do

sklepu Jasona weszła Helen Herman, mieszkanka Queens w stanie Nowy Jork,

i z roztargnieniem pogładziła kilka wspaniałych dywanów. Jak przystało na

romantyczkę, Helen straciła głowę dla Jasona, jego rozmarzonych oczu i

składanych jej hołdów.

Jason zapałał do niej równie silnym uczuciem. Kiedy Helen wyjechała

do Stanów, poczuł się nieskończenie samotny. Wymienili namiętne listy,

potem doszło do wizyty. Podróż Jasona do Nowego Jorku roznieciła w nim

płomień pożądania. W końcu wyemigrował, poślubił Helen i przeniósł interes

na Manhattan.

Jego biznes rozkwitł. Szerokie kontakty, które przez lata nawiązał z

producentami w Grecji i Turcji, teraz bardzo się opłaciły, pozwalając mu na

stworzenie swego rodzaju monopolu. Zamiast otwierać sklep detaliczny w

Nowym Jorku, Jason - bardzo rozsądnie - postanowił zająć się sprzedażą

hurtową. W firmie nie było śladu biurokracji, gdyż Jason nikogo nie

zatrudniał. Miał tylko biuro na Manhattanie i hurtownię w Queens. Transport i

uzupełnianie zapasów leżały w gestii innych przedsiębiorstw, czasem jedynie

Jason wynajmował kogoś do prac biurowych. Transakcje odbywały się za

pośrednictwem telefonu i faksu. W rezultacie drzwi biura Jasona były zawsze

zamknięte.

Pewnego piątkowego wieczoru przez otwór w drzwiach wpadły jak

zwykle listy. Siedzący za biurkiem Jason położył swoje nieodstępne cygaro na

krawędzi wypełnionej niedopałkami popielniczki i wstał, aby odebrać pocztę.

Spodziewał się znacznej liczby czeków, które by wyrównały powiększające się

ujemne saldo jego firmy. Wróciwszy na miejsce, Jason przerzucił

korespondencję, odkładając każdy dokument na właściwą kupkę, ulotki zaś

wrzucając do kosza na śmieci. Kiedy sięgał po przedostatnią kopertę, zawahał

się. Była gruba i kwadratowa, nie prostokątna. Jason wymacał w środku

małą, nieregularną wypukłość. Po opłacie pocztowej zorientował się, że nie

jest to list handlowy, tylko polecony. W lewym dolnym rogu widniał odcisk

pieczęci z napisem: Delikatna zawartość!

Jason odwrócił kopertę w palcach. Była wykonana z grubego,

gładkiego papieru wysokiej jakości. Nie był to papier, w jaki zwykle pakuje się

reklamy, adres na odwrocie głosił: Zakład Czyszczenia ACME: Powierz nam

swój kurz. Firma mieściła się na dolnym Broadwayu.

Ponownie obrócił kopertę i zauważył, że jest zaadresowana na jego

nazwisko, nie na Korynckie Przedsiębiorstwo Dywanowe. Pod adresem

widniały słowa: Osobiste i poufne.

Kciukiem i palcem wskazującym spróbował ustalić, czym jest ta

wypukłość, ale nic nie wskórał. W końcu ciekawość zwyciężyła - Jason wziął

nożyk do listów i przeciął górną krawędź koperty. W środku dostrzegł złożoną

na pół kartkę papieru równie dobrej jakości, jak koperta.

- Co za licho? - spytał na głos. Z pewnością nie była to zwyczajna

ulotka. Wyciągnął kartkę, zdziwiony, że jakiś spec od reklamy zdołał namówić

zakład czyszczenia, by rozesłał do klientów tak drogą zabawkę. Kartka była

zalakowana. Jej środek zajmowało jedno słowo: Niespodzianka!

Gdy Jason złamał pieczęć, kartka podskoczyła mu nagle w dłoniach i

otworzyła się. Jednocześnie ukryta sprężynka rozrzuciła w powietrzu chmurkę

pyłu wraz z garścią malutkich kolorowych gwiazdeczek.

Ten niespodziewany ruch zaskoczył Jasona; pył sprawił, że kichnął

parę razy. Zaraz jednak się uśmiechnął. Wewnątrz kartki było wezwanie:

Zadzwoń - my posprzątamy ten bałagan!

Jason pokręcił głową w zdumieniu. Musiał przyznać, że pomysłowość

reklamy ACME wywarła na nim wrażenie. Była rzeczywiście oryginalna,

sprytnie obmyślona - i skuteczna. Jason stwierdził, że gdyby potrzebował tego

typu usług, chętnie wciągnąłby firmę na swoją listę, ale tym zajmował się

gospodarz domu.

Jason wrzucił kartkę i kopertę do kosza, a potem pochylił się, żeby

pozbierać błyszczące gwiazdki z koszuli. Poczuł, że kręci go w nosie - znów

kichnął parokrotnie, aż łzy napłynęły mu do oczu.

Jak zwykle w piątek Jason skończył wcześnie. Ponieważ była piękna

jesienna pogoda, poszedł pieszo do Grand Central Station, aby wsiąść do

podmiejskiego pociągu o piątej piętnaście. Czterdzieści pięć minut później,

zbliżając się do swojej stacji, poczuł kłucie w klatce piersiowej. Odruchowo

przełknął ślinę, lecz nic to nie dało. Odchrząknął mocno, ale i to okazało się

nieskuteczne. Wtedy poklepał się po piersi i zaczął głęboko oddychać.

Siedząca obok niego kobieta opuściła nieco płachtę gazety.

- Czy dobrze się pan czuje? - spytała.

- O tak, nic mi nie jest - odparł Jason zakłopotanym głosem.

Zastanawiał się, czy wypalił dziś więcej niż zazwyczaj papierosów.

Wieczorem usiłował zlekceważyć łaskotanie w piersi, ale dziwne

uczucie nie ustępowało. Helen zdała sobie sprawę, że coś się stało, kiedy

Jason zamiast jeść, rozgrzebywał jedzenie na talerzu. Jak co piątek byli na

kolacji w swoim ulubionym lokalu - greckiej restauracji. Przychodzili tu co

najmniej raz w tygodniu po tym, jak ich jedyna córka wyjechała na studia.

- Coś dziwnego dzieje się z moją klatką piersiową - przyznał wreszcie

Jason w odpowiedzi na pytanie Helen.

- Mam nadzieję, że to nie kolejna grypa. - Mimo że Jason był w

zasadzie zdrowy, słabość do papierosów sprawiła, że dość często zapadał na

choroby układu oddechowego, zwłaszcza grypę. Trzy lata temu przeszedł

poważne zapalenie płuc.

- To nie może być grypa - zaoponował Jason. - Przecież nie zaczął się

jeszcze okres zachorowań na grypę, prawda?

- Mnie o to pytasz? Nie wiem. Ale czy nie w tym samym czasie złapałeś

gryp? w zeszłym roku?

- To było w listopadzie - poinformował Jason.

Kiedy wrócili do domu, Helen nalegała, żeby Jason zmierzył

temperaturę. Miał trzydzieści osiem stopni gorączki. Po dyskusji, czy powinni

zadzwonić do doktora Goldsteina, ich domowego lekarza, w końcu się na to

nie zdecydowali. Nie chcieli podczas weekendu zawracać lekarzowi głowy.

- Czemu coś takiego zawsze się trafia w piątek wieczorem? - spytała

Helen ze smutkiem.

Jason spał kiepsko. W nocy tak się spocił, że musiał wziąć prysznic.

Kiedy się wycierał, dostał zimnych dreszczy.

- Dosyć tego - stwierdziła Helen. Owinęła trzęsącego się męża w kilka

koców. - Rano telefonujemy do doktora.

- A co on poradzi? - wychrypiał Jason. - Mam grypę, i tyle. Każe mi

siedzieć w domu, łykać aspirynę, pić dużo płynów i wypoczywać.

- Może przepisze ci jakieś antybiotyki - zasugerowała Helen.

- Zostało trochę antybiotyków z zeszłego roku - przypomniał sobie

Jason. - Są w apteczce. Przynieś je! Nie trzeba mi lekarza.

W sobotę było jeszcze gorzej. Późnym popołudniem Jason przyznał, że

mimo aspiryny, płynów i antybiotyków czuje się o wiele gorzej. Nieprzyjemne

uczucie w piersi przeszło w ból. Gorączka podskoczyła mu do czterdziestu

dwóch stopni, dusił go również kaszel. Ale najbardziej uskarżał się na dotkliwy

ból głowy i bóle mięśni.

Próby kontaktu z doktorem Goldsteinem spełzły na niczym. Lekarz

wyjechał na weekend do Connecticut. Nagrana na sekretarce wiadomość

radziła kierować się do najbliższego dyżurującego szpitala.

Po długim czekaniu na swoją kolej Jason został w końcu zbadany przez

lekarza z ostrego dyżuru. Doktor nie krył swego zdumienia stanem zdrowia

Jasona, zwłaszcza po prześwietleniu jego klatki piersiowej. Helen odetchnęła

z ulgą, gdy lekarz przyjął Jasona do szpitala i przekazał go doktorowi

Heitmanowi, który zajmował się pacjentami doktora Goldsteina. Orzeczenie

brzmiało: grypa i początek zapalenia płuc. Jasonowi zaczęto dożylnie

podawać antybiotyki.

Gdy tuż przed północą przywieziono go do pokoju szpitalnego, czuł się

tak źle jak nigdy w życiu. Skarżył się na ból w piersi, który przy każdym

kaszlnięciu stawał się nie do zniesienia, i na uporczywy ból głowy. Kiedy

doktor Heitman przyszedł go odwiedzić, Jason błagał go o jakiś środek

Cook Robin - Nosiciel.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: