techniką olejną
Kompozycja tego dzieła w charakterystyczny dla secesji sposób miesza realistyczny świat ze światem fantazji. Przedstawia rodzinę malarza podczas spaceru w rozsłonecznionym sadzie. Na pierwszym planie skąpany w słońcu złotowłosy cherubin z kwiatami w dłoniach - to syn artysty. Piękna dama w szafirowej długiej sukni, matka chłopca, żona artysty, Jadwiga z Janakowskich chroni się od słońca w cieniu drzewa. Gałęzie jabłoni chylą się od nadmiaru owoców, a girlandy kwiatów oplatają pnie drzew w tej bajkowej krainie. W głębi widać służącą w ludowym stroju. Na pierwszym planie przykuwa wzrok nienaturalnych rozmiarów ogromna, ważka o złocistych skrzydłach , unosząca się nad głowami spacerujących. Zwyczaje człowieka i natura stanowią tu harmonijną całość, ogród jawi się jako raj, w którym dominuje rodzinne szczęście. Nagi, jasnowłosy chłopczyk symbolizuje beztroskę i niewinność. Stojąca na drugim planie matka uosabia bezpieczeństwo i miłość. Drzewa ciężkie od owoców wskazują na dostatek, girlandy kwiatów – na bujność natury. A olbrzymia złocistoskrzydła ważka, najbardziej fantastyczny element w tym sielankowym obrazku, stanowi symbol cudowności, szczęścia rodzinnego i czaru przyrody.
W cieniu wielkiego rozłożystego drzewa stoi kobieta, zapewne matka chłopca. Ubrana jest w długą, granatową suknię i spory tego samego koloru kapelusz. Jej postać jest uosobieniem miłości i bezpieczeństwa. Bogate w owoce i chylące się od ciężaru ku ziemi drzewa są symbolem dostatku. Sielskość obrazu burzą rozmiary ważki o złocistych skrzydłach. W oddali widać trzecią postać, kobietę ubrana w czerwono- białą suknię.Malarz, wniósł do swego obrazu zachwyt nad pięknem natury i ciepłe kolory, które nadają dzięłu radosny nastrój.
Justa_21