01 Mt3.pdf

William Barclay

EWANGELIA

W. MATEUSZA

Tom III

Pozna 2002

Tłumaczył: Zdzisław Pawlik

Wydanie poprzednie ukazało si nakładem

Wydawnictwa „Słowo Prawdy” w 1977 r.

Redakcja: Adam Ciorga

Po doniosłym wydarzeniu pod Cezare, Filipow, nast,piła wielka

chwila na Górze Przemienienia. Przyjrzyjmy si najpierw scenerii miej-

sca, w którym Jezus ukazał si w chwale trzem wybranym uczniom. Ist-

nieje tradycja, która wi,5e Gór Przemienienia z Gór, Tabor. Ta koncep-

cja wydaje si jednak nieprawdopodobna. Na szczycie Góry Tabor znaj-

dowały si warowna forteca i wielki zamek. Jest rzecz, niemal niemo5li-

w,, aby Przemienienie nast,piło na Górze, która była fortec,. Bardziej

prawdopodobne jest umiejscowienie akcji wydarzenia na Górze Hermon.

Góra ta była oddalona o około 25 km od Cezarei Filipowej. Jest to góra

bardzo wysoka, tak wysoka, 5e wida; j, nawet znad Morza Martwego, w

ka5dym zak,tku Palestyny, w promieniu 150 km. Hermon wznosi si na

wysoko=; około 3000 metrów, a około 3500 metrów nad Dolin, Jordanu.

Opisane wydarzenie nie mogło si rozegra; na samym szczycie góry, jest

bowiem zbyt wysoka. Kanonik Tristram opowiada, jak wspinał si na t

gór w towarzystwie innych osób. Wła=ciwie mo5na było wjecha; konno

prawie na sam szczyt. Zajło to około 5 godzin czasu. Na tak wysokim

szczycie trudno si porusza;. Tristram mówi: „Na szczycie góry spdzili-

=my wiksz, cz=; dnia. Wszak5e bardzo dokuczała nam rozrzedzona

atmosfera”. Przemienienie musiało nast,pi; na jednym z piknych zboczy

góry w nocy. Łukasz mówi, 5e uczniowie zasnli (Łk 9,32). Dopiero na-

stpnego dnia Jezus i uczniowie zeszli na równin, gdzie nast,piło spo-

tkanie z oczekuj,cym na nich ojcem epileptyka (Łk 9,37). Wspaniała wi-

zja ukazała si zapewne o zachodzie słoca lub póDnym wieczorem, a

mo5e nawet w nocy.

Zadajmy sobie pytanie: Dlaczego Jezus udał si na t gór? Dlaczego

zarz,dził wypraw na samotne zbocze górskie? Ewangelista Łukasz daje

odpowiedD, stwierdza, 5e Jezus si modlił (Łk 9,29). Wczujmy si w po-

ło5enie Jezusa. W owym czasie znajdował si na drodze prowadz,cej do

Krzy5a. Tego był absolutnie =wiadomy, mówił o tym uczniom stale. W

Cezarei Filipowej absorbuje Go jeden problem i podejmuje jedno zagad-

nienie. Pragnie si dowiedzie;, czy ktokolwiek poznał, kim On jest na

prawd. Na swe pytanie otrzymuje wspaniał, odpowiedD. Piotr poj,ł bo-

wiem rzecz niezwykłej wagi, mianowicie: 5e Jezus jest

Istniał jednak jeszcze wa5niejszy problem, który Jezus chciał rozwi,za;

przed udaniem si w ostatni, podró5. Chciał mie; absolutn, pewno=;, 5e

czyni to, czego od niego 5,da Bóg. Chciał by; pewny, 5e Bóg rzeczywi-

=cie 5,da, aby udał si do Jerozolimy, na Krzy5. Poszedł przeto na Gór

Hermon, aby zada; pytanie Bogu: „Czy spełniam Tw, wol, kieruj,c

twarz w stron Jerozolimy?”. Udał si na Gór Hermon, by wysłucha;

polece Boga. Jezus nie czynił 5adnego kroku bez zasignicia Boskiej

rady. Jak5e mógł podj,; najwiksze dzieło bez poradzenia si Boga? W

ka5dej sytuacji Jezus zadawał tylko jedno i wył,cznie jedno pytanie: „Czy

Bóg tego ode mnie 5,da” I to wła=nie pytanie chciał zada; na ustronnym

zboczu Góry Hermon.

Pomidzy Jezusem a nami istnieje zasadnicza ró5nica, mianowicie:

Jezus zawsze pytał: „Czego Bóg oczekuje ode mnie?”. My niemal zawsze

pytamy: „Co ja pragn uczyni;?”. Czsto słyszy si, 5e Jezus był

oooo

Na zboczach góry ukazały si Jezusowi dwie wielkie postacie: Moj-

5esz i Eliasz. Warto zwróci; uwag na to, jak pod wielu wzgldami prze-

5ycia tych dwóch znakomitych przywódców narodu i sług Bo5ych przy-

pominaj, dzieje Jezusa. Kiedy Moj5esz zszedł z Góry Synaj, nie u=wia-

damiał sobie, 5e cera jego oblicza promienieje (2 Mj5 34,29). Moj5esz i

Eliasz prze5yli najbardziej spotkanie z Bogiem wła=nie na szczycie góry.

Wła=nie na Górze Synaj Moj5esz otrzymał tablice Zakonu (2 Mj5 31,18).

Na Górze Horeb Eliasz poznał Boga nie w wichrze, nie w trzsieniu zie-

mi, ale w cichym, łagodnym głosie (1 Krl 19,9-12). Dziwna była =mier;

Moj5esza na Górze Nebo. Tekst mówi , 5e sam Bóg pogrzebał wielkiego

wodza narodu: „I pochował go Pan w dolinie, ziemi Moabskiej, naprzeciw

Bef-Peor, a nikt nie zna jego grobu, a5 po dzi= dzie”. Je=li chodzi o Elia-

sza, to zgodnie ze star, relacj,, oddalił si on w wozie ognistym z pola

widzenia zdumionego Elizeusza (2 Krl 2,11). Owe dwie postacie, które

ukazały si Jezusowi, gdy kierował wzrok ku Jerozolimie, to ludzie, któ-

rzy byli tak wielcy, 5e nie s,dzone im było umrze;.

Co wicej, zgodnie z wierzeniami Jydów Eliasz miał by; poprzedni-

kiem i zwiastunem Mesjasza. Niektórzy 5ydowscy nauczyciele wierzyli,

5e kiedy przyjdzie Mesjasz b dzie mu towarzyszył Moj5esz. Łatwo wy-

tłumaczy; wła=ciwo=; zjawienia si Moj5esza i Eliasza. Jadna z tych racji

nie tłumaczy wszak5e przyczyny zjawienia si Moj5esza i Eliasza przed

Jezusem.

. Co przez to rozumiemy? Wła=nie to, 5e Jezus nie znał innej woli

oprócz woli Boga.

Kiedy przed Jezusem wyłaniał si jaki= problem, to nigdy nie usiłował

go rozwi,za; tylko dziki sile własnego intelektu, nie pytał o rad ludzi,

lecz szedł z tym problemem na bezludne miejsce i rozmawiał z Bogiem.

Powró;my do relacji Łukasza o Przemienieniu. Łukasz mówi, 5e Moj-

5esz i Eliasz rozmawiali z Jezusem „o Jego zgonie, który miał nast,pi; w

Jerozolimie” (Łk 9,31). Słowo

. Dwaj m5owie przeszło=ci rozmawiali z Je-

w jzyku greckim jest bardzo wy-

nasuwa szczególne skojarze-

nia. Tego słowa zawsze u5ywa si na okre=lenie wyj=cia ludu Izraelskiego

z ziemi egipskiej na wdrówk po nieznanej pustyni, kocz,c, si przy-

byciem do Ziemi Obiecanej. Słowo

Słowo

jest słowem, które okre=la to,

co mogliby=my nazwa; najwi ksz, przygod, w historii człowieka, wy-

praw,, w której cały naród, ufny w obietnice Bo5e, wyrusza w nieznane.

. W pełnej ufno=ci Bogu miał uda; si w

niezwykle ryzykown, podró5 do Jerozolimy, podró5 naje5on, niebezpie-

czestwami, oznaczaj,c, Krzy5, ale tak5e kocz,c, si uwielbieniem. W

przekonaniu 5ydów, Moj5esz i Eliasz symbolizowali pewne urzdy. Moj-

5esz był najwikszym

Przez niego, niezwykle bezpo=rednio, przemawiał głos Bo5y do ludzi. Te

dwie postacie reprezentuj, szczyty dziejów religijnych i osi,gni; Izraela.

Ci dwaj najwiksi w historii Izraela ludzie przychodz, do Jezusa w mo-

mencie, kiedy przygotowuje si do wyruszenia w ostatni, najwiksz, i

najbardziej ryzykown, podró5 w nieznane. Upewniaj, Go, 5e t podró5

winien odby;. W ich postacie wcieliła si historia i wskazała Jezusowi

drog . Przez nich historia uznała w Jezusie swe dopełnienie. Najwi kszy

prawodawca i najwikszy prorok uznali Jezusa za tego, o którym =nili i

którego zapowiadali. Ich zjawienie si było dla Jezusa sygnałem do wy-

marszu. Tak wic najwiksze postacie ludzko=ci o=wiadczaj, Jezusowi, 5e

znajduje si na wła=ciwej drodze i nakazuj, Mu rozpocz,; ryzykowny

do Jerozolimy, na Golgot.

Nale5y podkre=li; jeszcze jeden fakt. Najwikszy prawodawca i naj-

wikszy prorok nie tylko upewnili Jezusa o tym, 5e postpuj, słusznie.

Rozległ si jeszcze głos Boga potwierdzaj,cy, 5e Jezus jest na wła=ciwej

drodze, 5e jest to droga Bo5a, 5e t, drog, winien i=;. Wszyscy Ewangeli-

=ci pisz, o =wietlistym obłoku, który zakrył rozmawiaj,cych. Obłok ma

swe szczególne miejsce w historii Izraela. Zawsze =wietlisty obłok ozna-

czał

chwał Wszechmog,cego Boga. Przyjrzyjmy si, jak ten

obłok wystpuje w dziejach Izraela. W Exodus czytamy o

, który prowadzi lud. (2 Mj5 13,21-22). Równie5 w Exodus czytamy

o budowie i dokoczeniu Przybytku. Pod koniec relacji nastpuj, takie

słowa: „Wtedy to obłok okrył Namiot Spotkania, a chwała Pana napełniła

Przybytek” (2 Mj5 40,34). Równie5 w

zst,pił Pan i dał tablice

mowne. Brzmi ono:

zusem na temat Jego

. Był on wyj,tkowym człowiekiem

który przekazał ludziom prawo Bo5e. Eliasz był najwikszym

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: